Overzicht van non-verbaal autisme

Cultura / Emma Kim Collection / Riser / Getty Images

Naar schatting een derde van de mensen bij wie de autismespectrumstoornis is vastgesteld, wordt als non-verbaal beschouwd, wat betekent dat ze nooit meer dan een paar woorden zullen leren spreken. Toch is er weinig onderzoek gedaan naar non-verbaal autisme en is er weinig bekend over de gedachte. processen van mensen die niet praten.

Er is echter wat onderzoek gaande en nieuwe technologieën openen deuren naar communicatie en begrip.

Wat is non-verbaal autisme?

Ondanks de prevalentie van autistische mensen die niet spreken, heeft de term "non-verbaal autisme" geen officiële status en bestaat er geen diagnose als "non-verbaal autisme". Gedeeltelijk komt dat omdat er geen duidelijke lijn is tussen verbale en non-verbale personen met autisme.

Sommige mensen met non-verbaal autisme ontwikkelen bijvoorbeeld het vermogen om een ​​paar woorden op een zinvolle manier te gebruiken, maar zijn niet in staat om een ​​belangrijk gesprek te voeren. Ze zeggen bijvoorbeeld 'auto' in de betekenis van 'laten we gaan rijden', maar kunnen de vraag 'waar moeten we heen?' Niet beantwoorden.

Sommigen hebben het vermogen om te spreken, maar missen het vermogen om taal op een zinvolle manier te gebruiken. Ze kunnen scripts van televisie ‘echoën’ of uitdrukkingen die ze door therapeuten hebben geleerd. In plaats van deze scripts te gebruiken om ideeën of verlangens over te brengen, lijken ze 'scripting' te gebruiken als een vorm van zelfkalmerende stimulatie.

Heel wat non-verbale individuen kunnen gesproken taal niet effectief gebruiken, maar kunnen communiceren met geschreven of getypte taal, Amerikaanse gebarentaal, fotokaarten of digitale communicatieapparatuur. Zodra een persoon effectief communiceert, zelfs zonder gesproken taal, neemt zijn vermogen om deel te nemen aan de wereld dramatisch toe.

Intelligentie en gebrek aan spraak

Iedereen die op specifieke tests een IQ-score van 70 of minder krijgt, krijgt het label Intellectually Disabled (ID). Tot voor kort werd aangenomen dat alle non-verbale kinderen met autisme verstandelijk gehandicapt waren om de simpele reden dat hun IQ-scores onder (vaak ver onder) 70.

Het is onlangs duidelijk geworden dat typische IQ-tests zeer slechte instrumenten zijn voor het meten van intellectuele capaciteiten bij kinderen met autisme - vooral als die kinderen non-verbaal zijn. De redenen zijn vrij duidelijk; bijvoorbeeld:

• IQ-tests zijn voor het grootste deel afhankelijk van het vermogen van de testpersoon om snel verbale informatie te begrijpen en erop te reageren. Non-verbale kinderen met autisme hebben duidelijk uitdagingen op die gebieden die al dan niet verband houden met basisintelligentie.
• De meeste IQ-tests vereisen het vermogen om sociale normen en verwachtingen te begrijpen en erop te reageren, en om binnen een specifieke periode te reageren. Deze verwachtingen zijn erg uitdagend voor kinderen met autisme, of ze nu verbaal zijn of niet.
• Zintuiglijke problemen die bij typische kinderen geen problemen veroorzaken, kunnen kinderen met autisme afleiden. Non-verbale kinderen met autisme hebben niet de mogelijkheid om testers op de hoogte te stellen van dergelijke problemen.
• Testers worden zelden getraind om met kinderen met speciale behoeften te werken, ermee om te gaan of ze te 'lezen', vooral kinderen die non-verbaal zijn. Als ze het kind niet kunnen betrekken, is het zeer onwaarschijnlijk dat het kind het hoogste niveau van bekwaamheid zal tonen.

Hoe moet het IQ dan worden gemeten bij non-verbale kinderen met autisme? Idealiter zou het antwoord zowel non-verbale IQ-tests als niet-testgerelateerde observaties moeten bevatten.

De TONI (Test of Non-verbale Intelligentie) is een voorbeeld van een non-verbale IQ-test die meestal een betere optie is voor non-verbale kinderen en voor kinderen met autisme in het algemeen. Observatie van non-verbale kinderen in vertrouwde omgevingen kan beoordelaars ook real-world informatie geven over vaardigheden versus vaardigheid om toetsen af ​​te leggen.

Hoewel non-verbale autistische kinderen misschien niet meewerken aan of de bedoeling van gestandaardiseerde tests niet volledig begrijpen, zijn ze best wel goed in staat om intellectuele uitdagingen aan te gaan, zoals het oplossen van complexe wiskundige problemen of puzzels.

Natuurlijk zullen noch schooldistricten noch agentschappen de uitkomsten van deze evaluaties op korte termijn accepteren, maar onderzoek suggereert dat ze veel eerder het ware potentieel van een kind zullen onthullen.

Waarom leren ze niet praten?

Een van de vreemdste aspecten van non-verbaal autisme is het feit dat niemand echt weet waarom sommige mensen met autisme gesproken taal niet kunnen of niet kunnen gebruiken. Het is vooral raadselachtig omdat nogal wat non-verbale mensen in het spectrum ervoor kunnen kiezen om te communiceren met behulp van Amerikaanse gebarentaal, fotokaarten en een reeks digitale hulpmiddelen.

Sommige mensen met autisme hebben ook kinderapraxie van spraak, een neurologische aandoening die gesproken taal buitengewoon moeilijk maakt. Maar de meeste non-verbale individuen in het autismespectrum hebben geen apraxie; ze spreken gewoon niet.

Het is duidelijk dat er verschillen zijn in de hersenfunctie die gesproken taal remmen, maar op dit moment is er geen overeenstemming over wat die verschillen precies zijn of hoe ze een bepaald individu beïnvloeden.

Studies maken gebruik van instrumenten zoals elektro-encefalogrammen (om hersengolven te meten) en MRI's (om hersenactiviteit te meten) in een poging om beter te begrijpen wat er gaande is in de geest van een persoon die niet kan of kan praten. Anderen meten de blik in de ogen.

Tot dusver lijkt het duidelijk dat mensen met non-verbaal autisme veel meer begrijpen dan communiceren; maar hoeveel meer, en op welk niveau, blijft onduidelijk.

Zal mijn kind leren praten?

Heel vaak gebruiken therapeuten de term 'preverbaal' in plaats van 'non-verbaal' om autistische kinderen te beschrijven die geen gesproken taal gebruiken. Heel wat autistische kinderen met vertraagde spraak krijgen het vermogen om met gesproken taal te communiceren. Sommige worden behoorlijk vloeiend. Anderen winnen echter nooit meer dan een paar woorden, als dat zo is.

Volgens een NIH Workshop-publicatie over non-verbale schoolgaande kinderen met autisme, "... is het een zeer belangrijke uitdaging om deze personen te beoordelen met traditionele gestandaardiseerde instrumenten. Onze huidige meetinstrumenten hebben een relatief lage betrouwbaarheid en validiteit voor deze populatie.

"De aanwezigheid van zelfs maar één woord, of een of andere echolale spraak, lijkt een significante voorspeller te zijn voor de verwerving van gesproken taal na 5 jaar.

"Bij zowel onderzoek als behandelplanning is het belangrijk om te onderscheiden of kinderen non-verbaal zijn (dwz geen gesproken taal), preverbaal (dwz jongere kinderen die nog geen verbale taal hebben ontwikkeld) of niet-communicatief (dwz geen verbale taal hebben). noch non-verbale communicatieve vaardigheden). "

Uw kind aanmoedigen om te spreken

Er zijn veel technieken om gesproken taal aan te moedigen en te verbeteren voor kinderen met autisme, hoewel er geen garantie is dat een bepaalde aanpak effectief zal zijn voor een bepaald kind.

Onderzoek suggereert dat verschillende benaderingen verbale communicatie kunnen verbeteren, waaronder:

• Logopedie
• Gedragsinterventies
• Speel therapie
• Muziektherapie en aanverwante technieken, blijkt uit vroeg onderzoek

Als uw kind geen woorden spreekt of gebruikt om te communiceren, is het belangrijk om deze verrassende en belangrijke feiten te onthouden:

• Laattijdige taalverwerving is niet noodzakelijk een indicatie van een laag IQ of een slechte prognose.
• Kinderen met autisme kunnen taal veel later ontwikkelen dan normaal ontwikkelende kinderen, wat betekent dat het de moeite waard is om door te gaan met logopedie.
• Communicatie met behulp van non-verbale technieken (PECS-plaatjes, gebarentaal, etc.) kan erg belangrijk zijn bij het tot stand brengen van communicatie. Kinderen die met deze technieken communicatieve vaardigheden ontwikkelen, verwerven vaak tegelijkertijd gesproken taalvaardigheid.
• Het is de tijd, het geld en de energie van de ouders meer dan waard om te investeren in digitale pads, apps en software waarmee hun kind kan communiceren door op afbeeldingen te tikken (of in sommige gevallen op toetsenborden).

Een woord van Verywell

Hoewel er een aantal geweldige hulpmiddelen zijn om spraak en communicatie aan te moedigen, is het belangrijk om hoaxes te vermijden die te mooi klinken om waar te zijn. In de wereld van autisme is een van deze mogelijke valkuilen 'gefaciliteerde communicatie', waarbij een therapeut de arm van een autistische persoon 'ondersteunt' terwijl hij of zij typt.

Deze benadering is nog steeds beschikbaar, maar is ontkracht door talrijke onderzoeken die aantonen dat het de therapeut is, en niet de autistische persoon, die de typerende vinger leidt.