De oppervlakkige peroneale zenuw, ook wel de oppervlakkige fibulaire zenuw genoemd, is een perifere zenuw van de kuit. Het is een terminale tak van de gewone peroneale zenuw, die zelf een tak is van de heupzenuw. De oppervlakkige peroneale zenuw bevat zowel motorische als sensorische vezels, wat betekent dat deze zowel beweging als gevoel geeft.
Anatomie
De meeste zenuwen in uw lichaam vertakken zich van het ruggenmerg. De zenuwen die zich van de wervelkolom naar de ledematen uitstrekken, worden perifere zenuwen genoemd. Terwijl de perifere zenuwen zich een weg banen door de ledematen, sturen ze takken af die verbinding maken met verschillende weefsels om ze motorische, sensorische of beide te bieden.
De wortels van de heupzenuw verlaten het ruggenmerg via de ruimtes tussen de wervels in de lumbale en sacrale gebieden van de onderste wervelkolom. De wortels vormen dan een enkele zenuw (één aan elke kant) en lopen naar beneden door de billen en de achterkant van je dijbeen.
Terwijl de heupzenuw de achterkant van je knie bereikt, die de popliteale fossa wordt genoemd, splitst hij zich in twee hoofdtakken:
- De scheenbeenzenuw
- De gemeenschappelijke peroneale zenuw
De scheenbeenzenuw loopt langs de achterkant van het been, terwijl de gewone peroneale zenuw zich om de buitenkant van de knie wikkelt om de voorkant van je kuit te bereiken. Niet ver onder de knie verdeelt de gemeenschappelijke peroneale zenuw zich in zijn twee terminale takken:
- De diepe peroneale zenuw
- De oppervlakkige peroneale zenuw
Structuur
De oppervlakkige peroneale zenuw stuurt motorische takken naar de fibularis longus en fibularis brevis-spieren en cutane (betekenis van de huid) sensorische takken naar een deel van het onderbeen. Het splitst zich dan in twee meer cutane sensorische takken genaamd:
- Mediale dorsale huidzenuw
- Tussenliggende dorsale huidzenuw
Dat zijn de terminale takken van de zenuw.
Plaats
Van waar de oppervlakkige peroneale zenuw begint bij de hals van de fibula, het bot aan de buitenkant van uw kuit, loopt deze naar beneden tussen de fibularis-spieren en de buitenkant van de extensor digitorum longus-spier. Dat is waar het zich vertakt naar de spieren langs de buitenkant van het been.
De oppervlakkige peroneale zenuw vervolgt zijn reis langs het been en zorgt voor sensorische innervatie van de anterolaterale delen van het onderbeen.
Zodra de oppervlakkige peroneale zenuw naar de enkel gaat, gaat deze door bindweefsel dat de diepe crurale fascia wordt genoemd en dat de pezen van het onderbeen op zijn plaats houdt. Dat is waar het zich splitst in de mediale en intermediaire dorsale huidtakken.
Functie
Al vroeg op zijn reis speelt de oppervlakkige peroneale zenuw een rol bij de motorische functie van de spieren. Verderop wordt zijn rol puur sensorisch en cutaan.
Motor functie
De spieren die de oppervlakkige peroneale zenuw innerveren zijn:
- Peroneus longus
- Peroneus brevis
Deze spieren werken samen met het subtalaire gewricht net onder je enkel, zodat je de toppen van je voeten naar buiten kunt draaien. Ze hebben ook enige betrokkenheid bij plantairflexie (het richten van uw tenen), hoewel deze beweging voornamelijk te wijten is aan de werking van de gastrocnemius- en soleus-spieren in de achterkant van uw kuit.
Werkend met de diepe peroneale zenuw, kan de oppervlakkige tak motorische functie verlenen aan de extensor digitorum brevis.
Zintuiglijke functie
Onder de takken naar de peroneus longus- en brevis-spieren wordt de oppervlakkige peroneale zenuw alleen sensorisch. De oppervlakkige peroneale zenuw zorgt voor motorische functie van peroneous longus en brevis, maar geeft ook sensorische takken af die de huid aanvoelen over de bovenkant van de meeste van uw voeten.
Een klein plekje - tussen de eerste en tweede teen - is het enige deel van de bovenkant van de voet dat niet wordt geïnnerveerd door de oppervlakkige peroneale zenuw. In plaats daarvan krijgt het gevoel via de diepe peroneale zenuw.
Bijbehorende voorwaarden
Oppervlakkige peroneale zenuwbeschadiging en beknelling komen beide enigszins voor.
Zenuwschade
De zenuw kan worden beschadigd door letsel als gevolg van elk trauma tijdens zijn loop of door ziekten zoals:
- Auto-immuunziekten, zoals polyarteritis nodosa
- Ziekte van Charcot-Marie-Tooth
- Neuroom (tumor op de zenuwschede)
- Andere soorten tumoren of gezwellen
- Alcoholisme
- Suikerziekte
Symptomen van neuropathie (zenuwbeschadiging) in de oppervlakkige peroneale zenuw kunnen zijn:
- Pijn in de kuit of voet
- Verminderd gevoel, gevoelloosheid of tintelingen in de huid die wordt geïnnerveerd door deze zenuw of zijn takken
- Zwakte in de voet en enkel als gevolg van functieverlies van de spieren die door deze zenuw of zijn takken worden geïnnerveerd
- Verlies van spiermassa door gebrek aan zenuwstimulatie
Neuropathie kan worden gediagnosticeerd met behulp van een verscheidenheid aan methoden die algemeen worden gekozen vanwege specifieke symptomen en vermoedelijke oorzaken. Diagnostische methoden zijn onder meer:
- Fysiek examen
- Elektromyografie (EMG) (een test die elektrische activiteit in de spieren meet)
- Zenuwgeleidingstests (die meten hoe snel elektrische signalen door zenuwen gaan)
- Magnetische resonantie beeldvorming (MRI)
- Andere scans
- Bloedtesten
Zenuwbeknelling
Oppervlakkige peroneale zenuwinsluiting kan het gevolg zijn van fasciale zwelling of disfunctie waarbij de zenuw door de diepe crurale fascia nabij de enkel loopt, wat het gevolg kan zijn van letsel. Verstuikingen en verdraaiingen van de enkels kunnen er ook toe leiden dat de zenuw bekneld raakt en overbelast raakt.
Symptomen van beknelling zijn onder meer:
- Pijn
- Abnormaal gevoel (paresthesie) zoals tintelingen of branderig gevoel
Rehabilitatie
In het geval van zenuwbeschadiging of beknelling, is de typische benadering het behandelen van de onderliggende verwonding of ziekte. Andere opties zijn:
- Fysiotherapie, om de spierkracht te verbeteren
- Ergotherapie, om mobiliteit en functie te verbeteren
- Beugels, spalken, orthopedische schoenen of andere uitrusting om u te helpen lopen
Vrij verkrijgbare pijnstillers kunnen de symptomen helpen verlichten. Als ze niet voldoende verlichting bieden, kan uw arts andere medicijnen voor zenuwpijn voorschrijven, waaronder:
- Gabapentine
- Pregabaline
- Duloxetine
- Amitriptyline
- Tricyclische antidepressiva (TCA's)
- Andere geneesmiddelen die kunnen worden overwogen, zijn onder meer carbamazepine, venlafaxine en actuele capsaïcine.
De behandeling kan variëren afhankelijk van de onderliggende oorzaak en specifieke gevallen. In geval van ernstige pijn, wilt u misschien een pijnspecialist zien.
Een operatie kan een optie zijn in gevallen waarin:
- Beknelling wordt veroorzaakt door de diepe crurale fascia
- Beweging is ernstig aangetast
- Het behandelen van de onderliggende oorzaak verlicht de neuropathie niet
- Het zenuwaxon is beschadigd
- Iets (zoals een tumor of gezwel) oefent druk uit op de zenuw
-is-diagnosed.jpg)
