Een relatief zeldzame aandoening, narcolepsie is een neurologische aandoening die extreme slaperigheid overdag (EDS) veroorzaakt, wat een onvermogen is om wakker te blijven en aanvallen van ongecontroleerde sufheid. op tekorten van een bepaalde chemische stof, hypocretine, in de hypothalamus van de hersenen.
Dit neuropeptide, of hersenproteïne, helpt onder meer bij het reguleren van slaap- en waakcycli. Onderzoek heeft aangetoond dat de meeste narcoleptische mensen ernstig verminderde hoeveelheden hersencellen hebben die hypocretine afscheiden.
De redenen voor afname van deze cellen zijn niet helemaal duidelijk, hoewel onderzoek erop wijst dat narcolepsie een auto-immuunziekte is waarbij het immuunsysteem de lichaamscellen aanvalt. Dit soort aandoeningen hebben doorgaans een genetische component, dus erfelijkheid is waarschijnlijk ook een factor bij narcolepsie.
PhotoAlto / Frederic Cirou / Getty Images
Algemene oorzaken
Er zijn drie soorten narcolepsie en hoewel er nog steeds vragen zijn over de exacte oorzaken, zijn onderzoekers begonnen met het vinden van antwoorden. Elk type lijkt verschillende oorzaken te hebben. Hier is een kort overzicht.
Type 1 Narcolepsie
Type 1 narcolepsie is ook bekend als narcolepsie met kataplexie. In deze gevallen gaan EDS en andere symptomen gepaard met tijdelijke aanvallen van spierzwakte en onvermogen om te bewegen.
Onderzoekers hebben ontdekt dat bij mensen met dit type 80 tot 90% hypocretine-uitzendende neuronen ontbreken in de hypothalamus, het deel van de hersenen dat slaapcycli, honger en lichaamstemperatuur reguleert. als gevolg van een auto-immuunziekte waarbij het immuunsysteem van het lichaam deze cellen aanvalt.
Type 2 Narcolepsie
Type 2 narcolepsie is narcolepsie zonder kataplexie en is meestal niet zo ernstig. Het tekort aan hypocretine is in deze gevallen niet zo ernstig. Artsen weten nog steeds niet wat deze vorm precies veroorzaakt. Over het algemeen wordt bij deze en type 1 narcolepsie een genetische component vermoed.
Secundaire narcolepsie
Secundaire narcolepsie is een vorm van narcolepsie die ontstaat als gevolg van letsel aan de hypothalamus, zoals kan gebeuren bij een auto-ongeluk of bij een val; in zeldzame gevallen kan dit ook het gevolg zijn van een hersentumor. In deze gevallen gaan narcolepsiesymptomen gepaard met andere neurologische problemen, waarbij patiënten vaak meer dan 10 uur slaap nodig hebben.
Genetica
Zowel type 1 als type 2 narcolepsie wordt verondersteld een significante genetische component te hebben, hoewel de exacte aard van dat verband nog wordt onderzocht. Wat bekend is, is dat tot 10% van de mensen met narcolepsie van het type 1 familieleden hebben. Daarnaast hebben onderzoekers verschillende genetische kenmerken geïsoleerd die een rol spelen bij de vorming van narcolepsie.
T-celreceptorgenen
Het is bekend dat T-celreceptorgenen, die helpen bij het reguleren van immuun-T-cellen in het lichaam, verband houden met narcolepsie. Veranderingen in de functie van de T-celreceptor alfa en bèta, in het bijzonder, creëren een genetische aanleg voor deze aandoening.
Dit betekent dat veranderingen die hier worden gevonden de kans vergroten om narcolepsie te ontwikkelen of door te geven aan het nageslacht, maar dat dit op zichzelf niet noodzakelijkerwijs oorzakelijke factoren zijn.
Menselijke leukocytenantigeengenen
Het meest invloedrijk is het humane leukocytenantigeen (HLA) -gen, DQB1 * 06: 02, dat het risico op het ontwikkelen van narcolepsie van type 1 20 keer verhoogt en tegelijkertijd een rol speelt bij type 2. Andere HLA-genen, met name DRB1 * 15: 01 , kan ook een rol spelen bij type 1 narcolepsie.
Deze genen veroorzaken een immuunrespons tegen de eigen componenten van het lichaam, daarom wordt deze ziekte als een auto-immuunziekte beschouwd. Er is onderzoek gaande om de exacte aard van deze link vast te stellen, hoewel aangenomen wordt dat deze specifiek hypocretine-uitzendende hersencellen aanvallen.
Risicofactoren voor levensstijl
Over het algemeen zijn specifiek gedrag of gewoonten niet gekoppeld aan de ontwikkeling van narcolepsie; ze kunnen echter de ernst van de symptomen vergroten. Concreet zijn er verschillende veranderingen in levensstijl die kunnen helpen:
- Houd een regelmatig slaapschema aan.
- Doe regelmatig een dutje.
- Vermijd cafeïne of alcohol voordat u naar bed gaat.
- Stop met het roken van sigaretten of het inslikken van nicotine.
- Zorg voor dagelijkse lichaamsbeweging (minimaal 20 minuten activiteit per dag).
- Eet geen grote maaltijden voordat u naar bed gaat.
Een woord van Verywell
Een van de huidige uitdagingen waar de geneeskunde voor staat, is meer te weten komen over de oorzaken van narcolepsie. Met een beter begrip van zowel de onderliggende genetische factoren als de andere die met deze aandoening verband houden, lijdt het geen twijfel dat behandelingsbenaderingen verder zullen worden ontwikkeld.
Weet echter dat narcolepsie effectief kan worden behandeld totdat er een definitieve remedie is. Naast veranderingen in levensstijl kunnen een aantal medicijnen helpen.
Maar wat misschien nog belangrijker is, als u narcoleptisch bent, is ervoor te zorgen dat u een goed ondersteuningssysteem heeft. Onthoud dat u anderen in uw hoek heeft: van uw arts en slaapspecialist tot uw familie, dierbaren en vrienden.
