Haemophilus influenzae type b (Hib) - niet te verwarren met seizoensgriep - is een door vaccinatie te voorkomen ziekte die bijzonder gevaarlijk is voor jonge kinderen. Gevorderde infecties kunnen mogelijk ernstige complicaties veroorzaken, zoals meningitis, longontsteking en sepsis.
Hib-ziekte is nu zeldzaam in de Verenigde Staten, maar het blijft een ernstige kinderziekte in gebieden waar het vaccin niet overal verkrijgbaar is.
FatCamera / Getty-afbeeldingenSymptomen
Hib-bacteriën komen via de neus en mond het lichaam binnen, waar het een tijdje kan blijven hangen zonder symptomen te veroorzaken. In sommige gevallen verspreiden de bacteriën zich echter naar de bloedbaan en naar andere delen van het lichaam. Dit wordt invasieve Hib-ziekte genoemd.
Invasieve Hib-ziekte kan meerdere orgaansystemen aantasten en tot ernstige complicaties leiden, waaronder meningitis, epiglottitis, longontsteking, septische artritis, cellulitis en bacteriëmie.
Meningitis
Het meest voorkomende kenmerk van invasieve Hib-ziekte is bacteriële meningitis, of zwelling rond de hersenen en de wervelkolom. Vóór wijdverbreide vaccinatie kwam Hib-meningitis voor in 50 tot 65% van de gevallen en was de meest voorkomende oorzaak van bacteriële meningitis bij kinderen jonger dan vijf jaar.
Symptomen van Hib-meningitis zijn onder meer:
- Koorts
- Hoofdpijn
- Verwarring, prikkelbaarheid of anderszins veranderde mentale toestand
- Stijve nek
- Gevoeligheid voor licht
- Misselijkheid en / of braken
- Veranderde reflexen (bij jonge baby's)
De meeste mensen met Hib-meningitis overleven, maar de ziekte kan hun gezondheid en ontwikkeling permanent aantasten. In het prevaccinatietijdperk ervoer ongeveer 15 tot 30% van de overlevenden gehoorverlies of hersenbeschadiging, en ongeveer 3 tot 6% stierf - zelfs met de juiste behandeling.
Epiglottitis
Hib-epiglottitis is wanneer de bacteriën de epiglottis (het keelweefsel dat ervoor zorgt dat voedsel en vloeistoffen niet in de luchtwegen terechtkomen) infecteren en soms een zo ernstige zwelling veroorzaken dat het de luchtwegen blokkeert. Epiglottitis trad op in ongeveer 17% van de Hib-gevallen voorafgaand aan wijdverspreide vaccinatie.
Enkele symptomen van epiglottitis zijn onder meer:
- Keelpijn die snel opkomt
- Koorts
- Kwijlen (vooral bij kinderen)
- Verandering in stem
- Blauwachtige huidskleur
- Stridor, of een hoog geluid wanneer iemand in- of uitademt
Longontsteking
Longontsteking (een infectie van de longen) is een andere veel voorkomende complicatie van invasieve Hib-ziekte, die in ongeveer 15% van de gevallen in het prevaccinatietijdperk voorkomt.
Tekenen en symptomen van longontsteking kunnen variëren, maar ze omvatten over het algemeen griepachtige symptomen zoals koude rillingen, koorts en verstopte neus, productieve hoest, pijn op de borst, snelle ademhaling (bij kinderen), pijn in het lichaam, vermoeidheid, braken (bij kinderen) en blauwachtige huidskleur.
Septische arthritis
Septische artritis is een gewrichtsinfectie die in ongeveer 8% van de Hib-gevallen voorkwam vóór de introductie van het vaccin.Dit gebeurt wanneer Hib-bacteriën het gewricht infecteren (meestal een grote zoals een knie of heup), wat aanzienlijk ongemak veroorzaakt.
Symptomen van septische artritis veroorzaakt door invasieve Hib-ziekte zijn onder meer ernstige gewrichtspijn, moeite met bewegen van het aangetaste gewricht en roodheid of zwelling rond het aangetaste gewricht.
Cellulitis
Huidinfecties (of cellulitis) zijn een andere veel voorkomende complicatie van invasieve Hib-ziekte. Dit deed zich voor in ongeveer 6% van de gevallen van vóór de vaccinatie - meestal bij jonge kinderen - en had meestal betrekking op het gezicht, het hoofd of de nek Het meest voorkomende symptoom van cellulitis is een rode, gevoelige en / of gezwollen huid.
Bacteriëmie
Infecties die zich naar de bloedbaan verspreiden, worden bacteriëmie genoemd (ook wel sepsis genoemd). Symptomen van Hib-bacteriëmie zijn griepachtige symptomen, zoals koorts, koude rillingen en vermoeidheid, buikpijn, misselijkheid en / of braken, angst, ademhalingsmoeilijkheden en verwarring.
Oorzaken
In tegenstelling tot de gelijknamige griep,Haemophilus influenzaewordt veroorzaakt door een bacterie (geen virus).
Er zijn meerdere soortenHaemophilus influenzae, maar type b (gewoonlijk aangeduid als Hib), is historisch gezien het meest ernstig.
Vóór de ontwikkeling van een effectief vaccin veroorzaakte Hib de overgrote meerderheid - ongeveer 95% - ernstigHaemophilus influenzaeinfecties.
Het is onzeker hoe Hib-bacteriën zich precies verspreiden, maar wetenschappers denken dat het van de ene persoon naar de andere gaat via ademhalingsdruppels (door hoesten of niezen). Als gevolg hiervan worden mensen over het algemeen aan Hib blootgesteld nadat ze in nauw contact zijn geweest met iemand die besmet, zoals thuis of in de kinderopvang.
Baby's van wie de moeder is geïnfecteerd met Hib, kunnen ook aan de bacteriën worden blootgesteld door vruchtwater op te zuigen of tijdens de bevalling in contact te komen met vaginale afscheidingen. Mensen met Hib-infecties die geen symptomen hebben, kunnen de ziekte toch naar andere mensen verspreiden.
Nieuwe infecties beginnen in de neus en keel, waar ze snel kunnen worden bestreden door het immuunsysteem of maandenlang kunnen blijven hangen zonder symptomen te veroorzaken. Invasieve ziekten treden op wanneer de bacteriën in de bloedbaan komen en vervolgens andere delen van het lichaam infecteren.
Hoewel het niet precies duidelijk is waardoor sommige gevallen overgaan van een milde infectie naar een invasieve infectie, is het mogelijk dat andere luchtwegaandoeningen een rol spelen. Als iemand bijvoorbeeld al een virus zoals griep probeert te bestrijden, kan de Hib-bacterie zich gemakkelijker in het lichaam verspreiden. De ziekte van Hib is zelfs een veel voorkomende co-infectie geweest tijdens eerdere grieppandemieën.
Risicopopulaties
Bepaalde individuen krijgen meer graag een invasieve Hib-ziekte dan anderen. Zoals veel door vaccins te voorkomen ziekten, treft Hib vooral jonge kinderen. Vóór wijdverbreide vaccinatie was Hib verantwoordelijk voor 50 tot 65% van de gevallen van meningitis bij kinderen jonger dan vijf jaar en was het de meest voorkomende oorzaak van bacteriële meningitis bij deze kinderen.
Degenen die het meest waarschijnlijk Hib krijgen, zijn onder meer niet-gevaccineerde kinderen en mensen die dicht bij hen staan, evenals personen met een verzwakt immuunsysteem, inclusief degenen met bepaalde medische aandoeningen zoals:
- Sikkelcelziekte
- HIV-infectie
- Kanker die behandeling vereist, zoals chemotherapie, bestraling of transplantaties van beenmergstamcellen
Diagnose
Omdat Hib op veel andere bacteriële infecties kan lijken, vertrouwen artsen vaak op laboratoriumtests, naast iemands medische geschiedenis en lichamelijk onderzoek, om de ziekte te diagnosticeren en een behandeling aan te bevelen. Als ze positief zijn voor Haemophilus influenzae, willen lokale gezondheidsfunctionarissen misschien ook tests uitvoeren om erachter te komen of de infectie te wijten is aan type b of een ander subtype.
Fysiek examen
Voordat Hib wordt gediagnosticeerd, zullen artsen eerst een medische geschiedenis afnemen en op zoek gaan naar tekenen of symptomen van invasieve Hib-ziekte of een van de complicaties ervan. Vooral voor jonge kinderen zullen artsen waarschijnlijk de vaccinatierecords controleren om te zien of het kind een of alle aanbevolen doses van het Hib-vaccin heeft gekregen.
De arts kan ook vragen stellen over elk contact dat het kind heeft gehad met iemand (vooral huishoudelijke contacten of verzorgers) met een bekende Hib-infectie.
Labotests
Als artsen Hib vermoeden na een lichamelijk onderzoek, bevestigen ze de diagnose meestal door lichaamsvloeistoffen - vaak bloed of ruggenmergvloeistof - te testen op de bacteriën.Dit kan soms een lumbaalpunctie (of ruggenprik) vereisen om een klein vloeistofmonster uit de wervelkolom te krijgen.
Een van de meest gebruikelijke manieren waarop laboratoria monsters op Hib-bacteriën testen, is door middel van een cultuur, waarbij de monstervloeistof in een speciaal soort container wordt geplaatst om te zien of Haemophilus influenzaebacteriën groeien.
Serotypering
Als een cultuur positief terugkeert voor Haemophilus influenzae, zal deze waarschijnlijk verder worden getest om te bepalen welke soort het is - specifiek of het type b is. Dit wordt over het algemeen gedaan door gezondheidsautoriteiten (zoals de lokale gezondheidsafdeling) met behulp van speciale tests zoals dia-agglutinatie of serotype-specifieke real-time PCR.
Behandeling
Hib-ziekte kan effectief worden behandeld met antibiotica, maar er kan extra zorg nodig zijn om symptomen die verband houden met complicaties te beheersen. Mensen met een invasieve Hib-ziekte (vooral jonge kinderen) worden vaak in het ziekenhuis opgenomen als gevolg van de infectie.
Antibiotica
De meest voorkomende medicatie die wordt gebruikt om Hib te behandelen, is een 10-daagse kuur met een cefalosporine van de derde generatie (zoals cefotaxim of ceftriaxon) of een combinatie van chlooramfenicol en ampicilline.
Extra ondersteuning
Afhankelijk van de ernst van de infectie, hebben personen met de ziekte van Hib mogelijk ook een behandeling nodig om te helpen bij symptomen of daaropvolgende complicaties. Dit kunnen ademhalingsondersteuning, bloeddrukmedicatie, wondverzorging (door huidinfecties), amputaties (door bacteriëmie) of langdurige revalidatie voor hersenbeschadiging of gehoorverlies (door meningitis) zijn.
Preventie
Hoewel Hib vaak effectief kan worden behandeld met antibiotica, is de beste bescherming tegen de ziekte en de mogelijke complicaties ervan, door vaccinatie alles samen te voorkomen. Het vaccin wordt meestal tijdens de vroege kinderjaren toegediend in drie of vier doses, afhankelijk van het merk.
De Centers for Disease Control and Prevention beveelt aan dat de volgende groepen het Hib-vaccin krijgen:
- Kinderen van 2 tot 15 maanden (of tot 5 jaar indien niet-gevaccineerd, voor inhaaldoses).
- Niet-gevaccineerde kinderen jonger dan 18 jaar met een hiv-infectie.
- Iedereen (kinderen of volwassenen) die niet is gevaccineerd en geen functionele milt heeft of die sikkelcelziekte heeft.
- Iedereen (kinderen of volwassenen) die een hematopoëtische stamceltransplantatie heeft ondergaan, zelfs als ze al eerder tegen Hib zijn ingeënt.
Hoewel het zeldzaam is, zijn er sommige mensen die niet tegen Hib mogen worden gevaccineerd. Degenen die een levensbedreigende allergische reactie op het Hib-vaccin of een van de componenten ervan hebben gehad, mogen het vaccin niet krijgen, en degenen die matig tot Bij ernstige ziekten moet worden gewacht tot ze beter worden voordat ze een dosis krijgen.
Als u niet zeker weet of u of uw kind tegen Hib moet worden gevaccineerd, neem dan voor vaccinatie contact op met uw arts of zorgverlener.
Een woord van Verywell
Hib is uiterst zeldzaam in de Verenigde Staten. Dankzij vaccins kan het aantal Hib-gevallen landelijk met meer dan 99% dalen, en ernstige complicaties zoals Hib-meningitis zijn nu vrijwel ongehoord. Dat gezegd hebbende, kunnen Hib-uitbraken nog steeds plaatsvinden in gebieden met een lage vaccinatiegraad. De beste manier om Hib en andere door vaccinaties te voorkomen ziekten te voorkomen, is door het aanbevolen vaccinatieschema van de CDC te volgen.
50 Antivaccinmythen
.jpg)
