Een simpele wigfractuur is een compressiefractuur in een wervelwervel. Wigfracturen kunnen optreden in de nek, het thoracale gebied of het lumbale (lage rug) gebied. Dit artikel richt zich voornamelijk op eenvoudige wigbreuken in de nek, ook wel de cervicale wervelkolom genoemd, maar geeft ook algemene informatie over oorzaken en behandelingen.
Science Picture Co / Getty Images
Oorzaken
Een eenvoudige wigbreuk in de cervicale wervelkolom treedt meestal op na een krachtige buiging of vooroverbuiging van de nek.
Bij deze blessure wordt aan het nekband getrokken, dat zich aan de achterkant van uw nek bevindt. Hoewel het nekgewricht zelf het redelijk goed kan doen - het is erg sterk - geldt dit niet altijd voor de nekbeenderen die worden beïnvloed. Het voorste deel van de wervellichamen in de nek hebben de neiging het zwaarst te lijden, waardoor ze op hun beurt krachtig kunnen worden samengedrukt. Het resultaat is een simpele wigbreuk aan de voorkant van het bot, maar geen noemenswaardige schade aan de achterkant. Op basis van de achterwaartse ligging van het nekplooiband wordt daar dus over het algemeen weinig of geen schade opgelopen.
Stabiel of instabiel?
Simpele wigbreuken worden vaak gecategoriseerd als flexieblessures aan de nek. Dit komt doordat de nek tijdens het uitlokkende incident in hyperflexie komt.
Whiplash-blessures zijn het meest voorkomende type nekletsel, dat kan worden veroorzaakt door overmatige nekbewegingen bij zowel flexie als extensie. Een ander type flexieblessure aan de nek is de breuk van de kleischepeler.
Simpele wigbreuken worden beschouwd als "stabiele" verwondingen. Dit betekent dat, naast andere criteria, alleen het voorste deel van de wervelkolom wordt aangetast.
In de afgelopen jaren zijn onderzoekers en artsen begonnen de Cervical Spine Injury Severity Score of CSISS te gebruiken om lagere nekletsels te beschrijven en te classificeren op basis van de mate van stabiliteit in de vier hoofdgebieden van de wervelkolom. Deze gebieden zijn de voorkant, achterkant en rechter- en linkerkant, "pilaren" genoemd.
Een ander type wigfractuur, toepasselijk "onstabiele wigfractuur" genoemd, treft meer dan één "pijler" van de wervelkolom en voldoet ook aan andere CSISS-criteria voor instabiliteit. Net als eenvoudige wigbreuken worden onstabiele wigbreuken beschouwd als buigblessures.
Röntgenstralen
De röntgenfoto van een eenvoudige wigfractuur toont een verminderde hoogte aan de voorkant van het wervellichaam en een verhoogde botdichtheid. Verhoogde botdichtheid in het wervellichaam is een gevolg van de compressie die daar wordt gehandhaafd. De voorkant van het wervellichaam kan om dezelfde reden ook concaaf lijken.
En natuurlijk zullen uw spieren en ander zacht weefsel waarschijnlijk opgezwollen en gevoelig zijn, hoewel dit niet op röntgenfoto's te zien is.
Osteoporose
Wervelcompressiefracturen kunnen het gevolg zijn van trauma, kanker of osteoporose. Dit geldt ongeacht waar ze zich kunnen voordoen.
Volgens een gepubliceerde studie uit 2006 is osteoporose de meest voorkomende oorzaak van een simpele wigbreuk, wat leidt tot ongeveer 700.000 wervelfracturen per jaar.The Journal of the South Dakota State Medical Association.
De auteurs van het onderzoek zeggen dat 40% van de gevallen van wervelfracturen oudere vrouwen ouder dan 80 jaar treft.
Maar ook oudere mannen worden getroffen. Een studie uit 2015 gepubliceerd inThe Bone & Joint Journalevalueerde Zweedse mannen van 69 tot 81 jaar en ontdekte dat 15% van de deelnemers een wervelfractuur had die geassocieerd was met een lage botmineraaldichtheid en osteoporose. Mannen met meer dan drie fracturen hadden een nog sterkere associatie.
Behandeling
Wervelcompressiefracturen kunnen conservatief worden behandeld met bedrust, brace en krachttraining, en natuurlijk pijnbeheersing. Als een operatie aangewezen is, wordt meestal een kyfoplastie of percutane vertebroplastiek gegeven. Beide zijn minimaal invasieve procedures die medisch cement in het gebied introduceren om de hoogte en vorm van het ruggenmergbot te herstellen.
Dat gezegd hebbende, een studie uit 2018 gepubliceerd in deBritish Medical Journalontdekte dat hoewel percutane vertebroplastiek, evenals schijnbehandeling, beide de pijn van acute wervelcompressiefracturen tot een jaar na de procedure hielpen verlichten, de operatie niet significant effectiever was dan de schijnbehandeling.
