Convergentie-insufficiëntie Symptomen en behandeling

Convergentie-insufficiëntie is een visus- en oogaandoening die veel voorkomt bij kinderen en jonge volwassenen. Deze oogspieraandoening maakt het moeilijk voor de ogen om naar binnen te draaien als ze naar beneden kijken om te lezen of scherp te stellen. Als je probeert te focussen op een object in de buurt, zorgen normale oogspieren ervoor dat de ogen samenkomen of naar binnen draaien. Dit stelt ons in staat om een ​​goede fusie en binoculair zicht te hebben, zodat onze ogen één enkel beeld behouden. Als onze ogen niet voldoende convergeren, kunnen we moeite hebben met lezen en zelfs dubbel zien.

Het is misschien niet altijd duidelijk dat iemand lijdt aan convergentie-insufficiëntie, omdat de symptomen kunnen variëren. Mensen met convergentie-insufficiëntie klagen vaak over de volgende symptomen bij het lezen of intensief werken in de buurt van het werk:

• Vermoeide ogen
• Hoofdpijn
• Bewegende of overlappende woorden
• Dubbel zicht
• Moeite met concentreren
• Moeilijkheden om voor langere tijd te lezen
• Een oog dichtknijpen of sluiten

Convergentie-insufficiëntie komt voor bij één op de twintig kinderen. Waarschijnlijk hebben één of twee kinderen in elke klas deze aandoening.Kinderen met convergentie-insufficiëntie worden vaak als lui of storend beschouwd in de klas. Ze hebben de neiging om weinig aandacht te hebben en worden vaak sneller moe tijdens het lezen.

Diagnose

Convergentie-insufficiëntie wordt gewoonlijk niet gedetecteerd bij regelmatige zichtonderzoeken. Vaak is de enige manier om de juiste diagnose te stellen, een oogarts te raadplegen, een optometrist of een oogarts. In feite zijn optometristen voor kinderen of gedragsvisie of oogartsen betere experts in het omgaan met deze aandoening.

Er zijn verschillende kenmerken waar oogartsen naar op zoek zijn bij het correct diagnosticeren van convergentie-insufficiëntie.

Groter dan normaal Exophoria

Ten eerste ontdekken oogartsen dat een patiënt die lijdt aan convergentie-insufficiëntie een grote exoforie heeft. Een phoria is de natuurlijke rustpositie van het oog. Bij mensen die last hebben van een convergentieprobleem, is de natuurlijke rustpositie van de ogen meer een naar buiten gerichte positie. Als gevolg hiervan probeert die persoon niet alleen te convergeren naar het nabije doel, maar moeten ze eerst die grotere naar buiten gerichte positie overwinnen. rustpositie en komen dan normaal samen op het doel.

Verlaagde NPC

Ten tweede hebben mensen met convergentie-insufficiëntie een verminderde nabij het punt van convergentie (NPC) NPC is de meting van hoe dicht een fixatiedoel bij de neus kan worden gebracht met behoud van een goed binoculair zicht. Een normale NPC kan zo klein zijn als 1 cm of zelfs helemaal tot aan de neus. Een persoon met een goede versmelting kan het doelwit helemaal "tot aan de neus" houden. Een NPC van slechts 10 cm wordt als afgelegen of buiten de normale limieten beschouwd. De persoon kan zijn ogen niet naar binnen brengen en een goed binoculair zicht behouden op een punt van meer dan 10 cm.

Lage binoculaire fusiereserves

Ten derde hebben mensen met convergentie-insufficiëntie ook een laag fusiegerentiebereik.We hebben normaal gesproken een bereik waarin onze spieren kunnen divergeren of onze ogen kunnen convergeren. Mensen met een normaal zicht hebben een vrij groot bereik waarvan ze hun ogen snel kunnen bewegen om een ​​goed binoculair zicht te behouden. Mensen met lage fusiereserves hebben geen ruimte om te compenseren. Als gevolg hiervan kunnen ze niet zoveel convergeren als nodig is. Sommige mensen met convergentie-insufficiëntie klagen over dubbelzien.

Accommoderende ontoereikendheid

Soms hebben kinderen en jongvolwassenen met convergentie-insufficiëntie ook accommoderende insufficiëntie. Hoewel je de een zonder de ander kunt hebben, veroorzaken ze vaak beide een probleem omdat accommodatie en convergentie neurologisch nauw met elkaar verweven zijn. Accommodatie is de automatische reflex die optreedt wanneer we ons concentreren op een object dichtbij. De spier in het oog, evenals de lens, verandert om het scherpstellingsvermogen te vergroten. Hierdoor kunnen nabije objecten duidelijk worden. Het accommodatiesysteem en het convergentiesysteem van het oog zijn nauw met elkaar verweven en de een kan de ander beïnvloeden. Mensen met convergentie-insufficiëntie hebben vaak een onvoldoende mate van convergentie vanwege de hoeveelheid accommodatie die hun oog doet. Ze zouden een lage accommoderende-convergentie / accommodatieverhouding hebben. Oogartsen kunnen deze verhouding meten om te zien of deze buiten de normale limieten valt.

Behandeling

De meeste oogzorgspecialisten behandelen convergentie-insufficiëntie met behulp van een thuistherapie die "potlood-push-ups" wordt genoemd. Tijdens potloodopdrukoefeningen volgt de patiënt een kleine letter of afbeelding op een potlood. Het potlood wordt langzaam naar de neusbrug gebracht. Het doel is om de brief duidelijk en eenduidig ​​te houden zonder dubbelzien. De patiënt begint het potlood dichter naar de neus te trekken. Elke dag is het doel om het steeds dichter bij de neus te brengen en de fixatie vast te houden met een duidelijke, eenduidige visie. Potlood-push-ups worden 10-15 minuten per dag herhaald.

Omdat de resultaten van potlood-push-ups zo uiteenliepen, werd een onderzoek uitgevoerd door het National Eye Institute bekend als de Convergence Insufficiency Treatment Trial (CITT). Dit was de eerste goed opgezette studie waarin de verschillende behandelingen werden vergeleken. In het 12 weken durende onderzoek werden drie vormen van zichttherapie vergeleken, waarvan twee thuistherapie en één kantoortherapie uitgevoerd door een getrainde therapeut. Uit de studie bleek dat ongeveer 75 procent van degenen die in-office-therapie kregen van een getrainde therapeut plus thuisbehandeling, minder en minder ernstige symptomen rapporteerden die verband hielden met lezen en ander dichtbij het werk in vergelijking met personen die alleen thuisvisietherapie hadden ondergaan. Het is een feit dat u zich geen zorgen hoeft te maken.

Andere behandelingen

Een speciale kracht die beelden beweegt, wordt prisma genoemd en kan in een lenzenvloeistofrecept worden gestopt. Prisma zorgt ervoor dat de beelden worden verplaatst, zodat een persoon met convergentie-insufficiëntie niet zoveel hoeft te convergeren, dit geneest de aandoening niet, maar lost wel veel symptomen op. Het probleem met prisma is dat sommige mensen zich eraan kunnen aanpassen. Als gevolg hiervan moet een grotere hoeveelheid prisma worden voorgeschreven om hetzelfde effect te bereiken.

Chirurgie is meestal het laatste redmiddel voor convergentie-insufficiëntie, omdat de aandoening zo goed reageert op zichttherapie.

Een woord van Verywell

Onderschat niet de invloed die een aandoening zoals convergentie-insufficiëntie kan hebben op het leesvermogen, de concentratie, het begrip en het onderwijs van een kind of jonge volwassene. Als een kind in de klas handelt, kan dit te wijten zijn aan een visusprobleem, zoals convergentie-insufficiëntie. Ouders moeten weten dat convergentie-insufficiëntie tal van symptomen kan veroorzaken die het moeilijk te lezen en te begrijpen maken. Artsen hebben nu echter bewijs dat op kantoor gebaseerde zichttherapie met een getrainde therapeut plus versterking van de thuistherapie de aandoening kan behandelen en de symptomen kan elimineren.