Ann Johansson / Corbis / Getty Images
Een handtransplantatie (gevasculariseerde samengestelde allotransplantatie of VCA) is een totale chirurgische vervanging van de hand. De procedure wordt ook wel allotransplantatie van samengesteld weefsel (CTA) genoemd.
Beide termen verwijzen naar structuren in de hand, inclusief bloedvaten, zenuwen, kraakbeen, botten, pezen, huid en spieren, die tijdens een transplantatie verenigd zijn.
Een handtransplantatie kan worden overwogen wanneer ziekte of letsel leidt tot ernstige structurele, functionele en cosmetische gebreken.
In ernstige gevallen die niet kunnen worden behandeld of hersteld met traditionele reconstructiemethoden, kan een transplantatie de enige manier zijn waarop iemand de handfunctie terugkrijgt.
Na de operatie heeft een getransplanteerde hand een revalidatiebehandeling nodig, net als elke andere handblessure waarbij de zenuw betrokken is.
Bio-ethiek, complicaties door immunosuppressie en de behoefte aan adequate zenuwregeneratie zijn andere belangrijke kwesties met betrekking tot handtransplantaties.
Redenen voor een handtransplantatie
Er moet aan bepaalde criteria worden voldaan om in aanmerking te komen voor handtransplantatiechirurgie. Over het algemeen zijn de beste kandidaten voor een handtransplantatie mensen die:
- 18 tot 69 jaar oud
- In goede algehele gezondheid
- In staat om immunosuppressiva te verdragen
Als u in een goede gezondheidstoestand verkeert, wordt de kans groter dat het lichaam van een persoon de getransplanteerde hand (en) accepteert.
Kandidaten moeten ook:
- Wees de afgelopen vijf jaar vrij van kanker
- Vrij zijn van grote infecties zoals hepatitis of het humaan immunodeficiëntievirus (HIV)
De reden voor de transplantatie is ook een belangrijke overweging. In veel gevallen leven en functioneren mensen die een hand of zelfs een hele arm hebben verloren goed met behulp van protheses. Als een prothese echter niet goed werkt, kan transplantatie van een nieuwe hand of arm worden overwogen.
Als uw verwonding ernstig is, niet kan worden verholpen met traditionele reconstructieve chirurgie en u aan alle criteria heeft voldaan, kan uw arts een handtransplantatie aanbevelen.
Wie is geen goede kandidaat?
Handtransplantaties zijn revolutionaire vorderingen op het gebied van geneeskunde, maar de procedure is zeer gespecialiseerd en niet algemeen verkrijgbaar.
Bovendien komt niet iedereen die een hand of arm heeft verloren in aanmerking voor de operatie. Personen die bijvoorbeeld een of beide handen missen vanwege een aangeboren (geboren met) oorzaak of als gevolg van kanker, worden niet beschouwd als goede kandidaten voor handtransplantaties.
Als iemand zijn hele arm heeft verloren, kunnen ze geen handtransplantatie ondergaan omdat ze het bot, weefsel en spierstructuren missen die nodig zijn om een pas getransplanteerde hand te ondersteunen.
Personen die een deel of al hun vingers verliezen door een verwonding of ziekte, worden over het algemeen niet beschouwd als kandidaten voor handtransplantaties. Als ze echter een relatief intacte handbasis hebben, kunnen ze in aanmerking komen voor reconstructieve chirurgie.
Vanwege het risico op immuungecompromitteerd, komen mensen die zwanger zijn niet in aanmerking voor handtransplantaties. Bovendien moeten de geselecteerde patiënten ermee instemmen om gedurende een jaar na de transplantatie niet te proberen zwanger te worden.
Selectieproces van donorontvanger
Zoals bij alle gedoneerde organen, moeten het bloed- en weefseltype van de donor overeenkomen met die van de beoogde ontvanger. Handen zijn extern en zichtbaar, in tegenstelling tot vitale organen die getransplanteerd kunnen worden (zoals de lever en long), waardoor het selectieproces een beetje anders.
Het proces van het kiezen van een gedoneerde hand voor transplantatie is gedetailleerder en er wordt de nadruk gelegd op het matchen van etniciteit, huidskleur, geslacht en maat om een natuurlijke pasvorm te garanderen.
Een andere factor waarmee rekening moet worden gehouden bij de donorselectie is de aanwezigheid van gezonde zenuwen en spieren om te helpen bij zenuwregeneratie en algemene acceptatie door de ontvanger.
Nadat een arts een kandidaat voor een handtransplantatie heeft aanbevolen en goedgekeurd, wordt diens naam toegevoegd aan de wachtlijst voor transplantatie. Hoe lang iemand op de wachtlijst zal staan, is zeer variabel: ze kunnen weken, maanden of zelfs jaren wachten.
Volgens de gegevens die zijn verzameld in 2017, zijn er wereldwijd ongeveer 85 handtransplantaties uitgevoerd. Naarmate wereldwijde transplantatieprogramma's evolueren, wordt verwacht dat het aantal succesvolle procedures zal toenemen.
Ondanks het aantal gevestigde en actieve transplantatieprogramma's over de hele wereld, hangt de lengte van een wachtlijst af van het aantal beschikbare donoren en of er voor elke ontvanger goede matches zijn.
Volgens het United Network for Organ Sharing (UNOS) is er geen prioriteitsscore die specifiek de kandidatuur meet van iemand die wacht op een handtransplantatie.
UNOS helpt potentiële ontvangers ook bij het invoeren van hun naam op wachtlijsten bij verschillende ziekenhuizen (waardoor ze de beste kans hebben om met een donor te matchen), en bij het beheren en beoordelen van medische dossiers om donoren en ontvangers te matchen.
Het goedkeuringsproces voor de wachtlijst voor een transplantatie kan lang duren, en veel mensen vinden het een uitdaging om ermee om te gaan.
Deelname aan revalidatietherapie en betrokken blijven bij medische follow-up helpt mensen die wachten op een handtransplantatie om fysiek te blijven functioneren en gemotiveerd te blijven.
Therapieën kunnen ook helpen bij productieve vrijetijdsactiviteiten, die een belangrijk onderdeel vormen van het omgaan met de emotionele aspecten van het transplantatieproces.
Soorten donateurs
De handen die voor transplantatie worden gebruikt, zijn afkomstig van overleden donoren. Om de transplantatie te laten werken, moet het genetisch materiaal van de donor (met name het bloed- en weefseltype) overeenkomen met de ontvanger.
Genetische kenmerken zijn ook belangrijk voor de cosmetische overwegingen van een handtransplantatie. Hoewel een hoge mate van genetische gelijkenis kan worden bereikt door donatie van familieleden, is een match niet gegarandeerd.
Voor de operatie
Als u een handtransplantatie ondergaat, begint u met de voorbereiding met revalidatietherapie om uw bovenste ledematen te versterken. Dit geeft u een voorsprong op het rigoureuze revalidatieproces dat volgt op een transplantatiechirurgie.
De voorbereiding op de operatie omvat ook regelmatige bezoeken aan de transplantatiekliniek om alle diagnostische tests up-to-date te houden, zodat u zeker weet dat u nog steeds in aanmerking komt voor de transplantatie.
U wordt gestart met een regime van immunosuppressiva die het lichaam voorbereiden op het ontvangen van de getransplanteerde hand (en). Uw tolerantie voor deze medicijnen wordt gecontroleerd bij het inchecken in de kliniek.
Vanwege de lengte en complexiteit van handtransplantatiechirurgie, wordt ontvangers meestal geadviseerd om binnen enkele uren van het ziekenhuis te blijven waar de transplantatie zal plaatsvinden.
Als u ver van huis reist, moet u van tevoren een afspraak maken voor uw accommodatie. U moet na de transplantatie enkele maanden in deze accommodaties verblijven, zodat u regelmatig bij uw artsen kunt inchecken.
Chirurgisch proces
Er zijn twee chirurgische teams nodig om een handtransplantatie uit te voeren. De een werkt aan het verwijderen en behouden van de hand (en) van de donor, terwijl de ander de arm van de ontvanger voorbereidt op de transplantatie.
Tijdens de procedure verbinden chirurgen de bloedvaten zorgvuldig en voeren ze vervolgens intensieve tests uit om ervoor te zorgen dat ze werken. Zodra de bloedvaten zijn vastgemaakt en de tests hebben doorstaan, gaat de chirurg verder met het verbinden van zenuwen, botten, pezen en spieren.
Als er geen complicaties zijn, kan een handtransplantatie tussen de acht en zestien uur duren.
Na de operatie
Als de operatie voorbij is, breng je een aantal dagen door op de intensive care (ICU). Dit vergemakkelijkt het overgangsproces en stelt het medische team in staat om nauwlettend te controleren op tekenen van afwijzing.
Na de tweede dag begint u met revalidatiediensten zoals fysiotherapie en ergotherapie om uw handen te versterken.
Na een paar dagen ligt u nog steeds in het ziekenhuis, maar als u goed geneest, wordt u ter observatie naar een standaard postoperatieve kamer verplaatst. Het medische team dat voor u zorgt, blijft de motorische en zenuwfunctie van uw hand controleren.
Uw pijnniveaus zullen ook nauwlettend worden gevolgd, aangezien extreme pijn een teken kan zijn van afwijzing. Het is belangrijk dat u uw zorgteam op de hoogte brengt van eventuele postoperatieve pijn die u heeft, zodat zij er mee om kunnen gaan.
In eerste instantie kan het hierbij gaan om pijnstillers. U zult van deze medicijnen worden gespeend naarmate uw pijnniveau afneemt.
U moet de rest van uw leven immunosuppressieve medicatie blijven gebruiken om ervoor te zorgen dat uw lichaam de transplantatie blijft accepteren.
U zult ook zorgvuldig de instructies van een ergotherapeut of fysiotherapeut moeten opvolgen, aangezien zij u zullen begeleiden bij het veilig gebruiken van uw hand terwijl u herstelt.
Patiënten moeten vaak een spalk dragen om de mechanismen van de hand te beschermen terwijl deze in rust is. Spalken leveren ook sensorische input voor de nieuwe hand, wat helpt om de pijn en gevoeligheid die u na de transplantatie kunt ervaren, geleidelijk te verminderen.
Het volgen van een gezond voedingspatroon is een belangrijk onderdeel van het genezingsproces. Uw medisch transplantatieteam kan een diëtist zijn of uw arts kan u tijdens uw herstel naar een diëtist doorverwijzen.
Transplantatie afwijzing
Het hoogste risico bij handtransplantatie is afstoting, die acuut of chronisch kan zijn.
Acute afstoting kan onmiddellijk zichtbaar zijn door een drastische immuunrespons. Huiduitslag die kort na de transplantatie optreedt, is meestal het eerste teken van acute afstoting.
Volgens gegevens van het International Registry on Hand and Composite Tissue Transplantation (IRHCTT) ervaart ongeveer 85% van de ontvangers een of meer episodes van acute afstoting.
Chronische afstoting kan pas jaren na de transplantatie plaatsvinden. IRHCTT-gegevens geven aan dat ongeveer 10% van de ontvangers van handtransplantaties chronische afstoting ervaart.
Als mensen als reactie daarop immunosuppressieve medicatie krijgen, kan de herstelsnelheid verbeteren.
Prognose
De resultaten van een handtransplantatie variëren en zijn grotendeels afhankelijk van het consequente gebruik van immunosuppressieve medicatie door de patiënt na de operatie.
Zelfs als de transplantatie-operatie goed verloopt en de therapietrouw van een patiënt goed is, is het moeilijk om precies te voorspellen hoe functioneel een getransplanteerde hand zal zijn.
De procedure is nog nieuw en er zijn weinig voorbeelden op de lange termijn waar u als leidraad naar kunt kijken.
Naast het voorkomen van afstoting, zou de operatie als succesvol worden beschouwd als een persoon in staat is om goed te leven en te functioneren met zijn nieuwe hand.
Idealiter kan een persoon typische alledaagse taken uitvoeren met zijn nieuwe hand, zoals:
- Pak kleine voorwerpen op, zoals bouten en moeren
- Til zware voorwerpen (bijvoorbeeld een liter melk) met één hand op
- Gebruik een moersleutel en ander gereedschap
- Accepteer kleine munten in hun uitgestrekte handpalm
- Gebruik keukengerei op de juiste manier (snijden met mes en vork)
- Bind hun schoenen vast
- Vang een bal
Ondersteuning en coping
Als je een hand hebt verloren en een nieuwe hebt gekregen via transplantatie, is een operatie een belangrijke mijlpaal in de richting van zelfstandig leven, maar het is ook een grote verandering - fysiek en emotioneel.
Na de operatie zal veel van het werk dat u moet doen, zijn leren hoe u ermee om moet gaan. De psychologische reactie op het hebben van een nieuwe hand kan van patiënt tot patiënt verschillen.
Het gevoel losgekoppeld te zijn van uw lichaam, verandering in zelfrespect en moeilijkheid om opnieuw rollen in te voeren die u van nature aannam vóór de operatie (zoals ouder of partner) zijn allemaal normale reacties na een handtransplantatie.
Hoewel deze gevoelens veel voorkomende ervaringen zijn, is het belangrijk dat u ze bespreekt. Door uw emoties te erkennen, voorkomt u dat ze zich ontwikkelen tot reacties die uw functie beperken of uw kwaliteit van leven verminderen.
Depressie is een risico na elke grote operatie, vooral wanneer het herstel lang duurt en een grote verandering in het leven betekent. Communiceer met uw ondersteuningsnetwerk en medisch team om hen te laten weten hoe u zich zowel emotioneel als fysiek voelt.
Concentreer u op het verzorgen van uw lichaam, geest en ziel. Dit kan inhouden dat je lid wordt van een steungroep, je vrienden, familie of een vertrouwde therapeut in vertrouwen neemt, deelneemt aan activiteiten die je leuk vindt (of nieuwe hobby's vindt) en leert hoe je op een gezonde manier met stress om kunt gaan.
De intense emoties en psychologische reactie op een handtransplantatie zullen doorgaans binnen een paar maanden beginnen te verbeteren. Als u echter denkt dat u na de operatie aanhoudende symptomen van depressie heeft, vertel dit dan aan uw arts.
-testing-and-results.jpg)
