Lymfomen zijn kankers waarbij soorten witte bloedcellen betrokken zijn die bekend staan als lymfocyten. Lymfomen worden over het algemeen geclassificeerd als Hodgkin- of non-Hodgkin-lymfomen.
kali9 / Getty-afbeeldingen
Er zijn vijf soorten Hodgkin-lymfoom of HL. De voorwaardeklassieke HLverwijst naar de volgende vier veel voorkomende typen: nodulaire scleroserende HL, gemengde cellulariteit HL, lymfocytrijke klassieke HL en lymfocyt-verarmde HL. Het vijfde type is de overheersende HL van nodulaire lymfocyten en wordt niet als een klassieke HL beschouwd.
Symptomen. Mensen met HL kunnen verschillende symptomen krijgen, maar het meest voorkomende symptoom is vergrote lymfeklier (en) en niets anders. Lymfeklieren kunnen vergroot zijn in de nek, oksels of lies, of in de borst. Minder vaak kunnen mensen met Hodgkin-lymfoom, of HL, 's nachts last hebben van gewichtsverlies, koorts, jeuk of doordrenkt zweten - gezamenlijk' B-symptomen 'genoemd. De aanwezigheid van slechts één van deze symptomen kwalificeert als B-symptomen.
Risicofactoren. Het hebben van risicofactoren betekent niet dat u zeker HL krijgt. In feite hebben veel mensen met HL geen bekende risicofactoren. Bekende risicofactoren zijn onder meer infectieuze mononucleosis of mono; leeftijd - de hoogste leeftijdsgroepen voor HL zijn in de jaren 20 en 70/80; familiegeschiedenis; een hogere sociaaleconomische achtergrond; en HIV-infectie.
Diagnose en enscenering. Volgens de American Cancer Society kunnen artsen kiezen uit een aantal verschillende methoden om een monster van het betrokken weefsel of een biopsie te nemen voor testen en microscopisch onderzoek. Als PET / CT beschikbaar is, wordt het gebruikt voor stadiëring. PET / CT-scans combineren CT en PET of positronemissietomografie om erachter te komen hoever de kanker zich heeft verspreid en hoe groot deze is geworden.
Over PET en PET / CT
PET gebruikt een radioactieve vorm van suiker, of FDG, die in het algemeen vrij goed wordt opgenomen door Hodgkin-lymfoomcellen, of, zoals clinici zeggen, met een hoge gretigheid. In termen van fysica is de vorm van straling vergelijkbaar met die van röntgenstralen, maar de gecombineerde blootstelling van een PET-CT is ongeveer 10-20 keer hoger dan de blootstelling van een gewone röntgenfoto. Dergelijk scannen gaat gepaard met potentiële voordelen, maar ook met potentiële risico's van een aanzienlijke stralingsdosis en het risico op kanker. Daarom moet de risico-batenverhouding voor elk individu zorgvuldig worden afgewogen voorafgaand aan elk onderzoek.
PET-scanning is over het algemeen gevoeliger dan CT bij het detecteren van lymfoom. PET kan bijvoorbeeld ziekte onthullen in lymfeklieren van normale grootte en helpen bij het evalueren van ziekte buiten de lymfeklieren, maar niet duidelijk op CT. PET wordt vaak gecombineerd met CT om een vergelijking mogelijk te maken van gebieden met hogere radioactiviteit op de PET-scan met het meer gedetailleerde uiterlijk van dat gebied op de CT. In vergelijking met conventionele beeldvorming kan het gebruik van PET / CT bij baseline de stadiëring beïnvloeden en in een aanzienlijk aantal gevallen tot een andere behandeling leiden.
PET / CT voor Hodgkin lymfoom
Richtlijnen van het National Comprehensive Cancer Network bevelen het gebruik van PET / CT aan voor de eerste stadiëring en evaluatie van de uiteindelijke respons bij patiënten met HL. Omdat PET / CT goed is voor stadiëring en responsbeoordeling tijdens en na de therapie, wordt het ook gebruikt om de therapie te optimaliseren. Nu steeds meer patiënten deelnemen aan klinische onderzoeken, kunnen tussentijdse scans worden gebruikt voor een verscheidenheid aan maligniteiten, waaronder HL, om te proberen de noodzaak van een andere therapie te voorspellen, maar deze worden momenteel niet formeel aanbevolen.
PET / CT is erg goed in het detecteren van lymfeklieren die betrokken zijn geraakt bij Hodgkin-lymfoom. Het is ook goed in het opsporen van ziekten in het beenmerg en in andere organen. Het stadium van HL hangt af van het aantal en de locatie van de betrokken lymfeklieren en andere betrokken structuren. Studies hebben aangetoond dat het extra detectievermogen van PET / CT ertoe leidt dat ongeveer 10 tot 15 procent van de patiënten met HL wordt overgeschakeld naar een meer gevorderd stadium - geavanceerder, dat wil zeggen, dan stadiëring alleen door CT. Het is dus mogelijk dat meer patiënten de behandeling krijgen die ze nodig hebben.
Omdat bestralingstherapie vaak gepland is voor HL-patiënten in een vroeg stadium, heeft PET / CT nog een ander potentieel voordeel. In sommige gevallen kan de nauwkeurigere identificatie van aanvankelijk betrokken regio's of knooppunten artsen helpen bij het plannen van de bestralingstherapie om een kleiner gebied te bestralen, waardoor mogelijk minder gezond weefsel wordt aangetast.
PET / CT bij behandeling en prognose
Hodgkin-lymfoom is een van de verschillende soorten lymfoom die als de meest geneesbare worden beschouwd. Anatomische stadiëring - kijken waar in het lichaam het lymfoom aanwezig is en groeit - is vooral belangrijk bij HL, niet alleen omdat het helpt bij het besluit over de behandeling, maar ook omdat het helpt bij het voorspellen van de algehele prognose.
Patiënten met een vroeg stadium van de ziekte kunnen alleen bestralingstherapie krijgen, terwijl bij een meer gevorderde ziekte chemotherapie wordt aangeboden en bestraling mogelijk meer voor resterende ziekte, aldus Hutchings en collega's.
Volwassen patiënten met een vroeg stadium van de ziekte hebben in veel onderzoeken een totale overleving van meer dan 90 procent. Bij een vergevorderd stadium van de ziekte is de totale overleving 65-80 procent. Bij zowel een vroeg stadium als een gevorderd stadium van de ziekte wordt vaak een verdere groepering op basis van risicofactoren gedaan.
Naast een nauwkeurigere stadiëring kan PET / CT helpen bij het opsporen van een ziekte die na de behandeling overblijft. Dit kan bijvoorbeeld handig zijn als er een restmassa of vergroting in de borstkas is en het niet duidelijk is of dit littekenvorming of actieve ziekte weerspiegelt.
