Veel artsen, waaronder huisartsen, gynaecologen, urologen en dermatologen, kunnen tests voor seksueel overdraagbare aandoeningen (SOA's) sturen. Maar niet alle artsen zijn uitgerust om monsters te verzamelen en tests voor SOA's te verzenden. Ik besteed veel tijd aan het adviseren van mensen over hoe vaak ze moeten worden gescreend op SOA's, maar soms is het niet zo eenvoudig. Niet zelden hoor ik verhalen van mensen die hun arts om een soa-test vragen en nee te horen krijgen.
Soms hebben de artsen goede redenen om niet op soa's te testen. Hieronder staan enkele van de belangrijkste redenen waarom artsen weigeren SOA-testen uit te voeren. U vindt er ook verklaringen waarom u wel of niet een bepaalde test wilt krijgen.
Ze volgen alleen de richtlijnen voor screening
Tero Vesalainen / Getty Images
Screeningsrichtlijnen bestaan niet voor niets. Hun doel is om zich te richten op de populaties met het hoogste risico en de efficiëntie van testen te maximaliseren en tegelijkertijd de verspilling van tijd, geld en middelen te minimaliseren. Het probleem is dat mensen geen populaties zijn.
Er zijn veel redenen waarom mensen vaker op SOA's willen worden getest dan door richtlijnen wordt aanbevolen. Er zijn ook redenen waarom mensen kunnen worden getest op een leeftijd waarop de richtlijnen helemaal niet aanbevelen om te testen.
Dergelijke redenen kunnen zijn:
- Erachter komen dat een vroegere partner ontrouw was
- Geschiedenis van onbeschermde seks
- Meerdere seksuele partners
- Een nieuwe seksuele relatie beginnen
Als u een reden heeft waarom uw arts in uw geval zou moeten afwijken van de normale screeningrichtlijnen, moet u dit ter sprake brengen. Ze zullen waarschijnlijk luisteren en de test verzenden of u doorverwijzen naar een andere arts die dat kan.
Ze hebben geen toegang tot het juiste laboratorium
Sommige diagnostische tests vereisen gespecialiseerde verzamelapparatuur, een procedure of laboratoriumbenodigdheden. Niet alle benodigdheden zijn voor alle artsen beschikbaar. Als u op een ziekte getest wilt of moet worden, en uw arts heeft niet de benodigde materialen, dan is de enige oplossing om naar een andere arts of laboratorium te gaan om te testen.
Dit zal vooral een probleem zijn voor bepaalde urinetests, bacteriële culturen en uitstrijkjes (d.w.z. voor bacteriële vaginose of trichomoniasis) in plaats van bloedonderzoeken. Voor sommige bloedonderzoeken zijn echter speciale verzamelbuizen of preparaten nodig die mogelijk niet in alle dokterspraktijken verkrijgbaar zijn.
Ze kennen de richtlijnen niet
Soms denk je dat je moet worden gescreend op een SOA, vindt de CDC dat je moet worden gescreend op die SOA en wil je arts je de test niet geven.
Dit kan zijn omdat uw arts iets weet over uw individuele toestand of risicofactoren die zowel u als de CDC niet weten - u kunt bijvoorbeeld bezorgd zijn over wit materiaal in uw genitale gebied dat eigenlijk een schimmelinfectie is.
Het kan ook zijn dat uw arts de huidige richtlijnen niet kent. Heel weinig artsen volgen bijvoorbeeld de huidige universele HIV-testrichtlijnen die door de CDC zijn voorgesteld. Zelfs in populaties met een hoog risico kunnen artsen om verschillende redenen aarzelen om op HIV te testen. Soms realiseren ze zich gewoon niet dat ze dat wel zouden moeten doen.
Als ze screenen, moeten ze behandelen
Een van de redenen waarom de richtlijnen voor uitstrijkjes onlangs zijn veranderd, is het probleem van overbehandeling. De Pap-screeningstest zelf is erg veilig. Follow-upbiopsieën en behandelingen kunnen echter onnodige schade aan de baarmoederhals van een vrouw en reproductieve gezondheid op de lange termijn veroorzaken.
Studies hebben aangetoond dat, indien onbehandeld, veel laesies uiteindelijk vanzelf vanzelf verdwijnen.
Helaas zijn veel artsen bang om te screenen enniet behandelenAls waakzaam wachten zonder behandeling de verkeerde beslissing blijkt te zijn in plaats van de slimme beslissing, zullen ze waarschijnlijk worden aangeklaagd. Dit is een reële en begrijpelijke angst die het voor hen misschien gemakkelijker maakt om simpelweg minder vaak te screenen.
Ze begrijpen uw motieven niet
Hoewel de meeste mensen over het algemeen niet vaak genoeg op soa's worden getest, gaan anderen te vaak. Bepaalde personen maken zich elke keer dat ze seks hebben buitensporig veel zorgen over SOA's. Het kan zijn dat uw arts zich zorgen maakt over het verergeren van dit soort angst.
Als u regelmatig gescreend wilt worden, omdat u bekend bent of omdat u overweegt een nieuwe relatie aan te gaan en wilt weten waar u aan toe bent, leg dan uw logica uit aan uw arts.
Hij of zij is misschien meer bereid om u te screenen als er geen symptomen zijn als ze begrijpen dat u een goede reden heeft om uw SOA-status te willen weten. Het is moeilijker om iemands redelijke SOA-verzoek af te wijzen als je weet dat het komt omdat ze andere mensen proberen te beschermen.
Ze kennen geen STD-testprotocollen
De diagnostische tests die beschikbaar zijn, veranderen in de loop van de tijd. Als zodanig zijn artsen mogelijk niet op de hoogte van elke nieuwe test zoals deze verschijnt (bijvoorbeeld urinetests voor chlamydia en gonorroe).
Uw arts weet misschien ook dat er een test bestaat, maar betwijfel of deze bij u wel slim is. Bespreek in dat geval hun zorgen. Ze kunnen legitiem zijn. Veel artsen maken zich bijvoorbeeld grote zorgen over de mogelijke emotionele gevolgen van een vals-positieve test.
En er zijn bijvoorbeeld goede redenen waarom snelle hiv-tests alleen worden gebruikt bij populaties met een hoog risico.
Ze zien het voordeel niet in
Sommige artsen onderschatten uw risico op een asymptomatische SOA of het oplopen van een SOA van iemand die geen symptomen heeft. Ze kunnen dus aarzelen om mensen te screenen op asymptomatische ziekten, vooral diegenen zonder ernstige gezondheidsrisico's op de lange termijn.
Suppressieve therapie kan de symptomen van herpes echter verminderen, maar een persoon kan de infectie overdragen zonder symptomen. Het kan dus voordelen hebben om uw status te kennen, zelfs als u of uw partner geen symptomen heeft.
En hiv is een SOA die vaak wordt overgedragen door asymptomatische personen.
Het is dus vooral belangrijk om te weten wat uw status is als uw gedrag een nieuwe seksuele partner in gevaar kan brengen. Er is een reden waarom ze SOA's het noemenverborgenepidemie.
Ze maken zich zorgen over mogelijk stigma
Een van de grootste problemen bij het testen op zeer sociaal gestigmatiseerde ziekten zoals genitale herpes en genitale wratten, is dat sommige artsen geloven dat het emotionele trauma van een diagnose meer schade aanricht dan de mogelijkheid om een ziekte asymptomatisch te verspreiden.
Het is waar dat ontdekken dat u herpes of genitale wratten heeft, een levensveranderende ervaring kan zijn. Het kan ernstige depressies veroorzaken, sociale en romantische relaties beïnvloeden en over het algemeen een zeer negatieve invloed hebben op iemands leven - zelfs als ze nooit symptomen hebben.
Gecombineerd met het feit dat je misschien je hele leven leeft zonder te weten dat je besmet bent met een van deze ziekten, vragen sommige doktoren zich af of het doen van de test echt voordeel heeft.
Ze zien je niet als "in gevaar"
Het is gemakkelijk om getest te worden op SOA's als u jong en ongehuwd bent, maar als u ouder bent - of u nu getrouwd bent of niet - maken veel artsen zich misschien minder zorgen om u dan zou moeten.
Deels komt dit doordat jongeren een groter risico lopen op SOA's. Het is ook omdat hoe ouder u wordt, hoe minder seks uw arts geneigd is te denken dat u heeft.
Artsen stellen eerder een SOA-screening voor, of stemmen ermee in om u te screenen als ze denken dat u "in gevaar" bent. Het is echter een verkeerde keuze, want zelfs veel mensen die een laag risico lijken te lopen, zijn verre van risicovrij.
Mijn favoriete gynaecoloogschermenallevan haar patiëntenelkejaar. Ze ziet 2-3 gevallen van chlamydia per maand bij patiënten die de meeste andere artsen niet zouden willen testen.
Het is niet hun expertisegebied
Wie zou u moeten testen op seksueel overdraagbare aandoeningen? Uw huisarts? Uw gynaecoloog? Uw uroloog? De dokter die je op de eerste hulp ziet als je een zwaar blik op je voet hebt laten vallen?
Realistisch gezien zou elk van die artsen u op de meeste SOA's kunnen testen. Er zijn omstandigheden waarin elk van hen zou kunnen.
SOA-screening is niet altijd in elke kliniek beschikbaar. Sommige bloedonderzoeken kunnen door bijna elke arts worden besteld. Andere urine- en swabtests vereisen vaardigheden of expertise die niet alle artsen hebben. Gespecialiseerde SOA-klinieken moeten artsen op locatie hebben die zijn getraind in het uitvoeren van tests (zoals het nemen van een monster van een pijnlijke plek) en moeten over alle apparatuur beschikken die nodig is om op SOA's te testen.
De United States Preventative Services Task Force (USPSTF) beveelt clinici aan om te screenen op HIV-infectie bij adolescenten en volwassenen van 15 tot 65 jaar. De Centers for Disease Control and Prevention (CDC) beveelt aan dat iedereen tussen de 13 en 64 jaar ten minste één keer op hiv wordt getest als onderdeel van routinematige gezondheidszorg. Voor degenen met een hoger risico, raadt de CDC aan om minstens één keer per jaar getest te worden.
Als u op zoek bent naar SOA-tests omdat u symptomen heeft, kunt u het beste een gynaecoloog, uroloog of uw huisarts zijn.
