Voorheen hypochondrie of hypochondrie genoemd, is de ziekte-angststoornis (IAD) een geestelijke gezondheidstoestand waarin een persoon sterk gelooft dat hij een ernstige of levensbedreigende ziekte heeft of zal ontwikkelen, hoewel ze weinig tot geen symptomen vertonen. Dit gevoel blijft bestaan, zelfs als uit tests of onderzoeken blijkt dat ze deze ernstige aandoening niet hebben.
Ziekteangststoornis maakt deel uit van een groep klinisch significante gezondheidsangststoornissen die tot 13% van de algemene volwassen bevolking treft.
Peter Cade / Getty Images
Ziekte Angststoornis begrijpen
Hypochandriasis werd gedeeltelijk verwijderd uit de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, 5e editie (DSM-5) vanwege het stigma dat aan de woorden hypochandrie en hypochandrie kleefde. Bij het horen van het woord hypochandrisch, is er vaak een verkeerde veronderstelling dat de persoon die met de aandoening leeft, het "vervalst" en andere schadelijke misvattingen die ertoe leiden dat de ziekte wordt afgewezen of gestigmatiseerd.
Niet "faken"
Hoewel een persoon met een ziekte-angststoornis geen significante symptomen vertoont van de ziekte die hij denkt te hebben, doen ze niet alsof ze ziek zijn. Hun geloof in hun ziekte is heel reëel voor hen.
Wat voorheen in de DSM-4 als hypochariasis werd bestempeld, is in de DSM-5 opgedeeld in twee verschillende condities:
- Ziekte angststoornis
- Somatische symptoomstoornis
Ziekte Angststoornis
Symptomen van angststoornis bij ziekte zijn onder meer:
- Intense angst dat u een ernstige, niet-gediagnosticeerde medische aandoening heeft. Het kan zijn dat u buitensporig veel tijd en energie besteedt aan gezondheidsproblemen, waarbij u vaak obsessief onderzoek doet.
- Niet gemakkelijk gerustgesteld als er bewijs wordt gegeven dat u niet aan deze ernstige medische aandoening lijdt.
- Een aanzienlijke verstoring in uw leven en veel mentale problemen.
- Geen symptomen of onbeduidende symptomen van de ziekte (n) die u denkt te hebben.
Somatische symptoomstoornis
Somatische symptoomstoornis is vergelijkbaar met angststoornis bij ziekte, behalve dat mensen met somatische symptoomstoornis ten minste één somatisch symptoom (gerelateerd aan het lichaam, niet aan de geest) vertonen. Ze kunnen geobsedeerd zijn door deze symptomen.
Andere angststoornissen hebben symptomen die overlappen met of vergelijkbaar zijn met angststoornis bij ziekte, maar met enkele belangrijke verschillen.
Symptomen
Mensen met een angststoornis kunnen last krijgen van:
- Overmatig piekeren over het feit dat ze een ernstige ziekte of aandoening hebben of kunnen krijgen
- Hoge mate van angst en hypervigilantie over hun gezondheid en veranderingen in hun lichaam of gezondheidstoestand
- Herhaald, buitensporig gedrag, zoals het regelmatig controleren van hun lichaam op tekenen van ziekte, het regelmatig meten van hun bloeddruk of het overmatig meten van hun lichaamstemperatuur
- Vermijdingsgedrag zoals het vermijden van doktersafspraken en ziekenhuizen, of overmatig gebruik / misbruik van medische zorg
- Gebrek aan lichamelijke symptomen om hun angst voor de ziekte te ondersteunen, of milde symptomen zoals zweten of een lichte versnelling van de hartslag
- Onevenredige bezorgdheid en ongerustheid over een bestaande ziekte of een reëel risico om een ziekte op te lopen
- Overmatig praten over hun gezondheid
- Regelmatig hun symptomen onderzoeken, vooral online
- Geloofstests die ziekte uitsluiten, zijn onjuist en hebben hun ziekte gemist, in plaats van zich gerustgesteld te voelen door negatieve tests
- Het vermijden van plaatsen of mensen uit angst om een ziekte op te lopen
- Zorgen maken over en / of geobsedeerd zijn door de gezondheid van dierbaren
Mensen met een ziekte-angststoornis kunnen bang zijn dat ze een ziekte hebben, maar richten zich meestal op kanker, hiv / aids en geheugenverlies.
Op welke toestand of ziekte een persoon met een angststoornis wordt hypergefocust, kan in de loop van de tijd veranderen.
Diagnose
De eerstelijnszorgverleners spelen een sleutelrol bij het opsporen van angststoornissen. Door in de loop van de tijd een relatie met dezelfde zorgverlener te hebben, kunnen patronen worden opgemerkt en kunnen bezoeken, tests en procedures op dezelfde plaats worden bewaard.
Een persoon met deze aandoening gaat mogelijk niet naar een zorgverlener met als doel de angststoornis van zijn ziekte te behandelen, omdat hij / zij zich er mogelijk niet van bewust is dat hij / zij het heeft. Vaker zullen ze een diagnose en behandeling zoeken voor de ziekte of aandoening die ze denken te hebben, meestal bij een primaire zorgverlener.
Het proces voor het vaststellen van een diagnose van ziekteangststoornis wordt meestal gestart door de zorgverlener na het observeren van symptomen en het vermoeden van de aanwezigheid van de aandoening.
Om te onderzoeken of een persoon al dan niet een angststoornis heeft, kan de aanbieder:
- Bekijk de huidige en eerdere medische klachten van de persoon
- Neem en bekijk de medische geschiedenis van de persoon, inclusief psychische stoornissen
- Voer een lichamelijk onderzoek uit
- Voer tests uit zoals bloedlaboratoria en mogelijk beeldvormende tests zoals een MRI- of CT-scan om een fysieke oorzaak voor het gedrag van de persoon uit te sluiten
- Onderzoek de mogelijkheid dat de persoon een andere psychische stoornis heeft, in plaats van of in aanvulling op de angststoornis
Een eerstelijnszorgverlener die een angststoornis vermoedt, kan de persoon doorverwijzen naar een beroepsbeoefenaar in de geestelijke gezondheidszorg voor een meer diepgaande verkenning van een diagnose en voor behandeling. Mensen met een ziekte, een angststoornis, weigeren vaak te gaan, omdat ze denken dat ze een echte lichamelijke aandoening hebben, geen psychische stoornis.
Een diagnose wordt gesteld op basis van de criteria die de DSM-5 stelt voor de ziekte-angststoornis en op basis van observaties van hulpverleners die de persoon onderzoeken en met hem spreken.
Om aan de criteria van een diagnose van een ziekte-angststoornis te voldoen, moet een persoon al het volgende vertonen:
- Preoccupatie met het hebben of krijgen van een ernstige ziekte.
- Somatische symptomen zijn niet aanwezig of, indien aanwezig, slechts mild van aard. Als er een andere medische aandoening aanwezig is of als er een hoog risico bestaat om een medische aandoening te ontwikkelen (er is bijvoorbeeld een sterke familiegeschiedenis), is de preoccupatie duidelijk buitensporig of onevenredig.
- Er is een grote bezorgdheid over de gezondheid en het individu is gemakkelijk gealarmeerd over de persoonlijke gezondheidstoestand.
- Het individu vertoont buitensporig gezondheidsgerelateerd gedrag (bijv. Herhaaldelijk zijn of haar lichaam controleren op tekenen van ziekte) of vertoont onaangepaste vermijding (bijv. Vermijdt doktersafspraken en ziekenhuizen).
- Ziektepreoccupatie is al minstens 6 maanden aanwezig, maar de specifieke ziekte die gevreesd wordt, kan in die periode veranderen.
- De ziektegerelateerde preoccupatie wordt niet beter verklaard door een andere psychische stoornis, zoals somatische symptoomstoornis, paniekstoornis, gegeneraliseerde angststoornis, lichaamsdysmorfe stoornis, obsessief-compulsieve stoornis of waanstoornis.
Oorzaken
Onderzoekers hebben nog geen exacte oorzaak van angststoornis bij ziekte vastgesteld, maar sommige factoren lijken een persoon een verhoogd risico te geven om de aandoening te ontwikkelen.
Leeftijd
Ziekte-angststoornis kan zich op elke leeftijd ontwikkelen en symptomen kunnen komen en gaan, maar verschijnen meestal voor het eerst in de vroege tot middelbare volwassenheid, rond de leeftijd van 25 tot 35 jaar.
Ziekte-angststoornis kan erger worden met de leeftijd.
Spanning
Symptomen van een angststoornis kunnen optreden of verergeren na een grote stressfactor in het leven, zoals het overlijden van een dierbare.
Andere aandoeningen of symptomen
De aanwezigheid van een ernstig symptoom, zoals pijn op de borst of geheugenverlies, waarvan de persoon denkt dat het levensbedreigend kan zijn, kan het risico op het ontwikkelen van een ziekte-angststoornis vergroten.
Het hebben van een andere psychische stoornis, zoals depressie, angststoornissen of psychotische stoornissen, brengt ook een persoon met een hoger risico op het ontwikkelen van een ziekte-angststoornis.
Trauma bij kinderen
Een voorgeschiedenis van lichamelijk, seksueel, emotioneel kindermishandeling of verwaarlozing lijkt een risicofactor te zijn voor ziekteangststoornis, evenals een voorgeschiedenis van frequente of ernstige kinderziektes.
Persoonlijke en familiale gezondheidsgeschiedenis
Het hebben van een eerstegraads familielid met een angststoornis kan een risicofactor zijn voor het ontwikkelen van de aandoening. Aangenomen wordt dat dit het resultaat is van observationeel leren, dat wil zeggen het observeren, onthouden en nabootsen van gedrag, gewoonlijk door kinderen om volwassenen te sluiten.
Het hebben van een persoonlijke of familiegeschiedenis van chronische of ernstige ziekte kan een persoon ook in gevaar brengen om een angststoornis te ontwikkelen, evenals een persoonlijke of familiale ervaring met het medische systeem die resulteerde in een verminderd vertrouwen in de gezondheidszorg en / of zorgverleners.
Soorten
Ziekte-angststoornis kan worden onderverdeeld in twee classificaties:
- Zorgzoekend type
- Zorgvermijdend type
Zorgzoekend type
- Regelmatig zoeken naar medische zorg
- Overmatig gebruik van het medische systeem, soms beschouwd als misbruik van het systeem
- Verzoeken om en het ondergaan van frequente en / of onnodige tests en diagnostische procedures
- Gaat van dokter naar dokter op zoek naar een diagnose als eerdere doktoren er geen hebben gevonden
- De angst kan kortstondig worden verlicht door de geruststelling dat ze niet de aandoening hebben waarover ze zich zorgen maken, maar de geruststelling duurt niet en de angst keert terug
- Erkennen misschien dat hun bezorgdheid overdreven is, maar weigert te geloven dat er helemaal niets fysiek mis is
- Kan onnodige, electieve operaties ondergaan
Zorgvermijdend type
- Voelt bezorgdheid over een waargenomen ziekte, maar voelt ook bezorgdheid over het bevestigen van die ziekte
- Vermijdt het bezoeken van een arts of zorgverlener
- Kan zich verzetten tegen het bespreken van hun zorgen met zorgverleners, dierbaren of andere mensen, uit angst voor spot of ontslag
Comorbiditeit
Ziekte-angststoornis komt vaak voor naast andere psychische aandoeningen, zoals:
- Obsessief-compulsieve stoornis
- Angst stoornissen
- Depressie
Behandeling
De doelen van de behandeling van angststoornis bij ziekte zijn onder meer:
- Herstel het functioneren naar een zo normaal mogelijke toestand en onderhoud het
- Verlicht mentaal leed
- Beëindig en / of voorkom het overmatig gebruik van het medische systeem en de middelen
Net als bij de diagnose speelt de primaire zorgverlener van een persoon een belangrijke rol bij de behandeling.
Eerstelijnszorgverleners kunnen:
- Zorg voor een ‘hub’ voor mensen met een angststoornis door een constante, regelmatige zorg en het ontmoedigen van ‘dokterswinkelen’ (van de ene arts naar de andere gaan, de gewenste diagnose zoeken).
- Voer een poortwachtersrol in termen van specialisten, bepaal welke verwijzingen nodig zijn en welke niet, en verminder onnodige medische zorg.
- Bepaal of een specialist in de geestelijke gezondheidszorg of andere middelen voor geestelijke gezondheidszorg nodig zijn als onderdeel van een behandelplan, en breng de persoon in contact met deze middelen.
- Bied regelmatig 'check-ins' aan om de persoon in staat te stellen symptomen te bespreken en wat angst te verlichten - zorgverleners moeten de symptomen van de persoon serieus nemen en niet afwijzend zijn, maar mogen alleen verdere actie voorstellen indien nodig, zoals bij elke andere patiënt. Het is een feit dat u zich geen zorgen hoeft te maken.
Cognitieve gedragstherapie
Cognitieve gedragstherapie (CGT) is een vorm van psychotherapie die mensen helpt om negatieve, destructieve en onaangepaste gedachten en gedragingen te leren herkennen. Eenmaal geïdentificeerd, omvat CGT-behandeling technieken zoals afleiding, confrontatie en ontspanning om deze ongezonde gedachten en gedragingen te veranderen in productieve.
Voor mensen met het ziekte-angstsyndroom kunnen CPD en andere soorten psychotherapiebehandelingen methoden versterken om angst te verminderen, zoals lichaamscontrole en het zoeken naar een arts, meestal niet om angst op een zinvolle manier te verlichten.
Door deze gedachten en gedragingen (d.w.z. de symptomen van ziekte-angststoornis) te vervangen door effectievere stressmanagementtechnieken, leert de persoon met een ziekte-angststoornis zich te concentreren op zijn angst en deze te richten in plaats van deze af te buigen of te projecteren.
Deze technieken kunnen worden toegepast op alles waardoor de persoon angst voelt, naast de zorgen over een specifieke ziekte. Dit is vooral handig als een persoon naast een angststoornis ook andere psychische aandoeningen heeft.
Medicatie
Medicatie is vaak gunstig voor mensen met een angststoornis, vooral als ze ook andere psychische aandoeningen hebben, zoals OCS, depressie of gegeneraliseerde angststoornis.
De meest voorgeschreven soorten medicijnen om angststoornissen te behandelen zijn:
- Selectieve serotonineheropnameremmers (SSRI's)
- Serotonine-norepinefrineheropnameremmers (SNRI's)
SSRI's zijn een klasse antidepressiva. Ze werken door de heropname van serotonine (een neurotransmitter) te remmen, waardoor de hoeveelheid serotonine in de hersenen toeneemt.
Voorbeelden van SSRI's zijn onder meer:
- Prozac (fluoxetine)
- Celexa (citalopram)
- Lexapro (escitalopram)
- Luvox (fluvoxamine)
- Paxil (paroxetine)
- Zoloft (sertraline)
- Trintellix (vortioxetine)
- Viibryd (vilazodon)
Mogelijke bijwerkingen van SSRI's zijn onder meer:
- Misselijkheid
- Braken
- Diarree
- Gewichtstoename
- Droge mond
- Hoofdpijn
- Ongerustheid
- Slaperigheid
- Afname van de zin in seks
- Zenuwachtig of rusteloos gevoel
- Slaapproblemen
Bijwerkingen
Bijwerkingen van antidepressiva kunnen variëren van mild of niet-bestaand tot ernstig. Als de bijwerkingen van uw antidepressivum hinderlijk zijn, neem dan contact op met uw voorschrijvende zorgverlener over het wisselen van medicatie of het uitproberen van een nieuw behandelplan.
SNRI's zijn een andere klasse antidepressiva. Ze werken op dezelfde manier als SSRI's, behalve dat ze de heropname van zowel serotonine als een andere neurotransmitter, noradrenaline genaamd, remmen.
Voorbeelden van SNRI's zijn onder meer:
- Cymbalta (duloxetine)
- Effexor (venlafaxine)
- Fetzima (levomilnacipran)
- Pristiq (desvenlafaxine)
- Savella (milnacipran)
Bijwerkingen van SNRI's zijn onder meer:
- Misselijkheid
- Slaperigheid
- Duizeligheid
- Nervositeit of angst
- Vermoeidheid
- Verlies van eetlust
- Seksuele problemen
- Verhoogde bloeddruk (met hogere doseringen)
Welke medicatie wordt voorgeschreven, of in welke combinaties, hangt af van de symptomen van de persoon, medische geschiedenis, naast elkaar bestaande aandoeningen (indien van toepassing), tolerantie voor bijwerkingen en wat aangenaam is voor zowel de persoon als zijn zorgverlener.
Stop nooit een antidepressivum "Cold Turkey"
Het plotseling stoppen of veranderen van antidepressiva kan gevaarlijk zijn en ontwenningsverschijnselen veroorzaken.
Raadpleeg altijd uw zorgverlener voordat u medicatie stopt of behandelplannen wijzigt.
Lifestyle geneeskunde
Onderzoek suggereert dat levensstijlgeneeskunde een effectieve behandeling is voor sommige mensen met een angststoornis, vooral als ze vroeg worden gestart.
Leefstijlgeneeskunde kan naast en in samenwerking met traditionele behandelingen worden gebruikt.
Een benadering van levensstijlgeneeskunde omvat:
- Leefstijloorzaken behandelen, in plaats van individuele risicofactoren, met als doel ziektepreventie
- De persoon die een behandeling ondergaat, is een actieve deelnemer en partner onder hun hoede, in plaats van passief zorg te ontvangen
- Subtiele overgangen en veranderingen maken
- Een focus op langdurige behandeling
- Nadruk op motivatie en naleving van de verantwoordelijkheid die voornamelijk bij de behandelde persoon ligt in plaats van bij de zorgverlener
- Medicatie die wordt gebruikt wanneer dat nodig is naast een behandeling met levensstijlgeneesmiddelen
Mogelijke complicaties
Indien onbehandeld, kan een ziekte-angststoornis leiden tot complicaties zoals:
- Onnodige en vaak dure medische kosten
- Complicaties door onnodige tests en procedures
- Problemen met relaties
- Afwezigheid van werk of school
- Prestatieproblemen op het werk of op school
Omgaan
Naast formele behandelplannen, kunnen coping-strategieën die kunnen helpen bij het verlichten van de symptomen van een ziekte, angststoornis, in het dagelijks leven worden toegepast.
- Houd uw angsten, symptomen en ander gedrag bij dat verband houdt met ziekte, angststoornis, een dagboek, dagboek of app kan nuttig zijn bij deze taak
- Werk aan het veranderen van uw denkpatronen door uw angstige gedachten op te schrijven en er gezondere alternatieve gedachten naast te plaatsen
- Leid uzelf af van opdringerige gedachten en aandrang om uw lichaam te controleren of online naar symptomen te zoeken door iets te doen dat u leuk vindt, zoals wandelen of naar muziek luisteren
- Oefen ademhalings- en ontspanningsoefeningen
- Gebruik technieken voor stressmanagement
- Vermijd online onderzoek naar medische aandoeningen en symptomen
- Verplaats uw aandacht naar hobby's en activiteiten die u leuk vindt
- Breng tijd buiten door
- Vermijd middelen zoals alcohol en recreatieve drugs
- Eet een gezond, uitgebalanceerd dieet
- Werk eraan om te leren hoe normale lichaamssensaties aanvoelen en label ze wanneer je ze ervaart
- Zorg voor voldoende lichaamsbeweging en slaap
- Word lid van een steungroep voor mensen met een angststoornis, of een algemenere groep voor mensen met een angststoornis - uw zorgverlener is een uitstekende bron voor informatie over steungroepen en organisaties, zowel persoonlijk als online, die nuttig kan zijn voor u
Een woord van Verywell
Het woord hypochonder kan een stereotype oproepen van iemand die een ziekte doet alsof, of een afwijzende reactie op iemands symptomen uitlokken - maar zoals de eigenlijke naam van de aandoening aangeeft, is een ziekte-angststoornis een geldige aandoening, erkend door de DSM-5.
De angsten om ziek te zijn of te worden, voelen heel reëel voor mensen met een ziekte-angststoornis, en ze "faken het op geen enkele manier".
De symptomen van een ziekte-angststoornis kunnen zeer opdringerig zijn en het dagelijks leven ingewikkeld maken. Ze kunnen ook behoorlijk beangstigend en verontrustend zijn voor de persoon die ermee samenwoont.
Voldoet u aan de criteria voor ziekte angststoornis en / of vermoedt u dat u de aandoening heeft, maak dan een afspraak met uw zorgverlener om de vervolgstappen te bespreken. Met behandeling kan angststoornis met succes worden beheerd.
Er is hulp beschikbaar
Als u of een geliefde worstelt met een angststoornis, neem dan contact op met de Substance Abuse and Mental Health Services Administration (SAMHSA) Nationale Hulplijn op 1-800-662-4357 voor informatie over ondersteunings- en behandelingsfaciliteiten in uw omgeving.
Zie onze nationale hulplijndatabase voor meer bronnen voor geestelijke gezondheidszorg.
