Auto immuunziekteis een term die wordt gebruikt om meer dan 100 aandoeningen te beschrijven waarbij het immuunsysteem van uw lichaam de eigen cellen en weefsels aanvalt, waaronder thyroïditis van Hashimoto, de ziekte van Graves, diabetes type 1 en reumatoïde artritis. Hoewel elk van de vele typen uniek is in zijn ziektemechanisme, vertegenwoordigen ze uiteindelijk allemaal een verkeerd gegaan immuunsysteem. Hoewel wetenschappers niet helemaal zeker weten wat auto-immuunziekten veroorzaakt, suggereert het grootste deel van het bewijs dat genetica een centrale rol speelt in combinatie met externe factoren zoals omgeving, levensstijl en zelfs infecties uit het verleden.
Illustratie door Emily Roberts, VerywellGenetica
Onder normale omstandigheden produceert het immuunsysteem immuuneiwitten die bekend staan als antilichamen, elke keer dat het wordt blootgesteld aan een vreemd agens, zoals een virus of bacterie. Elk antilichaam is geprogrammeerd om een specifiek middel te doden. Als de vreemde stof terugkeert, 'onthoudt' het immuunsysteem het en start het een herhaalde aanval met hetzelfde antilichaam.
Wetenschappers weten dat genetica een rol speelt bij auto-immuunziekten om drie redenen:
- Een groot aantal auto-immuunziekten komt voor in gezinnen.
- Een groot aantal ziekten treft specifieke etnische bevolkingsgroepen.
- Genomisch onderzoek heeft specifieke genetische mutaties aan het licht gebracht die veel voorkomen bij mensen met verschillende auto-immuunziekten.
Sommige genetische onderbouwingen zijn duidelijker dan andere. Het risico van een kind op multiple sclerose (MS), een ziekte die verband houdt met de HLA-DRB1-mutatie, neemt bijvoorbeeld toe van 0,1 procent in de algemene bevolking tot 2 procent - een twintigvoudige toename - als een van zijn of haar ouders hebben MS. Andere ziekten, zoals psoriasis, kunnen familieleden treffen en niet alleen directe.
We zien ook genetische patronen bij etnische groepen, wat duidt op een autosomaal recessief overervingspatroon. Deze omvatten diabetes type 1, dat vaker voorkomt bij blanken, en lupus, dat de neiging heeft ernstiger te zijn bij Afro-Amerikanen en Latijns-Amerikaanse populaties.
Overlappende genetische oorzaken
Hoewel de overervingspatronen vaak specifiek lijken voor bepaalde mutaties, zijn er aanwijzingen dat een gedeelde onderliggende factor, hoogstwaarschijnlijk chromosomaal, een persoon vatbaar kan maken voor auto-immuniteit. Dit is de reden waarom iemand met lupus vaak meldt dat hij familieleden heeft met reumatoïde artritis, Hashimoto's thyroïditis of andere auto-immuunziekten die geen verband houden met lupus.
Tegelijkertijd is het niet ongebruikelijk dat een persoon meerdere auto-immuunziekten heeft, bekend als polyauto-immuniteit. Als iemand er meer dan drie heeft, wordt de aandoening geclassificeerd als meervoudig auto-immuunsyndroom (MAS).
Afhalen:
Onderzoek van de Centers for Rheumatic Diseases in Boekarest suggereert dat maar liefst 25 procent van de mensen met een auto-immuunziekte extra auto-immuunziekten zal krijgen.
Sommige auto-immuunziekten hebben een verhoogde kans op MAS, waaronder reumatoïde artritis, multiple sclerose, thyroïditis van Hashimoto en het syndroom van Sjögren. Van andere ziekten is bekend dat ze vaak samen voorkomen, zoals diabetes type 1 en coeliakie, die beide mutaties delen van de HLA-DRB1-, HLA-DQA1- en HLA-DQB1-genen.
Dit suggereert dat een persoon die genetisch vatbaar is voor auto-immuniteit alleen een ziekte kan ontwikkelen als hij wordt blootgesteld aan een omgevingsfactor die de aandoening effectief 'inschakelt'.
Milieu en levensstijl
Hoewel experts meer inzicht hebben gekregen in de genetische oorzaken van auto-immuunziekten, tasten ze nog grotendeels in het duister over hoe bepaalde omgevingsfactoren bijdragen. Hiervoor baseren ze zich op epidemiologisch bewijs om te beschrijven hoe bepaalde niet-genetische factoren het risico op bepaalde aandoeningen verhogen, zowel direct als indirect.
Ondanks het gebrek aan begrip over de omgevingsoorzaken van auto-immuunziekten, suggereert de huidige hoeveelheid bewijs dat ze mogelijk een grotere rol spelen dan aanvankelijk werd gedacht.
Afhalen:
Volgens onderzoek van het Scripps Institute in Los Angeles kunnen omgevingsoorzaken verantwoordelijk zijn voor maar liefst 70 procent van alle auto-immuunziekten.
De oorzaken worden in grote lijnen beschreven als verband met een van de drie dingen:
- Infecties, zoals het Epstein-Barr-virus
- Giftige chemicaliën, zoals sigarettenrook
- Dieetfactoren, zoals overmatig zout
De onderzoekers stellen dat blootstelling aan sommige van deze factoren de normale werking van het immuunsysteem kan verstoren, waardoor het lichaam mogelijk reageert door afweer-antilichamen aan te maken.
Afhankelijk van de trigger zijn sommige antilichamen minder in staat om onderscheid te maken tussen de veroorzaker en normale cellen van het lichaam. Als dit gebeurt, kunnen de antilichamen normale weefsels gaan beschadigen, waardoor een secundaire reactie ontstaat waarbij auto-antilichamen worden geproduceerd om de weefsels aan te vallen die het nu als vreemd beschouwt.
Voorbeelden van omgevingsinvloeden
Dit is opgemerkt met het Epstein-Barr-virus (EBV) en reumatoïde artritis. Niet alleen zijn door EBV geïnduceerde antilichamen hoger bij mensen met RA, maar ze richten zich ook op dezelfde soorten eiwitten die op het oppervlak van het virus en gewrichtsweefsels worden aangetroffen en vallen ze ook aan. Dit suggereert dat EBV auto-immuniteit kan veroorzaken simpelweg als gevolg van "verkeerde identiteit" en onbedoeld aanleiding kan geven tot RA-specifieke auto-antilichamen zoals reumafactor (RF).
Afhalen:
Naast reumatoïde artritis is het Epstein-Barr-virus nauw verbonden met multiple sclerose, inflammatoire darmaandoeningen, diabetes type 1, juveniele idiopathische artritis en coeliakie.
Roken is op dezelfde manier gekoppeld aan reumatoïde artritis, lupus, multiple sclerose en de ziekte van Graves, terwijl wordt aangenomen dat zout de darmflora verandert en het risico op diabetes type 1 en multiple sclerose verhoogt. Bij obesitas loopt u risico op zowel reumatoïde artritis als artritis psoriatica.
Er moet meer onderzoek worden gedaan om te verduidelijken welke omgevingsfactoren het grootste risico vormen voor welke populaties en welke co-factoren samenwerken om de "perfecte storm" voor auto-immuniteit te creëren.
Risicofactoren
Het is moeilijk om aan te geven welke risicofactoren u het grootste risico op een auto-immuunziekte geven. In sommige gevallen bent u bij de geboorte gewoon gepredisponeerd. Op andere momenten kan de ziekte worden veroorzaakt door aandoeningen die u niet kunt beheersen, zoals EBV-infecties die voorkomen bij meer dan 90% van de bevolking.
Als u echter een familiegeschiedenis van een auto-immuunziekte heeft, kan het maken van gezonde levensstijlkeuzes, zoals het vermijden van sigaretten en het handhaven van een gezond gewicht, uw risico mogelijk verminderen.
Als u zich zorgen maakt over de familiegeschiedenis, kunt u uw arts vragen of u een panel van screeningstests moet ondergaan: de antinucleaire antilichamen (ANA) -test en immunoglobuline IgA-, IgG- en IgM-tests. De resultaten kunnen mogelijk uw risico op bepaalde aandoeningen onthullen en u de aanzet geven om verder te testen of preventieve maatregelen te nemen.
.jpg)
.jpg)
