Er zijn drie hoofdtypen hoest: acute, subacute en chronische hoest. Als uw hoest minder dan drie weken aanhoudt, heeft u een acute hoest gehad die is verdwenen. Hoest die langer dan drie weken maar minder dan acht weken aanhoudt, wordt als subacuut beschouwd. Post-virale hoest wordt als subacuut beschouwd.
Als u echter langer dan acht weken hoest, wordt uw hoest als chronisch beschouwd. Als uw hoest meer dan 21 dagen aanhoudt nadat u verkouden bent geweest, heeft u nu waarschijnlijk last van een postinfectieuze hoest.
Hoewel de meeste post-infectieuze hoest door virussen veroorzaakte infecties van de bovenste luchtwegen zijn, kunnen ze ook het gevolg zijn van bacteriële of schimmelinfecties.
Waarom we hoesten
Ben je ooit begonnen met hoesten toen je voelde dat iemand te veel eau de cologne of parfum droeg? Of misschien heb je postnasale infusie en hoest je sindsdien.
Hoesten is uiteindelijk een reflex die kan worden veroorzaakt door zowel mechanische als chemische receptorstimulatie. Hoewel vaak toegeschreven aan de bovenste luchtwegen, kan de hoestreflex worden geactiveerd in de bovenste en onderste luchtwegen, pericardium (hartweefsel), slokdarm, middenrif en maag.
Mechanische receptoren veroorzaken hoesten wanneer ze worden aangeraakt of verplaatst. Chemische receptoren reageren wanneer ze worden blootgesteld aan temperatuurschommelingen, blootstelling aan zuur of stoffen zoals capsaïcine die we als pittig herkennen.
Receptoren rond het strottenhoofd, de luchtpijp en de bronchiën kunnen zowel mechanisch als chemisch worden geactiveerd. Wanneer mechanische of chemische receptoren worden geactiveerd, begin je te hoesten.
Prevalentie
Na een veel voorkomende infectie van de bovenste luchtwegen zullen maar liefst 25 op de 100 mensen een aanhoudende postvirale hoest krijgen. Gedurende deze tijd zult u niet besmettelijk zijn, maar zult u een zeurende hoest hebben die al dan niet van invloed kan zijn op uw dagelijkse activiteiten. .
Als u een schimmel- of bacteriële infectie van de bovenste luchtwegen heeft opgelopen, zoalsMycoplasma pneumoniaeofBordetella pertussis(kinkhoest), neemt uw risico toe tot tussen de 25% en 50%.
Postviraal hoesten komt vaker voor in de wintermaanden vanwege de seizoensgebonden toename van infecties van de bovenste luchtwegen (URI's). Jonge schoolgaande kinderen worden het meest getroffen met gemiddeld zeven tot tien URI's per jaar.
Hoewel volwassenen slechts ongeveer twee tot vijf aanvallen per jaar ervaren, is het risico niet significant verschillend voor kinderen of volwassenen.
Oorzaken
De reden dat u blijft hoesten na een infectie van de bovenste luchtwegen, blijft onduidelijk. Er wordt echter aangenomen dat resterende ontsteking en aangetaste bovenste of onderste luchtwegweefsel (epitheliale) integriteit door de kou verantwoordelijk is.
Aangezien secreties uit de bovenste luchtwegen wegvloeien (zoals bij post-nasale infusie), kan de hoestreflex worden geactiveerd. Veelvoorkomende oorzaken van een postvirale hoest zijn:
- Respiratoir syncytieel virus (RSV)
- Influenza (griep)
- Parainfluenza (vaak geassocieerd met kroep)
- Adenovirus (geassocieerd met verkoudheid)
In de meeste gevallen hoeft u geen arts te raadplegen als er geen andere symptomen zijn. De enige uitzondering kan zijn als een hoest langer dan acht weken aanhoudt of productief wordt (een mogelijk teken van wandelende longontsteking).
Diagnose
Onder normale omstandigheden hoeft u geen diagnose van postvirale hoest te krijgen als u onlangs een infectie van de bovenste luchtwegen heeft gehad en een hoest heeft gehad die niet langer dan acht weken aanhoudt.
Als u echter problematische symptomen heeft die uw kwaliteit van leven aantasten, wilt u een arts raadplegen. Uw arts zal een grondige anamnese afleggen, inclusief het begin van uw verkoudheid en kenmerken van uw huidige hoest.
Een postvirale hoest wordt gediagnosticeerd door andere oorzaken van een chronische hoest uit te sluiten. Afhankelijk van uw geschiedenis moet uw arts mogelijk deze andere oorzaken van chronische hoest uitsluiten:
- Gastro-oesofageale refluxziekte (GERD)
- Laryngofaryngeale reflux (LPR)
- Hoestsyndroom van de bovenste luchtwegen (UACS), voorheen postnasale infusie genoemd
- Astma
- Andere chronische aandoeningen van de luchtwegen
- Door medicatie geïnduceerd
Uw arts zal u waarschijnlijk niet op elk van deze andere oorzaken hoeven te testen. Ze zullen bepalen of een van deze moet worden getest op basis van hun medisch onderzoek en uw medische geschiedenis.
Behandeling
Zonder behandeling lost een postvirale hoest vanzelf op, maar als uw hoest een aanzienlijke invloed heeft op uw kwaliteit van leven, kan het zijn dat de hersteltijd tussen drie en acht weken te lang is. Als dat het geval is, wilt u voor symptomatische behandeling een arts raadplegen.
Om u goed te kunnen behandelen, zal uw arts moeten bepalen of uw postvirale hoest te wijten is aan postnasale infusie (nu aangeduid als upper airway cough syndrome) of dat deze direct verband houdt met inflammatoire of hoestreceptorveranderingen als gevolg van de virale infectie. .
Hoestsyndroom van de bovenste luchtwegen
Een hoest gerelateerd aan het hoestsyndroom van de bovenste luchtwegen (UACS) omvat dezelfde behandeling als wanneer u de diagnose niet-allergeen UACS zou krijgen.
Als eerste behandelingslijn zal uw arts een antihistaminicum van de eerste generatie voorschrijven, zoals broomfeniramine, clemastine of chloorfeniramine. Hoewel ze meer verdovend zijn dan nieuwere medicijnen, zijn ze effectiever in het minimaliseren van een postvirale hoest.
Als u moet werken of de kalmerende effecten niet kunt verdragen, kunnen de volgende antihistaminica van de tweede generatie worden gebruikt:
- Zyrtec (cetirizine hydrochloride)
- Claritin (loratadine)
- Allegra (fexofenadine hydrochloride)
Postvirale hoest zonder UACS
Een postvirale hoest zonder UACS houdt rechtstreeks verband met veranderingen in het luchtwegweefsel en hoestreceptoren door uw virale infectie Behandeling voor een postvirale hoest is vergelijkbaar met de behandeling van astma.
Hiervoor kan uw arts u vragen om een methacholine- of antihistamine-challenge-test te doen om te zien of u bronchiale hyperreactiviteit heeft. Afhankelijk van de ernst van uw symptomen, krijgt u een of meer van de volgende soorten medicijnen voorgeschreven:
- Geïnhaleerde glucocorticoïden
- Geïnhaleerde luchtwegverwijders
- Leukotriene receptorantagonisten
- oraal prednison
Als uw testen geen bronchiale hyperreactiviteit aantonen, kan het nuttig zijn om een kuur met ipratropiumbromide (Atrovent) te testen. Atrovent is succesvol gebleken bij post-virale resolutie wanneer hoestvariant astma niet wordt vermoed.
