Leren dat u een MRI-test (Magnetic Resonance Imaging) moet ondergaan, kan intimiderend zijn. Hoewel het zelden nodig is om slaapstoornissen te evalueren, kan het worden gebruikt om een beroerte (een mogelijke oorzaak van centrale slaapapneu) of zelfs epilepsie (die nachtelijke aanvallen kan veroorzaken) vast te stellen.
Hoewel de ervaring van een MRI enigszins kan variëren, kunt u enkele algemene verwachtingen tegenkomen en als u er wat over leest, kunt u uw zorgen wegnemen. Lees wat u kunt verwachten in een MRI van het hoofd voor de diagnose van hersenaandoeningen.
Wat is een MRI-scan (Magnetic Resonance Imaging)?
Magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) is een niet-invasieve radiografische studie die wordt gebruikt om medische problemen te diagnosticeren.Net als een röntgenfoto maakt de techniek de visualisatie mogelijk van structuren die anders onbereikbaar zouden zijn zonder een operatie.
Dit wordt bereikt met behulp van een grote magneet, in plaats van röntgenstraling, terwijl de patiënt op een tafel ligt. De puls van de magneet beïnvloedt de watermoleculen van het lichaam en de resulterende veranderingen kunnen afbeeldingen produceren. MRI is vooral nuttig in specifieke delen van het lichaam, inclusief de hersenen.
Er kan een MRI worden besteld als uw arts vermoedt dat er een structurele afwijking is die uw symptomen kan veroorzaken.
Sommige personen kunnen bijvoorbeeld centrale slaapapneu hebben als gevolg van een beroerte, of aanvallen die tijdens de slaap optreden, kunnen aanleiding geven tot een MRI van de hersenen om de oorzaak van epilepsie te onderzoeken.
Illustratie door Emily Roberts, VerywellVoorbereiding op een MRI
Voorafgaand aan een MRI hebben de meeste mensen een gesprek met hun arts om de reden voor de test te bespreken. Als onderdeel hiervan zal een zorgvuldige beoordeling van uw geschiedenis plaatsvinden. Dit omvat doorgaans een checklist om ervoor te zorgen dat de MRI veilig kan worden uitgevoerd.
Aangezien MRI-scans worden uitgevoerd met een grote magneet, is het belangrijk om elk metaal te identificeren dat in uw lichaam aanwezig kan zijn. Bepaalde metalen in uw lichaam kunnen voorkomen dat u een MRI krijgt, en u wordt mogelijk gevraagd naar:
- Eerdere chirurgie met vastgehouden metalen implantaten (inclusief kunstmatige metalen prothesen, pinnen, schroeven, platen, stents, clips of nietjes)
- Geïmplanteerde apparaten (inclusief pacemakers, cochleaire implantaten, medicijninfusiepoorten, kunstmatige hartkleppen en zenuwstimulatoren)
- Tatoeages (die ouder dan 20 jaar kunnen metaal in de inkt bevatten dat irritatie kan veroorzaken, hoewel het bewijs hiervoor beperkt is)
- Werk als lasser (met de mogelijkheid van metaalfragmenten in het oog)
- Ingehouden metalen granaatscherven (inclusief kogelfragmenten)
Afgezien van deze overwegingen, is het belangrijk om andere metalen voorwerpen te verwijderen, zoals sieraden, piercings, gehoorapparaten, verwijderbaar tandheelkundig werk, enz.
Wat gebeurt er tijdens een MRI-scan
In de meeste gevallen wordt een MRI uitgevoerd terwijl u plat op uw rug op een verplaatsbare onderzoekstafel ligt. U wordt zo gepositioneerd dat het deel van het lichaam dat moet worden gescand, toegankelijk is voor de MRI-machine.
U kunt liggen met een nek- en hoofdsteun, vulling of laken om u comfortabeler te maken. Er kunnen een paar riemen zijn aangebracht om u te helpen op hun plaats te blijven.
Als u contrastmateriaal bij uw studie ontvangt, wordt vóór het begin van de test een intraveneuze (IV) lijn geplaatst. Omdat de test veel lawaai kan maken, kunnen oordopjes, koptelefoons of andere gehoorbeschermers worden gebruikt.
De onderzoekstafel zal tijdens de studie in en uit een grote buis bewegen. Er kan een spiegel boven uw ogen worden geplaatst, zodat u uit de machine kunt kijken.
Zodra u in eerste instantie in positie bent gebracht, verlaat de technoloog de kamer. Tijdens de studie kunt u met hen communiceren. Zij kunnen u van dichtbij volgen en kunnen zo nodig snel terugkeren.
De MRI zelf zal doorgaans bestaan uit een reeks beeldsequenties. Dit kan betekenen dat u seconden of minuten achter elkaar stil moet liggen.
De technoloog zal u vragen via een tweerichtingsintercom terwijl de test vordert. Afhankelijk van wat er wordt afgebeeld, kan de volledige MRI-test ongeveer 45 minuten tot een uur duren.
Hoe om te gaan met de MRI-ervaring
Er zijn enkele veelvoorkomende problemen met betrekking tot het hebben van een MRI. De test is over het algemeen veilig en pijnloos, met weinig risico op complicaties, maar er zijn een paar elementen die tot ongemak en angst kunnen leiden.
De grootste zorg die de meeste mensen hebben, is claustrofobie. Dit gebeurt wanneer iemand in een kleine ruimte wordt geplaatst, zoals de MRI-buis, en daardoor angst voelt. Hoewel het gebruik van spiegels kan helpen, kunnen sommige mensen medicijnen nodig hebben om zich meer ontspannen te voelen.
Als u bang bent dat u claustrofobisch wordt, moet u uw behoeften vóór de test kenbaar maken. Het gebruik van MRI-machines met een open einde (of openzijdige) kan dit gevoel ook verlichten.
Als u aanzienlijk zwaarlijvig bent, is de MRI-machine mogelijk te klein om u erin te passen. De maatbeperking varieert afhankelijk van de machine en er zijn doorgaans alternatieven te vinden.
Wat gebeurt er na een MRI-scan
Nadat de MRI is voltooid, kan er een korte herstelperiode zijn als u medicijnen heeft gekregen om u meer ontspannen te voelen. Anders is er meestal geen vertraging bij het terugkeren naar uw normale activiteiten, waardoor deze tests poliklinisch kunnen worden uitgevoerd.
De testresultaten komen beschikbaar nadat ze zijn beoordeeld door een radioloog en zullen vaak worden overgebracht door de arts die de MRI heeft besteld.
Een woord van Verywell
Indien nodig kan een MRI een goed verdragen procedure zijn die waardevol inzicht geeft in uw medische toestand. Als u zich zorgen maakt over het tolereren van de test, weiger deze dan niet simpelweg. Praat met uw medische zorgverlener over uw zorgen en het mogelijke gebruik van medicatie om angst tijdens het testen te verminderen.
-in-sleep.jpg)
-for-ibs.jpg)
