Wat is een oncoloog?

Oncologen zijn artsen die gespecialiseerd zijn in de diagnose en behandeling van kanker. Er zijn drie hoofdtypen oncologen:

• Medische oncologen die kanker behandelen met chemotherapie en andere medicijnen.
• Chirurgische oncologen die kanker met een operatie behandelen.
• Stralingsoncologen die kanker behandelen met straling.

Deze specialisten werken als onderdeel van een multidisciplinair team dat een patholoog, radioloog, huisarts, geneticus, specialist palliatieve zorg, oncologieverpleegkundige en orgaanspecifieke oncologen kan omvatten.

Medische en bestralingsoncologen hebben een vergunning om te oefenen na het voltooien van een residentie in interne geneeskunde en een fellowship in oncologie. Daarentegen ondergaan chirurgische oncologen een residentie in algemene chirurgie voordat ze zich specialiseren in oncologie. Naast deze specialismen zijn er maar liefst 15 andere grote oncologische subspecialismen.

Concentraties

De reikwijdte van de praktijk van een oncoloog wordt grotendeels bepaald door het stadium van de maligniteit (kanker). De behandeling van kanker in een vroeg stadium kan bijvoorbeeld een operatie of bestraling omvatten, terwijl kanker in een vergevorderd stadium mogelijk chemotherapie vereist.

De meeste mensen worden doorverwezen naar een oncoloog als kanker wordt vermoed of bevestigd door een huisarts of andere specialisten. De oncoloog zal het onderzoek beginnen door aanvullende tests uit te voeren om de diagnose te bevestigen of de maligniteit te karakteriseren.

Dit zal dan worden gevolgd door de stadiëring van kanker met behulp van röntgenfoto's, laboratoriumtests en andere procedures om de omvang van de kanker te bepalen. Dit wordt bepaald door zes factoren:

1. De tumorlocatie
2. Het type kankercel (zoals basaalcelcarcinoom of plaveiselcelcarcinoom)
3. De grootte van de tumor
4. Of de kanker is uitgezaaid naar nabijgelegen lymfeklieren
5. Of het zich heeft verspreid (uitgezaaid) naar andere delen van het lichaam
6. De graad van de tumor (een classificatie van hoe waarschijnlijk het is dat een tumor zal groeien op basis van de celkenmerken)

Naast het helpen sturen van het behandelplan, kan de stadiëring van kanker de overlevingstijden en de waarschijnlijke resultaten voorspellen op basis van ervaring in de algemene bevolking. In sommige gevallen zou een orgaanspecifieke oncoloog worden gezocht, met name voor maligniteiten die zeldzaam, geavanceerd of agressief zijn.

Soorten kanker

De soorten kanker die een oncoloog kan zien, zijn onder meer:

• Anale kanker
• Blaaskanker
• Bloedkankers (inclusief leukemie en lymfoom)
• Botkanker (zoals osteosarcoom en chondrosarcoom)
• Hersenkanker (zowel primair als gemetastaseerd)
• Borstkanker (inclusief invasief ductaal en lobulair carcinoom)
• Baarmoederhalskanker
• Colorectale kanker (inclusief stromale en carcinoïde tumoren)
• Slokdarmkanker
• Hoofd-halskanker (inclusief mond- en larynxkanker)
• Nierkanker (inclusief niercel- en urotheelcarcinoom)
• Leverkanker (voornamelijk hepatocellulair carcinoom)
• Longkanker (inclusief kleincellige en niet-kleincellige kankers)
• Eierstokkanker
• Alvleesklierkanker
• Prostaatkanker
• Huidkanker (inclusief melanoom en actinische keratose)
• Maagkanker
• Testiculaire kanker
• Schildklierkanker

Procedurele expertise

Een oncoloog beheert de zorg van een patiënt gedurende het verloop van de ziekte. Dit begint met de diagnose en stadiëring van de kanker. De behandeling volgt op basis van de resultaten met geplande follow-ups om de respons te volgen, terugval te identificeren of directe palliatieve zorg te geven.

Diagnose

De hulpmiddelen die worden gebruikt om kanker te diagnosticeren, zijn uitgebreid en omvatten laboratoriumtests, beeldvormende onderzoeken en andere invasieve of niet-invasieve procedures. Onder hen:

• Lichamelijke onderzoeken worden gebruikt om knobbels, massa's, laesies of veranderingen in huidskleur te evalueren die wijzen op kanker.
• Volledige bloedtellingen (CBC) kunnen afwijkingen in de bloedchemie detecteren die wijzen op leukemie, terwijl wordt gecontroleerd op de ontwikkeling van bloedarmoede, infectie of andere complicaties tijdens de behandeling.
• Tumormarkertests zijn bloedtests die worden gebruikt om stoffen in het bloed te meten die de neiging hebben om te stijgen als er kanker is. Deze omvatten de prostaatspecifieke antigeentest (PSA) om prostaatkanker op te sporen, BRCA1- en BRCA2-tests die worden gebruikt voor zowel borst- als eierstokkanker, en de CA-125-test die wordt gebruikt om een ​​tumor te detecteren die verband houdt met een reeks kankers.
• Flowcytometrie beoordeelt cellen die in vloeistof zijn gesuspendeerd en is nuttig bij het diagnosticeren van leukemie of lymfoom uit een bloed- of beenmergmonster.
• Biopsie is het verwijderen van een weefsel- of vloeistofmonster uit het lichaam voor evaluatie onder de microscoop. Het monster kan worden verkregen met fijne naaldaspiratie (FNA), kernnaaldbiopsie, kegelbiopsie of chirurgie.
• Beeldvormingsonderzoeken worden gebruikt om kanker te lokaliseren of te diagnosticeren en kunnen röntgenfoto's, computertomografie (CT) en magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) omvatten. Beeldvorming in de nucleaire geneeskunde, met behulp van radioactieve tracers, kan specifieke soorten kanker diagnosticeren, terwijl positronemissietomografie (PET) veranderingen in het metabolisme kan detecteren die consistent zijn met can.
• Genomische tests kunnen helpen bij het identificeren van de chromosomale kenmerken van een tumor en helpen de oncoloog om te begrijpen wat de oorzaak van de ziekte is en om de meest geschikte kandidaat-medicamenteuze therapieën te selecteren.

Veel van deze tests worden niet alleen gebruikt om kanker te diagnosticeren. Ze kunnen ook uw reactie op de behandeling meten of controleren op terugkeer van de ziekte na de behandeling.

Kankerstadiëring

Het TNM-systeem is het meest gebruikte stadiëringssysteem voor kanker. Niet alle kankers zijn afhankelijk van dit systeem (inclusief kankers van de hersenen, het ruggenmerg of bloed), maar zijn er losjes op gebaseerd. In het TNM-systeem:

• De T verwijst naar de grootte en omvang van de primaire tumor.
• De N verwijst naar het aantal nabijgelegen lymfeklieren met kanker.
• De M verwijst naar de vraag of een kanker is uitgezaaid.

Extra cijfers en letters worden gebruikt om de grootte en omvang van een tumor aan te geven, hoeveel lymfeklieren zijn aangetast en hoe ver de kanker zich heeft verspreid. Op basis van deze kenmerken kan de oncoloog een behandelplan opstellen, zodat u niet onder- of overbehandeld wordt.

Behandeling

Zodra er een behandelplan is en u de aanbevelingen begrijpt en ermee instemt, zal de juiste specialist (of specialisten) beginnen met het verstrekken van therapie.

Medische oncologen behandelen kanker met medicijnen zoals chemotherapie, gerichte therapieën, immunotherapie en hormonale therapie. Ze zullen ook behandelingen voorschrijven om uw symptomen en eventuele bijwerkingen onder controle te houden.

Voor veel mensen zal de medisch-oncoloog tijdens de behandeling als primaire specialist fungeren, de zorg coördineren met andere artsen en tegelijkertijd uw algehele respons op de behandeling in de gaten houden.

Stralingsoncologen behandelen kanker met bestralingstherapie. Ze doen dit door het te behandelen gebied "in kaart te brengen" en de dosis en het aantal benodigde behandelingen te berekenen. Terwijl radiotherapie traditioneel wordt gebruikt om cellen uit te roeien die zijn achtergelaten na een operatie, is stereotactische lichaamsradiotherapie (SBRT) nu in staat om bepaalde primaire tumoren te behandelen of kanker te elimineren in gebieden met metastase. Straling kan ook worden gebruikt om pijn te verlichten tijdens palliatieve zorg.

Chirurgische oncologen behandelen kanker met een operatie. Bij longkanker is het gebruikelijk dat een thoraxchirurg de operatie uitvoert. Sommige chirurgen zijn alleen gespecialiseerd in operaties voor borstkanker. Bij prostaatkanker is het vaak een uroloog die een operatie uitvoert, terwijl otolaryngologen (KNO-specialisten) meestal hoofd- en nekkanker behandelen.

Zorg na de behandeling

Naast behandeling zijn oncologen opgeleid om complicaties te behandelen die vaak optreden tijdens en na de therapie. Na voltooiing van de therapie worden routinetests gepland om de respons te evalueren. Zelfs als de kanker in remissie wordt gebracht, kunnen tests elke drie tot zes maanden worden gepland gedurende twee tot drie jaar.

Er zijn tegenwoordig zelfs tests, zoals de Mammaprint 70-Gene Breast Cancer Recurrence Assay, die de kans op terugkeer van kanker kunnen voorspellen.

Om ervoor te zorgen dat u gezond blijft, zal een oncoloog u doorverwijzen naar de juiste diensten om u te helpen bij uw fysieke en emotionele herstel en u de overlevingsvaardigheden leren om niet alleen het hoofd te bieden, maar ook op de lange termijn te gedijen.

Subspecialiteiten

Er zijn tal van subspecialiteiten die een oncoloog kan volgen met aanvullende fellowship-training. Waaronder:

• Borstoncologie (kanker van de borst)
• Bot- en musculoskeletale oncologie (kanker van botten en weke delen)
• Gastro-intestinale oncologie (kankers van maag, colon, rectum, anus, lever, galblaas en pancreas)
• Urogenitale oncologie (kankers van de geslachtsorganen en urinewegen)
• Geriatrische oncologie
• Gynaecologische oncologie (kankers van het vrouwelijke voortplantingssysteem)
• Hoofd-halsoncologie (kankers van de mond, neusholte, keelholte en strottenhoofd)
• Hemato-oncologie (kankers van het bloed en het gebruik van stamceltransplantaties)
• Nucleaire geneeskunde oncologie (de diagnose en behandeling van kanker met radioactieve geneesmiddelen)
• Neuro-oncologie (kanker van de hersenen)
• Oculaire oncologie (kankers van het oog)
• Oncopathologie (de diagnose van kanker in het laboratorium)
• Pijn en palliatieve oncologie (behandeling van kanker in het eindstadium om lijden te verlichten)
• Pediatrische oncologie
• Thoracale oncologie (kankers van long-, slokdarm- en pleura)

Training en certificering

Er zijn twee vergelijkbare maar verschillende onderwijstrajecten om oncoloog te worden. Ze beginnen allebei met het behalen van een bachelordiploma aan een geaccrediteerde hogeschool of universiteit en het behalen van de Medical Competency Aptitude Test (MCAT). Op basis van uw MCAT-resultaten, evenals een beoordeling van uw transcripties, het gemiddelde cijfer en de vereiste cursussen, zou u zich inschrijven en aan de medische school beginnen.

Terwijl je op de medische school zat, bracht je de eerste twee jaar voornamelijk in de klas door en de tweede deed klinische rotaties in verschillende medische faciliteiten om een ​​brede blootstelling aan verschillende medische gebieden te krijgen.

Na je afstuderen, als doctor in de geneeskunde (DO) of als arts in de osteopathische geneeskunde (DO), zou je beslissen of je medische, bestralings- of chirurgische oncologie wilt volgen. Dit is waar de paden uiteenlopen:

• Studenten medische en radiotherapie-oncologie zouden rechtstreeks doorgaan naar een residentieprogramma van twee tot vijf jaar. Na voltooiing zou u licentiestatus verkrijgen in de staat waarin u van plan bent te oefenen.
• Chirurgische oncologen zouden eerst hun medische vergunning halen en zich vervolgens inschrijven voor een chirurgisch residentieprogramma van vijf jaar. Na het voltooien van je residentie, zou je een fellowship in algemene oncologie beginnen die twee tot drie jaar duurt. Er kunnen aanvullende beurzen worden gezocht om zich te specialiseren in specifieke oncologische gebieden.

Voor licenties in de meeste staten moet u slagen voor het Amerikaanse medische vergunningsexamen (USMLE) en, in sommige staten, voor een examen van de staatsbestuur. Artsen met een DO-graad kunnen ervoor kiezen om het Comprehensive Osteopathic Medical Licensing Examination (COMLEX) af te leggen in plaats van de USMLE.

Medische oncologen kunnen een boardcertificering verkrijgen via de American Board of Internal Medicine (ABIM). Stralingsoncologen kunnen dit doen via de American Board of Radiology (ABR), terwijl chirurgische oncologen hetzelfde zouden doen via de American Board of Surgery (ABS).

Afspraak tips

Als u de diagnose kanker heeft, moet u een oncoloog kiezen met wie u op lange termijn kunt samenwerken. In veel gevallen helpt het om een ​​oncoloog te vinden die gespecialiseerd is in uw type kanker. Ze zullen niet alleen meer praktische ervaring hebben, maar zullen waarschijnlijk ook inzicht hebben in nieuwere therapieën en klinische procedures.

Hoe een oncoloog te kiezen

Neem de tijd om zijn of haar inloggegevens te verifiëren voordat u een oncoloog ontmoet. Een goede manier om te beginnen is door online te zoeken met behulp van de DocInfo-website die wordt beheerd door de Federation of State Medical Boards. De site kan u details geven over de opleiding van de oncoloog, bestuurscertificeringen, staten met actieve licenties en eventuele disciplinaire of juridische acties die tegen de arts zijn aangespannen.

Stel bij een ontmoeting met een oncoloog vragen om zoveel mogelijk te weten te komen over de praktijk en de ervaring van de dokter. Hoe lang is de dokter in de praktijk? Hoeveel patiënten met uw type kanker behandelt de arts elk jaar?

U moet ook beoordelen hoe u met de oncoloog omgaat. Luistert de dokter en beantwoordt hij uw vragen volledig en in een taal die u begrijpt? Of is de arts voorschrijvend en vertelt hij u wat u moet doen en neemt hij uw zorgen niet volledig weg?

Uiteindelijk zijn de beste arts-patiëntrelaties partnerschappen. Aarzel daarom niet om andere oncologen te ontmoeten of een second opinion te vragen als u niet wordt gehoord of onzeker bent over een behandeling.

Andere tips en vragen

De kosten van kankerbehandeling kunnen bijdragen aan de stress die u mogelijk al ervaart. Om de angst te verminderen, werkt u samen met uw oncoloog en verzekeringsmaatschappij om te bepalen wat uw contante uitgaven zullen zijn, welke copay- of financiële hulpprogramma's beschikbaar zijn en welke providers in het netwerk of buiten het netwerk zitten.

Veel oncologiepraktijken hebben interne navigators die u de juiste financiële middelen en subsidieprogramma's kunnen sturen. Als u een zeldzame of specifieke vorm van kanker heeft, kan de oncoloog u mogelijk zelfs inschrijven voor een klinische proef waarin sommige (en in sommige gevallen alle) medische kosten worden gedekt.

Met welke kanker u ook wordt geconfronteerd, het is belangrijk om uw behandeling onder controle te krijgen door actief deel te nemen. Stel vragen en verzamel alle informatie die u nodig heeft om een ​​weloverwogen keuze te maken. Voorbeelden zijn:

• Waarom doen we deze specifieke tests?
• Waarom krijg ik deze behandeling?
• Leg uit hoe deze behandeling zal helpen.
• Waarom denk je dat dit de beste behandeling voor mij is?
• Wat zijn de mogelijke risico's en bijwerkingen?
• Wat is het responspercentage voor de behandeling?
• Zijn er alternatieven die we zouden moeten overwegen?

Stel geen vragen die geen kwalitatief antwoord hebben. Dit omvat ook vragen of je dood gaat en "Wat zou je doen als je mij was?" Concentreer u op overleving, op meetbare feiten en op het vinden van manieren om tijdens de behandeling voor uzelf te zorgen.

Een woord van Verywell

Oncologie kan een lonende en opwindende carrière zijn, met snelle vorderingen in niet alleen de behandeling, maar ook in ons algemene begrip van de ziekte. Het kan ook een zeer stressvolle professional zijn. Naast de lange uren is een oncoloog verantwoordelijk voor de behandeling van een ziekte die geen vast verloop kent en voor de meeste mensen gewoon beangstigend is.

Burn-out en ‘compassion fatigue’ komen veel voor bij oncologen: slechts 34 procent rapporteert tevredenheid over het werk, volgens een onderzoek uit 2014 in deJournal of Clinical Oncology.

Er is een speciaal persoon voor nodig om oncoloog te worden, iemand die de empathie en emotionele veerkracht heeft om een ​​behandeling te geven op basis van het individu en niet op basis van de kanker. Voor deze artsen kunnen de beloningen aanzienlijk zijn.

Volgens de jaarlijkseMedscape Oncoloog Compensatierapport,oncologen in de Verenigde Staten verdienden in 2018 gemiddeld $ 363.000 voor alle specialismen. Degenen die bestraling of chirurgische oncologie beoefenden verdienden jaarlijks bijna $ 500.000.