Een overzicht van klinisch geïsoleerde multiple sclerose (MS)

Klinisch geïsoleerde multiple sclerose is een neurologische episode die dezelfde symptomen en diagnostische testresultaten oplevert als multiple sclerose (MS). Klinisch geïsoleerd MS wordt typisch klinisch geïsoleerd syndroom (CIS) genoemd. Het belangrijkste verschil tussen CIS en MS is dat CIS wordt gediagnosticeerd nadat u slechts één gebeurtenis heeft gehad, terwijl MS een progressief verslechterende of terugkerende aandoening is. CIS kan het eerste teken van MS zijn, of het kan de eerste en laatste keer zijn dat u dit type episode ooit meemaakt

vm / Getty-afbeeldingen

Symptomen

De symptomen van CIS kunnen binnen een paar uur abrupt optreden, of ze kunnen in de loop van een paar weken verergeren. Ze kunnen op elke leeftijd voorkomen, maar komen vaker voor in de leeftijd tussen 20 en 40 jaar. Ze lijken op de symptomen van MS, en het kan zijn dat u slechts één of meerdere symptomen tegelijk ervaart.

Symptomen van CIS kunnen zijn:

• Zwakte van uw arm en / of been, meestal aan één kant van het lichaam
• Onduidelijke spraak
• Wazig zien of dubbel zien
• Optische neuritis - verminderd zicht, meestal in één oog
• Pijn aan uw oog, vooral als u het beweegt
• Problemen met evenwicht en / of lopen
• Tintelingen, ongewone gewaarwordingen en / of pijn in het gezicht, de arm en / of het been, meestal slechts aan één kant van het lichaam
• Korte spierspasmen van de arm of het been
• Verminderde controle over darmen of blaas

Met CIS kunnen deze symptomen allemaal tegelijk beginnen of kunnen ze binnen een paar dagen na elkaar beginnen. Als u het ene symptoom eerder begint te ervaren dan de andere, zal uw eerste symptoom over het algemeen waarschijnlijk blijven wanneer de andere verschijnen.

Het is niet gemakkelijk te voorspellen wanneer CIS zal verdwijnen, maar het duurt meestal enkele weken en kan enkele maanden aanhouden.

Oorzaken

CIS wordt veroorzaakt door een verminderde functie van zenuwen in de hersenen, wervelkolom en / of ogen (de oogzenuwen). De verminderde zenuwfunctie is het resultaat van een proces dat demyelinisatie wordt genoemd.

Demyelinisatie

Demyelinisatie is het verlies van myeline rond zenuwen. Myeline is een soort vet dat zenuwen bedekt en beschermt, waardoor ze efficiënt kunnen functioneren. Wanneer myeline is verminderd, kunnen zenuwen vertragen tot het punt van disfunctie - wat zich manifesteert met zwakte, visuele en sensorische veranderingen.

Auto-immuunontsteking

Over het algemeen wordt aangenomen dat een ontsteking, die een vloed van de immuuncellen van het lichaam is, de eigen myeline van het lichaam aanvalt en de demyelinisatie van CIS veroorzaakt. Wanneer het lichaam zichzelf aanvalt, wordt dit beschreven als een auto-immuunproces.

CIS en MS worden vaak omschreven als inflammatoire demyelinisatie of auto-immune demyelinisatie.

CIS en MS Oorzaken

CIS kan de eerste episode van MS zijn, maar het kan zelfs voorkomen bij mensen die nooit MS zullen krijgen. Er zijn aanwijzingen dat deze aandoeningen mogelijk kunnen worden veroorzaakt door een infectie of door stress. Er is echter meestal geen duidelijke oorzaak van MS of CIS. In feite wordt grotendeels aangenomen dat deze aandoeningen idiopathisch zijn, wat betekent dat hun oorzaak onbekend is.

Diagnose

Als u de symptomen van CIS ervaart, moet u zeker onmiddellijk uw arts bellen. U moet worden onderzocht en mogelijk heeft u enkele diagnostische tests en medische behandeling nodig. Uw medisch team kan ook overwegen andere aandoeningen uit te sluiten die CIS kunnen nabootsen.

Uw arts zal waarschijnlijk in detail met u praten en u vragen stellen over uw symptomen, hun ernst en duur. U heeft een lichamelijk onderzoek nodig, waaronder een meting van uw lichaamstemperatuur, een evaluatie van uw ogen en gezichtsvermogen, spierkracht, gevoel, reflexen en uw vermogen om te communiceren en te lopen. Op basis van de resultaten van uw anamnese en lichamelijk onderzoek kan uw arts besluiten dat u aanvullend onderzoek nodig heeft.

Diagnostische toetsen

Bij de diagnostische evaluatie van CIS zijn vaak meerdere medische tests nodig. Uw artsen zullen vaak weten of uw symptomen en tekenen overeenkomen met een probleem in uw hersenen, ruggengraat of oogzenuw, maar zullen moeten nagaan of demyelinisatie de oorzaak is.

Hersenbeeldvorming: magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) van de hersenen of de wervelkolom is nuttig bij het evalueren van CIS. Deze test kan vaak onderscheid maken tussen een beroerte, een infectie, demyelinisatie, ontsteking of een tumor - ziekten die allemaal vergelijkbare tekenen en symptomen kunnen veroorzaken.

Een demyeliniserende laesie kan worden beschreven als een plaque of als een actieve inflammatoire laesie wanneer deze wordt gevisualiseerd op een beeldvormende test.Uw beeldvormende tests kunnen aantonen dat u in het verleden demyeliniserende laesies heeft gehad, zelfs als u nog nooit symptomen heeft gehad.

De volgende stap in uw diagnose en behandeling hangt vaak af van wat er wordt gezien in de beeldvorming van uw hersenen of wervelkolom. Een ander ding dat uw artsen zoeken, is of de locatie van demyelinisatie overeenkomt met uw symptomen - wat sterk suggereert dat de beeldvormingsresultaten overeenkomen met uw toestand.

Soms zijn oudere demyeliniserende laesies te zien op beeldvormende tests, wat zou suggereren dat u MS heeft en niet CIS.

Lumbaalpunctie (ruggenprik): dit is een interventionele test waarbij ruggenmergvloeistof wordt verwijderd met een kleine, dunne naald. Nadat uw huid is gesteriliseerd, wordt de naald in uw onderrug geplaatst.

Uw arts of een radioloog zal de procedure uitvoeren. Het is niet pijnlijk of gevaarlijk, hoewel het enigszins ongemakkelijk kan zijn. De procedure duurt ongeveer 10 tot 20 minuten en uw arts zal willen dat u na voltooiing van de procedure minstens een uur gaat liggen en rusten.

Het ruggenmergvocht wordt naar een laboratorium gestuurd en kan worden onderzocht op ontstekingscellen, tekenen van infectie, bloed, kankercellen en eiwitten. De resultaten geven uw medisch team een ​​idee over de oorzaak van uw tekenen en symptomen, en kunnen, samen met beeldvorming van uw hersenen of wervelkolom, helpen bij uw diagnose.

Neurocognitieve tests: hoewel CIS behoorlijk merkbaar is, kunnen sommige mensen met MS of andere neurologische aandoeningen jarenlang milde of subtiele symptomen hebben.

Als u of een naast familielid heeft gemerkt dat u geheugen-, concentratie- of stemmingsproblemen heeft, moet u mogelijk een neurocognitieve test ondergaan. Deze tests evalueren uw denkvaardigheden en probleemoplossende vaardigheden en kunnen helpen bepalen of uw klachten overeenkomen met de laesies die zijn waargenomen in uw hersenafbeeldingsonderzoeken.

Visual Evoked Potentials (VEP's): dit is een niet-invasieve elektrische studie die het gezichtsvermogen meet. VEP's kunnen helpen bij de diagnose van optische neuritis, een ontsteking of demyelinisatie van de oogzenuw die kan optreden bij CIS of MS.

Een VEP is een pijnloze test met oppervlakkige plaatsing van elektroden op uw hoofdhuid en metingen van de elektrische activiteit die optreedt wanneer u naar visuele stimuli kijkt.

Hoe multiple sclerose wordt vastgesteld

Soms wordt optische neuritis niet vastgesteld bij beeldvormende tests van de hersenen, dus VEP's kunnen nuttig zijn bij het identificeren van de oorzaak van uw verlies van gezichtsvermogen. VEP's kunnen tekenen van optische neuritis vertonen, zelfs als u geen oogpijn of een substantiële beperking in uw gezichtsvermogen heeft gehad.

Waarschijnlijkheid van CIS

De diagnose CIS wordt gesteld als uw medisch team ervan overtuigd is dat uw symptomen worden veroorzaakt door demyelinisatie. Andere aandoeningen die CIS kunnen nabootsen, zijn onder meer een infectie, een auto-immuunziekte (zoals lupus), een beroerte, kanker of een reactie op een medicijn.

Als u de diagnose CIS heeft, bestaat de kans dat u MS krijgt. Deze kans is groter als u meer dan één laesie heeft, als u tekenen heeft van eerdere laesies, als u in het verleden andere symptomen van MS heeft gehad (zelfs als u er geen medische hulp voor heeft gezocht), of als u familie heeft. leden met MS.

Behandeling

Demyeliniserende ziekte wordt op twee manieren behandeld. Acute episodes worden behandeld met intraveneuze (IV) steroïden. Tijdens een acute aanval heeft u mogelijk andere tijdelijke symptomatische behandelingen nodig. Uw arts kan ook met u praten over langetermijnbehandeling met ziektemodificerende therapie (DMT) nadat uw symptomen zijn verdwenen.

U zult uw neurologische vaardigheden (zoals lopen, spreken en zien) waarschijnlijk enkele jaren nauwlettend volgen nadat u hersteld bent van een episode van CIS.

Acute behandeling

IV-behandeling met steroïden wordt vaak gedurende meerdere opeenvolgende dagen gebruikt en verbetering kan tijdens de behandeling beginnen. Maar over het algemeen verdwijnen de symptomen pas enkele weken nadat de behandeling is voltooid. Als u een kuur met hoge doses IV-steroïden heeft, kan uw arts daarna ook een afbouwende dosis orale steroïden voorschrijven.

Ernstige episodes kunnen worden behandeld met plasmaferese, een soort plasma-uitwisseling. Deze procedure filtert uw bloed om de auto-immuunactiviteit te verminderen.

Plasma-uitwisseling is een langzaam en gestaag proces dat uw bloed door een machine filtert en het bloed onmiddellijk via een bloedvat naar uw lichaam terugvoert. De procedure kan enkele uren duren en u moet tijdens de procedure met een buisje aan de machine blijven zitten.

Symptomatische behandelingen tijdens een CIS-episode kunnen pijnstillers omvatten als u last heeft van uw armen, benen of ogen. Soms kan een spalk helpen als u spierzwakte heeft. Een ooglapje kan de symptomen van dubbelzien verlichten.

Ziekte die therapie aanpast

MS, een chronische ziekte, wordt ook behandeld met DMT, dit zijn medicijnen die worden gebruikt om ziekteprogressie en terugval te voorkomen. Er zijn meer dan een dozijn verschillende DMT's goedgekeurd voor het beheer van MS, en verschillende zijn ook goedgekeurd voor CIS. De meeste neurologen bevelen behandeling met een DMT aan voor CIS-patiënten waarvan wordt aangenomen dat ze een hoger risico lopen om MS te ontwikkelen.

Hoe multiple sclerose wordt behandeld

De American Academy of Neurology (AAN) heeft praktijkrichtlijnen opgesteld voor de behandeling van CIS. U en uw arts kunnen de richtlijnen gebruiken om u te helpen bij het nemen van een beslissing over de behandeling, maar het komt erop neer dat sommige mensen kiezen voor MS-ziektemodificerende therapie, terwijl anderen dat niet doen.

Volgens de AAN-richtlijnen moeten u en uw arts de voordelen en risico's van DMT's bespreken als u de diagnose CIS krijgt. Uw arts kan u een DMT voorschrijven als u besluit dat u therapie wilt en deze wilt gaan gebruiken.

Bij sommige DMT's moet u zichzelf een injectie geven, en alle DMT's kunnen enkele bijwerkingen hebben.

DMT's die zijn goedgekeurd voor CIS zijn onder meer:

• Avonex (interferon bèta-1a)
• Betaseron en Extavia (beide interferon beta-1b)
• Copaxone (glatirameeracetaat)
• Aubagio (teriflunomide)
• Mayzent (siponimod)

Deze medicijnen worden allemaal als injecties gebruikt, behalve Aubagio en Mayzent, die als orale tablet worden ingenomen.

Houd er rekening mee dat uw arts kan overwegen om een ​​"off-label" DMT voor te schrijven die is goedgekeurd voor MS, maar niet noodzakelijk door de FDA is goedgekeurd voor CIS als het lijkt alsof het beter bij u past.

Als u geen DMT gebruikt, kan uw arts gedurende de eerste vijf jaar na uw diagnose ten minste eenmaal per jaar herhaalde beeldvormingstests voor de hersenen of de wervelkolom aanbevelen.

De vele symptomen van multiple sclerose

Een woord van Verywell

CIS en MS worden beide veroorzaakt door inflammatoire demyelinisatie. Over het algemeen vernieuwt uw lichaam myeline regelmatig, zodat u sommige of al uw vaardigheden kunt terugkrijgen naarmate u herstelt van de episode.

Als u CIS heeft gehad, kan niemand met zekerheid voorspellen of u uiteindelijk de diagnose MS zult krijgen. Als u echter al een paar jaar subtiele symptomen heeft of als u een of meer familieleden met MS heeft, is de kans groter dat u uiteindelijk de diagnose van deze chronische aandoening krijgt. Het is echter mogelijk dat u nooit meer een episode of aanvullende symptomen krijgt, zelfs niet als u deze risicofactoren heeft.

Het beste wat u kunt doen als u CIS heeft gehad, is een positieve houding aan te nemen en meer te weten te komen over de symptomen van MS, zodat u ze kunt herkennen en zo nodig snel kunt worden behandeld. Het is niet bewezen dat een gezonde levensstijl MS voorkomt of geneest, maar leefgewoonten - zoals omgaan met stress en stemming, lichamelijk fit en actief blijven, gezond eten - kunnen de impact van de ziekte verminderen als de diagnose uiteindelijk bij u wordt gesteld.