Tracheitis is een infectie van de luchtpijp (ademhalingsslang of luchtpijp) die wordt veroorzaakt door bacteriën of virussen. De meest voorkomende bacteriën zijn onder meerStaphylococcus aeureus, Streptococcus pneumoniae, enPseudomonas aeruginosaTracheitis komt het meest voor bij kleine kinderen en kan het ademen erg bemoeilijken.De aandoening kan ook bekend staan als tracheobronchitis, bacteriële kroep of laryngotracheobronchitis.
Kin-afbeeldingen / Getty-afbeeldingenOorzaken van tracheitis
Predisponerende factoren zijn onder meer:
- Eerdere virale infectie die de bovenste luchtwegen aantast
- Komt meestal voor in de leeftijd van 3 tot 8 jaar
Tracheitis is zeldzaam, komt slechts voor bij ongeveer 1 op de 1.000.000 gevallen en komt naar verwachting vaker voor bij jongens dan bij meisjes. Omdat het zo zeldzaam is, wordt deze ziekte, wanneer deze aanwezig is, vaak aangezien voor virale kroep, die veel vaker voorkomt in de gemeenschap.
Tracheitis is veel ernstiger dan kroep. en, wanneer ernstig, vereist tracheitis vaak dat uw kind ademhalingsondersteuning krijgt.
Symptomen van tracheitis
Symptomen van tracheitis verschillen van persoon tot persoon, maar kunnen zijn:
- Hoest die "croupy" klinkt en ze kunnen afscheidingen ophoesten
- Ademhalingsproblemen
- Stridor bij inademing (vaak)
- Piepende ademhaling bij uitademen (soms)
- Hoge koorts; gewoonlijk hoger dan 102 ° F of 39 ° C
- Blauwe lippen (teken van cyanose of een laag zuurstofgehalte), als het vermogen om te ademen verslechtert
Een "croupy-hoest" is een kenmerkend symptoom voor virale croupe. Het wordt vaak omschreven als "blaffen", "koperachtig", of lijkt op de schors van een zeehond. Dit kan ook voorkomen bij tracheitis en daarom wordt het vaak verward met de meer algemene ziekte van virale kroep.
Verschillen tussen tracheitis en kroep
Hoewel de hoest erg op elkaar lijkt tussen tracheitis en virale kroep, zijn er verschillende kenmerken die kunnen worden gebruikt om onderscheid te maken tussen de twee aandoeningen. Virale croupe zal vaak een progressief verslechterd begin hebben, terwijl de symptomen van tracheitis snel optreden. De koorts kan soms anders zijn, waarbij virale croupe wordt geassocieerd met een lagere koorts dan tracheitis; zelden hoger dan 39 ° C. De hoge koorts is meestal wat mensen naar de afdeling spoedeisende hulp drijft.
De standaardbehandeling voor virale kroep, bevochtigde zuurstof en inhalatie van epinefrine (racemische epi), kan ook worden gebruikt om tracheitis te differentiëren. Echte tracheitis reageert mogelijk niet zo vaak en zo snel op deze therapieën als kroep.Als u merkt dat uw kind erger wordt tijdens deze behandelingen, moet u de verpleegkundige of arts waarschuwen.
Diagnose
De diagnose van een tracheitis kan worden gebaseerd op symptomen, maar ook op de geschiedenis en het onderzoek van de patiënt. Diagnostische tests die door uw zorgverzekeraar kunnen worden uitgevoerd, zijn onder meer:
- Het meten van zuurstofniveaus in het bloed (pulsoximetrie)
- Een kweek van sputum uit de luchtpijp, verzameld tijdens een laryngoscopie die vervolgens in het laboratorium kan worden geanalyseerd om te bepalen welk infectieuze agens uw symptomen veroorzaakt
- Een röntgenfoto van de longen en ademhalingswegen
Tijdens deze procedures zal uw arts de bevindingen gebruiken om onderscheid te maken van epiglottitis, een andere relatief zeldzame aandoening waarvoor mogelijk reddingsinterventies nodig zijn om te ademen.
Behandeling voor tracheitis
Agressieve behandeling in een vroeg stadium is belangrijk voor het goed behandelen van tracheitis. Tijdens een laryngoscopie zal uw arts zoveel mogelijk van de luchtwegen vrijmaken, aangezien er waarschijnlijk afscheidingen en membranen zullen zijn die luchtwegobstructie kunnen veroorzaken.
De eerste behandelingen vereisen meestal opname op een intensive care-afdeling waar uw kind kan worden geobserveerd en indien nodig kan worden geïntubeerd (ademhalingsslang geplaatst). Het hebben van een beademingsslang stelt de IC-verpleegkundigen ook in staat agressief de luchtwegen uit te zuigen om uw kind zo comfortabel mogelijk te laten ademen.
Antibiotische behandeling voor bacteriële infectie is ook noodzakelijk. Gewoonlijk zijn de antibiotica bij uitstek IV ceftriaxon en IV vancomycine. Als culturen resistent worden tegen deze antibiotica, wordt het regime van uw kind gewijzigd. IV-antibiotica gaan vijf tot zes dagen door, waarna uw kind meestal kan worden overgeschakeld op orale antibiotica. De totale antibioticakuur varieert van één tot twee weken.
