Het maakt niet uit hoeveel u voor en met uw kind met autisme doet, u voelt zich waarschijnlijk schuldig. Gedeeltelijk komt dat omdat niemand weet wat de aandoening veroorzaakt of geneest, dus u kunt het gevoel hebben dat alles wat u deed een deel van het probleem zou kunnen zijn, en alles wat u doet, kan mogelijk helpen.
Maar schuldgevoelens kunnen verlammend werken en tussen jou en je vermogen om de beste ouder te zijn, komen te staan. Hier zijn enkele tips om u te helpen diep in te ademen en uw schuldgevoel opzij te zetten, in ieder geval voor een korte tijd.
Onthoud dat u het autisme niet veroorzaakte
Mayte Torres / Moment / Getty-afbeeldingen
We weten dat autisme niet veroorzaakt kan worden door een gebrek aan liefde. Omdat we niet precies weten wat autisme veroorzaakt, kan het gemakkelijk zijn om jezelf de schuld te geven. De kans is echter groot dat genetica - iets waar je geen controle over hebt - een belangrijke rol speelt.
U hoeft absoluut niet alles te proberen
Wat als die nieuwe therapie waarover u zojuist las de therapie was - de therapie die uw kind zou hebben genezen als u het maar had geprobeerd? Niemand wil denken dat ze hun kind een remedie voor levenslange handicap hebben onthouden. Maar onthoud dat een-op-een tijd met een liefhebbende volwassene altijd een pluspunt is - en het is onwaarschijnlijk dat die nieuwe hightech "remedie" de volgende penicilline is.
De tijd nemen om te ontspannen is gezond en noodzakelijk
Je pakte een boek terwijl je kind tv aan het kijken was - en nu voel je je schuldig. Per slot van rekening telt elke seconde, en je hebt het gevoel dat je hem de hele dag bezig moet houden. Het is een leuk idee, maar zelfs de beste ouders die je kent, kunnen niet 18 uur per dag bereikbaar zijn voor hun kind en toch gezond en gezond blijven. Bedenk dat uw gezondheid en welzijn ook meetellen. Jezelf wat welverdiende tijd gunnen om te ontspannen, helpt zowel jou als je kind op de lange termijn.
Het is oké om niet elke laatste cent aan je kind uit te geven
Je ging kapot en kocht dat nieuwe jasje, en nu vraag je je af waarom je het geld niet hebt uitgegeven aan therapie, autismeboeken, leerspeelgoed of iets anders voor je autistische kind. Maar uw kind is slechts een lid van uw gezin en u verdient het soms ook om speciale aankopen te hebben. U heeft hard gewerkt voor uw geld en uw kind zal nooit die ene extra sessie therapie of boek missen.
Pauzes nemen is cruciaal
Als u de belangrijkste verzorger bent van een kind met autisme, bent u misschien te overweldigd om andere gezinsleden de tijd en aandacht te geven waar ze naar hunkeren. Hoewel het echt belangrijk is om tijd vrij te maken voor anderen in je leven, is het ook oké om een paar minuten te vragen om je te hergroeperen, een wandeling te maken of op een andere manier je hoofd leeg te maken. Uw kinderen en partner verdienen uw gerichte aandacht, iets dat moeilijk te geven is als u zich nog in de "therapiemodus" bevindt.
U hoeft de andere families niet bij te houden
Je hebt misschien het gevoel dat andere mensen meer doen voor hun autistische kind, maar andere mensen zijn slanker, fitter, rijker en hebben ook grotere huizen. Jezelf vergelijken met andere gezinnen kan nuttig zijn als die anderen steun en ideeën bieden, maar het kan destructief zijn als het leidt tot een constant schuldgevoel. Bedenk dat u misschien niet de financiële of persoonlijke bronnen van uw buren kent, die misschien veel groter zijn dan die van u.
Het is oké om te vertragen
Afhankelijk van wat je leest of naar wie je luistert, hoor je tegenstrijdige adviezen over wat je kind nodig heeft. Meer of minder inclusie, meer of verschillende therapieën, meer of andere activiteiten, speelafspraken, enzovoort. Maar zelfs een zich typisch ontwikkelend kind kan overweldigd raken en een autistisch kind heeft minder overgangen, minder intensiteit en meer structuur nodig dan de meesten. Misschien doe jij dat ook.
Je hele leven hoeft niet rond autisme te draaien
Er valt altijd meer te leren. En als u in een grootstedelijk gebied woont, zijn er altijd seminars, steungroepen en evenementen om bij te wonen. Maar er is meer in het leven dan autisme, en het is een goed idee, zowel voor je relatie als voor je geestelijke gezondheid, om af en toe een oppas in te huren en met je partner naar de film te gaan of een andere activiteit te doen die losstaat van je kind.
Vroegtijdige interventie is belangrijk, maar ontwikkeling is levenslang
Publiciteit over het belang van vroeg ingrijpen heeft bij ouders tot paniek geleid. De suggestie is dat er op jonge leeftijd een kans is en dat het raam ergens rond de leeftijd van drie sluit. Misschien heb je het gevoel dat je sneller en harder zou moeten werken met je kind met autisme. De waarheid is echter dat kinderen (en zelfs volwassenen) zich blijven ontwikkelen en groeien. Hoewel vroegtijdige interventie belangrijk is, is het niet de enige sleutel tot het voortdurende succes van uw kind.
Breng uw leven in evenwicht voor het hele gezin
Het is waar dat sommige gezinnen alles opgeven voor hun autistische kind. Ze geven een hypotheek op hun huis, geven hun carrière op en maken een einde aan alle "extra's" om voor therapieën te betalen. Dit is natuurlijk een geldige keuze. Maar niet elk autistisch kind heeft zo'n hoge mate van toewijding nodig om te gedijen en te groeien. Bij uw beslissing moet niet alleen rekening worden gehouden met uw kind, maar ook met u, uw partner, eventuele andere kinderen en het leven dat u samen hebt gekozen.
.jpg)
