Definitie: Phaco-emulsificatie is de meest gebruikte techniek voor cataractchirurgie. Een staaroperatie wordt gebruikt om het gezichtsvermogen te herstellen bij patiënten bij wie het zicht troebel is geworden door staar, een vertroebeling van de ooglens.
De lens bevindt zich achter de iris. Het is verantwoordelijk voor het focussen van licht op het netvlies en voor het produceren van heldere, scherpe beelden. De lens heeft het vermogen om van vorm te veranderen, ook wel accommodatie genoemd. Naarmate de ogen ouder worden, verhardt de lens en verliest deze zijn accommodatievermogen. De hele lens zit in een lenscapsule. Het licht dat normaal gesproken door de lens zou worden gefocust, wordt verstrooid vanwege de troebelheid, dus het zicht is niet langer helder en scherp. Cataract is meestal het gevolg van een progressieve opeenhoping van troebele onoplosbare lenseiwitten en niet van een opeenstapeling van dode cellen
MedicImage / Getty Images
Hoe wordt phacoemulsificatie uitgevoerd?
Tijdens faco-emulsificatie maakt een chirurg een kleine incisie aan de rand van het hoornvlies en creëert vervolgens een opening in het membraan dat de lens omgeeft. Een kleine ultrasone sonde wordt vervolgens ingebracht, waardoor de troebele lens in kleine fragmenten wordt verdeeld. Het instrument trilt met ultrasone snelheid om het lensmateriaal in kleine fragmenten te hakken en bijna op te lossen. De fragmenten worden vervolgens uit de capsule gezogen door een bevestiging op de sondetip.
Nadat de lensdeeltjes zijn verwijderd, wordt een intraoculair lensimplantaat, gewoonlijk een IOL genoemd, geïmplanteerd en in de natuurlijke capsule van de lenzen geplaatst. Het wordt door de kleine incisie in het hoornvlies ingebracht via een uitgeholde buis. Zodra de lens erdoor is geduwd, klapt deze open en wordt deze op zijn plaats gepositioneerd.
Phaco-emulsificatie wordt meestal uitgevoerd in een polikliniekcentrum en vereist normaal gesproken geen ziekenhuisopname. De staaroperatie wordt uitgevoerd onder plaatselijke verdoving (een verdovingsmiddel dat rond het oog wordt geïnjecteerd) of plaatselijke verdoving (verdovende druppels die in het oog worden ingebracht).
Wat is de hersteltijd voor phaco-emulsificatie?
De incisie in het hoornvlies vereist meestal geen hechtingen en is zelfdichtend. Binnen een paar dagen geneest de incisie volledig. Postoperatieve oogdruppels worden voorgeschreven en bestaan meestal uit antibiotica, steroïden en niet-steroïde ontstekingsremmende medicatie. Deze druppels verminderen ontstekingen en voorkomen infectie. Het antibioticum wordt meestal binnen 7-10 dagen stopgezet. De steroïde en niet-steroïde ontstekingsremmers worden gedurende 3-6 weken afgeplakt, afhankelijk van de operatie. De meeste patiënten hebben vrijwel onmiddellijk een verbetering van het gezichtsvermogen en het gezichtsvermogen heeft de neiging om gedurende 4-5 weken gestaag te verbeteren.
Phaco-emulsificatie zorgde voor een revolutie in staaroperaties. Voordat phaco-emulsificatie werd ontwikkeld, verwijderden chirurgen de hele lens en capsule. Dit maakte het moeilijk om een intraoculaire lens in te brengen. De lens van het oog draagt veel focusvermogen bij aan het oog. Als gevolg hiervan, als u de cataract verwijdert, wat de lens is, blijft de patiënt achter met een zeer hoog 'plus'-recept voor verziendheid. Dit is de reden waarom, vele jaren geleden, toen patiënten cataract hadden verwijderd, ze meestal een "cataractbril" droegen. Cataractglazen waren dik, zwaar en vergrootten de ogen. Het duurde niet lang voordat chirurgen zich realiseerden dat ze een beter proces nodig hadden om een lensimplantaat in te brengen, zodat patiënten niet zo'n zware, dikke bril na een cataractoperatie hoefden te dragen. Patiënten waren blij dat de cataract was verwijderd, maar niet zo blij dat ze nu een dikke, zware bril moesten dragen.
Wie heeft de phacoemulsificatieprocedure uitgevonden?
Dr. Charles D. Kelman, een oogarts en chirurg in New York, wordt gecrediteerd voor het ontwikkelen van het initiële phaco-emulsificatieproces. eind jaren zestig en tegen 1970 werd de procedure beschikbaar gesteld aan chirurgen. Dr. Kelman werkte aan veel verschillende ideeën en ontwerpen, maar kreeg een idee voor phaco-emulsificatie nadat hij in een tandartsstoel had gezeten om zijn tanden te reinigen door een ultrasone reiniger met hoge snelheid. Interessant is dat sommige van de vroege ideeën die hij had, weer opduiken in moderne staaroperaties.
Ook bekend als: phaco
