Wat is de artritis van Lyme?

Lyme-artritis is een chronische aandoening die optreedt wanneer de bacteriën die de ziekte van Lyme veroorzaken, leiden tot ontsteking van gewrichtsweefsels. Als de infectie niet wordt behandeld, kan blijvende gewrichtsschade optreden. Elk jaar zullen maar liefst 300.000 mensen besmet raken met de ziekte van Lyme, waarbij ongeveer 25% van die gevallen Lyme-artritis ontwikkelt.

katleho Seisa / Getty Images

Symptomen

Lyme-artritis wordt beschouwd als een van de meest voorkomende chronische aandoeningen die verband houden met de ziekte van Lyme. Typische symptomen van de ziekte van Lyme treden uren tot weken na de infectie op, waarbij de artritis van Lyme zich doorgaans binnen de eerste vier weken tot enkele maanden na de eerste infectie aandient.

Het veroorzaakt zwelling en pijn in een of meer van de volgende gewrichten:

• Knieën
• Schouders
• Enkels
• Ellebogen
• Kaak
• Polsen
• Heupen

Bij Lyme-artritis zijn meestal maar een paar gewrichten betrokken, en het is waarschijnlijk asymmetrisch - het treft niet beide zijden van het lichaam op dezelfde manier.

Bij Lyme-artritis hebben de gewrichten de neiging aanzienlijk op te zwellen en de pijn en zwelling hebben de neiging om te komen en te gaan.

Soms kan artritis van Lyme lijken op andere soorten artritis, zoals artrose bij reumatoïde artritis, en wordt het mogelijk niet onmiddellijk herkend als artritis van Lyme, tenzij u weet dat u de ziekte van Lyme heeft of dat u een tekenbeet heeft gehad.

Hoe sneller u voor de ziekte van Lyme wordt behandeld, hoe beter. Als u vermoedt dat u mogelijk door de ziekte van Lyme geïnduceerde artritis ontwikkelt, neem dan onmiddellijk contact op met uw arts om test- en behandelingsopties te bespreken.

Oorzaken

Lyme-artritis treedt op wanneer de ziekte van Lyme-bacteriën het gewrichtsweefsel binnendringen en ontstekingen veroorzaken. De enige manier om de ziekte van Lyme op te lopen, is via een beet van een geïnfecteerde teek. De bacterie die verantwoordelijk is voor de infectie is meestalBorrelia burgdorferii.Er zijn echter zeldzame gevallen van infectie veroorzaakt doorBorrelia mayonii.

In de Verenigde Staten is de ziekte van Lyme de meest voorkomende door vectoren overgedragen ziekte en wordt meestal aangetroffen bij teken met zwarte poten.

DeBorreliabacterie is een soort spirocheet die alle delen van het lichaam binnendringt zodra het in de bloedbaan komt. Sinds deBorreliabacteriën binnendringen de gevoelige weefsels die de gewrichten bekleden, ze kunnen schade aan het kraakbeen veroorzaken, wat resulteert in artritis van Lyme.

Ongeveer 60% van degenen met een onbehandelde ziekte van Lyme zullen Lyme-artritis ontwikkelen. Voor de meesten is Lyme-artritis zeer goed te behandelen met antibiotica binnen 30 dagen. In sommige gevallen kunnen de bacteriën de weefsels echter blijven beschadigen, zelfs nadat de ziekte van Lyme is behandeld.

Chronische infecties met de ziekte van Lyme veroorzakende bacteriën kunnen soms optreden na de behandeling vanwege het vermogen van de bacterie om zich te verbergen tussen kwetsbare weefsels in het lichaam. Dat doen ze door zich met een speciaal oppervlakte-eiwit aan cellen te hechten.

Bacteriële structuur

De unieke peptidoglycaanstructuur van deBorreliabacteriën dragen bij aan het vermogen van dit organisme om chronische Lyme-artritis te veroorzaken. Een celwandmatrix van peptidoglycaan bestaat uit eiwitten en suikers die zijn ontworpen om de cellen intact te houden.

De meeste soorten bacteriën hergebruiken hun peptidoglycanen,Borreliabacteriën niet. Ze werpen ze af terwijl ze zich vermenigvuldigen, waardoor peptidoglycanen door het hele lichaam achterblijven. Dit leidt tot een inflammatoire immuunrespons die het lichaam van de resterende peptidoglycanen bevrijdt - dit immuunproces veroorzaakt ook ontstekingen rond de gewrichten, wat leidt tot de symptomen van Lyme-artritis.

Diagnose

De eerste stap bij de diagnose van Lyme-artritis is meestal het identificeren van een Lyme-infectie door middel van lichamelijk onderzoek. Een uitslag van het type roos verschijnt vaak op de plaats van de beet, en kan zichtbaar zijn bij lichamelijk onderzoek in het begin van de infectiecyclus.

Andere tests kunnen ook worden gedaan voor de diagnose van de ziekte van Lyme.

Serologische tests

Er zijn twee verschillende serologische tests die kunnen helpen bij het identificeren van de ziekte van Lyme:

• Enzym-gekoppelde immunosorbenttest (ELISA-test): er wordt een bloedmonster genomen om de aanwezigheid van antilichamen te identificeren.
• Western Blot (WB): deze test kan een positieve diagnose bevestigen.

Polymerase-kettingreactie (PCR)

De PCR-test wordt gebruikt als verdere diagnostische ondersteuning na een positief serologisch resultaat voor de ziekte van Lyme.

De PCR-testmethode wordt gedaan met behulp van gewrichtsvloeistof (gewrichtsvloeistof) om de aanwezigheid van de bacteriën voorafgaand aan de behandeling te helpen identificeren.

Zodra de behandeling met antibiotica begint, zal een PCR-test niet zo effectief zijn.

Gezamenlijke aspiratie

Om andere soorten artritische aandoeningen uit te sluiten, kan gewrichtsaspiratie worden uitgevoerd. Deze test wordt gedaan met behulp van monsters van gewrichtsvloeistof.

Gewrichtsvloeistof kan kenmerken vertonen van andere vormen van artritis die uw gewrichtspijn en -beschadiging kunnen veroorzaken.

Beeldvorming en andere tests

Bij Lyme-artritis kunnen de gewrichten en de omliggende weefsels ontstoken, gezwollen en beschadigd raken.

Soms kunnen beeldvormende tests, zoals MRI of echografie, uw arts helpen uw gewrichten te visualiseren om te beoordelen op schade en andere afwijkingen.

Behandeling

Lyme-artritis wordt meestal behandeld met een vier weken durende kuur met orale antibiotica. Als u aanhoudende gewrichtsontsteking en pijn heeft na uw eerste antibioticakuur, heeft u mogelijk een tweede antibioticakuur nodig. De behandeling van artritis van Lyme kan tegelijkertijd met de behandeling van de ziekte van Lyme plaatsvinden.

De antibiotica die doorgaans worden gebruikt, zijn onder meer:

• Doxycycline
• Amoxicilline
• Cefuroxim

Als de artritis van Lyme aanhoudt, kan soms intraveneuze antibiotische therapie met ceftriaxon worden toegediend.

Voor de 10% van de mensen die helemaal niet reageren op een antibioticabehandeling, kunnen andere vormen van behandeling nodig zijn om de ontsteking te verminderen. Er werd vastgesteld dat bepaalde immuun-dempende medicijnen zoals methotrexaat en TNF-remmers (tumornecrosefactor) mensen met aanhoudende Lyme-artritis kunnen helpen.

Prognose

In de meeste gevallen van Lyme-artritis leidt de eerste 30-daagse antibioticakuur of de volgende IV-behandeling van vier weken tot een volledige oplossing van de symptomen.

Als de behandeling te lang wordt uitgesteld, kan blijvende schade aan de gewrichten en weefsels optreden. In deze situaties kan de schade niet worden teruggedraaid en is pijnbestrijding, meestal met vrij verkrijgbare medicijnen, zoals niet-steroïde ontstekingsremmende geneesmiddelen (NSAID's), vaak nuttig om de symptomen onder controle te houden.

Omgaan

Pijn en zwelling kunnen vaak met medicijnen worden behandeld. Als uw symptomen aanhouden, neem dan contact op met uw arts om verdere behandelingsopties te bespreken.

Als de gewrichtspijn uw mobiliteit beperkt, kunt u de instructie krijgen om met hulp te lopen en overmatig gebruik van de gewrichten te vermijden, wat kan leiden tot verergering van schade en verdere ontsteking.

Preventie

Het voorkomen van een tekenbeet is de meest effectieve manier om lyme artritis te voorkomen. Zwartbenige teken leven in vochtige en vochtige omgevingen, vooral in en nabij beboste of grasrijke gebieden.

Bij het wandelen in deze gebieden:

• Loop in het midden van paden en vermijd wandelen door hoge struiken of andere planten
• Gebruik insectenwerende middelen zoals insectensprays met DEET of olie van citroeneucalyptus
• Draag loszittende kleding die alle delen van het lichaam bedekt waar een teek zich kan vastzetten

De Environmental Protection Agency heeft een online tool om u te helpen een insectenverdrijvend middel te vinden dat het beste werkt voor u en uw gezin.

Een woord van Verywell

Omgaan met Lyme-artritis kan moeilijk zijn, vooral als u niet weet dat u überhaupt de ziekte van Lyme heeft. De behandeling van Lyme-artritis is over het algemeen effectief en vroege herkenning en interventies leiden in de meeste gevallen tot volledig herstel. Als u onlangs enige tijd buiten heeft doorgebracht en last heeft van gewrichtspijn en zwelling, raadpleeg dan uw arts zodat u kunt worden beoordeeld op de ziekte van Lyme en op artritis van Lyme.