Lood wordt opgeslagen in de botten van het lichaam, waardoor het bijzonder moeilijk te behandelen is. Om deze reden zullen veel volksgezondheids- en medische professionals het belang benadrukken om blootstelling aan en opname van lood helemaal te voorkomen, zelfs (en vooral) nadat u er is al een loodvergiftiging vastgesteld - door veranderingen aan te brengen in uw omgeving of dieet.
Voor sommige personen met een hoog loodgehalte kan echter een meer geavanceerde behandeling, zoals chelatietherapie, nodig zijn.
Heel goed / Emily Roberts
Veranderingen in levensstijl
Nadat lood het lichaam is binnengedrongen, kan het moeilijk te verwijderen zijn, en elk verder contact met het zware metaal zal zichzelf opbouwen, waardoor het risico op steeds meer gezondheidsproblemen toeneemt.
Het vinden en elimineren van loodbronnen, evenals het vertragen van de opname van het zware metaal door het lichaam, is absoluut essentieel om loodvergiftiging aan te pakken.
Veranderingen in het milieu
Voor gevallen van loodtoxiciteit bij kinderen zullen lokale volksgezondheidsfunctionarissen waarschijnlijk de omgeving van het kind (zoals het huis, de school of de kinderopvang) en andere aspecten van de banen, hobby's of levensstijl van het gezin onderzoeken die hen zouden kunnen blootstellen aan leiding. .
Over het algemeen zijn er echter een paar dingen die gezinnen meteen kunnen doen om verdere blootstelling aan lood te voorkomen:
- Zorg ervoor dat er geen schilfers, schilfers of kauwbare oppervlakken zijn waar loodverf is gebruikt.
- Verlaat elk huis dat vóór 1978 is gebouwd en dat wordt gerenoveerd totdat alles is opgeruimd.
- Isoleer potentiële bronnen van lood totdat ze kunnen worden getest, verwijderd of schoongemaakt - sluit bepaalde kamers af waar loodverf afbladdert of plaats tijdelijke barrières zoals ducttape.
- Was regelmatig handen, speelgoed en gewone oppervlakken die van buitenaf stoffig of vuil kunnen worden, inclusief vloeren en ramen. Verwijder ook altijd schoenen nadat u binnen bent gekomen.
- Laat kinderen niet spelen in gewone grond, maar kies in plaats daarvan voor zandbakken, grasvelden of houtsnippers.
- Vermijd andere niet-residentiële bronnen van lood, zoals traditionele volksgeneeskunde, snoep geïmporteerd uit Mexico, kookgerei en containers die niet loodvrij zijn en teruggeroepen speelgoed.
- Gebruik alleen koud water om voedsel of babyvoeding te bereiden, aangezien warm water van binnenuit eerder lood bevat dan koud water uit de plaatselijke watervoorziening.
Artsen kunnen ook aanbevelen dat kinderen en andere personen met een hoog loodgehalte in het ziekenhuis worden opgenomen of anderszins worden verplaatst als ze niet naar huis kunnen terugkeren vanwege het hoge risico op blootstelling aan lood daar - in ieder geval totdat de bronnen van het lood kunnen worden verwijderd of een veiliger leefomgeving. kan worden geregeld.
Veranderingen in het dieet
Van bepaalde voedingsstoffen, zoals ijzer en calcium, is aangetoond dat ze het lichaam helpen beschermen tegen lood door zich eraan te binden en te voorkomen dat het wordt opgenomen of opgeslagen. Deze voedingsstoffen maken al deel uit van een gezond, uitgebalanceerd dieet, dus voor de meeste mensen Als u zich aan de standaard voedingsrichtlijnen houdt, helpt dit het lichaam zichzelf te beschermen tegen een hoog loodgehalte.
IJzergebrek kan het voor het lichaam gemakkelijker maken om lood te absorberen, dus het eten van voedsel dat rijk is aan ijzer kan de opbouw van lood in het bloed helpen vertragen, vooral bij kinderen die de neiging hebben om het zware metaal sneller te absorberen dan oudere kinderen en volwassenen. .
Voedingsmiddelen die rijk zijn aan ijzer zijn onder meer gevogelte, zeevruchten en met ijzer verrijkte granen. Vitamine C kan het lichaam ook helpen ijzer te absorberen, dus het is belangrijk om ijzerrijke voedingsmiddelen te combineren met een bron van vitamine C, zoals sinaasappels, ananas of meloen.
Evenzo heeft onderzoek aangetoond dat calcium het voor het lichaam moeilijker kan maken om lood op te slaan, vooral bij zwangere vrouwen. Helaas kan calcium er ook voor zorgen dat het lichaam geen ijzer opneemt, dus zorg ervoor dat u op verschillende tijdstippen calciumrijk voedsel eet. dan overwegend ijzerrijk voedsel. Hoewel melk, yoghurt en kaas allemaal goede bronnen van calcium zijn, kun je het ook uit niet-zuivelproducten halen, zoals donkergroene groenten en verrijkte sojamelk.
Veel van het onderzoek naar voeding in lood is op de marktpreventieloodabsorptie - niet op het zuiveren van het lichaam van het metaal - dus deze aanbevelingen gaan vooral over het helpen van individuen die al aan lood zijn blootgesteld, om te voorkomen dat het loodgehalte blijft stijgen. Voor degenen die al een hoog loodgehalte in het lichaam hebben, kan een meer geavanceerde behandeling nodig zijn naast veranderingen in de omgeving en het dieet.
Chelatietherapie
Voor degenen bij wie het loodgehalte in het bloed wordt bevestigd rond 45 μg / dL (microgram per deciliter) of hoger, kunnen artsen chelatietherapie aanbevelen als middel om een deel van het lood dat zich in het lichaam heeft opgehoopt te verwijderen. het toedienen van een medicijn dat zich zal binden aan (of cheleren) lood, deeltjes afbreekt om ze minder giftig te maken en gemakkelijker uit het lichaam te verwijderen via urine of ontlasting.
Er zijn verschillende chelatiemedicijnen op de markt, en elk varieert enigszins in de manier waarop het wordt toegediend, wanneer en hoe goed het werkt. Welk specifiek medicijn in een bepaald geval moet worden gebruikt, moet worden bepaald door een goed opgeleide en ervaren specialist.
Wie moet chelatietherapie krijgen?
Het is belangrijk op te merken dat chelatietherapie voor degenen die testen boven 45 μg / dL een richtlijn is en geen concreet protocol. Niet iedereen boven dat niveau zou de therapie moeten krijgen, en er zijn gevallen waarin vooral kinderen mogelijk gecheleerd moeten worden ondanks het feit dat ze loodniveaus hebbenhieronder45 μg / dL.
In die gevallen kunnen artsen een soort urinetest uitvoeren om te zien of het kind zal reageren op chelatietherapie - hoewel deze tests niet worden aanbevolen door gezondheidsinstanties zoals het American College of Medical Toxicology en onderzoekers hebben hun bezorgdheid geuit over het gebruik ervan in recente decennia.
Bijwerkingen
Hoewel chelatietherapie al jaren wordt gebruikt om zware metalen zoals lood uit het lichaam te verwijderen, kunnen de bijwerkingen behoorlijk ernstig zijn.
Kinderen moeten hun therapie krijgen in een medische instelling met een intensive care-afdeling voor het geval ze niet goed op de behandeling reageren.
Bijwerkingen van geneesmiddelen voor chelatietherapie zijn afhankelijk van het gebruikte medicijn, maar kunnen het volgende omvatten:
- Koorts
- Misselijkheid
- Hoofdpijn
- Rode en / of waterige ogen
- Loopneus
- Huiduitslag
- Verminderd aantal witte bloedcellen
- Bloed in de urine
- Schade aan de lever of nieren
Evenzo kunnen sommige van deze geneesmiddelen de symptomen van loodvergiftiging verergeren in gevallen waarin het loodgehalte bijzonder hoog is, en in zeldzame gevallen kunnen ze een allergische reactie veroorzaken (zoals bij mensen met pinda-allergie).
Veel artsen zullen zelfs volwassenen die deze behandeling ondergaan, aanraden om dit in een ziekenhuis of andere medische instelling te doen die bekend is met chelatietherapie en de mogelijke effecten ervan.
Het is belangrijk om te herhalen dat chelatietherapie misschien niet de beste behandelingsoptie is voor elk geval van loodvergiftiging, en artsen die niet erg ervaren zijn in het behandelen van hoge loodgehaltes, moeten altijd een specialist raadplegen, zoals een medisch toxicoloog, alvorens te beslissen of chelatietherapie niet aanbevelen.
