Bij multipel myeloom wordt een witte bloedcel die bekend staat als de plasmacel, kanker. In tegenstelling tot borstkanker of longkanker, die solide tumoren vormen, is multipel myeloom een bloedkanker die het beenmerg met deze abnormale plasmacellen verpakt.
De diagnose hangt af van beenmergonderzoeken en markers die kunnen worden gedetecteerd in bloed en soms in urine, dit alles naast eventuele tekenen en symptomen die aanwezig kunnen zijn. Beeldvorming van de botten kan ook vlekken detecteren die wijzen op multipel myeloom.
Heel goed / Cindy ChungZelfcontroles / testen thuis
Zelfcontroles thuis en thuis testen spelen momenteel geen rol bij de diagnose van multipel myeloom.Botpijn is een veel voorkomende bevinding bij multipel myeloom, maar er is niets dat lijkt op een zelfonderzoek van borst- of zaadbalkanker. thuis doen. Dat gezegd hebbende, aanhoudende vermoeidheid en pijn waarvan wordt aangenomen dat ze van iets anders afkomstig zijn, maar die niet reageren op de behandeling, vooral niet bij een oudere persoon, mogen niet worden genegeerd.
Vroege tekenen en symptomen van multipel myeloom kunnen gemakkelijk worden verward met andere aandoeningen.
In ongeveer een derde van de gevallen wordt multipel myeloom gedetecteerd via routinematige bloedonderzoek wanneer een persoon wordt beoordeeld op een niet-gerelateerd probleem. Bij nog een derde wordt multipel myeloom gediagnosticeerd nadat het een zogenaamde pathologische fractuur veroorzaakt, vaak waarbij de wervels van de onderrug betrokken zijn.
Labs en tests
De diagnose van multipel myeloom hangt af van een verscheidenheid aan verschillende tests, waaronder bloedonderzoeken, beenmergonderzoeken en beeldvorming van de botten.
Plasmacellen maken deel uit van het immuunsysteem en hun belangrijkste taak is het maken van grote hoeveelheden antilichamen om infecties te helpen bestrijden. Bij multipel myeloom is er een kwaadaardige "kloon" van plasmacellen, met veel kopieën van dezelfde plasmacel die allemaal een identiek eiwit produceren (een monoklonaal eiwit of M-eiwit), dat abnormaal is. Dit M-proteïne is nuttig bij de diagnose van multipel myeloom, maar niet alle gevallen van multipel myeloom scheiden M-proteïne uit, en niet alle M-proteïne is afkomstig van multipel myeloom.
Bloedtesten
Net als baarmoederhalskanker en darmkanker, kunnen er bij myeloom precancereuze aandoeningen zijn die tot een volwaardige maligniteit leiden. Abnormale plasmacelaandoeningen variëren van voorstadia van kanker, zoals MGUS (monoklonale gammopathie van onbepaalde significantie), tot kankerachtige maar niet-actieve aandoeningen (of zogenaamd smeulend multipel myeloom) tot het symptomatische / actieve multipel myeloom dat moet worden behandeld .
Laboratoriumtests om in eerste instantie te screenen op multipel myeloom omvatten een volledig bloedbeeld, samen met een telling van de specifieke, verschillende soorten bloedcellen en onderzoek van een bloedmonster of een uitstrijkje onder de microscoop. bloedchemie meet calcium en andere stoffen en markers die kunnen helpen bij het evalueren van uw risico (creatinine, albumine, lactaatdehydrogenase, bèta-2-microglobuline en C-reactief proteïne).
Het onderzoek naar een vermoedelijk myeloom omvat ook bloedonderzoeken die informatie verschaffen over de soorten en hoeveelheden van de verschillende antilichamen die u in uw bloed heeft. In sommige gevallen zoeken deze tests naar kleine stukjes van een heel antilichaam of naar lichte ketens van immunoglobuline. De officiële namen van deze antilichaam-eiwit-trackingtests zijn als volgt:
- Serumvrije monoklonale lichte keten (FLC) analyse
- Serumeiwitelektroforese (SPEP) met immunofixatie en kwantificering van immunoglobulinen.
Urinetests
Omdat de eiwitmarkers die van belang zijn bij myeloom soms in de urine terechtkomen, kunnen er ook tests op uw urine worden uitgevoerd.
Viscositeitstesten
Met overtollig eiwit van het myeloom kan bloed soms te dik of stroperig worden, zoals te veel bloem in het beslag. Wanneer dit gebeurt, wordt dit hyperviscositeit genoemd. Uw bloedviscositeit wordt dus ook gemeten als de M-proteïneconcentratie hoog is (hoger dan 5 g / dL) of als er symptomen zijn die hyperviscositeit suggereren (zoals bloeding in slijmvliezen, bloederige neus of bloedend tandvlees; nerveuze symptomen zoals hoofdpijn, visusveranderingen, dubbel zien, duizeligheid, gehoorverlies).
Beenmergaspiratie en biopsie
Als u multipel myeloom heeft, is er een teveel aan plasmacellen in uw beenmerg. De test die wordt gebruikt om het beenmerg te controleren, wordt een beenmergbiopsie en -aspiratie genoemd, en kan worden gedaan in het kantoor van de dokter of in het ziekenhuis. In het geval van een beenmergbiopsie, een klein stukje van het betrokken gedeelte van het beenmerg wordt verwijderd en onder een microscoop onderzocht. Het wordt beschouwd als een eenvoudige operatie, uitgevoerd onder algemene verdoving. Het beenmergmonster wordt vervolgens gebruikt voor veel verschillende tests (immunofenotypering, conventionele cytogenetica en fluorescentie in situ hybridisatie of FISH) die informatie onthullen over uw maligniteit, de markers en mogelijk bruikbare informatie in termen van de behandeling.
Een beenmergonderzoek is geïndiceerd voor alle patiënten met multipel myeloom bij diagnose, en voor patiënten bij wie MGUS (monoklonale gammopathie van onbepaalde significantie) of smeulend myeloom wordt vermoed, om de diagnose van multipel myeloom uit te sluiten.
In beeld brengen
Er wordt beeldvorming gedaan om te zien of multipel myeloom uw botten kan aantasten. Afhankelijk van de soorten beeldvormende tests die voor u beschikbaar zijn, kunnen verschillende technieken of verschillende scans worden gebruikt.
Radiografisch skeletonderzoek
Traditioneel wordt een skeletonderzoek uitgevoerd, dat bestaat uit röntgenfoto's van de schedel, ruggengraat, armen, ribben, heupen en dijen.
PET / CT of MRI
Tegenwoordig gebruiken veel faciliteiten beeldvorming van het hele lichaam, met positronemissietomografie (PET / CT) of MRI.
Bij een PET-scan wordt een vorm van radioactieve suiker (bekend als FDG) in het bloed geïnjecteerd. Vaak groeien kankercellen in het lichaam snel en absorberen ze grote hoeveelheden van de suiker, waardoor een beeld ontstaat van radioactiviteit in het lichaam op gebieden waar kanker is aangetast. Het beeld is niet gedetailleerd zoals een CT- of MRI-scan, maar geeft nuttige informatie over het hele lichaam. Vaak worden PET- en CT-scans tegelijkertijd gecombineerd (PET / CT-scan) om gebieden met een hogere radioactiviteit op de PET-scan te kunnen vergelijken met het meer gedetailleerde uiterlijk van dat gebied op de CT-scan.
Elke beeldvormende techniek heeft zijn eigen sterke punten en beperkingen, en, afhankelijk van uw specifieke geval, kan de ene de voorkeur hebben boven de andere.
Echocardiografie
Een andere beeldvormende test die bij sommige patiënten met multipel myeloom kan worden uitgevoerd, is een echocardiogram. Soms, en vaker, omdat patiënten met multipel myeloom steeds langer leven, leidt het teveel aan proteïne in het bloed tot een aandoening die amyloïdose wordt genoemd. Omdat amyloïdose vaak het hart aantast, kan een echocardiogram (ECHO) worden besteld, een echo van de hartspier om te laten zien hoe goed deze werkt. Als de hartspier is aangetast door amyloïdose, ziet deze er anders uit dan een normale hartspier.
Differentiële diagnoses
Het is belangrijk om onderscheid te maken tussen multipel myeloom en goedaardige oorzaken met dezelfde bevindingen, en van andere plasmacelmaligniteiten om de prognose en het behandelplan te formuleren.
Wanneer bot- of rugpijn en vermoeidheid bij een oudere persoon langer dan twee tot vier weken aanhoudt, ondanks de behandeling van die pijn, zou dit aanleiding moeten zijn tot verdere evaluatie van multipel myeloom, evenals verschillende andere aandoeningen.
Lage rugpijn komt echter zeer vaak voor bij de algemene bevolking, zodat de overgrote meerderheid van mensen met lage rugpijn geen multipel myeloom heeft.
Onder de aandoeningen die aanhoudende botpijn en vermoeidheid kunnen veroorzaken, zijn vitamine D-tekort, hyperparathyreoïdie, een auto-immuunziekte genaamd polymyalgia rheumatica en botmetastasen van een andere kanker.
Onder de belangrijkste aandoeningen die mogelijk actief myeloom lijken te zijn, maar dat niet zijn:
- MGUS (monoklonale gammopathie van onbepaalde significantie)
- Botbetrokkenheid van een andere kanker bij een persoon met MGUS
- Smeulend multipel myeloom
- Solitair plasmacytoom (slechts één geïsoleerd gebied van myeloom, niet meerdere)
- Waldenström macroglobulinemie
- AL (amyloïde lichte keten) amyloïdose die niet het gevolg is van multipel myeloom
- POEMS-syndroom (ook bekend als osteosclerotisch myeloom: polyneuropathie, organomegalie, endocrinopathie, monoklonaal eiwit, huidveranderingen)
Bijgewerkte diagnostische criteria
In 2014 werd het herziene International Staging System (R-ISS) voor myeloom geïntroduceerd, met updates inclusief specifieke biomarkers naast de gevestigde markers van schade aan het eindorgaan. persoon moest de zogenaamde CRAB-symptomen van myeloom hebben: CRAB (hypercalciëmie, nierinsufficiëntie, bloedarmoede of nieuwe botlaesies).
CRAB-symptomen kwalificeren nog steeds als actief multipel myeloom, maar als CRAB-symptomen vandaag afwezig zijn, kunt u nog steeds als hoog genoeg worden beschouwd om een behandeling voor actief multipel myeloom te krijgen.
De internationale expert-myeloomgroep voegde biomarkers toe die geassocieerd zijn met 'bijna onvermijdelijke ontwikkeling' van CRAB-kenmerken werden toegevoegd aan de criteria (beenmergplasmacellen (BMPC's) groter dan of gelijk aan 60%; betrokken / niet-betrokken serumvrije lichte-ketenverhouding groter dan of gelijk tot 100; diagnostische beeldvorming die osteolytische botafbraak toont met meer dan één focale laesie, waarbij elke laesie groter is dan 5 mm).
De diagnostische criteria voor smeulend multipel myeloom zijn: een serum-M-proteïnegehalte van 3 g per dl (30 g per l) of meer, 10% of meer beenmergplasmacellen en geen gerelateerde orgaan- of weefselstoornis (geen eindorgaanbeschadiging , inclusief botlaesies) of symptomen.
Een woord van Verywell
De diagnose multipel myeloom is levensveranderend. Voor nu is het belangrijk om je te concentreren op je beter voelen en het pad voorwaarts te banen. Hoewel multipel myeloom niet de meest voorkomende vorm van bloedkanker is, lopen duizenden in uw voetsporen terwijl u dit leest.
Naast de verwachte toekomstige vorderingen bij de diagnoses van myeloom, kunt u er ook op vertrouwen dat, als u vandaag wordt gediagnosticeerd, de behandelingsopties die u en uw zorgverleners tot uw beschikking hebben, veel beter zijn dan die beschikbaar zijn, zelfs niet na 5 of 10 jaar. geleden. Er zijn niet alleen agressieve opties waarmee jongere, fittere patiënten de ziekte kunnen bestrijden met alles wat ze hebben, maar ook zeer effectieve behandelingen met een lagere toxiciteit die erop gericht zijn het leven te verlengen zonder zoveel opoffering aan de kwaliteit van leven.
.jpg)
