Hoe urticaria (netelroos) wordt vastgesteld

Het diagnosticeren van de onderliggende oorzaak van urticaria of netelroos, of deze nu acuut of chronisch is, is belangrijk om de symptomen te helpen beheersen, recidieven te verminderen, behandelbeslissingen te begeleiden en vooral om mogelijke complicaties te voorkomen. Uw arts zal uw medische geschiedenis bekijken, een lichamelijk onderzoek uitvoeren en mogelijk tests uitvoeren die gericht zijn op het opsporen van voedselallergieën, infectie, auto-immuunziekte of lichamelijke oorzaken.

Hoewel veel vormen van urticaria kunnen verdwijnen nadat de oorzaak is weggenomen, kan voor andere verdere behandeling nodig zijn. Uitzoeken wat uw netelroos veroorzaakt, is de eerste stap bij het bepalen van de uitkomst van uw zaak.

Medische geschiedenis

Meestal is de oorzaak van urticaria duidelijk. Als u bijvoorbeeld door een bij wordt gestoken en uitbarst in netelroos, heeft u uw antwoord.Op dezelfde manier worden de meeste gevallen gediagnosticeerd op basis van uw geschiedenis en klinische symptomen.

Een studie in deWorld Allergy Organization Journalheeft 82 medische artikelen beoordeeld en een urticaria-checklist aanbevolen voor uw arts die het volgende omvat:

• Datums, tijden en duur van netelroos
• Depressie, angst of stress
• Familiegeschiedenis van netelroos
• Dyspepsie of maagzweer (H. pyloriinfectie)
• Voedsel, vooral als u iets nieuws heeft geprobeerd
• Medicijnen en supplementen, zowel op recept als zonder recept verkrijgbaar
• Menstruatiecyclus (een zeldzame vorm van chronische urticaria laait zeven tot 10 dagen voor je menstruatie op)
• Fysieke trigger (kou, inspanning, hitte, zonlicht)
• Recente infecties (verkoudheid, gastro-intestinale bug)
• Blootstelling aan het werk (chemicaliën)

Misschien wilt u deze informatie vastleggen en meenemen naar uw kantoorbezoek.

Hives Doctor Discussiegids

Download onze afdrukbare gids voor uw volgende doktersafspraak om u te helpen de juiste vragen te stellen.

Stuur naar uzelf of een geliefde.

Deze Doctor Discussion Guide is verzonden naar {{form.email}}.

Er is een fout opgetreden. Probeer het alstublieft opnieuw.

Fysiek examen

Wat jij denkt dat netelroos is, kan in feite iets anders zijn. Uw arts kan tijdens een lichamelijk onderzoek mogelijk het verschil zien tussen verschillende huidaandoeningen. Schurft, een infectie veroorzaakt door een mijt die onder de huid komt, kan bijvoorbeeld ook jeuk en verheven rode vlekken veroorzaken. In tegenstelling tot netelroos hebben schurftbeten de neiging zich te lokaliseren in huidplooien, dwz tussen de vingers, bij de buiging. punten over uw polsen, ellebogen en knieën, en langs de geslachtsorganen. Zelfs de droge, ontstoken huid bij eczeem kan soms blaren vormen die kunnen worden verward met netelroos. Op basis van het uiterlijk van uw huid zal uw arts beslissen of er tests voor die aandoeningen worden uitgevoerd.

Tenzij u netelroos heeft op het moment dat u uw arts bezoekt, zal uw lichamelijk onderzoek vaak niet helpen bij het stellen van een diagnose. Dat is het geval, tenzij u dermatografie heeft.

Dermatografie is een klinisch teken dat verband houdt met fysieke urticaria (netelroos die wordt veroorzaakt door fysieke blootstelling) en atopische dermatitis Als u aan dermatografie lijdt, vormt zich een bultje wanneer uw huid in een bepaald gebied wordt ingewreven of gestreeld. Uw arts zal deze reactie uitlokken door uw huid te strelen met een schoon, stevig voorwerp. Binnen zes tot zeven minuten verschijnt er een piepje, dat na 15 tot 30 minuten vervaagt.

Labs en tests

Labotests zijn niet altijd nodig om urticaria te diagnosticeren. Ze zijn nuttiger als u bepaalde symptomen of triggers heeft.

Voedsel allergie

Voedselallergieën verhogen niet alleen het risico op netelroos. Ze kunnen ook angio-oedeem veroorzaken of in het ergste geval anafylaxie .. Het is belangrijk om blootstelling aan voedingsmiddelen te vermijden die een levensbedreigende reactie kunnen veroorzaken.

Uw arts kan een van de volgende tests bestellen als hij of zij een voedselallergie vermoedt:

• Huidpriktesten: een kleine hoeveelheid antigeen wordt met een naald in de huid gekrast en u wordt gecontroleerd op een lokale reactie. Als een test positief is, ontwikkelt u een kleine rode pomp over het gebied, meestal binnen 20 tot 30 minuten. Deze test wordt uitgevoerd in het kantoor van uw arts voor het geval u een ernstige reactie heeft die behandeling vereist. Om nauwkeurigere resultaten te krijgen, is het belangrijk om een ​​week voor uw test geen antihistaminica in te nemen.
• Enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA): een toename van IgE-antilichamen is een kenmerk van allergieën. Bij een ELISA-test wordt uw bloed afgenomen en wordt een antigeen van een bepaald voedingsmiddel aan het monster toegevoegd. Als u allergisch bent voor dat voedingsmiddel, zullen IgE-antilichamen tegen die antigenen aanwezig zijn (ze binden zich samen in het bloedmonster en u krijgt een positief testresultaat). De test kan gemakkelijk in een laboratorium worden uitgevoerd en is relatief goedkoop. Het is ook een uitstekende optie voor iemand die een huidpriktest niet kan verdragen.
• Radioallergosorbent-test (RAST): De RAST meet ook IgE-antilichamen door een specifiek allergeen aan een bloedmonster toe te voegen.Hoewel het kan worden gebruikt, hebben ELISA-tests deze optie grotendeels vervangen.

Deze tests kunnen ook worden gebruikt om te screenen op allergieën voor andere triggers, niet alleen voor voedsel.

Auto immuunziekte

Maar liefst 40 tot 45 procent van de chronische urticaria-gevallen wordt in verband gebracht met auto-immuunziekten zoals coeliakie, lupus, het syndroom van Sjögren, reumatoïde artritis en type 1 diabetes. Het wordt zelfs nog sterker geassocieerd met auto-immuunziekten van de schildklier, zoals de ziekte van Graves en de thyroïditis van Hashimoto, die goed is voor ten minste 10 procent van die gevallen.

Als uw arts een auto-immuunziekte vermoedt, kan hij of zij u screenen door middel van enkele van de volgende bloedonderzoeken:

• Antinucleair antilichaam (ANA)
• C-reactief proteïne
• Bezinkingssnelheid
• Schildklierstimulerend hormoon (TSH)

Abnormale bevindingen bij deze tests kunnen leiden tot andere, meer specifieke tests op basis van de vermoedelijke aandoening: transglutaminase-antilichamen voor coeliakie; anti-dsDNA, anti-Smith en complement voor lupus; anticyclisch gecitrullineerd peptide (anti-CCP) en reumafactor voor reumatoïde artritis; en anti-SSA / Ro of anti-SSB / La voor het syndroom van Sjögren.

Het is meestal niet voldoende om de schildklierfunctie alleen te controleren. In een klein aantal gevallen kan chronische urticaria worden toegeschreven aan een auto-immuunziekte van de schildklier, maar de schildklierfunctie is normaal. Daarom kan uw arts ook controleren op de aanwezigheid van schildklierantistoffen, met name thyroglobuline-antistoffen (anti-Tg) en schildklierperoxidase. antilichaam (anti-TPO).

Infectie

Talrijke onderzoeken hebben aangetoond dat urticaria kan worden geassocieerd met infecties door bacteriën, virussen en parasieten. Infecties kunnen acute of chronische urticaria veroorzaken. Sommige virale infecties bij kinderen, maar niet bij volwassenen, hebben een verhoogd risico op acute netelroos. Deze virussen zijn onder meer adenovirus, enterovirus, rotavirus en RSV.

Meest voorkomende infectieuze oorzaken van urticaria:

(a) = acuut, (c) = chronisch

• H. pylori (c)
• Plasmodium(een)
• Stafylokokken(a) (c)
• Streptococcus(a) (c)
• Yersinia(c)