Symptomen en behandeling van disfunctie van de klier van Meibom

Meibomsklierdisfunctie (MGD) is een oogaandoening die zo vaak voorkomt dat zelfs artsen de neiging hebben om het aan te pakken, zelfs als patiënten symptomen ervaren. MGD is een type blefaritis. Blefaritis is een term die een inflammatoire en soms infectieuze toestand van het ooglid beschrijft.

Blefaritis wordt gecategoriseerd als anterieure of posterieure blefaritis. Achterste blefaritis wordt een disfunctie van de klier van Meibom genoemd. Anterieure blefaritis tast het voorste deel van het ooglid en de wimpers aan en veroorzaakt verdikking van het ooglid, roodheid en knapperige wimpers.

Symptomen

Mensen met MGD klagen over:

• Rood omrande ooglidranden
• Droge ogen
• Zandige, gruizige sensatie
• Fluctuerend zicht

Interessant is dat veel patiënten klagen wanneer ze uit een warme douche stappen. Ze zeggen dat hun ogen extreem rood worden en dat ze soms puntige, stekende oogpijn voelen. Dit komt meestal doordat de luchtvochtigheid in de badkamer plotseling verandert en de traanfilm zeer snel instabiel wordt. Het oog droogt uit en het hoornvlies, de heldere koepelachtige structuur aan de voorkant van het oog, wordt niet goed gesmeerd en droogt uit.

Chronische MGD kan ervoor zorgen dat de klieren geblokkeerd, beïnvloed en geïnfecteerd raken. Wanneer het geïnfecteerd raakt, wordt het een hordeolum of een gerstekorrel genoemd. Wanneer een hordeolum niet goed geneest en wekenlang aanhoudt, kan het soms een chalazion worden.

Oorzaken

Er zijn ongeveer 40-50 klieren van Meibom op de bovenste oogleden en 20-25 klieren op de onderste oogleden. De klieren van Meibom zijn grote talgklieren die olie of meibum afscheiden. Elke keer dat we knipperen, scheiden deze klieren meibum af en wordt het over het oppervlak van de tranen verspreid. Deze laag olie voorkomt verdamping van de traanfilm en helpt onze ogen gesmeerd te houden.

Bij blefaritis en MGD wordt een bacteriële infectie gevolgd door een ontsteking. De klieren en wimpers van Meibom raken geïnfecteerd met bacteriën (meestal stafylokokken), wat leidt tot ontsteking, droogheid en roodheid.

Diagnose

Oogartsen diagnosticeren de aandoening eerst op basis van de symptomen van de patiënt. Onder de microscoop zullen artsen zien dat de ooglidrand rood en gevasculariseerd lijkt en dat de klieren van Meibom verstopt lijken te zijn. De traanfilm is onstabiel.

Artsen meten iets dat de opbreektijd van de TBUT-traanfilm wordt genoemd. Als de olieachtige laag op het oppervlak niet intact is, hebben mensen een verminderde TBUT. Een normale TBUT is ongeveer 10 seconden.

De klieren van Meibom kunnen tot expressie worden gebracht en een dikker dan normaal meibum wordt gezien. De traanfilm ziet er soms te olieachtig uit. Andere keren zullen de tranen een schuimig, bubbelend uiterlijk hebben.

Behandeling

De behandeling van disfunctie van de klier van Meibom varieert afhankelijk van de ernst.

• Dekselhygiëne: Veel artsen zullen eerst elke dag warme kompressen aanbevelen, gevolgd door een soort ooglidcorrectie voor ooglidhygiëne. In de handel verkrijgbare preparaten voor het scrubben van de oogleden zijn zonder recept verkrijgbaar. Nieuwere biochemicaliën zoals een hypochloorzuuroplossing blijken ook buitengewoon gunstig te zijn.
• Antibiotica: van tetracycline en tetracyclinederivaten zoals doxycycline of minocycline is aangetoond dat ze een tweeledig therapeutisch effect hebben. Ze verminderen het aantal bacteriën dat in de klier aanwezig is en er is ook aangetoond dat ze een ontstekingsremmend effect hebben op de klieren. Soms moeten patiënten ze enkele weken tot maanden gebruiken. Onlangs is aangetoond dat azithromycine dat gedurende slechts zes dagen wordt gegeven hetzelfde therapeutische effect nabootst als tetracycline dat gedurende een veel langere periode wordt gegeven. Het voordeel ervan is controversieel onder oogzorgspecialisten
• Topische antibiotica: Azithromycine is ook verkrijgbaar als een actuele gel, Azasite genaamd (Akorn Pharmaceutical). Sommige artsen zullen Azasite voorschrijven om elke nacht rechtstreeks op de ooglidrand aan te brengen. Dit kan overal worden voorgeschreven van 10-30 dagen.
• Topische steroïden: Topische steroïde oogdruppels worden ook in combinatie gegeven wanneer MGD overmatige ontsteking veroorzaakt.
• Omega-3-supplementen: het is aangetoond dat omega-3-vetzuren, indien gegeven in therapeutische doses, de klieren van Meibom normaliseren.

Complicaties

Als MGD niet wordt behandeld, kan zich een ernstigere vorm van deze oogoppervlakziekte ontwikkelen die symptomen kan vertonen die de kwaliteit van leven kunnen veranderen. Omdat MGD verdampingsdroog oog veroorzaakt, kan het hoornvlies uitgedroogd en droog worden tot een punt waarop littekenweefsel kan ontstaan.

Als MGD chronisch is, kan dit ervoor zorgen dat de klieren van Meibom daadwerkelijk atrofiëren. Als ze eenmaal zijn geatrofieerd, is het erg moeilijk om ze weer normaal te laten functioneren. MGD kan zich ontwikkelen tot oculaire rosacea, waarvoor een agressievere medische behandeling nodig kan zijn.