Wat is endoscopische retrograde cholangiopancreatografie (ERCP)?

Een endoscopische retrograde cholangiopancreatografie (ERCP) is een beeldvormende test waarbij endoscopie en röntgenfoto's worden gebruikt om de binnenkant van de gal- en pancreaskanalen te zien. Tijdens deze test wordt een flexibele buis met een lampje aan het uiteinde, een endoscoop genaamd, door de mond, de slokdarm en de maag naar het eerste deel van de dunne darm geleid. Een ERCP kan worden gebruikt om ziekten en aandoeningen in de gal- en pancreaskanalen op te sporen en kan ook worden gebruikt om een ​​behandeling af te leveren.

Gal- en pancreaskanalen

Gal is een vloeistof die helpt bij de spijsvertering. Het wordt gemaakt in de lever en opgeslagen in de galblaas. Gal reist tussen de lever en de galblaas en de twaalfvingerige darm (eerste deel van de dunne darm) door de galwegen. Als de galkanalen zijn geblokkeerd, bijvoorbeeld door galstenen, wordt dit een galwegobstructie genoemd. Een galwegobstructie kan leiden tot een opeenhoping van gal in de lever. Dit veroorzaakt op zijn beurt een opeenhoping van bilirubine (wat overblijft nadat rode bloedcellen zijn afgebroken) in de lever, wat geelzucht veroorzaakt en kan leiden tot verschillende andere soorten complicaties.

De alvleesklier is een klier die hormonen en enzymen afscheidt die betrokken zijn bij de spijsvertering. Deze stoffen reizen van de alvleesklier naar de twaalfvingerige darm via de alvleesklierkanalen. Als de kanalen geblokkeerd zijn, kunnen de hormonen en enzymen een back-up maken en pancreatitis (ontsteking in de alvleesklier) veroorzaken. De gal- en pancreaskanalen komen samen om een ​​hoofdkanaal te vormen dat uitmondt in de twaalfvingerige darm.

Doel van de test

Een ERCP wordt gebruikt om aandoeningen van de gal- en pancreaskanalen te diagnosticeren. Het kan ook worden gebruikt om bepaalde aandoeningen in die kanalen te behandelen. Meestal wordt een ERCP niet alleen gebruikt om een ​​diagnose te stellen, omdat het een invasieve test is. Er zijn andere, minder invasieve tests beschikbaar die in plaats daarvan kunnen worden gebruikt. Als er echter een sterk vermoeden bestaat van een probleem in de gal- of pancreaskanalen, kan een ERCP niet alleen worden gebruikt om een ​​diagnose te stellen, maar ook om het te behandelen. dezelfde tijd. Enkele van de voorwaarden waarvoor een ERCP kan worden gebruikt, zijn onder meer:

• Kanker of tumor van de galwegen of pancreas
• Galstenen
• Infectie
• Pancreatitis (acuut of chronisch)
• Pancreas pseudocysten

Risico's en contra-indicaties

Complicaties kunnen optreden bij tussen de 5% en 10% van de patiënten met een ERCP. Enkele van de mogelijke complicaties zijn:

Bloeden. Bloeding (bloeding) kan direct na een ERCP optreden, maar kan ook optreden tot twee weken nadat de procedure is voltooid. Sommige bloedingsepisodes kunnen vanzelf verdwijnen. In ernstige gevallen kan epinefrine worden gegeven of kan een andere procedure nodig zijn om het bloeden te stoppen.

Infectie. ERCP is een invasieve procedure, wat betekent dat er een risico bestaat op infectie van de galblaas (dit wordt cholecystitis genoemd) of de galwegen. Antibiotica kunnen vóór de procedure worden gegeven om het risico op deze complicatie te verkleinen.

Pancreatitis. Ontsteking in de alvleesklier is een mogelijk risico op een ERCP. Het kan voor artsen mogelijk zijn om te bepalen welke patiënten een verhoogd risico op pancreatitis hebben. Het plaatsen van een stent (een klein buisje van draadgaas) in het pancreaskanaal kan worden gebruikt om pancreatitis te helpen voorkomen.

Perforatie. Een gat (perforatie) in het galkanaal, het pancreaskanaal of de twaalfvingerige darm is een mogelijke complicatie, hoewel het niet gebruikelijk is (het komt voor bij minder dan 1% van de patiënten) Kleinere perforaties kunnen met medicatie worden behandeld, maar groter Voor degenen die mogelijk een andere procedure nodig hebben om een ​​stent te plaatsen, of een operatie om ze te sluiten.

Voor de test

Voordat u een ERCP krijgt, is het belangrijk om met de arts te praten over alle huidige medicijnen en supplementen, inclusief zowel medicijnen die op recept verkrijgbaar zijn als vrij verkrijgbare medicijnen. Dit komt omdat sommige medicijnen of supplementen het vermogen van het bloed om effectief te stollen of de sedativa die tijdens de procedure worden gegeven, kunnen verstoren. Om die reden kunnen er voorafgaand aan de procedure instructies worden gegeven over het tijdelijk stoppen van medicijnen. Hoewel het belangrijk is om over alle medicijnen te praten, is het vooral belangrijk om een ​​arts te vertellen over:

• Artritis medicijnen
• Bloeddrukmedicijnen
• Bloedverdunners
• Medicijnen tegen diabetes
• Niet-steroïde ontstekingsremmende geneesmiddelen (NSAID's), waaronder aspirine en ibuprofen

Het is ook belangrijk om een ​​arts over andere medische aandoeningen te vertellen. Zwanger zijn, of mogelijk zwanger zijn, moet ook worden besproken. Het is mogelijk om een ​​ERCP te voltooien tijdens de zwangerschap en het is aangetoond dat het veilig is, maar artsen zullen op de hoogte moeten zijn van de zwangerschap om de foetus te beschermen tegen röntgenfoto's. Omdat sedativa worden gebruikt tijdens een ERCP, zullen patiënten na de procedure een rit naar huis moeten regelen met een vriend of familielid.

Timing

De hele procedure duurt enkele uren vanaf het moment van aankomst op de faciliteit waar de procedure plaatsvindt. De procedure zelf kan 30 minuten tot twee uur duren. Veel instellingen zullen ook vragen dat patiënten ongeveer een uur voor hun ingreep arriveren. Nadat de ERCP voorbij is, kan het nodig zijn om nog een uur of twee in het proceduregebied te blijven terwijl de kalmerende middelen afnemen. De arts zal de eventuele resultaten of nazorg die nodig zijn, komen uitleggen aan de patiënt en de volwassene die hen naar huis brengt.

Plaats

Een ERCP kan plaatsvinden in een ziekenhuis of op een polikliniek. Dit is een gespecialiseerde test en zal worden uitgevoerd door clinici die zijn opgeleid in het voltooien van de procedure.

Kosten- en ziektekostenverzekering

Volgens MDsave kan een ERCP tussen $ 3.393 en $ 6.456 kosten. Voorafgaande goedkeuring kan door sommige zorgverzekeraars nodig zijn. Bel het nummer op de achterkant van uw verzekeringskaart of kijk op de website van de verzekeringsmaatschappij om erachter te komen wat de verantwoordelijkheid van de patiënt is voor deze test.

Tijdens de test

Patiënten zullen worden gevraagd om op tijd op hun afspraak te komen om formulieren in te vullen en vragen over medische geschiedenis te beantwoorden. Na het inchecken kan er een wachttijd zijn in een wachtkamer voordat er wordt teruggeroepen naar de behandelingsruimte.

Pre-test

Patiënten mogen gedurende ongeveer acht uur (of volgens de instructies van de arts) vóór de test niets te eten hebben. Nadat u in het behandelingsgebied bent geroepen, moet u een ziekenhuisjas aantrekken. De zorgverleners die bij de test helpen, zullen instructies geven over waar kleding en andere items moeten worden neergelegd totdat de test is afgelopen. Er wordt een intraveneuze lijn (IV) gestart zodat het sedativum dat tijdens de test wordt gebruikt, kan worden gegeven. Een spray kan ook aan de keel worden gegeven om deze te verdoven en de kokhalsreflex te voorkomen wanneer het onderzoek begint.

Tijdens de test

Patiënten zullen op een ziekenhuisbed liggen dat vervolgens naar de behandelkamer wordt gereden, die alle apparatuur bevat die tijdens de test wordt gebruikt. In deze periode maken patiënten vaak kennis met de hulpverleners. Via het infuus wordt een kalmeringsmiddel gegeven voor comfort en veel patiënten zullen in slaap vallen. De arts die de test uitvoert, zal een endoscoop in de mond en door de slokdarm naar de maag en de twaalfvingerige darm leiden. Er kan lucht in de endoscoop en in de twaalfvingerige darm terechtkomen. Tijdens de test zal ook een vloeibaar contrastmateriaal in de pancreas- of galwegen worden toegediend.

Post-test

Nadat de test voorbij is, wordt u naar een herstelgebied gereden waar u een bepaalde tijd (een uur of langer) wordt geobserveerd en waar u kunt herstellen van de verdoving. Een arts kan langskomen om te vertellen hoe de test is verlopen en om eventuele volgende stappen te schetsen. Een verpleegkundige of andere zorgverlener zal de ontslaginstructies doornemen, waaronder het vermijden van de rest van de dag naar het werk gaan of autorijden. Een rit naar huis met een vriend of familielid is essentieel. Deze persoon kan ook helpen herinneren wat de arts na de test zegt, omdat het moeilijk kan zijn om gesprekken te onthouden vanwege de duizeligheid die wordt veroorzaakt door het kalmeringsmiddel.

Na de test

De rest van de dag suf voelen is normaal en sommige mensen zullen ook keelpijn hebben. In de meeste gevallen is het veilig om na thuiskomst terug te keren naar een normaal dieet. De rest van de dag rustig aan doen door geen werk of huishoudelijk werk te doen, wordt meestal aanbevolen.

Bijwerkingen beheren

In de ontladingsinstructies wordt beschreven wie u moet bellen als er symptomen zijn die optreden na de test. Sommige mensen hebben keelpijn en voelen zich de rest van de dag moe of suf. Enkele van de symptomen waarvoor patiënten een arts moeten bellen of onmiddellijk medische hulp moeten zoeken in geval van nood, zijn onder meer ernstige buikpijn, slikproblemen, pijn op de borst, koorts, koude rillingen, braken of rectale bloeding (inclusief zwarte of bloederige ontlasting).

Resultaten interpreteren

De chirurg of arts die de procedure uitvoert, kan mogelijk meteen enkele resultaten van de test aanbieden door te beschrijven wat ze wel of niet hebben gezien tijdens de test.

Opvolgen

Eventuele biopsieën die zijn genomen, hebben enkele dagen nodig om te analyseren en de resultaten te ontvangen. Het kantoor van de dokter zal een paar dagen na de test follow-up geven om eventuele resultaten over de biopsieën te geven, meestal telefonisch of via het patiëntenportaal. Er kan ook een vervolgbezoek op kantoor zijn gepland om de resultaten van de test met de arts te bespreken. Als u vragen heeft over de resultaten van uw test, aarzel dan niet om contact op te nemen met uw arts om antwoorden te krijgen.

Een woord van Verywell

Een ERCP is een test die niet alleen gebruikt kan worden als onderdeel van een diagnose, maar ook als behandeling. Om die reden zal het belangrijk zijn om nauw contact te houden met artsen om te begrijpen wat er tijdens de procedure gebeurde (zoals het plaatsen van een stent) en wat de follow-up zal zijn. Afhankelijk van wat de resultaten van de test laten zien, kan het nodig zijn om andere procedures of tests te hebben om ziekten of aandoeningen die de gal- of pancreaskanalen kunnen aantasten, te bevestigen of uit te sluiten. Een ERCP is een veilige test die veel informatie kan opleveren (evenals behandeling) en de meeste mensen doen hun normale bezigheden de dag nadat de test is voltooid.