Over het algemeen zijn de overlevingspercentages van prostaatkanker erg goed met een overlevingspercentage van vijf jaar van 98%.
Er zijn echter een aantal factoren die de overlevingskansen kunnen beïnvloeden, vooral bij mannen met gevorderde prostaatkanker. Deze kunnen zijn:
- Stadium van kanker
- Ras
- Leeftijd
- Ziekteprogressie
- Tumorgraad
- Herhaling van de ziekte
- Roken
Panuwat Dangsungnoen / EyeEm / Getty Images
Overleven per fase
Het stadium van prostaatkanker kan worden beschreven door artsen met behulp van het tumor-, knoop-, metastase- (TNM) -systeem. Het TNM-systeem is ontwikkeld door de American Joint Committee on Cancer. Volgens dit systeem gebruiken artsen scans en resultaten van diagnostische tests om de volgende waarden te bepalen:
- Tumor (T): hoe groot is de tumor en waar bevindt deze zich?
- Knooppunt (N): Is de tumor uitgezaaid naar de lymfeklieren en zo ja, waar en hoe?
- Metastase (M): is de kanker uitgezaaid naar andere delen van het lichaam en zo ja, waar en hoeveel heeft deze zich verspreid?
Deze waarden worden vervolgens gecombineerd om het kankerstadium te bepalen op een schaal met vijf fasen, variërend van stadium 0 (nul) tot stadium 4. Dit is hoe het wordt afgebroken:
- Bij gelokaliseerde prostaatkanker is de kanker nog niet uitgezaaid van de prostaat naar andere delen van het lichaam. Dit zou gelijk zijn aan fase I en II op de TNM-schaal.
- Bij regionale prostaatkanker is de kanker uitgezaaid van de prostaat naar nabijgelegen structuren of lymfeklieren. Dit zou gelijk zijn aan fase III op de TNM-schaal.
- Bij prostaatkanker op afstand is de kanker ver van de prostaat uitgezaaid naar andere organen zoals de lever of de longen, wat overeenkomt met stadium IV op de TNM-schaal.
Uitkomsten voor prostaatkanker worden gemeten aan de hand van een overlevingskans van vijf jaar. Dit vergelijkt degenen met hetzelfde type en stadium van kanker met die in de algemene bevolking.
Prostaatkanker in de Verenigde Staten
Prostaatkanker is de tweede belangrijkste doodsoorzaak door kanker onder mannen in de Verenigde Staten.
Overleven per ras
Ras kan de overleving beïnvloeden als gevolg van verschillen in toegang tot gezondheidszorg, wat op zijn beurt kan leiden tot late diagnoses.
In vergelijking met niet-Spaanse blanke mannen hebben zwarte mannen meer kans op de diagnose prostaatkanker en hebben ze bijna 2,5 keer meer kans om te overlijden aan prostaatkanker.
Zwarte mannen hebben de hoogste incidentie van prostaatkanker onder alle raciale / etnische groepen in de Verenigde Staten.
Sociale ongelijkheden dragen bij aan slechtere resultaten voor zwarte mannen met prostaatkanker in vergelijking met blanke mannen.
Een studie uit 2019 wees uit dat het risico om te overlijden aan laaggradige prostaatkanker voor zwarte mannen het dubbele was van het risico van blanke mannen. Uit dezelfde studie bleek dat artsen het risico op laaggradige kankers bij zwarte mannen mogelijk onderschatten.
Volgens de Centers for Disease Control and Prevention (CDC) was de overleving van vijf jaar in alle stadia van prostaatkanker hoger voor blanke mannen dan voor zwarte of Spaanse mannen.
Prostaatkanker 5-jaars relatieve overlevingskansen op basis van ras
Overleven op leeftijd
In tegenstelling tot sommige andere kankers, speelt leeftijd minder een rol bij de overlevingskansen van prostaatkanker. Dit is gedeeltelijk te wijten aan het feit dat mannen na de leeftijd van 70 jaar vaker de diagnose prostaatkanker krijgen.
Ongeveer zes op de tien gevallen worden gediagnosticeerd bij mannen van 65 jaar of ouder. De gemiddelde leeftijd bij diagnose is 66 en diagnose onder de 40 is zeldzaam.
Een uitzondering hierop is voor mannen met stadium IV prostaatkanker. In deze groep is het 10-jarige sterftecijfer voor prostaatkanker het hoogst onder mannen tussen de 60 en 64 jaar.
Mannen onder de 49 en boven de 80 jaar hebben het laagste overlevingspercentage na 10 jaar. Degenen van minder dan 49 jaar oud hadden een overlevingspercentage van 95,6% over 10 jaar, terwijl degenen van meer dan 80 jaar oud een overlevingspercentage van 82,7% hadden over 10 jaar.
Overleven door ziekteprogressie
De mate waarin prostaatkanker is gevorderd, kan de overlevingskansen beïnvloeden.
Prostaatspecifiek antigeen (PSA) is een eiwit dat wordt geproduceerd door cellen van de prostaatklier door normale en kwaadaardige cellen. Bij mannen met prostaatkanker zijn de bloedspiegels van PSA vaak verhoogd.
Artsen kunnen PSA gebruiken als een marker om de progressie van prostaatkanker en de daaruit voortvloeiende prognose beter te begrijpen.
Een manier waarop artsen de progressie van de ziekte beoordelen, is door PSA-verdubbelingstijd. Dit verwijst naar het aantal maanden dat PSA nodig heeft om te verdubbelen.
Eén studie suggereert dat een korte verdubbelingstijd een slechtere prognose betekent voor patiënten met stadium IV prostaatkanker. De mediane overleving was 16,5 maanden voor patiënten met een PSA-verdubbelingstijd van minder dan 45 dagen, vergeleken met 26 maanden voor patiënten met een langere PSA-verdubbelingstijd.
Of de kanker al dan niet is uitgezaaid en uitgezaaid naar andere delen van het lichaam buiten de prostaat, kan ook de overleving beïnvloeden. Bij verre of stadium IV prostaatkanker, wanneer kanker zich heeft verspreid van de prostaat naar andere organen zoals de lever of longen, is het overlevingspercentage na vijf jaar 31% vergeleken met gelokaliseerde (stadium I en II) kanker, die vijf jaar duurt. overlevingskans van bijna 100%.
Wanneer wordt normaal gesproken prostaatkanker vastgesteld?
Ongeveer 92% van de prostaatkankers wordt gediagnosticeerd in de vroege (lokale of regionale) stadia.
Overleving door tumorgraad
Een manier waarop kanker wordt geënsceneerd, is door naar de graad van kanker te kijken. Graad verwijst naar hoe kankercellen eruit zien onder een microscoop.
Traditioneel voor prostaatkanker wordt dit gedaan met behulp van de Gleason Score, die is ontwikkeld in de jaren zestig. Volgens dit systeem worden kankercellen gecategoriseerd op een schaal van 1 tot 5. Graad 1-cellen worden als normaal prostaatweefsel beschouwd, terwijl cellen in het graad 5-bereik zodanig zijn gemuteerd dat ze niet langer lijken op normale cellen.
Bij het bepalen van een Gleason-score zal een patholoog een biopsiemonster onder een microscoop onderzoeken en een Gleason-cijfer geven met behulp van de bovenstaande schaal voor het meest overheersende patroon dat wordt weergegeven, en vervolgens een tweede cijfer voor het patroon dat het op een na meest overheersende patroon is. Deze twee cijfers worden vervolgens opgeteld om de algemene Gleason-score te vormen (bijv. Een 3-cijfer + een 4-cijfer = een 7 op de Gleason-score).
In theorie zouden Gleason-scores kunnen variëren van 2 tot 10, maar pathologen geven tegenwoordig zelden een score tussen 2 en 5 en zijn waarschijnlijker in het bereik van 6 tot 10, waarbij 6 de laagste graad van prostaatkanker is.
Volgens het Gleason Score-systeem wordt een 6 als laagwaardig beschouwd, 7 als gemiddeld en scores van 8, 9 of 10 als hoogwaardige kankers.
Hoe hoger de Gleason-score, hoe groter de kans dat de prostaatkanker zal groeien en zich snel zal verspreiden.
Er zijn echter enkele problemen met het Gleason-systeem en er is een nieuw beoordelingssysteem ontwikkeld om als een uitbreiding van het Gleason-systeem te dienen.
Onder dit systeem worden Gleason-scores nu onderverdeeld in cijfergroepen:
- Grade Group 1 = Gleason 6 (of minder)
- Graadgroep 2 = Gleason 3 + 4 = 7
- Graadgroep 3 = Gleason 4 + 3 = 7
- Grade Group 4 = Gleason 8
- Graadgroep 5 = Gleason 9-10
Volgens de American Cancer Society kan dit systeem uiteindelijk het Gleason-systeem vervangen, maar momenteel worden ze samen gerapporteerd.
Overleven door herhaling van de ziekte
Als een man een verhoogd PSA-niveau (hoger dan 0,2 ng / ml) ontwikkelt na een kankeroperatie, wordt de ziekte als recidiverend beschouwd.
Het aantal lymfeklieren op het moment van prostatectomie kan het risico op herhaling beïnvloeden. Eén studie suggereert dat het verwijderen van een groot aantal knooppunten wordt geassocieerd met een verbetering van de kans op herhaling, maar dit lijkt geen invloed te hebben op de algehele overleving.
Maar herhaling van de ziekte heeft niet altijd invloed op de overlevingstijden. Als er toch een recidief optreedt, kan het overlevingspercentage van 15 jaar op het moment van diagnose oplopen tot 94% bij degenen met een recidief met een laag risico.
De belangrijkste factoren die de overlevingskansen beïnvloeden, zijn:
- De Gleason-score
- De PSA-verdubbelingstijd
- Of het recidief binnen drie jaar of na drie jaar is opgetreden
Een herhaling die binnen drie jaar optreedt, verlaagt de overlevingskansen met 15 tot 20% - en zelfs meer als de verdubbelingstijd kort is.
Hoe vaak komt herhaling van prostaatkanker voor?
Tussen 20 en 30% van de mannen met prostaatkanker zal op enig moment na de behandeling een recidief ervaren.
Roken
Roken is de enige factor die de overlevingskansen beïnvloedt bij bijna alle vormen van kanker, inclusief prostaatkanker. Huidige rokers hebben een significant lagere overlevingskans van prostaatkanker en van recidief dan niet-rokers. Stoppen met roken kan de overlevingskansen verbeteren.
Een woord van Verywell
De algehele overlevingskansen van prostaatkanker zijn goed, met een overlevingskans van vijf jaar van 98%. Zelfs bij stadium IV prostaatkanker hebben verbeteringen in de behandelingen de overlevingstijden verlengd en hebben ze geleid tot een significante vermindering van het aantal sterfgevallen als gevolg van prostaatkanker.
-test.jpg)
