Hoe syfilis wordt gediagnosticeerd

Syfilis wordt veroorzaakt door de bacterieTreponema pallidum.De ziekte wordt meestal gediagnosticeerd met bloedonderzoeken die eiwitten detecteren, antilichamen genaamd, die door het lichaam worden geproduceerd als reactie op de infectie.

Als je eenmaal besmet bent, gaan de antilichamen voorT. pallidumzal jaren in uw bloed blijven. Laboratoriumanalyse kan vaak aanwijzingen geven of een infectie nieuw is of een infectie die zich in het verleden heeft voorgedaan.

Naast tests die worden uitgevoerd in een kliniek, het kantoor van uw arts of apotheek, zijn er een aantal zelftestkits waarmee u vanuit het comfort van uw huis kunt testen.

Zelfcontroles / testen thuis

Een van de belangrijkste belemmeringen voor SOA-screening is het ongemak of de verlegenheid die sommigen ervaren wanneer ze een arts moeten vragen om een ​​test. Om deze reden zullen mensen testen vaak jaren en zelfs decennia vermijden totdat de infectie plotseling ernstig wordt.

U kunt zichzelf niet diagnosticeren met syfilis op basis van uw symptomen, zelfs niet als u een pijnlijke plek opmerkt.

U kunt echter een soa-kit voor thuisgebruik gebruiken, die door een aantal volksgezondheidsinstanties is goedgekeurd. Deze opties helpen mensen belemmeringen voor testen te overwinnen.

Onder de beschikbare soorten (en hun voor- en nadelen):

• Snelle syfilis-testkits zien eruit als zwangerschapstests en vereisen een paar druppels bloed om de diagnose te stellen, wat vaak in slechts 15 minuten kan worden gedaan. Hoewel ze handig zijn, kunnen ze duur zijn, vatbaar voor onnauwkeurigheid en gebruikersfouten, en in sommige staten niet toegestaan.
• Mail-in-testkits brengen dit naar een hoger niveau. U registreert zich online en verstrekt medische gegevens voorafgaand aan het testen. Een naaldprikbloedtest wordt vervolgens naar u gemaild, die u afneemt en vervolgens voor analyse naar een aangewezen laboratorium stuurt. De resultaten, die u binnen twee tot vijf werkdagen online opvraagt, zijn doorgaans veel nauwkeuriger dan die van tests die u helemaal zelf doet.

Hoewel de kits gemakkelijk online te vinden zijn, moet u zorgvuldig een keuze maken. Er is weinig federale regelgeving voor online SOA-testkits voor thuis.

Zorg ervoor dat degene die u kiest voldoet aan de normen van het Clinical Laboratories Improvement Amendment (CLIA) en dat de tests zijn ingediend bij en goedgekeurd door de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA).

Labs en tests

Omdat T. pallidumte kwetsbaar is om te worden gekweekt, moet de ziekte op twee manieren worden gediagnosticeerd: indirecte detectie van de infectie of directe detectie van het organisme.

Standaard bloedtesten

De indirecte methode, waarbij gebruik wordt gemaakt van een combinatie van door de arts uitgevoerde bloedtesten, verdient de voorkeur. Het omvat twee verschillende soorten tests die de een na de ander worden uitgevoerd:

• Niet-treponemale tests: de diagnose begint meestal met twee niet-treponemale bloedtesten, de venerische onderzoekslaboratoriumtest (VDRL) en de snelle plasma-reagin (RPR). Beide detecteren antilichamen tegen het cardiolipine-cholesterol-lecithine-antigeen, dat wordt geproduceerd als reactie op schade veroorzaakt door syfilisbacteriën. Deze antilichamen worden echter ook geproduceerd in de context van andere ziekten, zoals lupus en de ziekte van Lyme. Hoewel de tests gevoelig, goedkoop en gemakkelijk te gebruiken zijn, maakt hun niet-specificiteit ze vatbaar voor fout-positieve resultaten. Als zodanig moeten de resultaten worden bevestigd met meer specifieke, zij het duurdere, treponemale tests.
• Treponemale-tests: als de niet-treponemale-tests positief zijn, worden de resultaten bevestigd door een van de verschillende treponemale-tests. Treponemale tests detecterenT. pallidumantilichamen geproduceerd als reactie op de bacteriën zelf. Hoewel ze specifiek zijn, kunnen ze geen onderscheid maken tussen eerdere of huidige infectie. Om deze reden moeten de tests samen worden gebruikt om een ​​diagnose te stellen. Treponemale testopties omvatten fluorescerende treponemale antilichaamabsorptie (FTA-ABS),T. pallidumdeeltjesagglutinatietest (TP-PA), enzym-immunoassays (EIA) en chemiluminescentie-immunoassays (CIA).

Resultaten van een treponemale test worden gerapporteerd als reactief of niet-reactief. Reactiviteit op een treponemale-test impliceert een infectie, maar kan niet onthullen wanneer de infectie heeft plaatsgevonden. Om dit te bepalen, vergelijkt het laboratorium de bloedtestresultaten - inclusief het niveau (titer) van antilichamen dat in het bloed wordt aangetroffen - om het infectiestadium en de juiste behandelingskuur vast te stellen.

Omgekeerde screening

Deze reeks bloedonderzoeken - eerst niet-treponemale, tweede treponemale - wordt beschouwd als de klassieke manier om een ​​diagnose te stellen. In sommige gevallen kan het proces echter worden omgedraaid, zodat de treponemale-test als eerste wordt uitgevoerd en de niet-treponemale-tests als tweede.

Bekend een reverse sequentie screening, dit heeft zowel voor- als nadelen. Aan de positieve kant is de kans groter dat infecties in een zeer vroeg en laat stadium worden opgespoord.

Aan de negatieve kant kan omgekeerde screening een reactief resultaat opleveren, zelfs als de persoon eerder is behandeld.Vals-reactieve resultaten kunnen leiden tot onnodige dubbele behandeling.

Hoewel omgekeerde screening zijn plaats heeft, wordt in de meeste gevallen nog steeds de standaardvolgorde van testen aanbevolen.

Donkerveldmicroscopie

Donkerveldmicroscopie is een directe testmethode die tegenwoordig minder vaak wordt gebruikt, omdat hiervoor zeer bekwame technici nodig zijn. Het wordt uitgevoerd door een monster lichaamsvloeistof te nemen (hetzij van een zweertje of een ruggenprik) en dit onder een microscoop te bekijken voor visueel bewijs van de bacteriën.

De test kan ook worden uitgevoerd op weefselmonsters of neusslijm.

Donkerveldmicroscopie kan nuttig zijn in het latere stadium van de ziekte wanneer andere tests geen uitsluitsel geven of bij pasgeborenen die doorgaans moeilijk te diagnosticeren zijn.

Pasgeborenen

Congenitale syfilis treedt op wanneer de infectie tijdens de zwangerschap van moeder op kind wordt overgedragen. Pasgeborenen met syfilis hebben vaak geen symptomen van de ziekte en kunnen ze pas in het tweede levensjaar ontwikkelen.

Diagnose bij pasgeborenen kan moeilijk zijn, aangezien de antilichamen van de moeder gedurende de eerste 12 tot 18 maanden van hun leven in het bloed van de baby circuleren. Gedurende deze tijd kunnen artsen geen antilichamen onderscheiden die afkomstig zijn van de moeder of van de baby zijn (wat betekent dat de baby geïnfecteerd is).

Als de antilichamen van een baby significant hoger zijn dan die van de moeder, is infectie waarschijnlijk.

Donkerveldmicroscopie kan direct bewijs van de infectie opleveren.

Differentiële diagnoses

Omdat syfilis zoveel andere ziekten nabootst en vaak een uitgebreide interpretatie van de bloedtestresultaten vereist, moet er extra moeite worden gedaan om ervoor te zorgen dat de diagnose correct is.

Dit vereist een uitgebreide differentiële diagnose, vooral tijdens tertiaire syfilis, wanneer de symptomen zo gevarieerd en ernstig kunnen zijn.

Clinici zullen testen op syfilis, evenals op chlamydia, gonorroe, trichomoniasis, bacteriële vaginose en HIV met behulp van een uitgebreid panel van SOA-tests.

Andere laboratorium- en beeldvormende tests kunnen ook worden besteld om andere mogelijke oorzaken uit te sluiten. Onder de vele mogelijke onderzoeken:

• Primaire syfilis: candidiasis, cystitis, herpes simplex-virus, granuloom inguinale, urethritis, andere SOA's
• Secundaire syfilis: HIV, ziekte van Kawasaki, mononucleosis, pityriasis rosea, Rocky Mountain spotted fever, roodvonk
• Tertiaire syfilis: een hersentumor, carcinoom, congestief hartfalen, meningokokken, psychische aandoeningen, multiple sclerose, beroerte

Screeningsaanbevelingen

Gebruik de afwezigheid van symptomen nooit als reden om u niet te laten testen. Omdat syfilissymptomen vaak gegeneraliseerd en niet-specifiek zijn, kunnen ze gemakkelijk over het hoofd worden gezien of worden aangezien voor andere ziekten.

De U.S. Preventive Services Task Force beveelt syfilis-tests aan voor alle zwangere vrouwen en voor iedereen die een verhoogd risico op infectie loopt.

Dit omvat mannen die seks hebben met mannen (MSM), personen met meerdere sekspartners, injecterende drugsgebruikers en mensen die onbeschermde seks hebben.