Boezemfibrilleren is een hartritmestoornis die wordt gekenmerkt door een snelle en onregelmatige hartslag. Het is de meest gediagnosticeerde hartritmestoornis. Hoewel het meestal minimale symptomen veroorzaakt, is boezemfibrilleren een gezondheidsrisico. Het wordt geassocieerd met een verhoogd risico op een beroerte, goed voor ongeveer 1 op de 7 beroertes.
In 2019 publiceerden het American College of Cardiology, de American Heart Association Task Force on Clinical Practice Guidelines en de Heart Rhythm Society (AHA / ACC / HRS) een gerichte update van richtlijnen voor boezemfibrilleren gericht op het aanpakken van de kwaliteit van leven in verband met de aandoening en het verminderen van het risico op een beroerte.
De vernieuwde aanbevelingen spreken over het gebruik van bloedverdunners, interventionele procedures en levensstijlstrategieën voor de behandeling van atriumfibrilleren. Bovendien pleit de verklaring voor diagnostische overwegingen die de kans op het identificeren van boezemfibrilleren kunnen vergroten.
Getty Images / FG Trade
De Centers for Disease Control and Prevention (CDC) schatten dat tussen de 2,7 en 6,1 miljoen mensen in Amerika boezemfibrilleren hebben.
Levensstijl
De bijgewerkte richtlijnen geven richting aan mensen die boezemfibrilleren hebben en persoonlijk actie willen ondernemen om de mogelijke nadelige gezondheidseffecten van deze aandoening te verminderen.
Voor mensen met overgewicht of obesitas met een body mass index (BMI) hoger dan 27, wordt een gestructureerd programma voor gewichtsbeheersing aanbevolen. In combinatie met het beheer van boezemfibrilleren, is gevonden dat gewichtsverlies de resultaten op lange termijn verbetert.
Bovendien verbetert het afnemen van alcohol- en tabaksgebruik en het identificeren en behandelen van slaapapneu, hoge bloeddruk, hyperlipidemie en glucose-intolerantie ook de gezondheidsresultaten met atriumfibrilleren.
Bloedverdunners
Het onregelmatige hartritme van atriale fibrillatie kan bloedstolsels in het hart veroorzaken. Deze bloedstolsels kunnen tot een beroerte leiden als ze naar de hersenen gaan, waar ze de bloedstroom kunnen onderbreken.
Bloedverdunners zijn een steunpilaar van de behandeling van boezemfibrilleren. Deze medicijnen hebben geen invloed op het hartritme, maar ze voorkomen de vorming van bloedstolsels, wat het risico op een beroerte aanzienlijk verkleint.
Volgens de AHA / ACC / HRS-update mag de beslissing over het starten van een antistollingsmiddel, een soort bloedverdunner, voor het beheersen van atriumfibrilleren niet afhangen van het feit of de ritmeafwijking persistent of onderbroken is.
Zowel intermitterende ("paroxysmale) als aanhoudende (" chronische ") atriumfibrilleren verhogen het risico op een beroerte bij bepaalde patiënten aanzienlijk.
Niet-vitamine K orale anticoagulantia (NOAC's)
Edoxaban is toegevoegd aan apixaban, dabigatran en rivaroxaban als een niet-vitamine K oraal anticoagulans (NOAC) dat gunstig kan zijn voor de preventie van beroertes. Dit zijn relatief nieuwe anticoagulantia die werken door het remmen van trombine, een enzym dat betrokken is bij de vorming van bloedstolsels.
Wanneer iemand met atriale fibrillatie een coronaire stent heeft gehad, is één bloedverdunner mogelijk niet voldoende en kan een antiplaatjesmiddel zoals Plavix (clopidogrel), Effient of Brillinta aan een NOAC worden toegevoegd.
De nier- en leverfunctie moeten worden getest voordat NOAC's worden gestart, en deze tests moeten jaarlijks worden herhaald bij het gebruik van NOAC's.
De verklaring zegt dat NOAC's worden beschouwd als een betere keuze voor het beheersen van atriumfibrilleren dan Coumadin (warfarine), een antistollingsmiddel dat werkt door de werking van vitamine K (een vitamine diehelptbloedstolsels in het lichaam vormen).
Een belangrijk verschil tussen warfarine en NOAC's is dat het antistollingseffect van NOAC's voorspelbaar is en niet om de paar dagen gecontroleerd hoeft te worden, terwijl de effecten van warfarine regelmatig moeten worden gecontroleerd met bloedtesten.Bovendien heeft warfarine een wisselwerking met veel geneesmiddelen, en zelfs sommige voedingsmiddelen.
Er zijn echter situaties waarin warfarine als een betere optie voor antistolling kan worden beschouwd dan NOAC's. Deze omvatten:
- Een kunstmatige hartklep hebben gehad die operatief in het hart is geplaatst
- Matige tot ernstige mitralisstenose hebben
- Gevorderde nierziekte, met een creatinineklaring van meer dan 15 milliliter per minuut (ml / min)
- CHA2DS2-score van twee of hoger voor mannen of drie of hoger voor vrouwen. Deze score wordt berekend met een punt voor congestief hartfalen, hypertensie, leeftijd (ouder dan 65 = 1 punt, meer dan 75 = 2 punten), diabetes, eerdere beroerte / transiënte ischemische aanval (2 punten)
Omkering van bloedverdunners
Hoewel bloedverdunners een belangrijk onderdeel zijn van de preventie van beroertes voor mensen met atriale fibrillatie, kunnen deze medicijnen het risico op bloedingen vergroten. Wanneer iemand die een bloedverdunner gebruikt, een chirurgische ingreep moet ondergaan, kan het zijn dat bloedverdunners tijdelijk worden stopgezet. Stop nooit een bloedverdunner zonder eerst de voorschrijvende arts te raadplegen.
In bepaalde situaties, zoals levensbedreigende bloedingen of chirurgische spoedprocedures, moeten de effecten van bloedverdunners mogelijk snel worden teruggedraaid, en de gebruikte omkeermiddelen zullen variëren op basis van de bloedverdunner die in werking is.
Het omkeren van de bloedverdunner kan overmatig bloeden helpen voorkomen en de bloedverdunner kan na de operatie opnieuw worden gestart.
Procedures
Verschillende interventionele procedures kunnen symptomen en nadelige effecten van boezemfibrilleren helpen voorkomen. De bijgewerkte richtlijnen suggereren het overwegen van procedures, waaronder katheterablatie of occlusie van het atriale aneurysma.
Hoewel u misschien geen symptomen heeft, kunnen sommige mensen met boezemfibrilleren intermitterende duizeligheid, duizeligheid, gebrek aan energie of vermoeidheid ervaren. De aandoening kan ook bijdragen aan het risico op hartfalen en ernstigere hartritme- of geleidingsproblemen.
Atriale fibrillatie katheterablatie
Atriale fibrillatiekatheterablatie is een procedure waarbij delen van het hart die verantwoordelijk zijn voor het genereren van de abnormale elektrische signalen die resulteren in afib, worden geïsoleerd en geneutraliseerd. Dit is een invasieve maar niet-chirurgische procedure die wordt uitgevoerd door cardiovasculaire subspecialisten die bekend staan als elektrofysiologen.
Atriale occlusie van het aanhangsel
Atriale aneurysma-occlusie is een invasieve, niet-chirurgische procedure die een klein deel van het hart afsluit. Dit gedeelte, het atriale aneurysma, is een plek waar bloed kan samenkomen en zo de vorming van stolsels en de daaropvolgende beroerte kan bevorderen.
Diagnose
Wanneer een persoon een beroerte heeft zonder aanwijsbare oorzaak, wordt dit vaak omschreven als een cryptogene beroerte. Het is moeilijk om nog een beroerte te voorkomen als de oorzaak niet bekend is, maar onderzoek suggereert dat atriumfibrilleren - vooral intermitterende of paroxysmale atriumfibrillatie - een oorzaak kan zijn van een cryptogene beroerte.
De bijgewerkte richtlijnen voor boezemfibrilleren zijn bedoeld om het probleem van niet-gediagnosticeerde boezemfibrilleren aan te pakken met uitgebreide indicaties voor testen. Een implanteerbare hartmonitor moet worden overwogen om boezemfibrilleren uit te sluiten voor mensen met een cryptogene beroerte als standaard hartmonitoring niet helpt bij het identificeren van een hartritmestoornis.
Een woord van Verywell
Als u met boezemfibrilleren heeft geleefd, is uw toestand mogelijk al jaren stabiel. U kunt er zeker van zijn dat de behandeling van boezemfibrilleren meestal effectief is en dat de resultaten goed zijn. De vooruitgang blijft zich echter ontwikkelen op het gebied van boezemfibrilleren, en uw arts kan enkele wijzigingen in uw behandeling aanbrengen op basis van bijgewerkte richtlijnen.
