Wat is een Qi-tekort?

Een qi-deficiëntie is een diagnose in de traditionele Chinese geneeskunde (TCM) die wordt gedefinieerd als het verlies van de vitale levenskracht waarvan wordt aangenomen dat deze door het lichaam circuleert en een deel vormt van elk levend wezen. Volgens TCM is een tekort aan qi (uitgesprokenchi) is de bron van zowel fysieke als psychologische symptomen.Deze zijn zeer variabel, maar kunnen vermoeidheid, spontaan zweten, depressie, een zwakke hartslag en een gezwollen tong omvatten.

Qi-deficiëntie kan meestal worden gediagnosticeerd met een lichamelijk onderzoek en een beoordeling van de medische geschiedenis. Behandelingen zijn afgestemd op het individu en kunnen Chinese kruiden, acupunctuur, dieet en lichaamstherapieën omvatten. Hoewel er geen op westerse geneeskunde gericht wetenschappelijk bewijs is om het concept van qi-deficiëntie te ondersteunen, is het een centraal facet van TCG en wordt het al eeuwenlang omarmd in veel Aziatische culturen.

Soorten Qi-deficiëntie

Het concept van qi-deficiëntie is voor veel westerse beoefenaars moeilijk te vatten, aangezien het suggereert dat een "gebrek aan energie" de kern is van veel acute en chronische ziekten.

Qi-deficiëntie is een concept dat niet verschilt van immuniteit in de westerse geneeskunde, waarbij de uitputting van de afweer van het lichaam het blootstelt aan een groot aantal ziekten. Deze tekortkoming zou de kwetsbaarheid vergroten voor ziekten die anders misschien vermeden zouden kunnen worden, maar qi is een veel breder concept aangezien de vitale kracht niet alleen door het lichaam circuleert, maar alle dingen in het universum bindt. Als zodanig kan alles wat je bent en alles om je heen bijdragen aan ziekte als het universele evenwicht niet in stand wordt gehouden.

In grote lijnen kan qi als volgt worden opgesplitst:

• Yuan qi, ook wel source qi genoemd, is de levenskracht die je van je ouders hebt geërfd en de functionele drijvende kracht van het hart en andere organen.
• Yin qi, ook bekend als verworven essentiële qi, is de vitale kracht die wordt beïnvloed door de dingen die je eet en drinkt (ying qi), evenals de lucht die je inademt (wei qi) en de manier waarop je met de wereld omgaat.
• Ying qi, ook wel bekend als voedzame qi, is een facet van verworven qi dat wordt aangestuurd door de maag. Het beïnvloedt de levenskracht op basis van wat je consumeert.
• Wei qi, ook wel defensieve qi genoemd, is een ander facet van verworven qi dat door de longen wordt aangestuurd. Wei qi beschermt tegen windpathogenen (zoals "windkoude" die koude rillingen en neusklachten veroorzaakt en "windhitte" die koorts en hoesten veroorzaakt).
• Zong qi, ook wel pectoral qi genoemd, is de levensenergie die is opgeslagen in de borst en die wordt beïnvloed door zowel ying qi als wei qi. Zong qi helpt bij het reguleren van zowel de ademhaling als de bloedsomloop.

Omdat de componenten van qi met elkaar verbonden zijn, zal een onbalans in de ene onveranderlijk invloed hebben op de andere. Qi-deficiëntie is vaak gekoppeld aan de milt en maag, maar kan elk deel van het lichaam aantasten, inclusief het hart, de longen en de nieren.

Qi-deficiëntie moet niet worden verward met qi-stagnatie, waarbij de energiestroom wordt geblokkeerd en "vast komt te zitten" in een meridiaan, zoals de levermeridiaan.

Symptomen

Een beoordeling uit 2015 van studies van de Tzu Chi University in Taiwan schetste de kenmerkende symptomen van qi-deficiëntie die TCM-beoefenaars vaak gebruiken om een ​​diagnose te stellen:

• Chronische vermoeidheid
• Vermoeidheid na milde activiteit of eten
• Lichamelijke zwakte
• Kortademigheid
• Zwakke stem
• Zwakke pols
• Depressie
• Niet uitgelokt zweten
• Zweten na milde activiteit
• Zwakke plassen
• Een zachte, bleke of gezwollen tong

Hoewel qi-deficiëntie grotendeels wordt gekenmerkt door vermoeidheid, malaise en zwakte, kunnen de gevolgen van qi-deficiëntie verreikend zijn, afhankelijk van welke organen worden aangetast.

Qi-tekort aan de milt kan bijvoorbeeld leiden tot verlies van eetlust, misselijkheid, diarree, gasvorming, opgeblazen gevoel, spataderen, aambeien of zure reflux.

Oorzaken

Er wordt aangenomen dat stress een factor is die bijdraagt ​​aan Qi-deficiëntie. Volgens een studie uit 2017 in deJournal of Acupuncture and Meridian Studies, stress - gekenmerkt door 'angstige of op hol geslagen gedachten', 'constant piekeren' en het 'onvermogen om zich te concentreren' - verhoogt het risico op qi-deficiëntie in bepaalde organen.

Volgens het onderzoek waren de meest voorkomende Qi-tekortkomingen die verband houden met stress bij mannen en vrouwen:

• Hart-Qi-deficiëntie (62% van de vrouwen en 55% van de mannen)
• Leverbloed Qi-deficiëntie (60% van de vrouwen en 51% van de mannen)
• Hartbloed Qi-deficiëntie (60% voor vrouwen en 53% voor mannen)

Depressie wordt ook verondersteld een rol te spelen. Onderzoek gepubliceerd inComplementaire therapeutische geneeskundeconcludeerde dat depressie niet alleen bijdraagt ​​aan de ontwikkeling van qi-deficiëntie, maar een veelvoorkomend gevolg is van qi-deficiëntie.

Een recensie uit 2014 in deTaiwanese Journal of Obstetrics and Gynecologyidentificeerde andere veel voorkomende risicofactoren van Qi-deficiëntie, waaronder veroudering, een druk werkleven, slechte voeding en frequente of langdurige ziekte.

Diagnose

Er zijn kleine variaties in de manier waarop qi-deficiëntie wordt gediagnosticeerd. Hoewel TCM-beoefenaars een rigoureuze training en bestuurslicenties ondergaan, kunnen praktijken in de loop van de tijd veranderen met zowel regionale als culturele variaties.

TCM-beoefenaars zullen doorgaans de medische geschiedenis van een patiënt bekijken en een praktijkonderzoek uitvoeren om patronen te zoeken die consistent zijn met Qi-deficiëntie, zoals:

• Een overzicht van risicofactoren (waaronder leeftijd, stress en slechte voeding)
• Een overzicht van de symptomen (waaronder slechte eetlust, zwakke stem en zweten)
• Onderzoek van de tong (inclusief de geur van de adem)
• De pols controleren
• Beoordeling van meridianen van de milt, nieren, longen en hart op warmte, koude, gevoeligheid, tintelingen, enz.

Omdat de diagnose tamelijk subjectief is, is het niet ongebruikelijk dat de meningen tussen behandelaars verschillen.

Behandeling

Binnen het domein van TCM wordt de behandeling van qi-deficiëntie doorgaans gepersonaliseerd met behulp van een of meer gangbare modaliteiten. Onder hen:

• Chinese kruiden staan ​​centraal bij de behandeling van qi-deficiëntie. Deze remedies kunnen worden gepersonaliseerd of gecombineerd in gepatenteerde formuleringen. Onder de Chinese kruiden die vaak worden gebruikt om qi-deficiëntie te behandelen, zijn Huangqi (Astragali Radix), Danshen (Salviae Miltiorrhizae), Fuling (Poria), Renshen (Ginseng Radix), Tinglizi(Sperma Lepidii), Baizhu (Atractylodis Macrocephalae) en Guizhi (Cinnamomum Ramulus).
• Acupunctuur kan worden gebruikt om energie "disharmonie" in specifieke meridianen te corrigeren. Miltdeficiëntie kan bijvoorbeeld baat hebben bij acupunctuur op een of meer van de 17 acupunctuurpunten, terwijl hartdeficiëntie kan worden behandeld in een of meer van de zeven acupunctuurpunten.
• Therapeutische diëten kunnen worden gebruikt om windkoude, windhitte of andere omstandigheden te overwinnen die bijdragen aan Qi-deficiëntie. Windkoude kan bijvoorbeeld worden behandeld met peper, kaneel, kleefrijst, pijnboompitten, knoflook, ui, koffie, zwarte thee en schapenvlees, terwijl windhitte kan worden behandeld met watermeloen, bittere pompoen, kelp, aloë, gierst. , mungboon, peer, mango, tofu, lotuswortel, melk en konijn.
• Mind-body-therapieën zoals tai chi en qigong kunnen worden aanbevolen om stress te overwinnen, de slaap te verbeteren en de balans tussen werk en privé te herstellen.

Emotionele zorg door middel van counseling of psychotherapie kan ook worden gebruikt om angst en depressie te behandelen bij mensen met een Qi-deficiëntie.

Een woord van Verywell

Qi-deficiëntie is een complex, fascinerend fenomeen binnen de traditionele Chinese geneeskunde. Dat gezegd hebbende, aangezien de symptomen van qi-deficiëntie die van andere medische aandoeningen kunnen nabootsen, is het belangrijk om uw arts te raadplegen als u zich zorgen maakt over uw gezondheid. Zelfbehandeling en het vermijden of uitstellen van standaardzorg kan ernstige gevolgen hebben.