DE OPTIES VOOR DIRECTE EN INDIRECTE TANDHEELKUNDIGE RESTAURATIE

Directe restauratie

Bij directe tandheelkundige restauratie wordt al het werk gefabriceerd en voltooid in de mond. De procedure, gewoonlijk vulling genoemd, omvat het plaatsen van een vervormbare substantie in een voorbereide en gereinigde holte. Het materiaal wordt vervolgens uitgehard om de structuur (en soms het uiterlijk) van de beschadigde tand te herstellen.

Vullingen zijn een van de meer conservatieve manieren om een tand te repareren en vaak de minst ingrijpende. Hiervoor worden doorgaans drie materialen gebruikt:

Zilveramalgaam is een verbinding die bestaat uit 50% kwik en 50% zilver, tin, zink en koper. De voordelen van zilveramalgaam zijn onder meer lage kosten, eenvoudige installatie en uitzonderlijke sterkte en duurzaamheid. Aan de andere kant is het niet esthetisch en is het vatbaar voor uitzetting en inkrimping. Hierdoor kan een tand barsten, of kunnen voedsel en bacteriën vast komen te zitten en bederf bevorderen. Ook het gebruik van kwik blijft controversieel.

Op 24 september 2020 heeft de Food and Drug Administration een aanbeveling uitgebracht tegen het geven van kwikvullingen aan bepaalde risicovolle mensen waar mogelijk en passend - met name:

Vrouwen die zwanger zijn of van plan zijn zwanger te worden

Vrouwen die borstvoeding geven

Kinderen onder de 6

Mensen met bepaalde reeds bestaande neurologische aandoeningen, een verminderde nierfunctie of bekende allergieën voor kwik

Deze mensen zouden alternatieven moeten krijgen, zoals composietharsen of glasionomeercementvullingen. Het verwijderen van bestaande kwikvullingen werd niet aangeraden, omdat dit het risico op blootstelling aan het metaal zou vergroten.

Samengestelde vullingen, gemaakt van synthetische harsen, zijn enorm populair omdat ze kunnen worden aangepast aan de kleur van uw tand. Ze zijn echter veel duurder dan zilveramalgaamvullingen en minder duurzaam, en moeten ongeveer om de vijf jaar worden vervangen.

Glasionomeervullingen worden gemaakt door silicaatglaspoeder en polyacrylzuur te mengen tot een verhard, crèmekleurig bindmiddel.De vullingen zijn relatief zwak en worden voornamelijk gebruikt op melktanden en niet-bijtende tandoppervlakken. Aan de positieve kant zijn ze redelijk geprijsd, verschuiven ze niet of krimpen ze niet, en bevatten ze fluoride-afgevende verbindingen die tandbederf kunnen voorkomen.

Een andere vorm van directe restauratie is directe tandheelkundige binding, dit verwijst naar de procedure waarbij een plamuurachtig bindmiddel wordt gebruikt om scheuren te herstellen, tanden opnieuw vorm te geven of openingen tussen tanden te verkleinen. Het bindmiddel wordt gevormd en gekleurd om te passen bij de optimale esthetiek van de tand en vervolgens in uw mond gedroogd met een uithardingslamp.

Indirect herstel

Bij indirecte tandheelkundige restauraties vindt de fabricage buiten de mond plaats, bijvoorbeeld fineer, kronen, bruggen, implantaten, inlays en onlays. Hoewel sommige mensen naar een kunstgebit zullen verwijzen als een vorm van indirecte restauratie, is de term meestal van toepassing op een permanente of semi-permanente tandheelkundige bevestiging in plaats van een verwijderbare.

Omdat de procedures meer werk vergen (zoals een gebitsafdruk, tandvoorbereiding, fabricage en een tijdelijk fineer, brug of kroon), zijn ze vaak duur. Aan de positieve kant kunnen ze het esthetische uiterlijk van uw tanden verbeteren of een stabielere, langdurigere oplossing bieden wanneer de schade ernstig of uitgebreid is.

Een van de meest voorkomende indirecte herstelopties:

Veneers, ook wel bekend als indirecte tandbinding, zijn dunne schalen van porselein die het glazuur van een beschadigde, bevlekte of misvormde tand kunnen vervangen of bedekken. Ze worden vervaardigd op basis van een afdruk van uw tanden en zijn vooral wenselijk vanwege hun kleur en doorschijnendheid bootst uw natuurlijke tandglazuur na.

Tandkronen, ook wel tandkappen genoemd, zijn apparaten die het oppervlak van een tand volledig bedekken en worden meestal met tandcement aan een geprepareerd oppervlak gehecht, wat zowel de sterkte als het uiterlijk van een tand verbetert. Kronen kunnen zijn gemaakt van metaal (zoals goud of titanium), keramiek (zoals zirkoniumoxide, siliciumdioxide of aluminiumoxide) of een metaal-keramiekcomposiet.

Bruggen zijn kunsttanden die tussen echte tanden worden aangebracht om een opening op te vullen waar tanden zijn verwijderd of ontbreken De natuurlijke tanden die de brug ondersteunen, worden abutments genoemd. Een brug kan ofwel gefixeerd zijn (verbonden met twee landhoofden), vrijdragend (verbonden met één landhoofd) of gehecht (vastgemaakt aan aangrenzende landhoofden). De brug is meestal gemaakt van porselein, metaal of porselein versmolten met metaal (PFM).

Implantaten zijn tandheelkundige hulpmiddelen die chirurgisch in het bot van de kaak worden gefixeerd.Het implantaat kan worden gebruikt om een kroon en brug te ondersteunen. De procedure vereist vaak verschillende stappen om een tijdelijke prothese te maken, de beschadigde tand te verwijderen, de implantatielocatie voor te bereiden, de permanente prothese te vervaardigen en het implantaat te bevestigen.Eenmaal voltooid, kan het drie tot zes maanden duren voordat het nieuwe bot zich rond het implantaat vormt (verstarren) en het op zijn plaats vastzet.

Inlays zijn vergelijkbaar met vullingen, maar in plaats van gebruik te maken van vervormbare materialen, worden ze gemaakt van een tandafdruk met porselein, goud of een composiet van hars. Inlays zijn minder vatbaar voor krimp dan vullingen en worden meestal aangegeven wanneer er sprake is van bederf of een grote breuk.

Onlays zijn uitgebreidere versies van inlays In plaats van een gebied van breuk of verval te herstellen, zou een onlay elk afgebroken tandstuk vervangen. Een onlay verschilt van een kroon doordat het slechts een deel van een tand bedekt, niet het hele ding.