Ambien (verkocht als de generieke zolpidem) wordt meestal voorgeschreven voor de behandeling van slapeloosheid, maar kan het andere neurologische aandoeningen helpen, zoals coma, aanhoudende vegetatieve toestanden, dystonie, de ziekte van Parkinson, beroerte, dementie en traumatisch hersenletsel? Casusrapporten en kleine studies suggereren de mogelijkheid van een voordeel, en een evaluatie moedigt verder onderzoek aan naar de rol van het medicijn bij onorthodoxe therapie.
Tom Grill / Getty-afbeeldingen
Hoe werkt Ambien op de hersenen?
Ambien werkt snel en bereikt een piekconcentratie in het bloed na 1,6 uur consumptie. Het heeft geen actieve metabolieten. In minder dan 3 uur (met standaardformuleringen variërend van 1,5 tot 2,4 uur) zijn de bloedspiegels van Ambien met de helft verminderd. De formulering met gecontroleerde afgifte (verkocht als Ambien CR) heeft een halfwaardetijd van 1,5 tot 4,5 uur. Zolpidem wordt via de nieren in de urine uitgescheiden.
Hoewel Ambien het meest voorgeschreven slaaphulpmiddel is, kan het relatief kleine gevolgen hebben voor de slaapkwaliteit. Wanneer 10 mg wordt ingenomen, kan het de tijd die nodig is om in slaap te vallen met gemiddeld slechts 5 tot 12 minuten verkorten. Het kan de gemiddelde tijd die 's nachts wakker wordt doorgebracht met nog eens 25 minuten verkorten. Hoe kan het andere aandoeningen beïnvloeden die de hersenen beïnvloeden?
De rol van Ambien bij de behandeling van neurologische aandoeningen
Onderzoekers van de Universiteit van Michigan hebben de wetenschappelijke literatuur samengevat over hoe zolpidem invloed kan hebben op andere aandoeningen die de hersenen diepgaand aantasten, waaronder coma, dystonie, beroerte en dementie. Sommige van hun bevindingen kunnen bemoedigend zijn voor degenen die te maken hebben met ernstig letsel en schade aan de hersenen.
Martin Bomalaski, MD, en zijn collega's hebben 2.314 artikelen beoordeeld die tot en met 20 maart 2015 zijn gepubliceerd. Na het bekijken van de samenvattingen werden de volledige manuscripten van 67 artikelen beoordeeld. Veel van deze rapporten bevatten kleine onderzoeken en casusrapporten, die een laag niveau van klinisch bewijs vertegenwoordigen. In feite hadden slechts 11 van de onderzoeken meer dan 10 deelnemers. Er waren slechts negen gerandomiseerde gecontroleerde onderzoeken, die als de gouden standaard van klinisch onderzoek worden beschouwd. Dit kan van invloed zijn op de interpretatie van de resultaten en de toepasbaarheid op grotere populaties.
Er waren verschillende hoofdcategorieën problemen waarbij zolpidem is geprobeerd:
- Bewegingsstoornissen (31 onderzoeken) - dystonie en de ziekte van Parkinson
- Bewustzijnsstoornissen (22 onderzoeken) - coma en aanhoudende vegetatieve toestand
- Andere neurologische problemen (14 onderzoeken) - beroerte, traumatisch hersenletsel, encefalopathie en dementie
De onderzoekers analyseerden de artikelen op de soorten behandelde aandoeningen, de gebruikte dosering zolpidem, de doseringsfrequentie, de waargenomen effecten en de gerapporteerde nadelige bijwerkingen.
Welke verbeteringen werden opgemerkt bij de Ambien-behandeling?
Er was een verscheidenheid aan symptomen die werden beoordeeld, variërend van moeite met spreken (afasie), gebrek aan reactievermogen (apathie) en bewegingsproblemen die verband hielden met een gebrek aan motorische coördinatie. De reacties werden objectief gemeten met verschillende gevalideerde symptoomschalen die werden gebruikt om coma, de ziekte van Parkinson, dystonie en andere problemen te meten.
Over het algemeen gaf zolpidem tijdelijke verlichting: de meeste verbetering duurde, indien waargenomen, slechts één tot vier uur. Deze verbeteringen waren herhaalbaar en vereisten frequente toediening vanwege de korte halfwaardetijd van het geneesmiddel. Er werden verbeteringen gezien in motorische, auditieve en verbale vaardigheden. Sommige comateuze of vegetatieve patiënten verbeterden tot een minimaal bewuste toestand, enkelen probeerden zelfs te praten.
Er waren ook onderzoeken die een verbetering in functionele neuroimaging lieten zien, wat duidt op een duidelijke verandering in de chemie en verbindingen van de hersenen. De unieke effecten kunnen aanwezig zijn bij patiënten bij wie de basale ganglia zijn gewond, een deel van de hersenen dat helpt bij het verwerken van informatie om een gewenste beweging of motorische respons te coördineren.
De bijwerkingen waren zoals te verwachten was: zolpidem is kalmerend. Dit kan slaperigheid veroorzaken en werd gemeld bij 13 van de 551 patiënten die het probeerden. Aangezien de symptomen bedoeld zijn om te verbeteren tijdens het wakker zijn, kan dit een belangrijke beperking zijn bij het gebruik van de medicatie. Omdat het bovendien de geheugenvorming beïnvloedt, kan ook worden aangenomen dat er gevolgen kunnen zijn voor het korte-termijngeheugen. Aangezien de personen die de medicatie hebben gebruikt, bij aanvang aanzienlijk kunnen zijn aangetast, kan de volledige waardering van bijwerkingen worden aangetast.
Helaas werkt zolpidem niet voor iedereen. In feite reageerde slechts 5 tot 7% van de patiënten met bewustzijnsstoornissen op het medicijn. Dit betekent dat tot 95% van de mensen die het gebruikten geen gunstige verbetering van hun bewustzijnstoestand hadden. Onder de proefpersonen met bewegingsstoornissen waren de responspercentages hoger en bereikten ze 24%.
Velen reageerden niet op het medicijn, maar met weinig behandelingsopties kan zolpidem nog steeds een aantrekkelijke optie zijn voor gezinnen die wanhopig op zoek zijn naar enige kans op verbetering.
Een woord van Verywell
Hoewel deze casusrapporten en kleine klinische onderzoeken bemoedigend lijken, is het het beste voor families en vrienden van mensen met ernstige neurologische beperkingen om deze resultaten te interpreteren met een flinke dosis plechtig pragmatisme. Het is zeer waarschijnlijk dat zolpidem de meerderheid van de patiënten die aan deze ernstig invaliderende aandoeningen lijden, niet zal helpen. Toch kan er hoop zijn: verder onderzoek is gerechtvaardigd.
Het is niet helemaal duidelijk hoe zolpidem deze verschillende aandoeningen kan verbeteren. Het beïnvloedt waarschijnlijk de balans van neurotransmitters en verbindingen tussen verschillende delen van de hersenen. In een analogie, als de hersenen vastzitten in een toestand van disfunctioneren als gevolg van een onbalans van tegengestelde krachten, kan het helpen om de strijd in een gunstige richting te kantelen. Deze mechanismen moeten worden verduidelijkt. Grotere klinische onderzoeken kunnen ons helpen te begrijpen wie met een ernstige neurologische stoornis baat zal hebben bij het gebruik van zolpidem - en waarom.
.jpg)
.jpg)
