Een overzicht van Polymyalgia Rheumatica

Het American College of Rheumatology (ACR), in samenwerking met de European League Against Rheumatism (EULAR), heeft in maart 2012 classificatiecriteria voor polymyalgia rheumatica (PMR) vrijgegeven. geteste criteria om patiënten met PMR te identificeren.

Symptomen

PMR is een reumatische aandoening met karakteristieke musculoskeletale pijn en stijfheid in de nek, schouders en heupen die minimaal vier weken aanhoudt. Voor de meeste mensen ontwikkelt PMR zich geleidelijk, hoewel sommigen zeer snel symptomen kunnen ontwikkelen.

Naast stijfheid van het bewegingsapparaat kunnen symptomen van PMR systemische griepachtige effecten omvatten, zoals koorts, malaise, zwakte en gewichtsverlies.

Diagnose en identificatie

De diagnose PMR is gebaseerd op uw medische geschiedenis, klinische tekenen en symptomen en een lichamelijk onderzoek. Er is geen enkele bloedtest om PMR definitief te diagnosticeren. Uw arts kan bloedonderzoeken laten uitvoeren om verhoogde niveaus van ontstekingsmarkers te identificeren (bijv. Bezinkingssnelheid of CRP) of om andere soorten artritis uit te sluiten.

Volgens de classificatiecriteria die zijn vrijgegeven door ACR en EULAR, kan een patiënt worden geclassificeerd als PMR als ze 50 jaar of ouder zijn, bilaterale schouderpijn hebben en abnormale CRP of sedimentatiesnelheid in het bloed, plus bepaalde combinaties van de volgende criteria:

• Ochtendstijfheid die 45 minuten of langer aanhoudt
• Nieuw opgekomen heuppijn of beperkt bewegingsbereik
• Geen zwelling in kleine gewrichten van handen en voeten
• Geen positieve bloedtesten voor reumatoïde artritis (bijv. Reumafactor of anti-CCP-antilichamen)

De classificatiecriteria zijn eigenlijk niet bedoeld om een ​​diagnostisch protocol te zijn, maar om te helpen bij de selectie van patiënten voor klinische onderzoeken en om nieuwe therapieën te ontwikkelen om PMR te behandelen.

Behandeling

Zonder behandeling zullen PMR-symptomen waarschijnlijk maanden of jaren aanhouden.

PMR wordt behandeld met een lage dosis corticosteroïden. Artsen schrijven de dosis steroïden voor (meestal prednison) en passen deze aan om de laagste effectieve dosis te bereiken, die doorgaans tussen 15 en 20 mg per dag ligt. Gewoonlijk wordt de stijfheid geassocieerd met PMR binnen drie dagen verlicht.

Patiënten moeten doorgaans zes tot twaalf maanden steroïden blijven gebruiken, vaak in lagere doses dan aanvankelijk voorgeschreven. De meeste mensen met PMR kunnen corticosteroïdmedicatie stoppen nadat ze een periode van zes maanden tot twee jaar hebben ingenomen.

Een gebrek aan een significante respons op steroïden suggereert dat u misschien geen PMR heeft.

Als de symptomen terugkeren, wat vaak gebeurt, kunnen corticosteroïden opnieuw worden gestart.

Niet-steroïde ontstekingsremmende medicijnen (NSAID's) kunnen ook worden gebruikt om PMR te behandelen, maar meestal zijn ze, als ze alleen worden ingenomen, niet voldoende om de symptomen onder controle te houden.

Prevalentie

Vrouwen die blank zijn en ouder dan 50 jaar hebben het grootste risico op het ontwikkelen van PMR of reuzencelarteritis (een verwante aandoening). In de Verenigde Staten wordt geschat dat ongeveer 700 per 100.000 50-plussers in de algemene bevolking PMR hebben. Het komt zeer zelden voor dat iemand jonger dan 50 jaar PMR ontwikkelt.

Bijbehorende voorwaarden

Patiënten met PMR hebben een verhoogd risico op reuzencelarteritis.Dit is een type artritis dat wordt veroorzaakt door een ontsteking van grote bloedvaten, en het kan gepaard gaan met ernstige complicaties, zoals blindheid of beroerte.

Tekenen en symptomen van deze aandoening omvatten, maar zijn niet beperkt tot, hoofdpijn (meestal aan een of beide zijden van de slapen of achter het hoofd), visuele veranderingen zoals wazig of verminderd zicht, gevoelige hoofdhuid, kaakvermoeidheid bij kauwen, tongpijn of koorts.

Als bij u de diagnose PMR is gesteld, laat uw arts dan weten of u deze symptomen momenteel heeft of ontwikkelt, zodat u de nodige aanvullende tests kunt ondergaan. Als u reuzencelarteritis heeft, heeft u mogelijk hogere doses steroïden of andere medicijnen nodig om deze onder controle te houden en om ernstige complicaties te voorkomen.

PMR treft dezelfde patiëntenpopulatie als reuzencelarteritis, maar PMR komt twee tot drie keer vaker voor dan reuzencelarteritis. Zowel PMR als reuzencelarteritis worden geclassificeerd als vasculitiden (een groep aandoeningen die wordt gekenmerkt door ontsteking van de bloedvaten).