Veel tests worden gebruikt om KNO-aandoeningen te diagnosticeren. Ongeacht uw specifieke aandoening, is er specifieke informatie die u altijd bij de hand moet hebben voor uw arts om hem te helpen bij het diagnosticeren van uw probleem. Hier zijn enkele van de vragen die uw arts kan stellen:
- Wat zijn uw symptomen en wanneer zijn ze begonnen?
- Heeft u medicijnen gebruikt (zonder recept verkrijgbaar, inclusief vitamines en kruidensupplementen of op recept)? Als dat het geval is, wil uw arts de dosering weten.
- Zijn er medicijnen waar u allergisch voor bent? Zo ja, wat zijn dat en wat voor reactie had u?
- Heeft u een voorgeschiedenis van KNO-aandoeningen?
- Heeft u een familiegeschiedenis van KNO-aandoeningen?
- Heeft u nog andere medische aandoeningen?
- Heeft u koorts gehad?
Hier zijn aanvullende vragen als de patiënt een klein kind is:
- Heeft het kind misselijkheid en braken gehad? Zo ja, heeft het kind dan nog steeds natte luiers?
- Is het kind abnormaal kieskeurig of lusteloos geweest?
- Heeft het kind evenwichtsproblemen gehad?
- Zijn de eet- en drinkgewoonten van het kind veranderd?
- Heeft het kind tekenen van verminderd gehoor laten zien, zoals niet onmiddellijk reageren op zijn naam of niet schrikken van harde geluiden?
Diagnose van oorinfecties
Als u tekenen en symptomen van een oorontsteking heeft, zal uw arts een otoscoop gebruiken om het uitwendige oor en het trommelvlies te visualiseren. Als er een infectie aanwezig is, kan het oor rood en gezwollen lijken. Er kan ook een vloeistofafscheiding zijn. In tegenstelling tot andere infecties, kan niet altijd worden vastgesteld welke bacteriën precies verantwoordelijk zijn. Als zodanig kiezen artsen antibiotica die de meest waarschijnlijke organismen zullen bedekken wanneer ze een bacteriële bron vermoeden. Dit komt omdat het moeilijk kan zijn om een monster uit het oor te nemen voor een cultuur. Antibiotica zullen een virale infectie niet genezen en het kan wel drie weken duren voordat uw lichaam het virus heeft bestreden.
Diagnose van zwemmersoor
Bij zwemmersoor kunnen het buitenoor en de gehoorgang rood zijn. Bij onderzoek kan de arts pus in de gehoorgang opmerken en kan de huid schilferig zijn of vervellen. De arts kan mogelijk een vloeistofmonster verkrijgen voor kweek.
Diagnose van sinusinfecties
Als een sinusinfectie wordt vermoed, kan een endoscoop worden gebruikt om de neus op te gaan en de opening in de sinusholte te visualiseren en een directe sinuscultuur te nemen. Neusuitstrijkjes zijn niet bruikbaar vanwege vals-positieve resultaten die de sinuspathogeen niet weerspiegelen. Met een endoscoop zoekt de arts naar ontstekingen en / of afscheiding. Röntgenfoto's met vier weergaven of een CT-scan kunnen aangewezen zijn als andere tests niet doorslaggevend zijn.
Diagnose van keelontsteking
Keelontsteking veroorzaakt vergrote, rode amandelen die soms witte vlekken hebben; veel virale infecties kunnen dit echter ook veroorzaken. Als keelontsteking wordt vermoed, wordt een keelkweek afgenomen en naar het laboratorium gestuurd. Deze test is snel en gemakkelijk uit te voeren met slechts een licht ongemak, aangezien het een kokhalzend gevoel kan veroorzaken. Een wattenstaafje wordt tegen de achterkant van de keel geborsteld en vervolgens naar het laboratorium gestuurd om te testen op streptokokkenbacteriën, de oorzaak van keelontsteking. De standaardtest kan 1 tot 2 dagen duren; er kan echter ook een snelle streptokokken-test worden uitgevoerd, die slechts enkele minuten duurt. Als de snelle streptokokken-test positief is, worden antibiotica gestart. Als de snelle streptokokken-test negatief is, wordt u naar huis gestuurd en wordt de standaardkweek nog steeds uitgevoerd. Ongeveer 20% van de negatieve snelle streptokokkenonderzoeken wordt na een dag of twee in het laboratorium positief. Soms kan uw arts de diagnose stellen op basis van klassieke symptomen en tekenen om u vermoedelijk te behandelen, zelfs zonder een wattenstaafje.
Diagnose van slaapapneu
Slaapapneu is een aandoening waarbij men tijdens het slapen gedurende korte tijd stopt met ademen. Bij uw eerste bezoek begint de arts met het verkrijgen van een uitgebreide medische geschiedenis. Voordat hij of zij een slaapstudie bestelt, zal hij of zij waarschijnlijk enkele van deze vragen stellen:
- Is u ooit verteld dat u snurkt?
- Is u ooit verteld dat u bent gestopt met ademen terwijl u slaapt?
- Word je 's ochtends fris wakker of heb je overdag last van sufheid?
- Heeft u last van stemmingswisselingen of depressies?
- Wordt u vaak midden in de nacht wakker?
De arts zal in uw mond kijken naar tekenen van vergrote amandelen, huig (een klokachtig stukje weefsel dat van het gehemelte naar de achterkant van de keel hangt) of andere structuren die de luchtweg kunnen blokkeren. De huig bevat enkele klieren en beïnvloedt de vocale resonantie. Als de arts slaapapneu vermoedt, kan hij een slaaponderzoek bestellen. Slaaponderzoeken worden meestal uitgevoerd in een slaapcentrum. Nadat u in slaap bent gevallen, wordt er een monitor op uw vinger geplaatst die de zuurstofconcentratie in uw bloed meet. De normale zuurstofverzadiging tijdens de slaap bij verder gezonde mannen en vrouwen is 95% tot 100%. Als u tijdens uw slaap stopt met ademen, neemt dit aantal af. Een ander slaaponderzoek dat wordt gebruikt om slaapapneu te diagnosticeren, wordt een 'polysomnogram' genoemd. Het meet niet alleen de hoeveelheid zuurstof in uw bloed, maar ook de hersenactiviteit, oogbeweging en spieractiviteit, evenals uw ademhaling en hartslag.
Een woord van Verywell
Op basis van uw huidige symptomen kan uw arts ervoor kiezen om een combinatie van deze tests te gebruiken om uw specifieke aandoening te diagnosticeren. Hij zal deze informatie vervolgens gebruiken om een effectief behandelplan op te stellen.
