WAT BETEKENT 20-20 VISION?

Visie meten

Het menselijk zicht is ingewikkeld. Onze visie is veelzijdig, maar oogzorgprofessionals hebben een manier nodig om visie te kwantificeren of te meten. Als we het gezichtsvermogen kunnen meten, kunnen we zien hoe ver van normaal het kan zijn of hoeveel correctie er moet worden voorgeschreven om een bepaald persoon te brengen tot wat we beschouwen als normaal zicht. Het zou moeilijk zijn om het gezichtsvermogen te interpreteren als we gewoon zouden noteren: "Het gezichtsvermogen is bijna normaal" of "Het zicht lijkt in orde". Dat zou niet de professionele manier zijn om ons onderzoek vast te leggen. Het zou veel nauwkeuriger zijn om iemands visie vast te leggen als 20/30. Op deze manier konden we gedurende een bepaalde tijd volgen hoe onze visie al dan niet verandert.

Snellen-systeem van gezichtsscherpte

Tot grote verbazing van veel mensen is een oogonderzoek in zijn geheel vrij ingewikkeld. Omdat uw oog en zicht deel uitmaken van uw hersenen en zenuwstelsel, staan er veel dingen op de afvinklijst van uw arts. De eerste en misschien wel de belangrijkste meting is onze centrale visie, of centrale gezichtsscherpte. Dit is het deel van onze visie dat we gebruiken als we ons oog recht op iets richten om het te zien. In de Verenigde Staten gebruiken we het Snellen-systeem van gezichtsscherpte, voor het eerst geïntroduceerd door Herman Snellen, een oogarts uit Nederland, in 1862. Het bovenste getal, 20, verwijst naar een standaard testafstand in voet. Wetenschappers besloten op 6 meter omdat alles wat we bekijken dat 6 meter of verder is, wordt beschouwd als optische oneindigheid. Ze kwamen tot die conclusie vanwege de manier waarop lichtgolven reizen en de manier waarop ons oog objecten scherpstelt. In een normaal, optisch perfect menselijk oog bevindt de focusserende spier zich in een totaal ontspannen toestand bij het bekijken van objecten op 6 meter of verder. Wanneer dingen dichter bij onze ogen komen dan 6 meter, begint ons oog de focus te veranderen om ze helder te houden.

Het Snellen-systeem gaat er ook van uit dat een normaal oog een goede scherpte heeft als het bepaalde details in een brief op 20 voet kan oplossen. Die details worden beschreven als de afstand waarop elk element van een letter, bijvoorbeeld een letter E, een hoekhoogte heeft van één boogminuut. Een boogminuut is gelijk aan 1 / 60ste graad. De hele brief is goed voor 5 boogminuten. Om dit te begrijpen, moet je teruggaan naar de geometrie, een driehoek tekenen en de hoek van de driehoek meten. Het brede uiteinde van de driehoek is een letter E, met vijf elementen ... de bovenste balk van de E, een spatie, de middelste balk, een spatie en de onderste balk van het oog. De hoek is vijf boogminuten voor de hele letter en één boogminuut voor elke staaf.

Dus wat betekent 20/400?

Het onderste getal in de term 20/400 is bijvoorbeeld de afstand waarop het detail van elke letter één boogminuut onderspant. Dus als een persoon 400 voet van de grote E op de oogkaart staat, valt elk element van de E een boogminuut in. Dit werd de standaard omdat het menselijk oog en neurologische systemen in de hersenen ons in staat stellen gemakkelijk onderscheid te maken tussen letters met kenmerken die een boogminuut onderspannen.

Een andere manier om hierover na te denken, is door te zeggen dat als iemand wordt gemeten om 20/50 zicht te hebben, die persoon tot 6 meter moet gaan om het kleinste detail in een brief te kunnen oplossen, terwijl zijn volkomen normale vriend kan staan ver terug op 15 meter en los het kleinste detail op.

Spiegels gebruiken in examenruimten

Als je erover nadenkt, zijn de meeste examenkamers die optometristen gebruiken niet 6 meter lang. Interessant is dat het eenvoudigweg opzetten van een spiegel de testafstand van 20 voet vrij goed simuleert. Als een kamer drie meter lang is, zorgt het opzetten van een spiegel om de oogkaart te projecteren ervoor dat de kamer voor het oog zes meter lang lijkt. Optometristen zijn erg goed geworden in het kalibreren van oogkaarten op basis van de exacte afstand van het oog van de patiënt tot de spiegel en vervolgens van de spiegel tot de oogkaartprojector. Met de komst van gecomputeriseerde ooggrafieken is de kalibratie nog eenvoudiger.

Is 20/20 echt normaal?

We moeten 20/20 vision bepalen als het gemiddelde normale zicht. Zoals bij de meeste metingen in de gezondheidszorg, is er echter een normaal 'zichtbereik'. Sommigen van ons zien misschien iets minder dan 20/20, zeg 20/25, en sommigen van ons zien misschien beter dan 20/20, zeg 20/15, en worden nog steeds als normaal beschouwd. De meeste oogdiagrammen zijn ontworpen om een lettergrootte tot 20/10 te projecteren, aangezien het zeldzaam is om een persoon te vinden die beter ziet dan 20/10. De resolutie van onze centrale visie is vergelijkbaar met een computermonitor met hoge resolutie. Als de pixels erg fijn zijn en dicht bij elkaar, is de resolutie van de monitor beter. Tv-fabrikanten bestuderen eigenlijk de gezichtsscherpte. Er komt een punt waarop een bepaalde resolutie van een tv die hoger is dan de beste menselijke gezichtsscherpte, geen verschil zal maken. Als de resolutie van een tv beter is dan wat het menselijk oog kan oplossen, wat heeft het dan voor zin?

BRON: Klinische procedures in optometrie, Eskridge, J, Amos, J., Bartlett, J., JB Lippincott Company, 1991.