Een overzicht van delirium in de ziekenhuisomgeving

Delirium, ook bekend als acute verwardheidstoestand of encefalopathie, verwijst naar abrupte en tijdelijke veranderingen in cognitief functioneren en gedrag gekenmerkt door symptomen zoals desoriëntatie, agitatie en depressie. Delirium komt vaak voor bij ziekenhuispatiënten: onderzoek toont aan dat 20% tot 50% van de ziekenhuispersoneel een delier ervaart, vooral degenen die zich op de intensive care (ICU) bevinden. Vooral ouderen lopen gevaar. Oorzaken van delier bij ziekenhuispatiënten variëren van infectie tot bijwerkingen van medicatie. In de meeste gevallen verdwijnt het delier naarmate de medische toestand van een persoon verbetert. In sommige gevallen duidt delirium echter op een ernstig probleem en wordt het geassocieerd met langere ziekenhuisverblijven en een verhoogd risico op dementie.

Westend61 / Creative RF / Getty Images

Symptomen

Er zijn drie soorten delirium: hyperactief, hypoactief en gemengd, waarbij een persoon tussen de twee wisselt. Zoals hun namen suggereren, wordt hyperactief delier geassocieerd met rusteloosheid, agitatie en vergelijkbare symptomen, terwijl hypoactief delier wordt gekenmerkt door symptomen zoals depressie en slaperigheid.

Veel voorkomende symptomen van delrium bij ziekenhuispatiënten zijn:

• Desoriëntatie, waarbij een persoon misschien niet weet wie of waar ze zijn, of wat de datum of tijd of is
• Dingen zeggen die nergens op slaan
• Onvermogen om vrienden en dierbaren te herkennen
• Visuele hallucinaties of wanen
• Agitatie, wat zich kan uiten als schreeuwen, moeite hebben om uit bed te komen of proberen IV-lijnen, katheters of slangen te verwijderen
• Prikkelbaarheid
• Angst en paranoia
• Moeilijkheden of onvermogen om gedurende een langere periode gefocust te blijven
• Aantasting van het korte-termijngeheugen
• Lethargie
• Niet reageren of overmatige slaperigheid
• Depressie
• Incontinentie

Ongeveer 50% van de mensen die in het ziekenhuis delirium ervaren, heeft het hyperactieve type, 10% heeft het hypoactieve type en 40% heeft het gemengde type.

Een kenmerk van delirium is een abrupte fluctuatie tussen delirium en luciditeit: een persoon kan het ene moment op zichzelf lijken en het volgende moment kunnen ze verwarring, agitatie of andere symptomen van delirium vertonen. Delirium verergert vaak voor het slapengaan, een fenomeen dat bekend staat als zonsondergang.

Oorzaken

Er zijn veel redenen waarom iemand in het ziekenhuis een delier kan ervaren. Van een aantal medicijnen, met name anticholinergica die worden gebruikt voor de behandeling van urine-incontinentie, benzodiazepinen en opiaten, is bekend dat ze delirium veroorzaken; minder vaak zijn antihistaminica, anti-epileptica, steroïden en sommige antibiotica in verband gebracht met delier.

Bepaalde aandoeningen en symptomen kunnen ook de oorzaak zijn van delier. Deze omvatten ontstekingen, allergische reacties en virale infecties; vasthouden van urine of ontlasting; darmobstructie; en metabole aandoeningen zoals schildklierziekte, diabetes, nierfalen, ondervoeding en onevenwichtigheden in het stresshormoon.

Andere veel voorkomende factoren zijn onder meer slaapgebrek, katheterisatie, ontregeling van de bloeddruk, meerdere operaties, alcohol- of drugsgebruik, depressie, ondervoeding, verminderd gezichtsvermogen en gehoor, zuurstofgebrek en obstructieve slaapapneu.

Mensen met reeds bestaande milde cognitieve stoornissen of die zich in de vroege stadia van de ziekte van Alzheimer of een andere vorm van dementie bevinden, lopen een bijzonder risico op het ontwikkelen van een delier in het ziekenhuis.

Delirium - of toevallen?

Een hoog percentage van de patiënten op IC's die episodes van delier lijken te hebben, kunnen in feite lijden aan een niet-convulsieve status epilepticus - wat betekent dat ze constant beslag leggen maar niet de stereotiepe krampachtige bewegingen van de ledematen hebben.

Diagnose

Er zijn geen laboratoriumtests of beeldvormende tests voor delirium in een ziekenhuisomgeving: de symptomen, het gedrag en de medische geschiedenis van een persoon zijn doorgaans voldoende om een ​​diagnose van delirium te stellen, hoewel een arts soms een formele beoordeling van het geheugen en de perceptie van een persoon kan uitvoeren.

Het is echter misschien niet duidelijkwaaromeen persoon heeft een delier, vooral als het aanhoudt. In deze gevallen kunnen herhaalde episodes van delirium een ​​teken zijn dat een patiënt ernstig ziek wordt en moeten ze grondig worden geëvalueerd om te bepalen wat de oorzaak kan zijn.

Behandeling

Delirium verdwijnt meestal zodra de toestand van een persoon verbetert en het is dus niet altijd nodig om het te behandelen. Als het echter duidelijk is dat een bepaald medicijn delier veroorzaakt, is het vaak voldoende om de dosis te veranderen of over te schakelen op een ander medicijn om het probleem op te lossen. In andere gevallen kan een antipsychoticum of andere psychoactieve medicatie helpen.

Daarnaast zijn er niet-invasieve maatregelen die kunnen worden genomen om de ernst van delier in een ziekenhuisomgeving te voorkomen of te verminderen:

• Bevorder voldoende slaap en rust - oogschaduws en oordopjes kunnen een patiënt helpen die niet kan slapen vanwege het constante licht en de constante activiteit in een ziekenhuisomgeving.
• Zorg ervoor dat de patiënt voldoende gevoed en gehydrateerd is.
• Biedt gemakkelijke toegang tot items zoals brillen en gehoorapparaten.
• Houd de persoon mentaal actief door hem voor te lezen, hem betrokken te houden bij zijn behandeling en door actuele gebeurtenissen te bespreken.

Een woord van VeryWell

Door een ziekenhuis veroorzaakt delier kan beangstigend zijn voor zowel de persoon die het ervaart als voor zijn verzorgers en geliefden, maar het is bijna altijd tijdelijk en gerelateerd aan de ziekte van een patiënt of een oorzaak die gemakkelijk kan worden aangepakt. En omdat er in een ziekenhuis constant toegang is tot artsen en andere beoefenaars, zou het geruststellend moeten zijn om te weten dat medische hulp slechts een zoemer verwijderd is. Delirium wordt echter ook geassocieerd met langere ziekenhuisopnames, verhoogde morbiditeit en de ontwikkeling van dementie en mag niet lichtvaardig worden opgevat.