Een overzicht van juveniele spondylitis ankylopoetica

Juveniele spondylitis ankylopoetica (JAS) is een type artritis dat kinderen, tieners en jonge volwassenen treft. Het veroorzaakt pijn en stijfheid in de wervelkolom en grote gewrichten, evenals pijnlijke ontstekingen op de plaatsen waar de spieren, ligamenten en pezen aan het bot hechten.

Wat is spondylitis ankylopoetica?

Net als spondylitis ankylopoetica bij volwassenen, die meer mannen treft, treft JAS meestal meer jongens dan meisjes. Het verschijnt vóór de leeftijd van 18 jaar, met een gemiddelde aanvangsleeftijd van 10 jaar of ouder. De ziekte komt vaker voor bij blanken en treft ongeveer één op de 100 blanke jongens.

Symptomen

De symptomen die kinderen en tieners met JAS ervaren, zullen variëren, maar de meest voorkomende symptomen zijn onder meer:

• Gewrichtsstijfheid in de ochtend
• Pijn in de knieën, hielen en voeten die verergert door activiteit
• Pijn in de rug en / of billen die verbetert bij beweging
• Zwelling in de gewrichten van de armen en benen
• Problemen met opstaan ​​of bukken
• Extreme vermoeidheid
• Oogpijn en roodheid
• Gevoeligheid voor licht
• Bloedarmoede
• Gebogen houding
• Onvermogen om diep adem te halen als de gewrichten tussen de ribben en de wervelkolom ontstoken zijn

JAS kan ook worden geassocieerd met darmontstekingsproblemen of inflammatoire darmaandoeningen (IBD). IBD is een overkoepelende term die aandoeningen beschrijft die een ontsteking van het spijsverteringskanaal veroorzaken, waaronder de ziekte van Crohn en colitis ulcerosa. Symptomen die wijzen op IBD zijn onder meer buikpijn, gewichtsverlies en verlies van eetlust, bloed in de ontlasting en diarree.

Veel van de symptomen van JAS kunnen verband houden met andere ziekten. Daarom is het altijd een goed idee om de arts van uw kind te raadplegen voor een juiste diagnose.

Oorzaken

JAS is een van de meest voorkomende aandoeningen die worden geclassificeerd als spondyloarthropathieën. Spondyloarthropathieën hebben onderscheidende kenmerken, waaronder:

• ontsteking van de wervelkolom en sacro-iliacale (SI) gewrichten
• familiegeschiedenis en genetische aanleg (erfelijk risico)
• de afwezigheid van een reumafactor (RF)

Een RF is een antilichaam dat wordt aangetroffen bij mensen met bepaalde reumatische aandoeningen, waaronder reumatoïde artritis (RA).

JAS heeft meerdere risicofactoren die een rol spelen bij het ontstaan ​​van de aandoening. Waaronder:

• Genetica. Variaties in bepaalde genen verhogen het risico dat een jongere JAS krijgt. Erfelijkheid speelt ook een rol, aangezien families veel van dezelfde genetische kenmerken delen.
• Geslacht. Jongens hebben een hoger risico om de aandoening te ontwikkelen dan meisjes.
• Leeftijd. JAS ontwikkelt zich meestal in de late adolescentie en vroege volwassenheid, hoewel het zich ook eerder kan ontwikkelen.
• HLA-B27. Genen die HLA-antigenen worden genoemd, spelen een rol bij het al dan niet krijgen van een bepaalde ziekte. Het HLA-antigeen dat met JAS is geassocieerd, is B27. Als een kind het HLA-B27-gen heeft, kan hij of zij een verhoogd risico lopen om JAS te ontwikkelen. Het is belangrijk op te merken dat hoewel veel mensen het HLA-B27-gen dragen, dit niet betekent dat ze JAS zullen ontwikkelen. Dit betekent dat een kind positief kan testen op het gen en nog steeds geen JAS heeft.
• Andere genen. Er zijn andere genvariaties geassocieerd met JAS, maar het is onderzoekers niet duidelijk hoe deze variaties het risico op JAS vergroten. Onderzoekers geloven ook dat er nog geen aanvullende genen zijn geïdentificeerd die het risico op JAS kunnen verhogen.

Diagnose

De diagnose van JAS begint met een medische geschiedenis en lichamelijk onderzoek. Tijdens het lichamelijk onderzoek zal de arts de jongere vragen om in verschillende richtingen te buigen om het bewegingsbereik van de wervelkolom te testen. De arts zal proberen pijn te reproduceren door op specifieke delen van het bekken te drukken en door de cliënt te vragen de benen te bewegen. De arts zal het kind ook vragen om diep in te ademen om te zien of het pijn heeft of moeite heeft met het uitzetten van de borstkas.

Diagnostische tests kunnen artsen helpen een diagnose van JAS te stellen en kunnen bestaan ​​uit:

• In beeld brengen. Röntgenfoto's van het bekken en de wervelkolom zoeken naar schade in de onderrug, heupen en wervelkolom. Met een MRI (Magnetic Resonance Imaging) van het bekken kan de arts zoeken naar aanhoudende ontstekingen in de lage rug, heupen en wervelkolom. Echo's kunnen kijken naar ontstekingen in gewrichten en pezen van de lage rug en wervelkolom.
• Bloed werk. Er zijn geen specifieke bloedtesten die een specifieke diagnose van JAS bevestigen. Bepaalde bloedonderzoeken kunnen echter controleren op markers van ontsteking.

Bovendien kan bloed worden gecontroleerd op het HLA-B27-gen. Bloedonderzoek heeft de neiging zich te concentreren op het elimineren van de mogelijkheid van andere aandoeningen die symptomen zouden kunnen veroorzaken.

De diagnose JAS bij een kind kan echter moeilijk te stellen zijn.

Als de arts van uw kind geen diagnose kan stellen op basis van symptomen en testen, kan hij of zij uw kind doorverwijzen naar een reumatoloog, een arts die gespecialiseerd is in gewrichtsaandoeningen.

Behandeling

Behandeldoelen bij JAS zijn onder meer het verminderen van pijn en stijfheid en het voorkomen van misvormingen en handicaps. Verder is de behandeling erop gericht een kind zo actief mogelijk te houden. De JAS-behandeling is afhankelijk van de symptomen, leeftijd en algemene gezondheidstoestand van het kind. Het wordt op dezelfde manier behandeld als volwassen AS en kan het volgende omvatten:

• niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID's) voor het verminderen van ontstekingen en pijn
• corticosteroïden voor kortdurend gebruik om ontstekingen te verminderen
• ziektemodificerende antireumatische geneesmiddelen (DMARD's), zoals methotrexaat, om ontstekingsprocessen te vertragen
• biologische medicijnen, waaronder etanercept, om ontstekingen te vertragen
• lichaamsbeweging en fysiotherapie om de buik- en rugspieren te versterken
• chirurgie als laatste redmiddel als er sprake is van ernstige pijn en gewrichtsschade

Mogelijke complicaties

Onbehandelde of onderbehandelde JAS kan complicaties veroorzaken, waaronder:

• Gewrichtsschade
• Fusie van de botten in de wervelkolom en de borst
• Abnormale kromming van de wervelkolom
• Ademhalingsproblemen door ontsteking van de wervelkolom en de borstkas
• Breuken in de botten van de wervelkolom
• Hart-, long- en / of nierproblemen

Vroegtijdige diagnose en behandeling zijn essentieel om complicaties te voorkomen.

Een woord van Verywell

Juveniele spondylitis ankylopoetica is een progressieve ziekte die niet te genezen is. Er kunnen stappen worden ondernomen om de ziekte te beheersen en de progressie ervan te beperken. Het kan moeilijk zijn om het resultaat op lange termijn te bepalen, vooral in het begin. De ziekte kan maanden of jaren aanhouden en in perioden van remissie gaan (perioden waarin de ziekte inactief is). Het kan ook doorgaan tot in de volwassenheid.

De vooruitzichten voor de meeste kinderen en tieners kunnen nog steeds positief zijn met de juiste behandelmethoden. Bovendien kunnen de meesten een volledig leven leiden met een laag risico op complicaties. Kinderen met JAS moeten minstens drie tot vier keer per jaar routinematig worden gecontroleerd door een kinderreumatoloog.