Een handicap wordt gedefinieerd als een fysieke of mentale aandoening die de bewegingen, zintuigen of activiteiten van een persoon beperkt. Zoals bij elk aanzienlijk verlies, vereist het betreden van de wereld van handicaps mentale aanpassing. Wanneer de omvang van de aanpassing de sociale, emotionele en cognitieve bronnen van het individu overtreft, kan depressie optreden, wat de handicap nog meer compliceert.
Walter Zerla / Blend Images / Getty ImagesOnlangs uitgeschakeld
Bij recentelijk gehandicapten komt depressie heel vaak voor. Ze zijn van een fysiek sterke persoon uitgegroeid tot misschien wel iemand die afhankelijk is van hulp van anderen. Ze worstelen misschien met hun herinneringen aan fysiek en mentaal vermogen en proberen hun huidige fysieke of mentale beperkingen te accepteren.Het erkennen van een nieuwe handicap is niet altijd gemakkelijk; voor velen kan het jaren duren om volledig te accepteren dat ze gehandicapt zijn en sommige of veel van de dingen die ze vroeger graag deden, niet meer kunnen doen. Het is normaal dat ze zich verdrietig of boos voelen terwijl ze rouwen om het verlies van hun vorige leven.
Uitgeschakeld bij de geboorte
Sommige mensen zijn bij de geboorte gehandicapt. Ze kunnen een handicap hebben die het gevolg was van problemen tijdens de zwangerschap of bevalling, of een genetisch probleem als oorzaak van hun handicap. Hoewel sommigen misschien beweren dat het op de een of andere manier gemakkelijker wordt om vanaf de geboorte gehandicapt te zijn, zoals het ontwikkelen van coping-mechanismen vanaf jonge leeftijd, delen anderen niet dezelfde mening. Degenen die op jonge leeftijd gehandicapt zijn, kunnen jarenlang worstelen om acceptatie te vinden bij hun leeftijdsgenoten en leraren, hebben moeite met het aangaan van nieuwe relaties, hebben moeite om over te stappen naar volwassenheid en uiteindelijk een baan te vinden.
Tekenen van depressie
Veel mensen hebben geweldige ondersteuningssystemen, zoals vrienden en familie, die hen helpen bij het navigeren door de moeilijke tijden. Net zoals velen missen echter de ondersteuningssystemen die ze nodig hebben, vooral als ze pas gehandicapt zijn en in een valide wereld leven. Het is niet ongebruikelijk om af en toe een "waarom ik?" moment waarop u met moeilijkheden in het leven wordt geconfronteerd, vooral wanneer een handicap de moeilijkheid lijkt te veroorzaken. Wanneer een persoon echter het gevoel heeft dat de wereld de hele tijd tegen hen is, kunnen ze een klinische depressie ervaren, niet alleen 'de blues'.
De volgende zijn tekenen van klinische depressie:
- Moeilijkheden om dingen te onthouden, zich te concentreren of eenvoudige beslissingen te nemen
- Je altijd moe voelen ondanks voldoende slaap
- Je hulpeloos of waardeloos voelen
- Je pessimistisch voelen
- Vaak slapeloosheid hebben of meer slapen dan nodig
- Frequente prikkelbaarheid en moeite hebben om te kalmeren
- Verlies van interesse in dingen die u voorheen graag deed
- Toegenomen eetlust of verminderde eetlust
- Vaak ziek voelen, zoals hoofdpijn, spijsverteringsproblemen of andere onverklaarbare pijntjes en kwalen
- Constante gevoelens van verdriet of angst
- Frequente zelfmoordgedachten of zelfmoordpogingen
Hulp krijgen
Vaak krijgen mensen met een handicap hun handicap behandeld, maar in hun emotionele of spirituele behoeften wordt niet voorzien. Artsen zijn meestal geen counselors en zijn zich er daarom misschien niet van bewust dat hun patiënt een emotioneel probleem heeft. Om deze reden moeten (kunnen) patiënten hun eigen advocaat zijn. Dit betekent dat u zich uitspreekt en een huisarts of specialist laat weten dat u zich verdrietig of depressief voelt en dat u iemand nodig heeft om mee te praten. Zorgverleners moeten zich ook bewust zijn van de emotionele behoeften van de gehandicapte persoon en op hun hoede zijn voor de waarschuwingssignalen van depressie. Een verzorger kan de eerste verdedigingslinie zijn bij het helpen van een persoon die in stilte aan een depressie lijdt.
Het is normaal om een paar dagen verdrietig of zelfs depressief te zijn over gebeurtenissen in ons leven, maar voor verdriet of depressie die langer dan een paar dagen aanhoudt, is hulp nodig van een huisarts of een gediplomeerd consulent. Als u zelfmoordgedachten heeft, bel dan onmiddellijk uw plaatselijke zelfmoordhotline of bel 1-800-SUICIDE (1-800-784-2433) of 1-800-273-TALK (1-800-273-8255), of bel met doven hotline op 1-800-799-4TTY (1-800-799-4889). Of zoek meteen hulp bij de eerste hulp van een plaatselijk ziekenhuis.
