Diagnose van primaire progressieve multiple sclerose

Diagnose van primaire progressieve multiple sclerose (PPMS) kent speciale uitdagingen, aangezien mensen met PPMS een langzaam geleidelijk verlies van functie hebben gedurende maanden tot jaren. Dit in tegenstelling tot relapsing-remitting MS, waarbij een persoon de neurologische functie kan herstellen na een terugval.

De verschillen tussen deze twee soorten MS hebben enigszins te maken met de unieke biologie erachter.

Onderzoek suggereert dat relapsing-remitting MS een ontstekingsproces is (het immuunsysteem valt zenuwvezels aan), terwijl primair progressieve MS een meer degeneratief proces is, waarbij zenuwvezels langzaam achteruitgaan. Waarom één persoon PPMS ontwikkelt in plaats van relapsing-remitting MS is onduidelijk, maar deskundigen denken dat genen een rol kunnen spelen, hoewel het wetenschappelijke bewijs om dit te ondersteunen nog steeds schaars is.

chee gin tan / Getty Images

Diagnose van primaire progressieve MS

Er kan een duidelijke PPMS worden vastgesteld als aan de volgende voorwaarden wordt voldaan:

• Een persoon heeft ten minste één jaar gedocumenteerde klinische progressie (dit betekent een verslechtering van zijn of haar MS-symptomen).
  • Ten minste twee van de volgende:
    Een hersen-MRI-laesie die typerend is voor MS
  • Twee of meer MS-laesies in het ruggenmerg
  • Een positieve lumbaalpunctie, wat betekent dat er aanwijzingen zijn voor oligoklonale banden of een verhoogd IgG-antilichaamniveau (dit zijn eiwitten die aangeven dat er een ontsteking in het lichaam optreedt)

De meeste mensen met PPMS beginnen met het symptoom van geleidelijk verslechterende problemen met lopen, ook wel "progressieve spastische paraparese" genoemd.

Andere mensen hebben echter het zogenaamde "cerebellaire syndroom", dat wordt gekenmerkt door ernstige ataxie en evenwichtsproblemen. Ongeacht het soort symptomen dat ze zijn, moet worden aangetoond dat de progressie al meer dan een jaar stabiel is, zonder terugvallen, om PPMS te diagnosticeren.

MRI bij het diagnosticeren van PPMS

De diagnose van multiple sclerose vereist de verspreiding (verergering) van symptomen en laesies in ruimte en tijd. De “verspreiding in de tijd” wordt opgevangen door de verergering van de symptomen gedurende minimaal een jaar (zoals hierboven besproken). MRI-scans worden gebruikt om de "verspreiding van laesies in de ruimte" te bepalen.

Dat gezegd hebbende, heeft het gebruik van MRI-scans om PPMS te diagnosticeren zijn uitdagingen. Een grote uitdaging is dat de resultaten van de MRI-scan van de hersenen van mensen met PPMS 'subtieler' kunnen zijn dan die van mensen met RRMS, met veel minder gadolinium-versterkende (actieve) laesies.

De MRI van het ruggenmerg van mensen met PPMS zal echter klassiek atrofie vertonen. Omdat het ruggenmerg sterk wordt aangetast bij PPMS, hebben mensen vaak problemen met lopen, evenals blaas- en darmstoornissen.

Lumbaalpunctie bij het diagnosticeren van PPMS

Ook wel ruggenprik genoemd, lumbaalpuncties kunnen zeer nuttig zijn bij het stellen van de diagnose PPMS en het uitsluiten van andere aandoeningen.

Twee bevindingen zijn belangrijk bij het bevestigen van een diagnose van PPMS:

• Aanwezigheid van oligoklonale banden: dit betekent dat "banden" van bepaalde eiwitten (immunoglobulinen) verschijnen wanneer het ruggenmergvocht wordt geanalyseerd. Bewijs voor oligoklonale banden in de liquor is te zien bij meer dan 90 procent van de mensen met MS, maar is ook te vinden bij andere aandoeningen.
• Intrathecale IgG-antilichaamproductie: dit betekent dat IgG wordt geproduceerd in het ruggenmergvloeistofcompartiment - dit is een teken dat er een reactie van het immuunsysteem is.

VEP om de diagnose van PPMS te helpen bevestigen

Visueel opgewekt potentieel is een test waarbij EEG-sensoren (elektro-encefalogram) op de hoofdhuid worden gedragen terwijl u naar een zwart-wit geruit patroon op een scherm kijkt. Het EEG meet vertraagde reacties op visuele gebeurtenissen, wat wijst op neurologische disfunctie. VEP's zijn ook nuttig geweest bij het bevestigen van een diagnose van PPMS, vooral wanneer niet definitief aan andere criteria wordt voldaan.

Progressive-relapsing MS

Het is belangrijk op te merken dat sommige mensen die beginnen met de diagnose PPMS, na de diagnose een terugval kunnen ervaren. Zodra dat gebeurt, wordt de diagnose van die persoon gewijzigd in progressive-relapsing MS (PRMS). Iedereen met PRMS begint echter met de diagnose PPMS. Progressief recidiverende MS is de zeldzaamste vorm van MS, met slechts 5 procent van de mensen met MS.

Een woord van Verywell

Uiteindelijk bootsen veel neurologische ziekten MS na, dus een groot deel van de last van het diagnosticeren van elk type MS elimineert de mogelijkheid dat het iets anders zou kunnen zijn. Andere aandoeningen die moeten worden uitgesloten, zijn onder meer: ​​vitamine B12-tekort, de ziekte van Lyme, compressie van het ruggenmerg, neurosyfilis of motorneuronziekte, om er maar een paar te noemen.

Daarom is het belangrijk om een ​​arts te raadplegen voor een juiste diagnose als u neurologische symptomen ervaart. Hoewel het diagnoseproces vervelend kan zijn, moet u geduldig en proactief blijven in uw gezondheidszorg.