Gelegen in het midden van de neusholte, is de vomer een dun, ongepaard bot van het gezicht en de schedel (schedel). Dit kleine, trapeziumvormige bot dient als onderdeel van het neustussenschot, de wand tussen de rechter en linker sinussen van de neus. Het hecht zich aan belangrijke botten van de schedel, evenals aan de kraakbeenband die de neus en het gezicht helpt vormen.
Omdat het zich in de neus bevindt, kan de vomer worden beschadigd als gevolg van een neusbreuk of letsel. De anatomie en functie kunnen ook worden beïnvloed door andere aandoeningen, waaronder afwijkend septum (een onregelmatige vorm van het neustussenschot), gespleten gehemelte en tumorgroei.
Anatomie
Structuur en locatie
Het kleinste bot van de schedel, de vomer is dun en plat; als je het van opzij zou bekijken, zou het de vorm hebben van een trapezium. Zittend loodrecht op de voorkant van het gezicht in de neusholte, is het verticaal in de schedel gerangschikt.
Als onderdeel van het neustussenschot, dat de linker- en rechterbijholten scheidt, zit het op de middellijn van het viscerocranium, wat een term is voor de 14 botten waaruit het gezicht bestaat.
Terwijl de twee gezichten van de vomer de wanden van het septum vormen, articuleren de vier randen ervan met (hechten aan) verschillende belangrijke botten en structuren van de schedel en het gezicht. Hier is een kort overzicht:
- Bovenste (bovenste) rand: de dikste van de randen van de vomer, de bovenste rand heeft ribbels die articuleren met het lichaam en de uitsteeksels (processen) van het wiggenbeen, een centraal, ongepaard bot van de schedel. Bovendien grenst het aan de sphenoidale processen van de palatinebotten, twee L-vormige botten die helpen bij het vormen van de onderrand van de schedel.
- Onderste (inferieure) rand: De onderrand van dit bot articuleert met de mediale neuskam, een geribbeld gevormd door de bovenkaak, die de bovenkaak vormt en de mond- en neusholten en de palatinebotten scheidt.
- Voorste (voorste) rand: de langste van de vomer-randen, de bovenste helft van de voorste rand, ontmoet de loodrechte plaat van het ethmoid-bot, een complex, centraal bot van de schedel. De onderste helft is op zijn beurt vastgemaakt aan het neustussenschotkraakbeen, dat helpt bij het vormen van het septum.
- Achterste (achterste) rand: De achterkant van dit bot is concaaf en iets korter en dikker dan de voorste rand. Het articuleert niet met botten en scheidt in plaats daarvan de achterste choanae, die in feite de achterste projecties van de neusgaten zijn
Anatomische variaties
Net als bij andere botten van het gezicht en de schedel, kunnen aangeboren afwijkingen of vervormingen de vomer beïnvloeden. Waaronder:
- Aangeboren afwijkend septum is wanneer het neustussenschot zich niet in het midden bevindt, wat leidt tot mismatches in de grootte van de linker- en rechterpassages. Hoewel dit relatief vaak voorkomt - bij ongeveer 20% van de pasgeborenen - en vaak asymptomatisch is, kan het in sommige gevallen leiden tot blokkades, snurken, neusbloedingen en sinusitis, naast andere symptomen.
- Gespleten gehemelte is een aangeboren afwijking die een opening of spleet in het weefsel van het gehemelte veroorzaakt. In sommige gevallen kan de vomer gedeeltelijk of volledig versmolten zijn met het gehemelte. Deze toestand leidt tot problemen met eten en spreken.
- Vomer-agenese is de afwezigheid van dit bot bij de geboorte. Dit zeer zeldzame defect treedt op zichzelf of in sommige gevallen van gespleten gehemelte op en is grotendeels asymptomatisch.
Functie
De belangrijkste taak van de vomer is om de structuur van de neusholtes en het gezicht te helpen ondersteunen. Terwijl het door het midden van het viscerocranium loopt, vormt dit bot, samen met een band van neuskraakbeen, huid en bloedvaten, de scheidingswanden tussen de linker- en rechterbijholten.
Zorgen voor een soepele doorgang van lucht door de sinussen is niet alleen een aspect van ademen, ruiken en proeven, het is ook belangrijk voor spraak en articulatie.
Bijbehorende voorwaarden
De voorwaarden die het vaakst worden geassocieerd met de vomer zijn:
- Afgeweken septum: deze aandoening kan zeker de positie en gezondheid van de vomer zelf beïnvloeden. Hoewel het aangeboren kan zijn, kan het ook ontstaan door letsel of trauma aan de neus of het gezicht. Bovendien kan het het gevolg zijn van overmatige inname van poedervormige medicijnen, zoals cocaïne of methamfetamine.
- Neusseptumfractuur: komt het vaakst voor als gevolg van interpersoonlijk geweld, sportletsel of auto-ongelukken, ernstige fracturen van de neus zullen ook invloed hebben op de vomer. Afhankelijk van de omvang van de schade kan dit de ademhaling aanzienlijk beïnvloeden en pijn, zwelling en andere symptomen veroorzaken.
- Myxoma: Tumoren die ontstaan in de sinussen of het gezicht, myxomen genaamd, kunnen zich in zeer zeldzame gevallen ook op de buik vormen. Deze kunnen al dan niet kanker zijn en kunnen de ademhaling onderbreken, de druk verhogen of andere problemen veroorzaken.
Rehabilitatie
Voor veel aandoeningen van de sinus en vomer - vooral afwijkend septum of gespleten gehemelte - is een operatie de voorkeursbehandeling; Het is echter een optie die doorgaans wordt gereserveerd nadat andere manieren om deze voorwaarden te beheren niet zijn gelukt. Deze behandelingsopties kunnen worden overwogen:
- Medicijnen: hoewel het nemen van medicijnen het onderliggende probleem niet verhelpt dat wordt veroorzaakt door een afwijkend septum, kan het helpen bij het beheersen van de symptomen. Opties zijn onder meer corticosteroïd-sprays, zoals Rhinocort (budesonide) en Nasacort (triamcinolon), neusspoelingen en voorgeschreven decongestivummedicijnen zoals Afrin (oxymetazoline), Sudafed (fenylefrine) en meer.
- Septoplastie: een standaard, minimaal invasieve en poliklinische behandeling voor afwijkend septum, septoplastie omvat toegang tot het neuskraakbeen en het bot en het gebruik van gespecialiseerde hulpmiddelen om deze opnieuw vorm te geven. De neus zelf is niet gebroken en er kunnen onderdelen worden verwijderd om de reparatie uit te voeren.
- Herstel van gespleten gehemelte: zodra baby's oud genoeg zijn - meestal na ongeveer 6 tot 12 maanden - zal een operatie worden uitgevoerd om een gespleten gehemelte te corrigeren. Soms is een aanvullende operatie nodig, waarbij bot naar het gehemelte wordt getransplanteerd; dit wordt gedaan als kinderen tussen de 8 en 12 jaar oud zijn.
- Gesloten reductie: voor neusfracturen zullen artsen u doorgaans adviseren een paar dagen te wachten om te zien of zwelling en andere symptomen zijn verminderd voordat u de evaluatie uitvoert.
