Oorzaken en risicofactoren van slapeloosheid

Slapeloosheid is de meest voorkomende slaapstoornis, die ongeveer 10% van de mensen treft en wordt gekenmerkt door moeilijk in slaap komen of moeilijk weer in slaap komen na het ontwaken - bij afwezigheid van een andere slaapstoornis. Als het minstens drie nachten per week voorkomt en minstens drie maanden duurt, wordt het chronische slapeloosheid genoemd. Er zijn veel mogelijke oorzaken van slapeloosheid, waaronder genetische risicofactoren en veelvoorkomende triggers zoals levensstijl, dieet, lichaamsbeweging, gewoonten, kenmerken van de slaapomgeving, medicijnen en naast elkaar bestaande psychiatrische en medische aandoeningen. Door deze oorzaken te begrijpen, is het wellicht mogelijk uw slaapproblemen op te lossen.

Algemene oorzaken

Een model om de talrijke veelvoorkomende oorzaken van slapeloosheid te organiseren, werd geschetst door de psycholoog Dr. Arthur Spielman, PhD. Hij suggereerde dat de bijdragen kunnen worden beschouwd als predisponerende, versnellende en bestendige factoren. Door de verschillende oorzaken vanuit dit gezichtspunt te bekijken, kan het helpen begrijpen hoe slaapproblemen evolueren van een paar slechte nachten op rij tot niet-aflatende slapeloosheid.

Predisponerende factoren

Uw aanleg voor het ontwikkelen van slapeloosheid is waarschijnlijk grotendeels gebaseerd op uw genetica, die de processen beïnvloedt die slaap en waakzaamheid sturen. Dit kan al vroeg in het leven beginnen: mensen met idiopathische slapeloosheid kunnen in hun kinderjaren problemen krijgen.

Circadiane ritmes kunnen op dezelfde manier worden beïnvloed, meestal beginnend met symptomen tijdens de adolescentie, leidend tot de neiging tot nachtbrakers. Deze aandoening wordt het uitgestelde slaapfase-syndroom genoemd, met problemen om in slaap te komen (vaak pas om 2 uur 's nachts in slaap te vallen) en ook om' s ochtends vroeg wakker te worden. Verder bewijs van een genetische rol omvat het feit dat slapeloosheid vaak voorkomt in gezinnen, vooral bij vrouwen.

Deze aanleg voor slapeloosheid beïnvloedt zowel uw vermogen om 's nachts slaperig te worden en uw vermogen om overdag wakker te blijven. Sommige mensen slapen altijd goed en hebben nooit moeite om in slaap te vallen of te blijven. Anderen hebben een sterke neiging tot het ontwikkelen van slapeloosheid en omschrijven zichzelf als lichte slapers. Er is niet veel voor nodig om deze laatste mensen over de drempel te duwen waarop ze symptomen van slapeloosheid ontwikkelen.

Er kunnen andere bijbehorende aandoeningen aanwezig zijn die iemand ertoe kunnen brengen later slapeloosheid te ontwikkelen. Angst en depressie gaan vaak samen met slapeloosheid. Er kunnen persoonlijkheidsfactoren zijn. Chronische pijn kan bijdragen. Verschillende onbehandelde slaapstoornissen, waaronder slaapapneu en rustelozebenensyndroom, kunnen een rol spelen.

Psychiatrische en medische aandoeningen die vatbaar kunnen zijn voor slapeloosheid, zijn onder meer:

• Depressie
• Ongerustheid
• Posttraumatische stressstoornis (PTSD)
• Beroerte
• ziekte van Alzheimer
• ziekte van Parkinson
• Multiple sclerose
• Traumatische hersenschade
• Astma
• Slaapapneu
• Maagzuur
• Schildklierproblemen (hyperthyreoïdie)
• Menopauze
• Rusteloze benen syndroom
• Kanker
• Chronische pijn

Zelfs voordat de symptomen van slapeloosheid duidelijk worden, kunnen deze factoren de kans op slapeloosheid vergroten.

Voorafgaande factoren

Slapeloosheid wordt vaak veroorzaakt door specifieke, identificeerbare aandoeningen. Stelt u zich enkele situaties voor waarin u zou verwachten dat u problemen zult hebben met in slaap vallen of blijven. Deze oorzaken kunnen intern of extern zijn. Wanneer de precipiterende factoren aanwezig zijn, kan slapeloosheid beginnen. Wanneer we terugdenken aan het begin van slapeloosheid, is het misschien niet altijd mogelijk om de eerste trigger te identificeren. Vaak is er te veel tijd verstreken om te herinneren hoe het allemaal begon.

Een veel voorkomende oorzaak van slapeloosheid is stress, dit kan routine zijn: je hebt een eindexamen op school en je slaapt niet goed in de nachten ervoor. Het kan te maken hebben met grote veranderingen in het leven: een verloren baan, scheiding, verhuizing of het overlijden van een dierbare. De eisen van het leven kunnen ook slaapproblemen veroorzaken; Jonge kinderen veroorzaken bijvoorbeeld vaak slapeloosheid en ploegenarbeiders slapen slecht. Sociaaleconomische factoren hebben ook invloed op de slaap: mensen die arm zijn, hebben meer slaapproblemen.

De omgeving draagt ​​vaak bij aan slecht slapen: licht, geluid en temperatuur spelen allemaal een rol. Een klonterig hotelbed, een drukke straat of een hete zomernacht kunnen de slaap verstoren. Slaap is het beste in een koele, stille en slecht verlichte kamer. Als de slaapomgeving ongemakkelijk of onveilig is, kan dit bijdragen aan slapeloosheid. Een bedpartner die snurkt of een kind dat 's nachts aandacht nodig heeft, kan het slapen moeilijk maken.

Gelukkig verbetert de slaap vaak zodra deze triggers verdwijnen. Als de test geslaagd is, ga je weer goed slapen. Bij thuiskomst van de reis slaap je weer lekker. In het geval van ernstige psychologische stress - zoals bij rouwverwerking - kan het enige tijd duren voordat dit verbeterd is. Deze oplossing is wat er gewoonlijk in het leven gebeurt. Soms gebeurt dit echter niet, en wordt slapeloosheid chronisch vanwege aanhoudende factoren.

Bestendige factoren

Slapeloosheid wordt chronisch wanneer het minstens drie nachten per week gedurende minstens drie maanden optreedt, en kan maanden of zelfs jaren aanhouden. Hardnekkige slapeloosheid kan tientallen jaren aanhouden. Dit kan te wijten zijn aan bestendige factoren.

Uw relatie met slaap kan veranderen. Slapen kan een uitdaging worden, een bron van frustratie, woede en angst. Deze gevoelens kunnen het moeilijk maken om te slapen. Zelfs de gedachte aan slapen of in bed liggen kan deze negatieve emoties oproepen. 'S Nachts wakker worden, wat normaal kan gebeuren, wordt gevolgd door het controleren van de wekker. Misschien reageert u op de tijd op de klok met onbehulpzame gedachten - u berekent de tijd dat u geslapen hebt of de tijd die u nog heeft om te slapen, of u voelt zich gefrustreerd en maakt u zorgen over wat er de volgende dag moet gebeuren. Al deze gedachten kunnen uw waakzaamheid verlengen wanneer u wilt slapen. Het is misschien gewoon niet mogelijk om weer in slaap te vallen als u te vroeg wakker wordt.

Het slaapgedrag kan ook veranderen en de kwaliteit van uw slaap ondermijnen. U kunt eerder naar bed gaan of later in bed blijven, wanhopig op zoek naar slaap die u kunt krijgen. U kunt zelfs proberen een dutje te doen. Door te veel tijd in bed door te brengen en uw slaapbehoeften te overschrijden, kunt u uw slapeloosheid onbedoeld verergeren. Iemand die misschien maar zeven of acht uur hoeft te slapen, brengt misschien 10 uur in bed door, waardoor hij elke nacht twee of drie uur wakker is. Slechte slaapgewoonten verslechteren het vermogen om te slapen.

Onbehandelde bijdragende aandoeningen zullen er ook voor zorgen dat slapeloosheid aanhoudt. Als u angst of depressie heeft die wordt genegeerd, zullen uw slaapproblemen blijven bestaan. Obstructieve slaapapneu veroorzaakt vaak 's nachts lichte slaap en ontwaken. Deze zullen pas verdwijnen als uw ademhaling tijdens de slaap is verbeterd. Ploegenarbeid of jetlag kunnen slapeloosheid verergeren. De onderliggende oorzaken van slapeloosheid moeten op de juiste manier worden aangepakt om slapeloosheid te verhelpen.

De rol van opwinding

Ten slotte is een onderdeel buiten het Spielman-model voor slapeloosheid dat niet kan worden genegeerd, de rol van opwinding. Mensen met slapeloosheid zijn vaak meer wakker, zowel overdag als 's nachts. Hun hersenen vertonen een verhoogd metabolisme, zelfs een verhoogde temperatuur, met verhoogde opwinding .. Deze activiteit houdt de persoon overdag wakker: mensen met slapeloosheid zijn moe maar bedraad en kunnen vaak geen dutjes doen als ze de kans krijgen.

Er zijn ook situaties waarin het sympathische zenuwstelsel waakzaamheid opwekt. Het slaapsysteem wordt onderdrukt door waakbevorderende signalen. Dit kan worden veroorzaakt door angst of ongerustheid. Dit is beschermend wanneer er bedreigingen voor het milieu zijn. Als u zich onveilig voelt om te slapen, zullen uw hersenen u wakker houden. Ongeacht de bron van deze negatieve of angstige gevoelens, ditzelfde systeem zal de waakzaamheid bevorderen.

Genetica

Er zijn verschillende technieken gebruikt om de genetische aanleg voor slapeloosheid te begrijpen, waaronder de studie van tweelingen en genoombrede associatiestudies.

Een voor de hand liggende genetische risicofactor kan biologische seks zijn: vrouwen hebben vaker last van slapeloosheid dan mannen.

Circadiane stoornissen, waaronder het vertraagde slaapfase-syndroom, hebben vaak een familiaal patroon en genetische aanleg.

Er moet nog meer worden gedaan om deze complexe relatie te begrijpen.

Het is waarschijnlijk dat één gen meerdere, vaak niet-verwante eigenschappen kan beïnvloeden. Sommige genen kunnen bijvoorbeeld bijdragen aan zowel slapeloosheid als angst, depressie of PTSD.

Meerdere genen kunnen samenwerken om een ​​complex fysiologisch proces zoals slaap te creëren. Genen kunnen de intrinsieke prikkelbaarheid van neuronen beïnvloeden en leiden tot overactiviteit in hersengebieden die waakzaamheid bevorderen. GABA is een neurotransmitter die de activiteit in de hersenen remt, en een geïdentificeerd gen (RBFOX3) is bekend dat het dit beïnvloedt.Als dat gen hypoactief is, kunnen de hersenen moeite hebben om tot rust te komen om de slaap te bevorderen.

Genen die de stressreactie beïnvloeden en kunnen bijdragen aan hyperarousal, spelen waarschijnlijk ook een rol.

Verder onderzoek is nodig om te begrijpen welke genetische variaties bijdragen aan slaapproblemen en hoe deze aandoening zich manifesteert.

Risicofactoren voor levensstijl

Natuurlijke remedies om slapeloosheid te verslaan

Bepaalde leefstijlfactoren kunnen slapeloosheid veroorzaken bij gevoelige personen. Enkele van de overwegingen kunnen zijn:

Cafeïne: als cafeïne te laat op de dag wordt geconsumeerd, kan het bijdragen aan slaapproblemen. Het wordt gevonden in koffie, thee, frisdrank, energiedrankjes en chocolade. Het kan 4 tot 6 uur duren voordat een halve portie is gemetaboliseerd. Als u gevoelig bent voor cafeïne, is het misschien het beste om het 's middags te vermijden - of helemaal niet.

Alcohol: Alcohol draagt ​​bij aan slaperigheid door de interactie met adenosine.Het wordt echter vrij snel gemetaboliseerd en dit kan de slaap versnipperen. Het onderdrukt diepere slaapfasen. Het kan ook bijdragen aan snurken en slaapapneu. Daarom is het het beste om alcohol minstens enkele uren voor het slapengaan te vermijden.

Nicotine: roken kan leiden tot ernstige slaapstoornissen. Nicotine kan de waakzaamheid verlengen. Nicotine-ontwenning kan de slaap versnipperen. Roken kan ook bijdragen aan irritatie van de luchtwegen en risico's op snurken en slaapapneu.

Recreatiemedicijnen: hoewel ze soms als slaaphulpmiddel worden gebruikt vanwege de effecten van cannabinoïden om ontspanning te bevorderen, onderdrukt marihuana ook de REM-slaap.Het kan zijn werkzaamheid na verloop van tijd verliezen en uiteindelijk de slaap niet verbeteren. Cocaïne, methamfetamine en andere illegale drugs dragen bij aan slapeloosheid. Omdat deze medicijnen niet goed bestudeerd zijn, is het waarschijnlijk het beste om ze allemaal te onthouden, inclusief medicijnen zoals marihuana die beweren te dienen als slaapmiddel.

Medicijnen: Stimulerende medicijnen die waakzaamheid bevorderen, inclusief vrij verkrijgbare medicijnen die cafeïne bevatten en voorgeschreven behandelingen voor ADHD en hypersomnie, kunnen bijdragen aan slapeloosheid. Deze omvatten modafinil (Provigil), armodafinil (Nuvigil), methylfenidaat, dextroamfetamine en amfetamine. Steroïden zijn berucht omdat ze slapeloosheid veroorzaken. Sommige bloeddrukmedicijnen (bekend als bètablokkers) kunnen de werking van melatonine verstoren, wat leidt tot slecht slapen. Bekijk eventuele bijwerkingen van medicijnen bij een voorschrijvende zorgverlener of apotheker om de risico's te begrijpen.

Late maaltijden: voedsel lijkt waakzaamheid te bevorderen. Te dicht voor het slapengaan eten kan ook bijdragen aan brandend maagzuur of refluxsymptomen als je eenmaal ligt. Probeer twee uur te wachten tussen de laatste maaltijd en het slapengaan.

Oefeningstijdstip: aërobe oefening - het verhogen van de lichaamstemperatuur, hartslag en bloeddruk - kan het begin van de slaap beïnvloeden. Het lichaam koelt normaal gesproken 's nachts af met slaap, en bereikt zijn minimum enkele uren vóór de normale wektijd. Een goede oefening verbetert de slaapkwaliteit, maar de timing kan belangrijk zijn. Probeer indien mogelijk te voorkomen dat u in het laatste uur van de dag traint.

Slapeloosheid oplossen

In theorie kan de aandoening worden verholpen als een oorzaak van slapeloosheid correct kan worden vastgesteld. Dit kan meer of minder uitdagend zijn, afhankelijk van de aard van de bijdrage. Het kan nuttig zijn om deel te nemen aan een meer gestructureerd programma om de aanwezige problemen op te lossen.

Cognitieve gedragstherapie voor slapeloosheid (CBTI) kan nuttig zijn om de mogelijke bijdragen op te sporen en op te lossen. Het American College of Physicians beveelt CBTI aan als eerstelijnsbehandeling voor chronische slapeloosheid, zelfs vóór het gebruik van slaappillen op recept.

CBTI is meestal gestructureerd als een programma van zes weken dat slaaplogboeken of draagbare gezondheidstrackers gebruikt om slaapgewoonten te documenteren. Slaapvoorlichting - inclusief informatie over slaapbehoeften, homeostatische slaapritme en circadiane ritmes - wordt gepresenteerd. Er worden technieken gebruikt om de slaap te versterken, waaronder slaapconsolidatie of slaapbeperking, stimulusbeheersing en geoptimaliseerde conditionering. Angst en stress worden verminderd met interventies.

Deelname aan een CBTI-programma kan met succes worden voortgezet met de hulp van een slaappsycholoog of via gedeelde medische afspraakworkshops of online cursussen. Na verloop van tijd kunnen er veranderingen worden aangebracht die de slaap verbeteren en slapeloosheid oplossen.

Een woord van Verywell

Ongeacht de oorzaak van slapeloosheid, kan het erg nuttig zijn om te begrijpen hoe normaal slaapt en om verwachtingen voor slaap te stellen. Deelname aan een CBTI-programma wordt sterk aanbevolen voor personen met chronische slaapproblemen. Als de problemen aanhouden, overweeg dan evaluatie door een door de raad gecertificeerde slaaparts.