Transplantatie van pancreaseilandjescellen is een experimentele procedure voor de behandeling van diabetes type 1. Het doel van deze procedure is om het voor mensen met deze auto-immuunziekte mogelijk te maken om te stoppen met het gebruik van insuline - een essentieel hormoon dat wordt geproduceerd door de alvleesklier en dat de glucosespiegel (suiker) in het bloed regelt. Mensen met diabetes type 1 kunnen zelf geen insuline produceren, waardoor ze het risico lopen op ernstige en mogelijk fatale complicaties, variërend van schade aan zenuwen (neuropathie) of ogen (retinopathie) tot hartaandoeningen.
Stocksy United
Omdat eilandceltransplantatie - soms allotransplantatie of bètaceltransplantatie genoemd - nog steeds wordt bestudeerd, wordt het in de Verenigde Staten alleen uitgevoerd in klinische onderzoeken die zijn goedgekeurd door de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA). Volgens de Collaborative Islet Transplantation Registry hebben 1089 mensen over de hele wereld eilandtransplantaties ontvangen voor de behandeling van diabetes type 1.
Eilandtransplantatie is een evoluerende therapie en heeft nog geen succes geboekt bij het betrouwbaar behandelen van patiënten met type 1 diabetes. Deze procedure mag alleen worden uitgevoerd in de context van een gecontroleerde onderzoeksstudie.
Redenen voor een eilandceltransplantatie
Pancreas-eilandjes, ook wel eilandjes van Langerhans genoemd, zijn een van de verschillende soorten celgroepen in de alvleesklier - het orgaan dat het lichaam helpt bij het afbreken en gebruiken van voedsel. De bètacellen die op de eilandjes voorkomen, zijn verantwoordelijk voor de productie van insuline.
Insuline is van levensbelang. Zonder dit bouwt glucose zich snel op in het bloed tot mogelijk fatale niveaus, terwijl de cellen in het lichaam de energie missen die ze nodig hebben om goed te functioneren.
Bij diabetes type 1 vernietigt het immuunsysteem de bètacellen. Het is niet bekend waarom dit gebeurt, maar zonder functionerende bètacellen kan het lichaam zijn eigen insuline niet produceren. Dus voor mensen met de aandoening is dagelijkse injecties met aanvullende insuline of het gebruik van een insulinepomp de hoeksteen van de behandeling.
Het kan echter een uitdaging zijn om zichzelf een injectie te geven of een medisch hulpmiddel te onderhouden, en daarom kan eilandceltransplantatie voor sommige mensen een aantrekkelijk alternatief zijn.
Artsen overwegen mensen voor transplantatie van eilandjes als de mogelijke voordelen, zoals het beter kunnen bereiken van bloedglucosestreefcijfers zonder problemen, opwegen tegen de risico's, inclusief de mogelijke bijwerkingen van immunosuppressiva. Ontvangers moeten immunosuppressiva gebruiken om te voorkomen dat het immuunsysteem de getransplanteerde eilandjes aanvalt en vernietigt.
Mensen met diabetes type 1 die een niertransplantatie willen ondergaan of hebben ondergaan om nierfalen te behandelen, kunnen ook in aanmerking komen voor een eilandtransplantatie, die tegelijkertijd met of na een niertransplantatie kan worden uitgevoerd.
Eilandceltransplantatie is niet geïndiceerd voor mensen met diabetes type 2 omdat ze meer eilandcellen nodig hebben om insuline-onafhankelijkheid te bereiken dan momenteel mogelijk is uit een alvleesklier.
Een ander type eilandjestransplantatie, autotransplantatie van eilandjes, wordt gebruikt voor mensen bij wie hun hele pancreas moet worden verwijderd om ernstige en chronische pancreatitis te behandelen. Bij deze procedure worden de eigen eilandcellen van de patiënt uit de alvleesklier verwijderd en in de lever ingebracht. Mensen met diabetes type 1 komen niet in aanmerking voor deze procedure.
Selectieproces van donorontvanger
Over het algemeen omvatten kandidaten voor transplantatie van eilandcellen mensen met diabetes type 1 die:
- Zijn 18 tot 65 jaar oud
- Bloedglucosespiegels hebben die moeilijk te beheersen zijn
- Als u slecht gereguleerde diabetes type 1 heeft, inclusief episodes van ernstige hypoglykemie en onbewustheid van hypoglykemie
- Mogelijk een niertransplantatie nodig heeft of deze al heeft ondergaan
- Momenteel niet zwanger bent, terwijl u probeert zwanger te worden, of borstvoeding geeft, vanwege de risico's van immunosuppressiva bij een baby (in utero of via de moedermelk); vrouwen in de vruchtbare leeftijd moeten akkoord gaan met het gebruik van anticonceptie
Omdat eilandceltransplantaties momenteel uitsluitend in klinische onderzoeken worden uitgevoerd, kunnen de criteria voor ontvangers variëren. Andere dingen waarmee rekening kan worden gehouden, zijn de body mass index (BMI) van de persoon, met een vereiste BMI van 28 of lager; status van lever- en nierfunctie; en of infectie, kanker, hepatitis of HIV aanwezig is.
Wanneer iemand zich aanmeldt voor een klinische proef, wordt hij eerst gescreend om te zien of hij voldoet aan de criteria voor opname. Als ze in aanmerking komen, worden ze op een wachtlijst geplaatst totdat een geschikte alvleesklier is verkregen.
Soorten donateurs
Eilandcellen worden opgehaald uit de alvleesklier van een overleden persoon die ervoor koos om hun organen te doneren. Helaas is een groot obstakel voor het wijdverbreide gebruik van pancreaseilandjesceltransplantatie een tekort aan eilandcellen van donoren.
Het National Institute for Diabetes and Digestive and Kidney Diseases meldt dat in 2017 1.315 pancreata werden teruggevonden bij overleden donoren. Veel zijn niet geschikt voor isolatie van eilandjes, waardoor er slechts een klein aantal beschikbaar is voor gebruik per jaar. Sommige donoreilandjes kunnen tijdens het transplantatieproces ook worden beschadigd of vernietigd.
Bovendien is het niet ongebruikelijk dat een patiënt in de loop van de tijd meer dan één transplantatie nodig heeft, wat betekent dat één persoon uiteindelijk eilandjes van meer dan één pancreas nodig heeft.
Om dit tekort te compenseren, bestuderen onderzoekers manieren om eilandjes uit andere bronnen, zoals varkens, te transplanteren en werken ze aan het creëren van nieuwe eilandjes uit menselijke stamcellen.
Voor de operatie
Voordat u een eilandjestransplantatie ontvangt, is het noodzakelijk om een standaard preoperatieve evaluatie te ondergaan, inclusief bloedonderzoek, hart- en longenonderzoek en een orale glucosetolerantietest.
Chirurgisch proces
Het eilandjestransplantatieproces zelf is een relatief eenvoudige, niet-chirurgische poliklinische procedure. Aangezien deze procedure echter op basis van klinisch onderzoek wordt uitgevoerd, moeten patiënten vaak in het ziekenhuis blijven voor monitoring,
Bètacellen uit de alvleesklier van een overleden donor worden gezuiverd en verwerkt en vervolgens via een infuus overgebracht naar de patiënt.Tijdens een enkele transplantatie ontvangen patiënten doorgaans twee infusies met elk gemiddeld 400.000 tot 500.000 eilandjes. De procedure duurt ongeveer een uur per infusie.
Dit wordt meestal uitgevoerd door een interventionele radioloog (een arts die gespecialiseerd is in medische beeldvorming). Met behulp van röntgenfoto's en echografie als geleiding, zullen ze een katheter (een dunne plastic buis) door een kleine incisie in de bovenbuik in de poortader brengen - een grote ader die bloed naar de lever voert.
Zodra de katheter op zijn plaats zit, worden de voorbereide eilandjescellen er langzaam doorheen geduwd. Allotransplantatie kan worden gedaan met behulp van lokale anesthesie en een kalmerend middel. Algemene anesthesie, die riskanter is, is zelden nodig.
Complicaties
De transplantatieprocedure kan het risico op bloedingen en bloedstolsels vergroten. Het kan ook complicaties hebben waarvoor een open operatie nodig is (intraperitoneale bloeding waarvoor een transfusie of laparotomie vereist is).
Er is ook een kans dat de getransplanteerde cellen niet of niet goed werken. Bovendien werken mogelijk niet alle cellen meteen en kan het even duren voordat ze correct beginnen te werken. Daarom kunnen ontvangers insuline nodig hebben totdat de cellen goed beginnen te werken.
Het is ook mogelijk dat er donorspecifieke antilichamen ontstaan. In dit geval begint het lichaam van de ontvanger de donorcellen aan te vallen.
Een ander mogelijk gevolg van eilandjestransplantatie is de ontwikkeling van meerdere donorspecifieke antilichamen. Omdat eilandjes van meerdere donoren worden verkregen, worden ontvangers van eilandjestransplantaties blootgesteld aan meerdere verkeerde combinaties van menselijke leukocytenantigeen. Meerdere mismatches resulteren in de vorming van meerdere antilichamen, wat kan voorkomen dat de patiënt toekomstige transplantaties ondergaat (eilandje, nier, pancreas) vanwege een verminderde kans op het vinden van een compatibel transplantaat.
Bijwerkingen gerelateerd aan immunosuppressie (neutropenie, verhoogde leverfunctietesten of nierfalen) kunnen ook zelden voorkomen.
Na de operatie
Na de operatie vormen zich nieuwe bloedvaten die de eilandjes met de bloedvaten van de ontvanger verbinden en insuline gaan aanmaken en afgeven, met twee belangrijke voordelen:
- Normalisatie van glucosespiegels zonder afhankelijkheid van insuline-injecties, of op zijn minst een vermindering van de benodigde hoeveelheid insuline
- Omkering van onwetendheid over hypoglykemie - een verlies van het vermogen om symptomen van een gevaarlijk lage bloedsuikerspiegel te voelen (doorgaans 70 mg / dL of minder), zoals zweten, beven, verhoogde hartslag, angst of honger, en dienovereenkomstig te behandelen
Afwijzing voorkomen
Om pancreaseilandjes van een andere persoon te ontvangen, moet de ontvanger immunosuppressieve medicatie gebruiken om afstoting van de cellen te voorkomen.
Sommige hiervan, zoals corticosteroïden, kunnen diabetes compliceren door de insulineresistentie in de loop van de tijd te verhogen en een stijging van de bloedsuikers te veroorzaken. Andere soorten immunosuppressiva kunnen het vermogen van bètacellen om insuline af te geven verminderen. Bovendien remmen immunosuppressiva het vermogen van het immuunsysteem om infecties te bestrijden en kunnen ze leverenzymen verhogen en mogelijk nierfalen veroorzaken.
Tegelijkertijd bestaat er ook een risico dat, ondanks het feit dat het wordt onderdrukt door medicatie, de auto-immuunrespons die aanvankelijk de oorspronkelijke cellen van een persoon vernietigde en diabetes type 1 veroorzaakte, opnieuw zou kunnen worden geactiveerd, dit keer waarbij de nieuw getransplanteerde mensen worden aangevallen en vernietigd. donorcellen.
Prognose
Uit een klinische fase 3-studie, uitgevoerd door het National Institutes of Health Clinical Islet Transplantation Consortium, bleek dat een jaar na de transplantatie van eilandjescellen negen van de tien ontvangers een A1C-spiegel hadden (een maat voor de gemiddelde bloedglucosespiegel gedurende twee of drie maanden) van minder dan 7. %, had geen episodes van ernstige hypoglykemie en hoefde geen insuline te gebruiken. Twee jaar na transplantatie hadden zeven van de 10 ontvangers een A1C-spiegel van minder dan 7% en hadden ze geen episodes van ernstige hypoglykemie, en ongeveer vier op de 10 hadden geen insuline nodig.
De ontvangers van transplantaties hadden ook verbeteringen in de kwaliteit van leven en de algehele gezondheid - inclusief degenen die nog steeds insuline moesten gebruiken.
Een woord van Verywell
Onderzoek naar de transplantatie van eilandjescellen is momenteel gericht op het kunnen verzamelen van voldoende eilandcellen door gebruik te maken van cellen uit andere bronnen, waaronder foetaal weefsel en dieren. Wetenschappers proberen ook cellen van menselijke eilandjes in het laboratorium te laten groeien. En hoewel er vorderingen zijn gemaakt bij de ontwikkeling van nieuwe en betere geneesmiddelen tegen afstoting, moet er op dit gebied nog meer worden gedaan.
Het zal duidelijk enige tijd duren voordat eilandceltransplantatie een routinebehandeling wordt voor diabetes type 1. Maar het concept is intrigerend en het is de moeite waard om te weten of u of een geliefde deze vorm van de ziekte heeft. Informatie over deelname aan een klinische proef over transplantatie van eilandjes is te vinden op ClinicalTrials.gov.
-is-diagnosed.jpg)
.jpg)
