Kan hiv worden aangemerkt als een handicap?

De Americans with Disabilities Act (ADA) is een federale wet die in 1990 door het Amerikaanse Congres is geratificeerd om discriminatie op basis van iemands handicap te verbieden. Onder de ADA krijgen mensen met een handicap wettelijke bescherming tegen discriminatie op de werkplek, in openbare voorzieningen en diensten, in de staat en lokale overheid en in de telecommunicatie.

De ADA definieert handicap specifiek als "een fysieke of mentale beperking die een belangrijke levensactiviteit aanzienlijk beperkt".

Begrijpen wat dat betekent - en hoe de juridische interpretatie van invloed is op alle mensen met hiv - kan degenen die bang zijn voor discriminatie, beter helpen de juridische ondersteuning te vinden die ze nodig hebben, terwijl tegelijkertijd de drempels worden verminderd voor individuen die anders misschien hiv-testen en zorg zouden vermijden.

Geschiedenis van de ADA en HIV

Toen de ADA voor het eerst werd uitgevaardigd, werd hiv beschouwd als een inherent levensbedreigende ziekte die zou leiden tot de beperking of invaliditeit van de meeste, zo niet alle, geïnfecteerden. In die context werd de wettelijke bescherming van mensen met hiv als duidelijk en afkeurenswaardig beschouwd.

In de loop van de tijd, toen hiv echter als een meer chronisch beheersbare ziekte begon te worden beschouwd, waren er een aantal juridische uitdagingen met betrekking tot de vraag of hiv op zichzelf als een handicap zou moeten worden beschouwd als de persoon symptoomvrij en anderszins onaangetast blijft.

Die vraag werd in 1998 voorgelegd aan het Amerikaanse HooggerechtshofBragdon tegen Abbott, een geval waarin een gezonde, HIV-positieve vrouw genaamd Sidney Abbott door haar tandarts te horen kreeg dat hij haar holte alleen in een ziekenhuis zou vullen, en alleen als ze de extra ziekenhuiskosten zelf zou dragen.

In een nauwe 5-4 beslissing oordeelde de rechtbank in het voordeel van mevrouw Abbott, waarbij ze verklaarde dat de weigering om in een tandartspraktijk te behandelen intrinsiek discriminerend was en dat mevrouw Abbott, zelfs als symptoomloze persoon met hiv, nog steeds recht had op bescherming onder de ADA.

Naast de voor de hand liggende implicaties voor mensen met hiv, bevestigde de uitspraak ook dat "associatiediscriminatie" - namelijk discriminatie van individuen op basis van hun associatie met degenen die onder de ADA vallen - verboden was onder de wet.

De uitspraak van 1998 breidde uiteindelijk de bescherming uit tot alle Amerikanen die met hiv leven, al dan niet symptomatisch, en die zouden ook als hiv kunnen worden beschouwd. Het verbood verder discriminatie van elk bedrijf of individu dat een persoon met hiv behandelt of anderszins in verband wordt gebracht met een persoon.

Wettelijke bescherming die onder de ADA wordt betaald

De ADA biedt onder specifieke voorwaarden wettelijke bescherming aan alle mensen met een handicap. De belangrijkste rechtsgebieden, zoals die van toepassing zijn op hiv, zijn onder meer:

• • Werkgelegenheid: de ADA verbiedt discriminatie van particuliere werkgevers met 15 werknemers of meer. Volgens de wet mag een persoon met hiv niet worden ontslagen of werk worden geweigerd op basis van een echte of vermeende hiv-infectie. Een werkgever mag lonen, secundaire arbeidsvoorwaarden, verlof, training, jobtoewijzing of enige andere werkgerelateerde activiteit niet weigeren of op oneerlijke wijze aanpassen als gevolg van de hiv-status van een werknemer. Bovendien moeten redelijke aanpassingen worden gemaakt om een ​​baan te wijzigen of aan te passen. een hiv-gerelateerde aandoening vereist dergelijke accommodatie. Dit kan rustpauzes zijn of het aanpassen van werkschema's voor personen die als gevolg van hiv een handicap hebben of het toestaan ​​van doktersafspraken of noodverlof voor degenen die mogelijk hun ziekteverlof hebben opgebruikt.
  • Het is een werkgever niet toegestaan ​​om informatie te zoeken over de hiv-status van een werknemer (of potentiële werknemers) of om handicapsgerelateerde vragen te stellen. Alle hiv-gerelateerde informatie die aan de werkgever bekend wordt gemaakt, moet strikt vertrouwelijk worden behandeld.
  • Openbare accommodatie: Een openbare accommodatie is een particuliere entiteit die openstaat voor het publiek, met inbegrip van plaatsen als restaurants, dokterspraktijken, gezondheidsclubs, winkels, kinderdagverblijven en elke andere locatie of bedrijf waar het publiek gemakkelijk wordt toegelaten.
    Volgens de ADA wordt het niet bieden van toegang of gelijke kansen aan mensen met een echte of vermeende HIV-infectie als discriminatie beschouwd. Dit kan veranderingen in de gebruikelijke manier van werken van een bedrijf omvatten, die een persoon met hiv ofwel uitsluit of minder goede diensten verleent. Een openbare accommodatie mag ook geen toeslagen in rekening brengen uitsluitend op basis van iemands hiv-status, of de persoon doorverwijzen naar een ander bedrijf als de diensten binnen de reikwijdte van de expertise van dat bedrijf vallen.
  • Entiteiten die voldoen aan de wettelijke definitie van een privéclub of die in aanmerking komen voor vrijstelling als religieuze organisatie, vallen niet onder de ADA-definitie. Ook huisvesting valt niet onder de Fair Housing Amendment Act van 1988.
• Staats- en lokale overheden: de ADA is duidelijk van toepassing op alle staats- of lokale overheden, districten, afdelingen en agentschappen, evenals op elke andere entiteit of commissie die onder de auspiciën van een staats- of lokale overheid valt.Dit omvat openbare scholen, openbare zwembaden, bibliotheken, overheidsziekenhuizen of door de stad geëxploiteerde vervoersdiensten.

Wat u moet doen als u het slachtoffer bent geworden van discriminatie

Als u op de werkplek bent gediscrimineerd als gevolg van hiv, neem dan contact op met de dichtstbijzijnde Equal Employment Opportunity Commission (EEOC). De kosten moeten binnen 180 dagen na de vermeende overtreding worden ingediend. Na onderzoek kan het EEOC optreden om de inbreuk te corrigeren of een "recht om een ​​rechtszaak aan te spannen" aan de werknemer sturen. Voor meer informatie of om het dichtstbijzijnde EEOC-kantoor te vinden, bel 800-669-4000 of bezoek de EEOC-website.

Het Job Accommodation Network (JAN), een dienst van het Amerikaanse ministerie van Arbeid, kan werkgevers en mensen met een handicap gratis advies geven over redelijke aanpassingen op de werkplek. Bel 800-526-7234, of bezoek de JAN-website voor huisvestingsadvies voor mensen met hiv.

Als er discriminatie heeft plaatsgevonden in een openbare accommodatie, neem dan contact op met het Amerikaanse ministerie van Justitie (DOJ) op 800-514-0301, of bezoek het ADA HIV / AIDS-portaal voor informatie over het indienen van een DOJ-klacht.