Bij de behandeling van acuut nierfalen (ARF) kunnen vasopressoren worden gebruikt om de bloeddruk te verhogen, intraveneuze vloeistoffen om te helpen bij rehydratatie, diuretica om de urineproductie te verhogen en hemodialyse om het bloed te helpen filteren terwijl de nieren genezen.
Science Photo Library / Getty ImagesHet verloop van de behandeling wordt gestuurd door de onderliggende oorzaak, die grofweg in een van de drie groepen wordt ingedeeld:
- Prerenale ARF, waarbij de bloedstroom naar de nieren wordt belemmerd.
- Intrinsieke ARF, waarbij de nieren zelf aangetast zijn.
- Postrenale ARF, waarbij de urinestroom uit het lichaam wordt belemmerd.
Prerenale ARF-behandeling
Om prerenale ARF te laten optreden, moeten beide nieren worden aangetast. Hiervoor zijn verschillende veel voorkomende redenen, waaronder uitdroging (laag bloedvolume), lage bloeddruk, congestief hartfalen en levercirrose.
Deze aandoeningen verminderen direct of indirect het bloedvolume dat door de nieren wordt ontvangen en vergemakkelijken de progressieve (en soms snelle) opbouw van gifstoffen in het lichaam.
Het doel van de behandeling zou zijn om de doorbloeding te herstellen. Er zijn verschillende manieren waarop een arts dit kan doen.
Uitdroging en lage bloeddruk
Uitdroging kan worden behandeld met intraveneuze vloeistoffen De infusie van vloeistoffen wordt gecontroleerd met een centraal veneuze katheter (CVC) om er zeker van te zijn dat u niet overhydrateerd of ondergedroogd bent. Als uw lage bloeddruk aanhoudt ondanks intraveneuze vloeistoffen, kunnen vasopressoren worden gebruikt om de bloeddruk te verhogen.
Norepinephrine is een veel voorkomende optie. Het hormoon wordt in het bloed geïnjecteerd en zorgt ervoor dat de bloedvaten samentrekken, waardoor de relatieve druk in de ader toeneemt. Bijwerkingen zijn onder meer hoofdpijn, vertraagde hartslag en angst.
Congestief hartfalen
Congestief hartfalen (CHF) treedt op wanneer het hart niet voldoende kan pompen om de door het lichaam benodigde bloedstroom te behouden. Wanneer dit gebeurt, kan dit leiden tot een toestand die bekend staat als cardiorenaal syndroom (CRS). CRS is eigenlijk een tweerichtingsverkeer waarin het gebrek aan bloedstroom vanuit het hart de nierfunctie kan beïnvloeden, terwijl het falen van de nieren kan leiden tot een aantasting van het hart.
In de eerste staat worden diuretica vaak gebruikt om de urineproductie te verhogen en om te helpen bij de uitscheiding van gifstoffen uit het lichaam. Lasix (furosemide) in het meest voorgeschreven diureticum, maar een die moet worden beheerd om resistentie tegen geneesmiddelen te voorkomen.
Bovendien kan het gecombineerde gebruik van ACE-remmers (vaak gebruikt om hoge bloeddruk te behandelen) en statinegeneesmiddelen (gebruikt om cholesterol te verlagen) de nierfunctie helpen normaliseren.
Hoewel het misschien contra-intuïtief lijkt om een medicijn te gebruiken dat de bloeddruk verder zou verlagen, is het doel van de therapie om het evenwicht tussen het hart en de nieren te normaliseren.
Hoewel er op korte termijn in feite een lichte verslechtering van de nierfunctie kan optreden, zal het voortdurende, gecombineerde gebruik van een ACE-remmer en statine uiteindelijk een beschermend effect hebben op de nieren.
Veel voorgeschreven ACE-remmers zijn onder meer Capoten (captopril), Lotensin (benazepril) en Vasotec (enalapril). Vaak voorgeschreven statines zijn Crestor (rosuvastatine), Lipitor (atorvastatine), Pravachol (pravastatine) en Zocor (simvastatine).
Levercirrose
Cirrose is de toestand waarin de progressieve littekenvorming van de lever tot leverschade leidt. Cirrose kan worden gecompenseerd, wat betekent dat de lever nog steeds functioneert, of gedecompenseerd, wat betekent dat dit niet het geval is.
ARF komt meestal voor in de laatste context, wat resulteert in een andere niet-gerelateerde aandoening die bekend staat als hepatorenaal syndroom (HRS).
Levertransplantatie wordt beschouwd als de enige definitieve vorm van behandeling.
Als er geen transplantatie heeft plaatsgevonden, kan uw arts andere tussentijdse benaderingen aanbevelen. Onder hen:
- Transjugulaire intrahepatische portosystemische shunt (TIPS) is een procedure waarbij een kunstmatig kanaal in de lever wordt gecreëerd met behulp van een draadgaasstent. Dit vermindert de vasculaire druk in de lever, wat op zijn beurt de belasting van de nieren verlicht.
- Hemodialyse (in de volksmond dialyse genoemd) omvat het mechanisch filteren van bloed om de functie van de nieren effectief over te nemen.
- Leverdialyse is een nieuwere vorm van mechanische ontgifting die nog in de kinderschoenen staat en die, in tegenstelling tot hemodialyse, gedurende een langere periode niet kan worden gebruikt.
- Vasopressoren zoals midodrine, ornipressine en terlipressine kunnen de vasculaire druk helpen normaliseren bij mensen met HRS, maar kunnen ook de bloedtoevoer naar het hart en andere organen nadelig beperken. Het gecombineerde gebruik van de vasopressor midodrine en het hormoon Sandostatine (octreotide) kan de overlevingstijden verlengen bij personen die wachten op een donorlever.
Intrinsieke ARF-behandeling
Er zijn talloze redenen waarom een nier niet normaal functioneert, waaronder trauma, infectie, toxines, vaatziekten, kanker, auto-immuunziekten en zelfs complicaties van een operatie.
Hoewel de aanpak van de behandeling afhankelijk is van de oorzaak, zal de uitkomst doorgaans resulteren in een van de drie aandoeningen: glomerulonefritis (GN), acute tubulaire necrose (ATN) en acute interstitiële nefritis (AIN).
Glomerulonefritis
Glomerulonefritis (GN) is de acute secundaire ontsteking van de nieren die ontstaat als reactie op een primaire ziekte. De ziekten kunnen chronische ziekten omvatten zoals diabetes, auto-immuunziekten zoals lupus of zelfs een infectie zoals keelontsteking.
Medicijnen zoals ACE-remmers, niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID's) en penicilline kunnen GN veroorzaken bij mensen met een onderliggende nierfunctiestoornis.
De behandeling hangt af van de onderliggende oorzaak en kan bestaan uit:
- Beëindiging van het vermoedelijke medicijn als wordt aangenomen dat de oorzaak drugsgerelateerd is.
- Corticosteroïden, een door de mens gemaakt hormoon dat de algehele immuunrespons kan onderdrukken en ontstekingen kan verlichten.
- Lasix om de urineproductie te verhogen, ingenomen met een calciumsupplement om overmatig calciumverlies te voorkomen.
- Kaliumverlagend medicijn zoals Kayexalate (natriumpolystyreensulfonaat) om hyperkaliëmie (hoog kalium) te voorkomen die vaak voorkomt bij GN.
- Plasmaferese, een procedure waarbij uw plasma (het vloeibare deel van uw bloed) wordt verwijderd en vervangen door vloeistoffen of gedoneerd plasma dat geen ontstekingseiwitten bevat.
- De beperking van eiwitten, zout en kalium uit uw dieet, vooral als de GN chronisch is.
Acute tubulaire necrose
Acute tubulaire necrose (ATN) is een aandoening waarbij de tubuli van de nier beginnen af te sterven door zuurstofgebrek. Veelvoorkomende oorzaken zijn onder meer lage bloeddruk en nefrotoxische geneesmiddelen (geneesmiddelen die giftig zijn voor de nieren).
Veel van dezelfde benaderingen die voor GN worden gebruikt, zullen hier worden toegepast, waaronder:
- Beëindiging van vermoedelijk nefrotoxisch geneesmiddel
- Lasix
- Vasopressor-medicijnen
- Kaliumverlagende medicijnen
- Beperking van proteïne, zout en kalium
- Hemodialyse in ernstige gevallen
Acute interstitiële nefritis
Acute interstitiële nefritis (AIN) is de zwelling van het weefsel tussen de niertubuli, vaak veroorzaakt door een medicijnallergie of een auto-immuunziekte.
Meer dan 100 medicijnen worden in verband gebracht met door allergie veroorzaakte AIN.
Van de auto-immuunoorzaken blijft lupus (een ziekte waarbij het immuunsysteem zijn eigen nierweefsel kan aanvallen) de hoofdverdachte. Sommige infecties kunnen ook AIN veroorzaken.
De behandeling van AIN is primair gericht op het beëindigen van het vermoedelijke geneesmiddel en het beperken van kalium, zout en eiwit tijdens herstel. Corticosteroïden lijken weinig verlichting te bieden, maar kunnen worden gebruikt als de beëindiging van het medicijn de normale nierfunctie niet kan herstellen.
Postrenale ARF-behandeling
Postrenale ARF wordt veroorzaakt door een obstructie van de urinewegen, waaronder de nieren, blaas, prostaat en urethra. Veelvoorkomende oorzaken zijn onder meer een vergrote prostaat, nierstenen, blaasstenen of kanker van de nieren, blaas of prostaat.
Het doel van de behandeling zou zijn om de urinestroom te normaliseren terwijl de onderliggende oorzaak van de stoornis wordt onderzocht.
Postrenale ARF vereist onmiddellijke behandeling om de obstructie te verwijderen of te omzeilen voordat blijvende schade aan de nieren kan optreden.
Dit kan betrekking hebben op:
- Een urinekatheter of stent om de urinestroom rond de obstructie om te leiden, ongeacht de onderliggende oorzaak
- Cystoscopie / ureterale stent (wat een klein tijdelijk rietje is) om hydronefrose (verwijding van nier / ureter) te verwijderen en blokkering te verlichten
- Drainage van de nieren met behulp van een type katheter, bekend als percutane nefrostomieslang, die door de huid wordt ingebracht als dit niet effectief of haalbaar is
- Ureteroscopie / laserlithotripsie voor nier- of ureterstenen die obstructie veroorzaken
- Cystolitholapaxie voor blaasstenen die obstructie veroorzaken
- Extracorporale schokgolflithotripsie (ESWL), die geluidsgolven gebruikt om nier- of blaasstenen op te breken
De meeste mensen zullen de normale nierfunctie terugkrijgen als de aandoening onmiddellijk wordt omgekeerd. Indien onbehandeld, kan de overmatige druk die op de nieren wordt uitgeoefend, evenals de opeenhoping van afvalstoffen, leiden tot nierbeschadiging, soms permanent.
