Geloof het of niet, volgens de US Census zullen er in 2056 meer senioren dan kinderen zijn. Echt, de vergrijzing neemt toe. De Census schat ook dat in 2029 de 65-plussers 20% van de totale bevolking zullen uitmaken.
En naarmate we ouder worden, doen onze stekels dat ook. Hoewel er een aantal mogelijke rugaandoeningen zijn die u of uw dierbaren kunnen tegenkomen, zijn de meest voorkomende hiervan meestal gerelateerd aan osteoporose en degeneratieve veranderingen die de tussenwervelschijven en andere structuren aantasten.
Pascal Broze / Getty ImagesSpinale fracturen
Als u een vrouw bent en ouder bent dan 70, kent u wellicht de pijn en het ongemak van een osteoporotische fractuur. Vaak bij babyboomers en oudere generaties, kan een aan osteoporose gerelateerde wervelkolom (of andere soorten) fracturen resulteren in constante, zeurende rugpijn. Het ongemak kan uw dagelijkse activiteiten beïnvloeden en een negatieve invloed hebben op uw emoties of relaties.
Wervelfracturen zijn het meest voorkomende type osteoporotische fracturen. Soms bootst de rugpijn die het gevolg is van een wervelfractuur symptomen van andere ziekten of aandoeningen na. Daarom is diagnostische beeldvorming belangrijk. Tests zoals röntgenfoto's, MRI's of CT-scans kunnen helpen bij het evalueren van compressie- en wigbreuken. Bovendien kan een botdichtheidstest u definitief vertellen of u osteoporose heeft. Botbiopsieën worden ook gebruikt om osteoporose te bevestigen.
Osteoporose is een botziekte die vooral postmenopauzale vrouwen treft. Als u osteoporose heeft, neemt uw botmassa sneller af dan er weer kan worden opgebouwd. Botmassa bestaat uit eiwitten, evenals de mineralen calcium en fosfor.
Breuken als gevolg van osteoporose kunnen optreden na een trauma, maar ze kunnen ook ontstaan zonder duidelijke oorzaak.
Het goede nieuws is echter dat veel gevallen van wervelcompressiefracturen (het meest voorkomende type) binnen 3 maanden verbeteren zonder enige behandeling, volgens de American Academy of Orthopaedic Surgeons. De Academie stelt voor om eenvoudige maatregelen te nemen terwijl je geneest, zoals beperkt gebruik van pijnstillers en de tijd nemen om te rusten als dat nodig is. Uw arts kan u ook een beugel voorschrijven om te dragen.
Chirurgie voor wervelfracturen
Ongeveer een kwart van de gevallen van osteoporosefractuur reageert niet goed op conservatieve zorg, zoals fysiotherapie, medicatie of gewoon wachten. Dus als uw pijn ernstig is en het wordt niet beter met conservatieve maatregelen, dan is het misschien tijd om een operatie te overwegen. Bespreek uw opties voor de zekerheid met uw arts.
Twee soorten procedures worden vaak gebruikt om wervelfracturen chirurgisch te behandelen: vertebroplastiek en kyfoplastie. Beide zijn minimaal invasief en zullen u waarschijnlijk relatief snel en gemakkelijk laten herstellen. Ze omvatten het injecteren van cement in uw bot om het te helpen herstellen, en in sommige gevallen om de hoogte van de wervel te herstellen.
Hyperkyfose
Wervelfracturen leiden vaak tot een houdingstoestand die hyperkyfose wordt genoemd, ook wel leeftijdsgebonden hyperkyfose genoemd. Hoewel hyperkyfose in ongeveer een derde van de gevallen door een aantal dingen kan worden veroorzaakt, zijn ze het gevolg van wervelfracturen bij ouderen.Zoals de naam suggereert, is hyperkyfose een misvorming waarbij de normale kyfotische curve in de thoracale wervelkolom (gelegen in uw boven- en middenruggebied) buitensporig of overdreven wordt.
Schijfdegeneratie
Degeneratie van spinale structuren is enigszins onvermijdelijk naarmate we ouder worden. Het kan voorkomen in elk van de structuren waaruit uw rug bestaat, inclusief de schijven, botten, gewrichten, ligamenten, spieren, zenuwen en meer. Meestal kan een niet-chirurgische behandeling de pijn in uw rug verlichten en uw lichamelijk functioneren verbeteren.
Soms falen conservatieve methoden en kan uw arts een operatie voorstellen. Dit geldt met name als u ernstige en / of niet-aflatende pijn heeft of als uw pijn te wijten is aan radiculopathie (symptomen zoals ischias die wordt veroorzaakt door een geïrriteerde spinale zenuwwortel) of myelopathie (symptomen veroorzaakt door verstoring of compressie van het ruggenmerg).
Degeneratie bij tussenwervelschijven is het meest voorkomende type spinale degeneratie en vaak het eerste type dat zich ontwikkelt. Degenererende tussenwervelschijven kunnen ook leiden tot degeneratieve veranderingen in andere delen van de wervelkolom.
Schijfdegeneratie is technisch gezien geen spinale ziekte, maar eerder een beschrijving van de toestand van deze schokabsorberende "kussens". Volgens de Arthritis Foundation heeft bijna iedereen ouder dan 60 op zijn minst enige degeneratie van de tussenwervelschijven (zoals aangetoond door MRI's). Maar niet iedereen zal pijn voelen.
Als de schijven volledig instorten, gaat de Arthritis Foundation verder, kunnen de facetgewrichten aan de achterkant van de wervelkolom tegen elkaar gaan wrijven, wat leidt tot symptomen van artrose, voornamelijk pijn en stijfheid.
Dingen die degeneratie van de schijf veroorzaken, zijn onder meer de onvermijdelijke uitdroging die met de leeftijd gepaard gaat. Drogen vermindert het vermogen van de schijf om schokken op te vangen. Schijven hebben weinig tot geen bloedtoevoer, wat betekent dat als ze eenmaal zijn beschadigd, genezing op zijn best moeilijk is. Dit beperkte genezende vermogen van de tussenwervelschijven is vaak wat het proces van achteruitgang dat leidt tot degeneratie van de wervelkolom, in gang zet en / of bestendigt.
Misschien wel de meest voorkomende oorzaak van chronische lage rugpijn, schijfdegeneratie kan een aantal vormen aannemen. Meestal is interne disruptie (IDD) de oorzaak van het probleem. Interne schijfverstoring is een andere naam voor ringvormige traanblessures, het instorten van de schijf en / of mechanisch falen van de schijf, zonder begeleidende veranderingen in de vorm van de schijf (van buitenaf gezien) en geen veranderingen aan de werveleindplaat. IDD is een geheel eigen klinische entiteit. Met andere woorden, het is niet hetzelfde als degeneratieve schijfziekte of hernia.
Discogene pijn is de naam die wordt gegeven aan de pijn die het gevolg is van IDD.
Symptomen van degenererende schijven
Symptomen van degenererende schijven treden meestal op waar de schade zich bevindt. Symptomen kunnen pijn (mild tot ernstig) zijn die erger wordt als u zit, optilt, buigt of draait. De pijn kan komen en gaan en kan beter worden als u uw lichaam beweegt. Gevoelloosheid, tintelingen en / of beenzwakte (in het geval van degeneratie van de lumbale schijf) die gepaard gaan met de pijn kunnen duiden op schade aan een of meer spinale zenuwwortels.
Artsen verdelen de soorten pijn die verband houden met spinale degeneratie in 4 categorieën. Axiale pijn is pijn die optreedt in en rond de wervelkolom. Radiculopathie is pijn en andere symptomen die voortkomen uit een geïrriteerde spinale zenuwwortel. Myelopathie verwijst naar pijn en andere symptomen die verband houden met schade aan het ruggenmerg (voorbeelden van myelopathiesymptomen zijn onder meer coördinatie- of loopproblemen en mogelijke darm- of blaasproblemen). Myelopathiesymptomen hebben de neiging ernstiger van aard te zijn dan symptomen die verband houden met radiculopathie of die beperkt zijn tot de axiale wervelkolom.
Degeneratieve schijfziekte (DDD) is pijn die strikt verband houdt met de schijf en niets anders. Het wordt gediagnosticeerd als uw arts geen reden kan vinden, behalve de schijf zelf, om de aanwezigheid van uw pijn te verklaren. Om tot de DDD-diagnose te komen (evenals de diagnose voor veel andere soorten spinale problemen) zal uw arts waarschijnlijk medische geschiedenis, een lichamelijk onderzoek en mogelijk MRI gebruiken. Andere tests die helpen bij het bevestigen van de vermoedens van uw arts, kunnen röntgenfoto's en / of provocatiediscografie zijn.
Behandeling voor degenererende schijven
Wat de behandeling betreft, is over het algemeen conservatieve zorg voldoende om de symptomen te verminderen. Conservatieve zorg bestaat meestal uit fysiotherapie, oefenprogramma thuis, actief blijven binnen aanvaardbare grenzen, pijnstillers en mogelijk spinale injecties. Als de pijn aanhoudt, is deze te ernstig, of als myelopathiesymptomen (hierboven vermeld) de werking van uw darmen en / of blaas verstoren, kan uw arts een operatie voorstellen.
Samen met pijnvermindering wordt het succes van de behandeling van degenererende tussenwervelschijven afgemeten aan uw vermogen om in uw dagelijks leven te functioneren - zaken als pijnloos kunnen lopen, staan, zitten en tillen van voorwerpen, het kunnen deelnemen aan het sociale leven met minimale beperkingen , comfortabel reizen en meer spreken boekdelen over hoe goed u omgaat met en / of geneest van degeneratieve veranderingen in uw tussenwervelschijven.
Spinale artritis en spinale stenose
Schijfdegeneratie leidt vaak tot artrose in de gewrichten die zich aan de achterkant van de wervelkolom bevinden (facetgewrichten). kan pijn en ontsteking in de facetten veroorzaken. De abnormale botgroei (hypertrofie van het facetgewricht) verandert de vorm van uw wervels en kan de ruimtes en gaten in en rond de wervelkolom binnendringen. Wanneer dit gebeurt, kunnen het ruggenmerg en / of de spinale zenuwwortels geïrriteerd raken als ze in contact komen met de sporen.
Artrose is een progressieve ziekte, maar u kunt het helpen vertragen door serieus samen te werken met uw arts en fysiotherapeut. De oefeningen die ze u thuis laten doen, zijn vooral belangrijk voor het beheersen van de voortgang. Hoogstwaarschijnlijk zullen ze de ontwikkeling van flexibiliteit, spierversterking en oefeningen zonder of met weinig belasting, zoals watersport, aanbevelen.
Maar wanneer de ziekte verergert, kan dit leiden tot spinale stenose. Spinale stenose is een vernauwing van de ruimtes waardoor zenuwen en het snoer reizen, namelijk het wervelkanaal en het intervertebrale foramen. Twee soorten stenose in de wervelkolom zijn het centrale kanaal en foraminale stenose.
Het klassieke symptoom van spinale stenose is neurogene claudicatio, wat een pijn is bij lopen en staan, die meestal wordt verlicht als u zit of ligt. Andere symptomen zijn onder meer radiculopathie of pijn- en zenuwsymptomen die een arm of been en verdikte ligamenten treffen. Verdikte ruggenmergbanden, in het bijzonder het ligament flavum, kunnen bijdragen aan de inbreukfactor, waardoor de irritatie van uw spinale zenuwwortel en / of ruggenmerg toeneemt.
Zoals met veel andere soorten degeneratieve aandoeningen van de wervelkolom, kunnen pijnverlichting en beter functioneren over het algemeen worden bereikt met conservatieve zorg. Uw arts kan fysiotherapie en ontstekingsremmende medicatie voorschrijven. Als de symptomen aanhouden, kan zij u doorverwijzen naar een chirurg voor decompressie. Het doel van een decompressie-rugoperatie is om de ingesloten ruimtes te vergroten. Er wordt gezegd dat deze rugprocedure mensen helpt verder te lopen en langere tijd te staan met minimaal ongemak. Als uw wervelkolom onstabiel is, kan uw chirurg het gebied ook laten samensmelten. Dit kan betekenen dat u bot uit uw heup haalt en in uw ruggengraat steekt, of dat er metalen stukken zoals schroeven en staven worden geïmplanteerd.
.jpg)
