Wat zijn de stadia van de ziekte van Parkinson?

De ziekte van Parkinson is een neurodegeneratieve aandoening die problemen met lopen en coördinatie veroorzaakt. Het treedt op wanneer de hersenen niet langer voldoende dopamine, een soort chemische stof in de hersenen, kunnen produceren. Een progressieve ziekte, Parkinson begint geleidelijk en wordt na verloop van tijd erger.

De meest voorkomende symptomen van de ziekte van Parkinson zijn stijfheid in verschillende delen van het lichaam, beven (vooral in de handen, benen en gezicht), moeite met evenwicht en coördinatie, moeite met lopen en langzame bewegingen. Naarmate de ziekte voortschrijdt, kunnen ook spierpijn en krampen, slaapproblemen, geheugenstoornissen, depressie en gedragsveranderingen optreden.

De Hoehn en Yahr-schaal wordt gebruikt om de ziekte van Parkinson in kaart te brengen volgens de volgorde waarin de symptomen verschijnen en geleidelijk verslechteren. Er waren voorheen vijf stadia in de Hoehn en Yahr-schaal, maar na verloop van tijd werd het aangepast - stadia 1.5 en 2.5 werden eraan toegevoegd.

1:44

Wat zijn de symptomen van de ziekte van Parkinson?

Fase 1

Stadium 1 is het vroegste stadium van de ziekte van Parkinson. Daarin zijn de symptomen die u ervaart zeer mild en veroorzaken ze geen enkele handicap of interferentie met het dagelijks leven. De symptomen treffen ook slechts één kant van het lichaam - een voorval dat bekend staat als eenzijdige betrokkenheid. De meest voorkomende symptomen in dit stadium zijn tremoren (meestal in een hand of been) en kleine veranderingen in houding, beweging en gezichtsuitdrukkingen.

Vanwege de milde symptomen is het voor een arts meestal erg moeilijk om in stadium 1 een definitieve diagnose van de ziekte van Parkinson te stellen.

Stap 1.5

Deze fase verschilt niet veel van de eerste fase, behalve dat de nek en wervelkolom er nu bij betrokken zijn.

Stage 2

In de tweede fase van de ziekte van Parkinson treffen de symptomen beide zijden van het lichaam (bilaterale betrokkenheid), maar is uw evenwicht niet aangetast. Het kan maanden of jaren duren voordat u van de eerste fase naar de tweede fase gaat. Veranderingen in houding en gang zijn nu duidelijker. U kunt problemen met spraak krijgen, zoals het onduidelijk maken van uw woorden, omdat u de teneur van uw stem niet kunt beheersen.

Verhoogde stijfheid en verlies van controle over gezichtsuitdrukkingen worden ook in deze fase gezien. Al deze symptomen zullen een beperkt, zij het minimaal, invaliderend effect hebben en interferentie veroorzaken in uw dagelijkse leven. Deze fase is nog steeds niet gemakkelijk te diagnosticeren, omdat de symptomen soms eenvoudigweg worden toegeschreven aan veroudering.

Stap 2.5

In deze fase begint u een lichte verslechtering van het evenwicht te ervaren, maar nog steeds geen verlies van evenwicht. De "trektest" wordt meestal uitgevoerd om te zien in hoeverre uw evenwicht is aangetast. Bij de test staat een arts achter u en vraagt ​​u uw evenwicht te bewaren wanneer hij u terugtrekt.

Als u drie of meer stappen neemt om uw evenwicht te herstellen wanneer u naar achteren wordt getrokken, geeft dit aan dat u dit stadium heeft bereikt

Stap 3

In deze derde fase vordert de ziekte van Parkinson aanzienlijk, en het wordt vaak beschouwd als het middenstadium van de volledige progressie van de aandoening. Eindelijk wordt het evenwichtsverlies ervaren en wordt de trektest uitgevoerd om dit te controleren. Als u uw evenwicht niet terugkrijgt en de arts u moet opvangen om een ​​val te voorkomen, wordt er gezegd dat uw evenwicht is aangetast.

Uw lichaamsbewegingen beginnen ook merkbaar te vertragen tijdens de derde fase - een manifestatie die medisch bradykinesie wordt genoemd.

Uw arts zal het gemakkelijk vinden om een ​​definitieve diagnose te stellen wanneer u in dit stadium van de ziekte van Parkinson bent gekomen. In dit stadium is een handicap duidelijk, en het kan zijn dat u het moeilijker vindt om basistaken uit te voeren, zoals aankleden en eten.

Het is echter nog steeds mogelijk om uw dagelijkse bezigheden zonder hulp van buitenaf uit te voeren. Afhankelijk van het soort werk dat u doet en hoeveel fysieke behendigheid het vereist, kunt u mogelijk ook nog aan het werk blijven.

Stap 4

Uw symptomen worden in deze fase ernstig. U wordt niet meer in staat om uw dagelijkse taken zonder hulp uit te voeren, of als u kunt, zal het een grote uitdaging zijn, waardoor zelfstandig leven bijna onmogelijk wordt. Uw lichaamsdelen en de traagheid van bewegingen worden aanzienlijk erger. Het is nog steeds mogelijk om alleen te staan ​​en te lopen, maar het kan moeilijk zijn en het gebruik van een rollator kan het gemakkelijker maken.

Stap 5

Dit is het meest gevorderde stadium van de ziekte van Parkinson, aangezien de meeste (of alle) andere eerder ervaren symptomen verergeren. U kunt zich niet meer zonder hulp verplaatsen en u hebt een rolstoel nodig. U kunt ook uw dagelijkse taken, zoals eten, verkleden en baden, niet alleen uitvoeren.

Daarom is constante verpleging nodig om vallen en andere ongelukken te voorkomen. Sommige mensen ervaren in dit stadium ook waanvoorstellingen, dementie, hallucinaties en verwarring.

Het is belangrijk om te weten dat de ziekte van Parkinson, in tegenstelling tot sommige andere aandoeningen, zeer individueel is en dat de manier waarop mensen de symptomen ervaren enorm kan variëren.

Sommige mensen bereiken bijvoorbeeld nooit stadium 5 van de ziekte van Parkinson. In zeldzame gevallen kunnen de symptomen van een persoon ernstig worden, maar nog steeds beperkt zijn tot slechts één kant van het lichaam.

Medisch gezien worden deze stadia gebruikt als een losse gids, en in feite vormen ze een van de secties in de Unified Parkinson's Disease Rating Scale (UPDRS). De UPDRS is de algemeen aanvaarde methode voor het classificeren, bewaken en beheren van de voortgang van de ziekte van Parkinson.

Een woord van Verywell

De ziekte van Parkinson kan een zeer slopende aandoening zijn, maar u bent niet de enige. Overweeg om lid te worden van een ondersteunings- of gemeenschapsgroep met andere mensen die door Parkinson zijn getroffen. Het kan u helpen beter voorbereid te zijn op de veranderingen die u kunt ervaren naarmate uw toestand vordert. Als u het zich kunt veroorloven of gratis middelen om u heen kunt vinden, schaamt u dan niet om counseling of geestelijke gezondheidsondersteuning te krijgen. Het zal een grote rol spelen om u te helpen beter om te gaan als een depressie optreedt, en met de aandoening als geheel.

Er zijn veel therapieën om de progressie van de ziekte te vertragen en de symptomen ervan te verlichten, dus zorg ervoor dat u uw opties uitgebreid met uw arts onderzoekt.