Andrew Brookes / Getty Images
Belangrijkste leerpunten
- Neurologische problemen zoals hersenmist, geheugenverlies, spraakproblemen en aandachtstekorten teisteren tot 80% van de COVID-19-patiënten.
- Nieuwe studies tonen aan dat dit te wijten kan zijn aan schade aan de frontale kwab, hersenveroudering of symptomen die verband houden met zuurstofgebrek in de hersenen.
- Het implementeren van diagnostische tests en hersenscans is essentieel om het volledige spectrum van deze aandoeningen te begrijpen, maar veel patiënten hebben geen toegang tot deze tests.
In de acht maanden sinds COVID-19 werd gecontracteerd, kent de 31-jarige kunstenaar Nora Lieberman de fysieke manifestaties van de ziekte goed: het geheugenverlies, de migraine, de spierpijn, de vermoeidheid, de zenuwpijn, de maagdarmklachten en de ademhaling die nooit hun weg naar buiten lijken te vinden. Ze valt in de eerste golf van patiënten die het virus opliepen voordat er voldoende tests waren om het bij te houden; de 'gezonde, jonge en fitte' demografie die te horen kreeg dat ze niet ziek zouden worden, om vervolgens paradoxaal genoeg het symbool te worden van wie de ziekste zou kunnen worden. Of blijf tenminste de ziekste.
Dit is het eerste zelfportret van Lieberman. En het is haar poging om vast te leggen wat COVID-19 haar heeft aangedaan.
Nora Lieberman"De symptomen zijn niet aflatend", zegt Lieberman tegen Verywell. "Een groot probleem voor mij is het effect van het virus op de hersenen. De hersenmist is krankzinnig. Ik kan vergeten wat ik aan het doen ben terwijl ik het aan het doen ben. Ik vergeet waar ik aan denk terwijl ik er halverwege een zin aan denk. Ik kan geen tv meer kijken of lezen omdat ik me niet kan concentreren of iets kan begrijpen. Het is allemaal te stimulerend. "
Aan het begin van de pandemie was de belangrijkste zorg van artsen het in leven houden van ziekenhuispatiënten, waarbij de ademhalings- en cardiovasculaire kanten van COVID-19 in de schijnwerpers stonden. Verhalen over langeafstandsvluchten zoals Lieberman waren gewoon vignetten van neurologische symptomen, zonder gegevens om ze te kwantificeren of te verklaren. Nu kijken meer onderzoekers onder de oppervlakte en gebruiken scans en enquêtes om te laten zien hoe COVID-19 de hersenen kan beïnvloeden.
Frontale kwabstoringen
De neurologische impact van COVID-19 is complex en uitgebreid. De ziekte kan beroertes, toevallen en bloedingen veroorzaken. Het kan symptomen veroorzaken zoals geheugenverlies, concentratiestoornissen, hoofdpijn, spraakafasie, verwarring en duizeligheid bij tot 80% van de patiënten.
Meerdere theorieën verklaren waarom COVID-19 de hersenen kan beïnvloeden: directe virale toegang, systemische ontsteking, bloedstolsels, hartstilstanden en meer. Hoewel de mechanismen nog steeds worden ontdekt, kan nieuwe informatie aangeven welke gebieden zijn getroffen.
Een recente studie gepubliceerd in deEuropean Journal of Epilepsyanalyseerde de elektro-encefalogram (EEG) resultaten van COVID-19-positieve patiënten uit 84 rapporten. Een EEG registreert elektrische activiteit in verschillende delen van de hersenen, en in dit geval ontdekte afwijkingen in de frontale kwab van de hersenen bij meer dan 600 patiënten— een derde van de mensen studeerde.
“Schade aan de frontale kwab kan al deze symptomen veroorzaken waarover patiënten klagen. We noemen de frontale kwab de ‘master executor’ omdat het alle uitvoerende functies van de hersenen beheert, ”vertelt Neha Dixit, PhD, een klinische neuropsycholoog in de privépraktijk in Philadelphia, Pennsylvania, aan Verywell. "De frontale kwab is betrokken bij gedragsmatige zelfbeheersing, door plannen, ideeën en doelgerichte gedachten te verbinden met gedrag, volgordebepaling, abstract denken, verbale vloeiendheid, initiërend gedrag en de snelheid van denken, verwerken en vloeibaarheid van gedachten."
Neha Dixit, PhD
Is een volledig herstel mogelijk? Ik kan die vraag nooit beantwoorden. Maar is herstel mogelijk? Ja.
- Neha Dixit, PhDDixit beschrijft de frontale kwab als de CEO van de hersenen, omdat deze meerdere hersengebieden met elkaar verbindt en bijna alle cognitieve activiteit reguleert. Schade aan dit gebied kan leiden tot persoonlijkheids- en stemmingswisselingen, aandachtstekorten, geheugenproblemen en communicatiestoornissen (vooral met betrekking tot spraakproductie, aangezien de frontale kwab het belangrijkste gebied herbergt dat verantwoordelijk is voor spraak, het gebied van Broca genoemd).
De studie vond een algehele vertraging in de frontale kwab, wat een aanwijzing zou kunnen zijn voor mogelijke hersenschade. Het gaf echter geen duidelijke prognose over de vraag of deze schade al dan niet permanent is. Dixit zegt dat als de bevindingen juist zijn, herstel, of op zijn minst gedeeltelijk herstel, mogelijk is.
“Onze hersenen zijn geweldig; ze kunnen veel weerstaan ", zegt Dixit." Als je denkt aan een patiënt met een beroerte die weer functioneerde in een arm die slap was toen ze voor het eerst een beroerte kregen of weer leerden praten, dan komt dat door de plasticiteit in de hersenen - die van de hersenen vermogen om te veranderen en om schade te weerstaan. "
Hoewel Dixit niet met zekerheid kan voorspellen hoe de resultaten eruit zullen zien voor COVID-19-patiënten met frontale kwabschade, blijft ze optimistisch.
"Is een volledig herstel mogelijk? Ik kan die vraag nooit beantwoorden. Maar is herstel mogelijk? Ja", zegt ze. "Soms kunnen mensen met cognitieve revalidatie, logopedie of andere therapieën een bepaalde hoeveelheid functionaliteit terugkrijgen, zelfs als ze nog steeds leven met de chronische gevolgen van een hersenletsel. Het verdwijnt echter niet altijd, en afhankelijk van het letsel, soms kun je permanente schade aan de frontale kwab hebben. "
Barbara Malamut, PhD, een neuropsycholoog die de impact van hersenaandoeningen op cognitie en gedrag diagnosticeert en behandelt, zegt dat met tijd en training andere hersengebieden de functie kunnen overnemen die verloren is gegaan.
"Patiënten kunnen bepaalde vaardigheden oefenen, zodat ze delen van de hersenen kunnen versterken die niet beschadigd zijn", vertelt ze aan Verywell. "Ze regenereren geen nieuw weefsel in hun frontale kwab, maar reorganiseren hun hersenen. Taal is bijvoorbeeld iets dat je kunt bijscholen, en zelfs het ophalen van het geheugen. "
Ze zegt echter dat het te vroeg is om conclusies te trekken, omdat er meer onderzoek nodig is.
“Dit is volledig onontgonnen terrein. Dit virus is anders dan elk ander virus, en de effecten die het op de hersenen heeft, zijn anders dan alles wat we eerder hebben gezien bij eerdere virussen, ”zegt ze.
Omgaan met cognitieve symptomen
Volgens Dixit is het beste wat mensen met cognitieve symptomen kunnen doen, hun hersenen een pauze gunnen. Dit kan zijn:
- Taken opdelen in beter beheersbare brokken
- Doe meer veeleisende taken wanneer u het meest alert bent
- Slapen en sporten, indien toegestaan
- Zo goed mogelijk gefocust blijven op het heden
- Strategieën gebruiken zoals mindfulness en meditatie
- Ondersteuning krijgen van mensen die begrijpen dat u het moeilijk heeft
Patronen van zuurstofgebrek
Ademhalingsmoeilijkheden zijn een probleem voor patiënten, zowel in de acute fase van COVID-19 als in de maanden die volgen. Volgens Dixit kunnen zelfs niet-gehospitaliseerde patiënten zoals Lieberman die gedurende langere tijd een laag zuurstofgehalte in het bloed vertonen, hersenstoornissen ontwikkelen. Dit staat bekend als hypoxie.
Onderzoekers van het Massachusetts General Hospital waren de eersten die dit met een gespecialiseerde magnetische resonantie (MR) techniek beoordeelden, onderzochten de hersenen van zes COVID-19-patiënten en vonden vergelijkbare metabolische afwijkingen als bij hypoxie.
“Meestal is het eerste gebied dat wordt aangetast bij hypoxie de hippocampus (buiten de frontale kwab). Het is de meest cruciale structuur voor het geheugen en helpt ons informatie te leren, op te slaan en terug te roepen ”, zegt Malamut. “De eerste en grootste klacht van patiënten met hypoxie betreft meestal het geheugen - ze hebben moeite met het onthouden en leren van nieuwe informatie - gevolgd door problemen met aandacht. Als het zuurstofgebrek langdurig is, is het waarschijnlijk dat andere hersenstructuren kunnen worden aangetast. "
Dixit zegt dit fenomeen in haar praktijk te zien bij patiënten met aandoeningen van de luchtwegen, zoals chronische obstructieve longziekte (COPD). Aanhoudende zuurstoftekort maakt patiënten vatbaarder voor stemmingsstoornissen, depressie en geheugenklachten.
"Dit soort longziekten kan leiden tot deze hele race van globale cognitieve veranderingen, zoals afname van aandacht en snelheid van verwerking", zegt Dixit. "Als we dat zien bij mensen die in de loop van de tijd een verminderde zuurstofvoorziening hebben, zoals bij COPD of chronisch astma, dan het is mogelijk dat je met COVID dezelfde etiologie ziet waarbij het lichaam niet genoeg zuurstof naar de hersenen stuurt. "
Het blootleggen van dit soort informatie is belangrijk omdat het begrijpen van de bron van hersenafwijkingen in COVID-19 kan helpen bij het moduleren van de behandeling.
Mogelijke hersenveroudering
Vóór COVID-19 stond het leven van Lieberman nooit stil. Haar fulltime baan als oppas betekende dat ze altijd fysiek actief was, en haar artistieke werk betekende dat ze vaak voor een canvas stond en haar cognitieve en creatieve kant verkende. Nu zegt ze dat ze geschokt is als ze zich de dingen herinnert waar ze fysiek en mentaal toe in staat was - ze zijn nu totaal onvoorstelbaar. Hoewel ze pas 30 was toen ze het virus opliep, heeft ze het gevoel dat het haar ouder heeft gemaakt op een manier die haar zelfportret niet kan weergeven.
En misschien heeft ze gelijk. Sommige onderzoekers denken dat COVID-19 de hersenen in feite met een decennium veroudert. Een voorstudie in het VK analyseerde vragenlijsten van meer dan 84.000 mensen die COVID-19 hadden vermoed of bevestigd. Deze tests peilden het ruimtelijk redeneren, het geheugen, de aandacht en de emotionele verwerkingsvaardigheden van patiënten met dezelfde aanpak die zowel Nixit als Malamut gebruiken. in hun kantoren om cognitieve achteruitgang te diagnosticeren. Hieruit leidden de onderzoekers af dat de mentale voorzieningen van patiënten 10 jaar oud waren in vergelijking met een COVID-vrij cohort.
Hoewel Malamut zegt dat veroudering van de hersenen consistent is met schade aan de frontale lob, gaat het meestal ook gepaard met krimp in meerdere delen van de hersenen. Studies zoals deze moeten met een korreltje zout worden genomen, zegt ze, omdat je hersenveroudering niet kunt diagnosticeren zonder adequate scans.
"Het is onmogelijk om te weten of COVID de hersenen daadwerkelijk met 10 jaar veroudert", zegt ze. "Ik denk dat er in dit geval waarschijnlijk atrofie is in enkele zeer kleine en specifieke gebieden in de frontale kwab in de hersenen; Ik denk niet dat u dit enorme verlies kunt zien. Bij de ziekte van Alzheimer, in de zeer vroege stadia waarin mensen net beginnen te klagen over geheugenverlies, zien de hersenen er eigenlijk vrij normaal uit. Maar naarmate de ziekte vordert, zie je overal in de hersenen steeds meer krimp, dus het kost meestal tijd. "
Wat dit voor u betekent
De prevalentie van neurologische symptomen bij COVID-19 is extreem hoog. Veel patiënten die cognitieve symptomen ervaren, zijn maanden na infectie verzwakt. Als u cognitieve stoornissen ervaart na een COVID-19-infectie, raadpleeg dan een neuroloog, neuropsycholoog of uw huisarts voor de juiste hersentesten en beeldvorming.
Hersentests opnemen in de behandeling
De auteurs achter de EEG-studie suggereren dat EEG-afwijkingen kunnen dienen als een biomarker voor COVID-gerelateerde hersenschade of -ziekte. Dixit benadrukt echter dat EEG's notoir niet-specifiek zijn - ze laten ons meer een algemene bevinding zien in tegenstelling tot het aanwijzen van gebieden. met directe schade.
In plaats daarvan beveelt ze een combinatie van EEG's, functionele MRI's en neuropsychologische tests aan om de juiste hersenfunctie en lokalisatie bij acute en langdurige COVID-19-patiënten te beoordelen. Als patiënten cognitieve stoornissen ontwikkelen, moeten deze tests zo snel mogelijk worden uitgevoerd, zegt ze.
Voor veel patiënten, zoals Lieberman, die geen ziektekostenverzekering hebben en niet kunnen werken vanwege slopende langdurige COVID-19-complicaties, voelt dat soort diagnostische tests als een droom. Maar het is er een die Lieberman hard nodig heeft. Als ze een schriftelijke cognitieve test zou doen zoals degene die COVID-geïnduceerde hersenveroudering ontdekte, zou het haar kunnen helpen begrijpen waarom ze nu fonetisch woorden schrijft - waarom 'idee' 'eye-de-a' en 'huis' wordt. wordt "how-s." Als ze een EEG of een MRI van haar hersenen zou kunnen krijgen, zou ze kunnen weten of er schade is aan haar frontale kwab of hippocampus, wat zou kunnen verklaren waarom ze vergeet welke kraan voor warm water is en welke voor kou, en waarom ze is te bang om te rijden omdat ze geen onderscheid kan maken tussen het gaspedaal en de rem.
Helaas is dat soort informatie een luxe die ze zich eenvoudigweg niet kan veroorloven.
"Het is geen geheim dat COVID-19 vreselijke neurologische gevolgen heeft, en ik ben van mening dat er meer tests moeten worden uitgevoerd om ons te helpen de mogelijke langetermijneffecten van het virus op de hersenen te begrijpen. Alle patiënten moeten echter toegang hebben tot deze tests om de werkelijke neurologische impact te begrijpen '', vertelt Abigail Schmelz, een afgestudeerde student volksgezondheid aan de Universiteit van Miami (UM) en een onderzoeksassistent op de afdeling neurologie van de UM, tegen Verywell. “Vanuit het oogpunt van de volksgezondheid is het voor jongeren belangrijker dan ooit om thuis te blijven en zich te houden aan de richtlijnen voor sociale afstanden, omdat ons gezondheidszorgsysteem momenteel te zwaar wordt belast, dus dit zal het nog moeilijker maken om diagnostische tests en behandeling te krijgen voor deze neurologische problemen. "
Terwijl haar hersenen en lichaam blijven instorten door de langdurige gevolgen van COVID-19, verzamelen de doeken van Lieberman ook stof. Wanneer ze de kracht verzamelt om te schilderen, is de enige kleur die ze kan bereiken zwart.
“Dit virus is gek. Dingen veranderen soms van uur tot uur. Tijd bestaat voor mij niet meer '', zegt Lieberman. "Mensen zeggen:‘ We moeten ons huis uit voor onze geestelijke gezondheid ’, maar ze beseffen niet hoe aan huis gebonden je kunt raken als je ziek bent. En ik wil ze er alleen aan herinneren waakzaam te blijven, want je wilt dit niet. Het is slecht. Het is niet leuk. Het is klote. En ik heb geen idee wanneer het zal eindigen. "
-culture-and-stds.jpg)
