Levensmiddelen met een glutenvrij etiket kunnen nog wat gluten bevatten

Wat betekent het als je naar een etiket kijkt waarop staat dat een levensmiddel glutenvrij is? Helaas betekent dit niet dat het eten absoluut geen gluten bevat. In feite bevatten veel voedingsmiddelen met een "glutenvrij" -etiket wat gluten, en er is momenteel geen regulering van de Amerikaanse overheid of handhaving van glutenvrije etikettering.

Dus wat is glutenvrij eigenlijk?

In augustus 2013 voltooide de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) voorschriften die de term "glutenvrij" zouden definiëren, zodat fabrikanten van voedselproducten de term konden gebruiken wanneer hun producten minder dan 20 delen per miljoen gluten of ppm bevatten.

De FDA koos 20 delen per miljoen gluten als standaard op basis van onderzoek dat aantoont dat veel coeliakiepatiënten,maar niet alles, zou voedsel met minder dan 20 ppm gluten kunnen consumeren als onderdeel van een standaarddieet zonder ernstige symptomen te hebben of de darmschade op te lopen die bekend staat als villous atrofie.

Het bureau merkte ook op dat testen betrouwbaar gluten in voedselproducten kunnen detecteren in concentraties van 20 delen per miljoen.

Glutenvrije voedseletikettering is vrijwillig

Fabrikanten zijn niet verplicht om een ​​glutenvrij etiket op een voedingsproduct te plakken, zelfs niet als het voldoet aan de "glutenvrije" normen van de FDA. Daarom doen bedrijven die glutenvrije etikettering op producten aanbieden, zaken van mensen met coeliakie en niet-coeliakie-glutengevoeligheid.

De FDA meldde medio 2013 dat de overgrote meerderheid van de fabrikanten die producten als "glutenvrij" bestempelen, zich houden aan de 20ppm-norm. Dit is vandaag nog steeds het geval.

Bovendien houden sommige fabrikanten, met name fabrikanten van speciale glutenvrije producten, zich aan strengere normen als onderdeel van een glutenvrij certificeringsprogramma.

Australië, Nieuw-Zeeland bieden de strengste normen voor glutenvrije etikettering

De normen voor glutenvrije etikettering verschillen van land tot land.

In Europa volgen fabrikanten de regels die zijn uitgevaardigd door de Codex Alimentarius-commissie, die in 2008 opriep tot verlaging van de glutenvrije norm van 200 ppm naar 20 ppm. In Canada moeten voedingsmiddelen ook voldoen aan een norm van 20 ppm.

Australië en Nieuw-Zeeland hebben samen de strengste glutenvrije norm ter wereld. Om in aanmerking te komen voor glutenvrije etikettering, mag een levensmiddel geen detecteerbare gluten bevatten onder de meest gevoelige commerciële tests die beschikbaar zijn, die momenteel gluten kunnen detecteren met ongeveer 3 ppm. Interessant is dat een contactpersoon uit Nieuw-Zeeland me vertelt dat toen die strikte voorschriften van kracht werden, veel coeliakiepatiënten een enorm verbeterde gezondheid meldden, zelfs als ze niet eerder symptomen hadden opgemerkt.

Gluten nog steeds mogelijk in voedingsmiddelen met glutenvrij etiket

Ondanks de mogelijke normen in de VS, plus inspanningen van gespecialiseerde fabrikanten om meer gluten uit hun producten te verwijderen, is het nog steeds heel goed mogelijk om gluten te krijgen van producten die als glutenvrij zijn gemarkeerd, vooral als hun glutenniveaus rond die 20ppm voorgestelde norm zweven.

De huidige testtechnologie kan gluten detecteren tot ongeveer 3 ppm, en sommige gespecialiseerde fabrikanten produceren producten met minder dan 5 ppm gluten erin. Als u echter gevoelig bent voor lagere glutengehaltes, kunt u reageren op producten waarvan is getest dat ze minder dan 5 ppm gluten bevatten.