U heeft misschien gehoord van NMDA-receptoren toen u over een ziekte of medicijn leerde, maar begrijpt u wat ze zijn en waarom ze belangrijk zijn?
Ten eerste helpt het om te begrijpen wat we bedoelen met receptor. In je hersenen heb je een aantal cellen die neuronen worden genoemd. Dit zijn de cellen die de elektrische impulsen verzenden en ontvangen die uw lichaam beheersen.
Neuronen zijn gespecialiseerd - elk behandelt alleen bepaalde soorten informatie. Een neuron kan bijvoorbeeld informatie over pijn en temperatuur verwerken, maar heeft niets te maken met visuele waarneming of het leren van nieuwe informatie.
De chemicaliën die informatie van neuron naar neuron sturen, worden neurotransmitters genoemd. Enkele van de bekendere zijn serotonine en dopamine. Neurotransmitters zijn ook gespecialiseerd in bepaalde soorten informatie. Serotonine is bijvoorbeeld betrokken bij de slaapcyclus, terwijl dopamine zich bezighoudt met beweging en verslaving.
Om een neurotransmitter signalen door een neuron te laten sturen, moet hij deze eerst "ontgrendelen". Dat is waar receptoren binnenkomen. Denk aan receptoren als slippende boten of poorten op uw computer. Niet elke boot past in elke slip, en niet elke kabel past in elke haven. Neurotransmitters hebben sleutels die de sloten op de receptoren van een neuron openen en die informatie door je neuronen laten stromen.
Henrik5000 / КWat NMDA-receptoren doen
NMDA staat voorN-methyl-D-aspartaat, dat de chemische samenstelling van de receptoren beschrijft. NMDA-receptoren zijn betrokken bij veel belangrijke processen in uw hersenen. Ze worden ook verondersteld betrokken te zijn bij tal van ziekten waarbij de hersenen betrokken zijn, en ze zijn het doelwit van bepaalde geneesmiddelen op recept.
NMDA-receptoren zijn een cruciaal onderdeel van wat neuroplasticiteit wordt genoemd, wat in feite betekent hoe kneedbaar en aanpasbaar onze hersenen zijn - hoe goed ze nieuwe informatie kunnen leren, wat betekent dat er nieuwe paden tussen neuronen moeten worden gevormd. Naast het leren van nieuwe dingen, stelt plasticiteit je hersenen in staat om nieuwe paden te vormen wanneer oude worden vernietigd, zoals door verwonding of ziekte.
Naarmate we ouder worden, worden onze NMDA-receptoren van nature steeds minder functioneel. Onderzoek suggereert dat deze afname van activiteit deel uitmaakt van de leeftijdsgerelateerde afname van plasticiteit, die geheugenstoornissen en een verminderd leervermogen veroorzaakt.
NMDA-receptoren zijn ook een van de weinige receptoren die opiaat / opioïde pijnstillers in onze hersenen verwerken.
NMDA-receptoren en neurotransmitters
NMDA-receptoren kunnen worden geactiveerd (ontgrendeld) door te binden met een assortiment neurotransmitters, waaronder:
- Glutamaat
- Aspartaat
- Glycine
- D-serine
NMDA-receptoren werken met deze neurotransmitters om activiteit in delen van uw hersenen op gang te brengen die u helpen nieuwe informatie te leren en herinneringen te vormen. Ze stimuleren en "prikkelen" de neuronen. Dat is een goede zaak, maar slechts tot op zekere hoogte.
Als de neuronen te lang in een opgewonden toestand blijven, kunnen ze overprikkeld raken en slecht gaan functioneren. Uiteindelijk raken ze zo opgewonden dat ze sterven.
Dat soort overstimulatie wordt "excitotoxiciteit" genoemd. Overmaat glutamaat en aspartaat worden beide geclassificeerd als excitotoxinen. Om te voorkomen dat excitotoxiciteit onze hersencellen doodt, hebben we ook neurotransmitters die de neuronen kalmeren. Ze worden remmers genoemd.
Glycine, nog een van de chemische stoffen in de hersenen die zich binden met NMDA-receptoren, is een remmer in het ruggenmerg, maar wordt verondersteld prikkelend te zijn in de hersenen.
Als onze hersenen gezond zijn en goed functioneren, zijn prikkelende en remmende neurotransmitters over het algemeen in staat om de dingen in balans te houden, zodat onze neuronen niet in gevaar komen voor overprikkeling. Als de dingen echter niet goed werken - dat wil zeggen, een receptor werkt niet goed of de niveaus van neurotransmitters zijn uit balans - dan kunnen we neuronen verliezen aan excitotoxiciteit.
Ons lichaam kan geen nieuwe neuronen maken, dus als ze doodgaan, zijn we onvervangbare delen van onze hersenen kwijtgeraakt. Het is dan ook geen verrassing dat wordt aangenomen dat NMDA-receptorproblemen betrokken zijn bij een breed scala aan aandoeningen van het centrale zenuwstelsel, waaronder vele die neurodegeneratief zijn.
Ziekten die verband houden met een defecte NMDA-receptor
Neurodegeneratieve ziekten waarvan wordt aangenomen dat ze verband houden met het slecht functioneren van NMDA-receptoren zijn onder meer:
- ziekte van Alzheimer
- Amyotrofische laterale sclerose (ALS)
- de ziekte van Huntington
- ziekte van Parkinson
- Epilepsie
Andere aandoeningen van het centrale zenuwstelsel met vermoedelijke betrokkenheid van de NMDA-receptor zijn:
- Fibromyalgie
- Chronisch vermoeidheidssyndroom
- Migraine-aura
- Sommige soorten hoofdpijn
- Ongerustheid
- Depressie
- Schizofrenie
- Post-traumatische stress-stoornis
- Obsessief-compulsieve stoornis
Sommige aandoeningen waarbij geen NMDA-receptordisfunctie betrokken is, kunnen baat hebben bij geneesmiddelen die gericht zijn op NMDAR's, zoals:
- Fobie
- Beroerte
- Pijn door beschadigde zenuwen (neuropathie)
Bij fobieën wordt aangenomen dat NMDA-receptorstimulerende medicijnen de amygdala (een deel van de hersenen dat met angst omgaat) helpen om nieuwe associaties te leren die de angst helpen bestrijden.
Bij beroertes suggereert onderzoek dat het remmen van glutamaat via NMDA-receptoren schade aan hersencellen veroorzaakt door zuurstofgebrek kan helpen verminderen.
Bij neuropathische pijn kunnen deze medicijnen het effect van pijnstillers helpen versterken vanwege hun betrokkenheid bij de opioïde routes.
Behandelingen gericht op NMDA-receptoren
De chemie van de hersenen is een lastige zaak, en het kan buitengewoon gevaarlijk zijn om het uit de maling te nemen. Zelfs als het logisch lijkt dat iets kan helpen bij uw symptomen, is het cruciaal dat u met een arts praat voordat u iets probeert dat de NMDA-receptorfunctie verandert (of andere aspecten van hoe uw hersenen werken).
Aangenomen wordt dat veel medicijnen en supplementen de functie van NMDA-receptoren veranderen. Ze zijn er in twee tegengestelde vormen: antagonisten en agonisten.
NMDA-receptorantagonisten
Je bent waarschijnlijk meer bekend met de term 'antagonist' als het verwijst naar de slechterik van een verhaal - het personage dat de held probeert te vertragen of te verhinderen zijn of haar doelen te bereiken. In medische zin zijn antagonisten medicijnen die dingen vertragen of blokkeren.
In het geval van NMDA-receptoren remmen antagonisten de ontvangst, wat betekent dat ze blokkeren dat neurotransmitters deze receptoren ontgrendelen. Veel neurodegeneratieve ziekten en andere aandoeningen van het centrale zenuwstelsel worden soms met dit soort medicijnen behandeld.
Geneesmiddelen die zijn geclassificeerd als NMDA-receptorantagonisten zijn onder meer:
- Namenda (memantine)
- Ketamine
- Chloroform
- Hoge doses dextromethorfan (een hoestonderdrukker in Mucinex, Robitussin, NyQuil en vele andere vrij verkrijgbare geneesmiddelen)
- Strattera (atomoxetine)
- Symmetrel (amantadine)
Supplementen in deze categorie zijn onder meer:
- Agmatine
- Arginine
- Huperzine A
- Zink
NMDA-receptoragonisten
Een "agonist" is het tegenovergestelde van een antagonist; het stimuleert of verhoogt de activiteit. NMDA-receptoragonisten maken het voor neurotransmitters gemakkelijker om toegang te krijgen tot deze receptoren en verhogen de informatiestroom door de hersenen.
Deze medicijnen worden soms gebruikt om stemmingsstoornissen en psychische stoornissen te behandelen, waaronder schizofrenie en zelfmoordgedachten.
Sommige farmaceutische NMDA-receptoragonisten zijn:
- Clozaril (clozapine)
- Seromycine (cycloserine)
Bovendien ondergaan verschillende experimentele NMDA-receptoragonisten klinische proeven voor depressie.
Supplementen die NMDA-receptoragonisten zijn, zijn onder meer:
- Asparaginezuur
- DHEA
- Theanine
Een woord van Verywell
Als u de NMDA-receptoren kent, kan dit u helpen een beter begrip te krijgen van uw ziekte en mogelijke behandelingen ervoor. Houd in gedachten dat deze receptoren deel uitmaken van een ongelooflijk complex systeem - het menselijk brein is een van de meest complexe systemen die er bestaan. Alleen een arts kan aandoeningen waarbij zaken als receptoren en neurotransmitters betrokken zijn, goed diagnosticeren en behandelen.
Het is gebruikelijk om te denken dat supplementen "veilige" behandelingen zijn, maar zelfs natuurlijke stoffen kunnen negatieve bijwerkingen veroorzaken en een slechte wisselwerking met medicijnen hebben. Betrek uw arts en apotheker bij uw behandelbeslissingen om er zeker van te zijn dat u uzelf geen schade berokkent terwijl u probeert om beter te worden.
-in-multiple-sclerosis.jpg)
