De anatomie van de prostaat

Bij mannen is de prostaat een belangrijke klier die zich tussen de penis en de blaas bevindt, net aan de voorkant van het rectum. De urethra, die urine uit de blaas uit het lichaam voert, loopt door het midden van dit walnootgrote orgaan. In de eerste plaats dient deze klier de functie van het afscheiden van vloeistof die zowel het sperma voedt als het veilig houdt. De prostaat is betrokken bij een aantal gezondheidsproblemen, en het heeft een grote invloed op het algehele gezondheidsbeeld. De meest opvallende hiervan zijn goedaardige prostaathyperplasie (gekenmerkt door een vergroting van de klier), prostaatkanker en prostatitis (bacteriële infectie).

Anatomie

Structuur en locatie

Gelegen in het kleine bekken net onder de blaas en aan de voorkant van het rectum, is de prostaat omgeven door een vezellaag die een capsule wordt genoemd. Het wikkelt zich rond het proximale (meer centrale) deel van de urethra en de zaadblaasjes lopen boven en achter deze klier. De vorm is kegelvormig, met een basis rond de hals van de urineblaas en een top onder de sluitspier . Anatomisch gezien bestaat het uit vijf verschillende lobben:

• Voorste kwab: dit voorste gedeelte, recht voor de urethra gepositioneerd, bestaat uit fibromusculair - in plaats van klierweefsel.
• Mediane lob: een kegelvormig deel van de prostaat, de mediane lob zit tussen de twee ejaculatiekanalen (die sperma aan de zaadblaasjes afleveren) en de urethra.
• Laterale lobben: deze twee lobben - de rechter en linker laterale lobben - vormen het grootste deel van het lichaam van de prostaat. Hun achterste (achterste) uiteinden zijn continu, en ze worden gescheiden door de prostaat urethra, het breedste deel van de urethra.
• Achterste lob: de naar achteren gerichte lob van de prostaat is verbonden met de laterale lobben en wordt meestal onderworpen aan medisch onderzoek.

Deze klier wordt ook beschouwd als verdeeld in verschillende zones, waaronder:

• Centrale zone: dit deel van de prostaat omgeeft de ejaculatiekanalen en omvat 25% van zijn massa.
• Perifere zone: Deze zone, die 70% van dit orgaan uitmaakt, omringt het grootste deel van de centrale zone, terwijl het zich ook om een ​​deel van de prostaat urethra wikkelt.
• Overgangszone: Dit kleinere deel, dat 5% vertegenwoordigt, omringt het deel van de urethra tussen de urineblaas en het verumontanum, een structuur naar de bodem van de urethra toe.

Zoals hierboven aangegeven, passeren verschillende buisvormige structuren de prostaat, inclusief de proximale urethra en twee ejaculatiekanalen. Deze laatste komt de prostaat binnen op het punt waar deze uit de zaadblaasjes komt, en beide structuren komen samen in een deel van de urethra in de prostaat, de "zaadcolliculus" genaamd.

Anatomische variaties

Af en toe vinden artsen aangeboren variaties in de anatomie van de prostaat, wat betekent dat de klier onregelmatige kenmerken ontwikkelt. Hoewel relatief ongebruikelijk, is de afwezigheid van de mediane lob van deze klier gemeld, wat betekent dat de voorste en laterale kwabben direct met elkaar verbonden zijn.Bovendien worden sommige individuen geboren met een extra kwab aan deze klier.

Functie

De prostaat is een belangrijk ondersteunend orgaan van het mannelijke voortplantingssysteem en dient een essentiële functie bij de gezondheid en het onderhoud van sperma (mannelijke geslachtscellen). De primaire rol van deze klier is het afscheiden van een alkalische oplossing die mannelijk sperma omringt en beschermt in de zure omgeving van de vrouwelijke vagina. In feite neutraliseert vloeistof uit de prostaat - inclusief het enzym prostaatspecifiek antigeen (PSA) - het gebied. direct omringend sperma dat toegang heeft gekregen tot dit deel van de anatomie, waardoor ze meer tijd hebben om toegang te krijgen tot het ei. Bovendien werken vloeistoffen uit de prostaat om sperma te voeden en te voeden.

Deze functies zijn essentieel voor het conceptieproces en PSA speelt een bijzonder belangrijke rol bij de mannelijke vruchtbaarheid, omdat het de beweeglijkheid van sperma helpt verhogen. In wezen combineert deze vloeistof zich met sperma uit de testikels en met vloeistoffen uit de zaadblaasjes en de bulbourethrale klier (een kleine klier onder de prostaat) om mannelijk sperma te vormen. Deze combinatie komt voor in de urethra.

Bijbehorende voorwaarden

In de eerste plaats zijn er drie belangrijke gezondheidsproblemen die de prostaat aantasten. Dit zijn:

Goedaardige prostaathyperplasie (BPH)

Een van de meest voorkomende problemen met deze klier - vooral bij senioren - deze aandoening wordt gekenmerkt door overmatige vergroting van de prostaat. Deze aandoening kan de urinebuis vernauwen of leiden tot beklemming van de blaas, wat leidt tot symptomen zoals vaker moeten plassen, nycturie (slaaponderbreking vanwege de noodzaak om te plassen) en een zwakke stroom. Behandelingsbenaderingen zijn doorgaans conservatiever. Alfa-1-receptorblokkers kunnen de tonus van glad spierweefsel in de urethra helpen verminderen om de doorgang van urine te verbeteren. Als alternatief kunnen 5-alpha-reductaseremmers worden voorgeschreven om de hormoonproductie in de prostaat te verminderen en de omvang ervan te verkleinen.

Prostaatkanker

Zoals met veel soorten kanker, hebben huidige of voormalige rokers, mensen met een familiegeschiedenis van kanker, mensen met een hogere body mass index (BMI) en / of mensen die zijn blootgesteld aan straling een verhoogd risico op het ontwikkelen van prostaatkanker. Vooral in de eerste presentatie kan deze aandoening BPH nabootsen; Er kan echter ook lage rugpijn optreden en er kan een risico zijn op verdere verspreiding. Er is een breed scala aan behandelingsopties voor deze aandoening, waaronder prostatectomie (een minimaal invasieve chirurgische verwijdering van de klier die ofwel robotisch of laparoscopisch wordt uitgevoerd), bestralingstherapie (waarbij radiogolven worden gebruikt om de kankertumoren aan te pakken) of chemotherapie (de injectie of inname van geneesmiddelen die kankercellen aanvallen en doden).

Prostatitis

Bacteriële infectie van de prostaat wordt prostatitis genoemd en deze aandoening kan leiden tot pijn in het gebied. Deze ziekte kan moeilijk te diagnosticeren zijn, omdat dezelfde soort bacteriën ook kan leiden tot urineweginfecties; antibioticabehandelingen zijn echter zeer effectief om de kwestie aan te pakken.

Tests

De gezondheid en het welzijn van de prostaat kan op verschillende manieren worden getest, met procedures die variëren van lichamelijk onderzoek tot het gebruik van beeldvormende technologieën. Hier is een kort overzicht van enkele van de meest voorkomende benaderingen:

Digitaal rectaal onderzoek (DRE)

De eerstelijns benadering van prostaatgezondheidsonderzoek is het digitale rectale onderzoek. Met handschoenen aan en met smerende hand zal de arts de patiënt vragen om op een onderzoekstafel te gaan liggen. Ze zullen dan een vinger in het rectum steken om de prostaat te voelen en te controleren op ontsteking of andere onregelmatigheden in de vorm. Hoewel ongemakkelijk, is de procedure kort, en het is een routineonderdeel van gezondheidsonderzoek voor mannen van 50 jaar en ouder.

Prostaatspecifieke antigeentest (PSA)

Dit is een test die het PSA-gehalte in de bloedbaan beoordeelt. Het wordt aanbevolen voor mannen ouder dan 50, of voor degenen die mogelijk andere risicofactoren voor prostaatkanker hebben. In wezen kunnen abnormaal hoge PSA-waarden in het bloed een teken zijn van kanker, en positieve resultaten rechtvaardigen vaak verder onderzoek.

Urineonderzoek

Analyse van de urine kan nodig zijn om prostatitis of de aanwezigheid van abnormale stoffen in de prostaat vast te stellen. Deze test kan ook helpen bij het isoleren van urethrale versus prostaatinfectie. Bovendien kan de algehele functie van de prostaat, urethra en blaas worden beoordeeld met behulp van urodynamische tests, waarbij zowel naar de urinestroom als naar de opslagcapaciteit wordt gekeken.

Abdominale echografie

Bij echografie worden goedaardige geluidsgolven gebruikt om structuren in de buik, inclusief de prostaat, in kaart te brengen. Kortom, een gel wordt op de buik aangebracht en een handapparaat, een transducer genaamd, wordt over het gebied bewogen. Op deze manier gemaakte beelden worden door specialisten onderzocht om een ​​algemeen beeld te krijgen van de gezondheid van dit orgaan.

Prostaatbiopsie

Wanneer eerdere tests potentiële kanker hebben blootgelegd, kan een biopsie geleid door echografie nodig zijn om de diagnose te bevestigen. In principe wordt met deze beeldvormende benadering een naald naar de prostaat geleid om een ​​weefselmonster te verzamelen. Dit monster kan vervolgens worden beoordeeld op de aanwezigheid van kankercellen.

Imaging-scans

Beeldvormingstechnieken maken ook deel uit van het diagnostische arsenaal van de arts en kunnen nodig zijn om prostaatproblemen te diagnosticeren. Magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) kan afbeeldingen van interne organen verzamelen met behulp van radiogolven en magneten. Computertomografie (CT) -scans combineren röntgen- en digitale beeldvormingssoftware om driedimensionale beelden te maken van structuren in en rond de prostaat en urethra. Deze benaderingen kunnen helpen bij het opsporen van abnormale gezwellen, hoewel biopsie vaak nodig is om kanker te bevestigen.