Heel goed / Anastasia Tretiak
Wild lettuce is meer dan alleen in het wild geteelde sla; het is een specifieke plantensoort die vaak in de kruidengeneeskunde wordt gebruikt. Wilde sla (Lactuca virosa) is nauw verwant aan paardenbloem en wordt verondersteld kalmerende en pijnstillende (pijnstillende) effecten te hebben. Het wordt vaak gebruikt als een natuurlijk middel tegen stress en chronische pijn.
Wilde sla is te vinden in Midden- en Zuid-Europa, Australië, de Punjab-regio van India en Pakistan, en langs de kust van Groot-Brittannië.
Ook gekend als
- Bittere sla
- Opiumsla
- Giftige sla
- Rakutu-karyumu-zo
Sommigen noemen wilde sla als de "arme man's opium", omdat het milde veranderende effecten zou veroorzaken als het te veel wordt geconsumeerd.
Gezondheidsvoordelen
Wild lettuce bevat twee verbindingen - lactucine en lactucopicrine - die inwerken op het centrale zenuwstelsel. Wilde sla heeft de hoogste concentratie lactucopicrine van alle planten, hoewel paardenbloemwortel en cichorei ook goede bronnen zijn.
Naast zijn kalmerende en pijnstillende effecten, wordt aangenomen dat lactucopicrine werkt als een acetylcholinesteraseremmer, wat betekent dat het cholinesterase-enzymen blokkeert die de communicatie tussen hersencellen vertragen. Van wilde sla wordt ook gezegd dat het een krachtige antimicrobiële activiteit vertoont.
Op basis van deze eigenschappen geloven beoefenaars van alternatieve geneeswijzen dat wilde sla de volgende gezondheidsproblemen kan voorkomen of behandelen:
- ziekte van Alzheimer
- Artritis
- Astma
- Atherosclerose (verharding van de slagaders)
- Hoesten
- Slapeloosheid
- Gewrichtspijn
- Malaria
- Menstruatie pijn
Ondanks de overvloed aan gezondheidsclaims, is er weinig bewijs dat wilde sla een medische aandoening kan voorkomen of behandelen. Het meeste huidige bewijs is grotendeels hypothetisch of anekdotisch.
Dat wil niet zeggen dat wilde sla geen voordeel heeft. Hier is een deel van wat het huidige bewijs zegt.
Pijn
Ondanks al lang bestaande beweringen dat wilde sla een krachtige pijnstiller is, is er weinig daadwerkelijk onderzoek gedaan om dit effect te ondersteunen.
De meest genoemde studie is gepubliceerd in hetJournal of Ethnopharmacologyin 2006. Voor deze studie voorzagen de onderzoekers laboratoriummuizen van lactucine, lactucopicrine of ibuprofen (een niet-steroïde ontstekingsremmer) in orale vorm. De muizen werden vervolgens onderworpen aan een hete plaat-test en een flick-tail-test (waarbij hun staarten letterlijk werden geklikt) om hun reactie op pijn te beoordelen.
Van de geteste verbindingen was lactucopicrine de krachtigste en vereiste de helft van de dosis per kilogram in vergelijking met ibuprofen. Lactucine en lactucopicrine bleken ook een kalmerend effect te hebben, zoals blijkt uit de afzwakking van de reflexactiviteit van de dieren (d.w.z. fysieke reactie op externe stimuli).
Malaria
Een studie uit 2004, gepubliceerd in deJournal of Ethnopharmacologysuggereerde dat lactucine en lactucopicrine geïsoleerd uit de gewone cichorei-plant anti-malaria eigenschappen hebben. Redelijkerwijs kan worden aangenomen dat hetzelfde zou worden gezien bij wilde sla, hoewel het onduidelijk is hoe actief de verbindingen zouden zijn tegen malaria.
Daarentegen zoete alsem (Artemesia annua), een andere plant die rijk is aan lactucine en lactucopicrine, bevat een zeer actief antimalariamiddel genaamd artemisinine. In tegenstelling tot zoete alsem bevat wilde sla geen artemisinine.
Ziekte van Alzheimer
Het lactucopicrine in wilde sla blijkt een robuuste acetylcholinesteraseremmer te zijn. Een van de voordelen is een studie uit 2016 in deJournal of Ethnopharmacologyontdekte dat lactucopicrine de neuritogenese verhoogde in hersencellen die werden gewonnen uit laboratoriumratten.
Neuritogenese is een fenomeen waarbij zenuwcellen uitsteeksels ontkiemen, neurieten genaamd, die de ene zenuwcel met de andere verbinden. Hoe meer neurieten er zijn, hoe sterker de overdracht van zenuwsignalen.
Dit suggereert, maar bewijst niet dat wilde sla de hersenfunctie kan helpen behouden bij mensen met de ziekte van Alzheimer en andere neurodegeneratieve aandoeningen zoals de ziekte van Parkinson. Verder onderzoek is nodig.
Mogelijke bijwerkingen
Omdat er zo weinig onderzoeken zijn uitgevoerd, is de veiligheid van wilde sla op de lange termijn onbekend. Indien geconsumeerd in redelijke hoeveelheden, wordt wilde sla over het algemeen als veilig beschouwd, hoewel het milde indigestie, zenuwachtigheid of slaperigheid kan veroorzaken.
Sommige mensen kunnen huidirritatie ervaren als wilde sla op de huid wordt aangebracht. Dit geldt vooral voor mensen met een latexallergie.
Hoewel wilde sla wordt gebruikt voor therapeutische doeleinden, is de latex die uit de plant wordt uitgescheiden, zeer giftig. Dit kan een licht euforisch gevoel geven dat overgaat in extreme opwinding als het te veel wordt gebruikt. Een studie uit 2009 gepubliceerd inBMJ-casusrapportenbeschreef acht gevallen van vergiftiging die optraden na het consumeren van grote hoeveelheden rauwe wilde sla.
Vanwege de mogelijke schade mag wilde sla niet worden gebruikt bij zwangere vrouwen, moeders die borstvoeding geven of kinderen. Er zijn ook aanwijzingen dat wilde sla aandoeningen zoals goedaardige prostaathyperplasie (vergrote prostaat) of nauwe-kamerhoekglaucoom kan verergeren, die beide worden beïnvloed door acetylcholinesteraseremmers.
Het is niet bekend of wilde sla een wisselwerking heeft met andere geneesmiddelen. Dat gezegd hebbende, moet u wilde sla vermijden als u kalmerende middelen of een kalmerende drug gebruikt, waaronder alcohol, opiaten en oudere antihistaminica zoals Benadryl (difenhydramine).
Wanneer moet u een dokter bellen?
Bel 911 of gifbestrijding, of zoek spoedeisende hulp als een van de volgende situaties zich voordoet na het nuttigen van wilde sla. De meeste gevallen zijn niet levensbedreigend, maar vereisen mogelijk een ziekenhuisopname.
- Wazig zicht
- Bloeddoorlopen ogen
- Hoge hartslag
- Kortademigheid
- Duizeligheid of flauwvallen
- Verwarring of hallucinaties
- Extreme angst en opwinding
- Misselijkheid en overgeven
- Buikkrampen
- Ernstig zweten
- Niet kunnen plassen
Selectie, voorbereiding en opslag
Wilde sla wordt in de Verenigde Staten het meest verkocht als voedingssupplement. Er zijn geen richtlijnen voor het juiste gebruik van wilde sla, maar fabrikanten bevelen doorgaans tussen 400 milligram (mg) tot 500 mg per dag aan. Vloeibare extracten zijn ook beschikbaar, met doseringen die variëren op basis van de concentratie van de oplossing.
Gedroogde wilde sla wordt ook online verkocht en kan worden gebruikt om thee en huisafkooksels van te maken. Echter gedroogdLactuca virosamoet met uiterste voorzichtigheid worden gebruikt, aangezien u de dosis niet onder controle kunt houden. Bovendien is er geen manier om te weten of de kruiden zijn besmet met pesticiden, zware metalen, chemische meststoffen of andere schadelijke stoffen.
Daarentegen bieden wilde slacapsules een consistente dosering. Er zijn zelfs merken die biologisch zijn gecertificeerd door het Amerikaanse ministerie van landbouw (USDA), waardoor het risico op blootstelling aan giftige stoffen wordt verminderd.
Hoe u supplementen kiest
Omdat kruidengeneesmiddelen in de Verenigde Staten zo losjes gereguleerd zijn, moet u een arts raadplegen voordat u wilde sla eet.
Kies indien mogelijk voor supplementen die vrijwillig zijn ingediend voor testen door een onafhankelijke certificerende instantie zoals de U.S. Pharmacopeia (USP), ConsumerLab of NSF International. Hoewel onafhankelijke certificering ongebruikelijk is in de kruidensupplementenindustrie, zijn grotere fabrikanten de praktijk gaan omarmen.
Veel voorkomende vragen
Zijn er veilige alternatieven voor wilde sla?
Er zijn een aantal natuurlijke remedies die musculoskeletale pijn kunnen helpen verminderen. Deze omvatten witte wilgenschors (naar verluidt verzacht de gewrichtspijn die gepaard gaat met artrose) en duivelsklauw (vaak gebruikt om pijn veroorzaakt door reumatoïde artritis te verminderen).
Anderen zweren bij cannabidiol, ook bekend als CBD-olie, de niet-psychoactieve stof in marihuana waarvan wordt aangenomen dat het angst, pijn en bewegingsstoornissen behandelt.
Elk van deze stoffen heeft bijwerkingen, maar heeft meestal een lager potentieel voor toxiciteit. Mind-body-therapieën zoals meditatie, yoga, acupunctuur en progressieve spierontspanning (PMR) kunnen ook helpen bij het beheersen van pijn.
Kan ik rauwe wilde sla eten zoals ik dat doe, bijvoorbeeld ijsberg of romaine?
Vanwege het risico op toxiciteit, mag rauwe wilde sla niet worden geconsumeerd. Hoewel de plant ongebruikelijk is in de Verenigde Staten, is hij naar verluidt geïntroduceerd in delen van Californië, Alabama, Iowa en Washington, D.C.
