Als een HIV-infectie is bevestigd, worden er routinematig tests uitgevoerd om de status van het immuunsysteem van een persoon en het niveau van virale activiteit in het lichaam te bepalen, deze worden uitgedrukt in wat bekend staat als uw CD4-telling en virale lading.
Andrew Brookes / Getty ImagesWat is een CD4-telling?
De CD4-test is een van de meer bekende testassays die mensen met hiv kennen. De test meet het niveau van CD4-helper-T-cellen in het bloed - cellen die niet alleen essentieel zijn voor de immuunfunctie, maar ook het primaire doelwit zijn van een HIV-infectie. Naarmate HIV deze cellen geleidelijk uitput, wordt het lichaam minder goed in staat zichzelf te verdedigen tegen een toenemend aantal opportunistische infecties.
De test wordt uitgevoerd door een bloedmonster te nemen, waarvan de resultaten het aantal CD4-cellen in een microliter (µL) bloed meten. De nulmeting stelt de status van uw immuunsysteem vast, terwijl vervolgonderzoek ons grotendeels informeert over:
- Het stadium van infectie en snelheid van ziekteprogressie
- De kans dat bepaalde infecties zich ontwikkelen als CD4-cellen uitgeput raken
- Hoe goed u op de behandeling reageert door uw immuunfunctie te behouden of te herstellen
Normale CD4-tellingen zijn ergens tussen 500 en 1500 cellen / µL. Omgekeerd wordt een CD4-telling van 200 cellen / µL of minder technisch geclassificeerd als AIDS.
In eerdere behandelrichtlijnen werd aanbevolen antiretrovirale therapie (ART) te starten bij patiënten met een CD4-telling van minder dan 500 cellen / µL of in aanwezigheid van een AIDS-definiërende ziekte. In 2016 onderschreven bijgewerkte richtlijnen van de Wereldgezondheidsorganisatie ART bij alle met hiv geïnfecteerde patiënten, ongeacht het aantal CD4, locatie, inkomen of ziektestadium.
Tegenwoordig wordt de CD4-telling zowel gebruikt om de uitkomst van de ziekte te voorspellen als om de relatieve immuunsterkte van een individu te meten. Het CD4-nadir (het laagste punt waarop het CD4-aantal is gedaald) bijvoorbeeld, is voorspellend voor langdurige morbiditeit, waarbij lagere waarden wijzen op een verhoogd risico op hiv-gerelateerde en niet-hiv-gerelateerde ziekten, evenals op trager immuunherstel.
Wat is een virale lading?
Hoewel het CD4-aantal een indicator is van de immuunstatus en de werkzaamheid van de behandeling, is de virale lading misschien wel de belangrijkste maatstaf wanneer de antiretrovirale therapie begint.
De virale lading meet de concentratie van het virus in het bloed, ook wel bekend als uw "virale last". Labs zullen een genetische testtechnologie gebruiken - meestal de polymerasekettingreactie (PCR) of een bDNA (vertakt DNA) - om het aantal virale deeltjes in een milliliter (ml) bloed te kwantificeren. Hiv-virale ladingen kunnen variëren van niet-detecteerbaar (onder de detectieniveaus van de huidige testassays) tot tientallen miljoenen.
Een niet-detecteerbaar resultaat betekent niet dat er geen virus in uw bloed zit of dat u bent 'vrijgemaakt' van infectie. Niet-detecteerbaar betekent simpelweg dat de viruspopulatie onder de testdetectieniveaus in bloed is gedaald, maar kan elders worden gedetecteerd, zoals in de sperma.
Doelen van virale onderdrukking
Het doel van antiretrovirale therapie is om virale onderdrukking te bereiken, gedefinieerd als het hebben van minder dan 200 kopieën van HIV per millilter bloed.
- Grotere duurzaamheid van de behandeling
- Een lager risico op de ontwikkeling van geneesmiddelresistent virus
- Betere klinische resultaten die correleren met een hogere levensverwachting
- De vermindering van hiv-overdracht tot geen risico voor een niet-geïnfecteerde seksuele partner (een strategie die in de volksmond behandeling wordt genoemd als preventie (TasP)
Aan de andere kant kan een toename van de viral load vaak een aanwijzing zijn voor het falen van de behandeling, een slechte therapietrouw of beide.
Het is belangrijk op te merken dat therapietrouw van ten minste 80% tot 85% vereist is om virale onderdrukking tot niet-detecteerbare niveaus te garanderen. Ongelijkmatige therapietrouw vermindert niet alleen het vermogen van een persoon om dit te bereiken, het verhoogt ook de kans op mislukking van de behandeling door de ontwikkeling van een geneesmiddelresistent virus mogelijk te maken. Deze oorzaak-gevolgrelatie is de reden dat therapietrouw altijd moet worden gecontroleerd voordat de therapie wordt gewijzigd.
Dat gezegd hebbende, kunnen incidentele variaties in viral load (of "blips") optreden, zelfs bij degenen met 100% therapietrouw. Deze zijn meestal minimaal en zouden geen reden tot ongerustheid moeten zijn.
Regelmatige controle van het CD4-aantal en de virale last wordt aanbevolen Patiënten die in staat zijn om CD4-aantallen van meer dan 500 cellen / µL te behouden, kunnen af en toe worden getest zoals voorgeschreven door de behandelende arts.
Voordelen van virale controle
Volgens onderzoek van de U.K. Collaborative Cohort Study (UK CHIC) hadden mensen met niet-detecteerbare virale ladingen die binnen een jaar na aanvang van de therapie een CD4-telling van 350 cellen / µL of meer bereikten, waarschijnlijk een normale levensverwachting.
Aan de andere kant verminderde het niet bereiken van virale onderdrukking de levensverwachting met maar liefst 11 jaar.
Een retrospectieve analyse uitgevoerd in 2013 door de Universiteit van Montreal kwam verder tot de conclusie dat personen met "bijna niet-detecteerbare" virale ladingen gedurende een periode van zes maanden (dwz tussen 50 en 199 kopieën / ml) een bijna 400% groter risico hadden op virologisch falen. binnen een jaar dan degenen die volledige virale onderdrukking kunnen bereiken.
De studie, waarbij tussen 1999 en 2011 1.357 hiv-positieve mannen werden gevolgd, toonde verder een virologisch faalpercentage aan van bijna 60% bij personen met aanhoudende virale ladingen tussen 500 en 999 kopieën / ml.
.jpg)
